Chapter Two: Riot

"K.O!" 

Ang lahat ay napatingin sa matangkad at payat na lalaki na kulay blonde ang buhok. Nasa isang mesa ito hindi kalayuan na hula ko ay kanina pa nanonood sa amin. 

Tumatawa siyang lumapit sa direksyon namin habang sa likod niya ay ang isa ring matangkad na lalaki, nakapamulsa habang malamig ang tingin kay Baron na nakangising nakatayo na habang pinupunasan ang iilang dugo ng lalaki na tumalsik sa mukha niya. 

Sa hindi malamang dahilan ay nanginig ang tuhod ko dahilan ng pag-atras ko nang makalapit na sila sa amin. 

"Gago ka talaga, Baron! Wala pa nga si bossing, nakikipagpatayan ka na!" sabay halakhak ng blonde guy habang akbay-akbay si Baron sa leeg. Tinawanan lang siya ni Baron bago pabirong sinuntok sa tiyan.

"Baka gusto mong ikaw patayin ko," Baron said.

"Ulok!"

"Hahahaha!" Tumawa silang dalawa na umalingawngaw sa buong resto-bar.

Napaatras naman ulit ako nang tumigil sa tapat ko ang kasamang lalaki nung blonde guy. Pagilid itong sumulyap sa akin. Napalunok ako sa dumobleng kaba na nararamdaman.

Naaalala ko pa kung kailan ko huling naramdaman ang ganitong klaseng kaba. It's almost ten years ago...

"He didn't help you." 

Napakurap-kurap ako sa gulat ng magsalita ito, "A-Ano?"

"That dumbass didn't help you. He just want to punch someone," he said coldly. 

Wala naman ako sinasabi... I said on my mind.

Hindi ko rin nagawang sagutin ito dahil dumiretso na siya sa dalawa na nagtatawanan at kinakausap na ang dalawang babaeng kasama nung Bruno. Pareho niyang binatukan ang dalawa pagkalapit niya. 

Napapabuntong-hininga akong tumingin kay Bruno na binubuhat na ng dalawang guard palabas. Ang mga tao sa resto-bar ay bumalik na rin sa kani-kanilang mga mesa na tila wala nangyaring suntukan sa lugar na 'to. 

Sino ba ang mga 'to? 

Nagtataka kong pinagmasdan ang tatlong lalaki na agaw pansin ngayon sa resto-bar. Sa isang buwan ko rito ay ni minsan hindi ko pa sila nakita. Ngayon lang. At ngayong binabalikan ko ang sinabi ng masungit na lalaki kanina mukhang tama nga siya dahil tumatawa nang tinabihan ni Baron ang isang babaeng kasama nung Bruno, ni wala ng pakealam sa akin. 

Napairap naman ako sa sarili ko. Ano naman kung wala na siyang pake sa akin ngayon? 

"Leanne," tawag sa akin ni Mrs. Bub dahilan ng paglingon ko sa kaniya. Napalunok ako sa kaba nang makita kung gaano kasama ang timpla ng mukha niya ngayon, "Sumunod ka." 

Nanginginig man ang tuhod ay mabilis akong sumunod dito. Tinawag ko pa ang iilang mga santo upang tulungan ako dahil mukhang alam ko na ang kahihinatnan ko at hindi nga ako nagkamali...

"Kung alam mo lang, Leanne, kung gaano ko kagustong basagan ka ng bungo ngayon! Kung alam mo lang!" galit na galit na sigaw ni Mrs. Bub matapos sabihing sesante na ako.

"S-Sorry, Mrs. Bub! H-Hindi ko naman alam na g-gano'n po ang mangyayari! Please g-give me a second chance, please–"

"Second chance?! Ilang second chance na ba ang binigay ko sa'yo, ha? Sabihin mo nga! Anak ng kupal isang buwan ka palang dito pero sobra sobra na ang mga chance na ibinigay ko sa'yo! Puro nalang problema ang hatid mo dito sa resto-bar ko!" sigaw niya habang paulit-ulit akong itinutulak hanggang sa napasandal na ako sa pader.

Napayuko ako habang patuloy ang mga agos ng luha sa pisnge ko. Tama naman siya. Aminado akong sa isang buwan ko rito puro problema na agad ang hatid ko sa resto-bar niya. Dapat pa nga akong magpasalamat dahil kahit papaano ay palagi niya akong pinagbibigyan sa mga kamalian ko pero mukhang sa pagkakataong 'to malabo na niya akong pagbigyan pa. 

Tama nga siguro yung Bruno. Tatanga-tanga ako...

"At dahil sa ginawa mo kailangan pa nating bayaran ang medical ni Sir Bruno! Dagdag problema, bruha ka!" nanggagalaiting dagdag niya sabay sabunot sa akin. 

Masakit man ngunit hinayaan ko siyang sabunutan ako dahil sa pagkakataong 'to tingin ko naman ay deserve ko 'yon. 

"At kilala mo ba kung sino yung mga lalaking 'yon kanina?! Tang ina, Leanne ayon lang naman ang mga matataas na miyembro ng Black Jaguar Frat!" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. 

Ibig sabihin... yung nagligtas sa akin kanina- mali. Yung sumuntok kay Bruno kanina... member 'yon ng Black Jaguar? 

"Black Jaguar, Leanne! Black Jaguar! Naiintindihan mo ba?! Mabuti nga at hindi tinuluyan si Sir Bruno dahil kung nagkataon, nako!!" Sa pagkakataong ito ay sarili niya na ang sinabunutan niya.  

Nanatiling nakaawang ang bibig ko sa gulat. Dahan-dahan akong napaupo. Tila nanlamig ang buong katawan ko habang ang mga kamay ay nanginginig na ngayon sa takot. 

Black Jaguar... Black Jaguar... Na-Nandito sila...

"H-Hindi... hindi hindi..." paulit-ulit na sambit ko habang nakatakip sa parehong tainga, ang buong katawan ay nanginginig na sa takot. 

Bakit nandito sila? Lumayo na kami! Lumayo na ako! Pero bakit nandito na sila?! Plano ba nila akong patayin dahil hindi nila ako natuluyan noon?! Tang ina! Sampung taon na ang nakalipas!

"Dapat noong una palang talaga hindi na kita tinanggap! Pasalamat ka at kahit papaano ay mabait naman ako dahil naaawa ako sayo pero pasensya na dahil kahit anong paawa mo pa ngayon ay hindi na tatalab sa akin 'yan ngayon! Hindi ko hahayaang lumubog itong resto-bar na pinaghirapan ko ng dahil lang sa'yo!" 

Dahil wala na ako sa sarili ay mabilis akong nai-tayo ni Mrs. Bub at nakaladkad palabas ng opisina niya. Mabilis naman akong natauhan at pinilit na iharang ang sarili sa pinto upang hindi ako pagsarahan nito at tuluyang sesantihin.

"Mi-Misis Bub! Please! Isang pagkakataon nalang po pakiusap! M-May sakit po ang Mommy ko p-parang awa niyo na–"

"Wala akong pakealam kung may sakit pa ang Mommy mo! Kahit bukas o makalawa ay mamamatay na 'yan wala pa rin akong pakealam dahil mula ngayon sesante ka na! Ayoko nang makita pa ang pagmumukha mo, layas!" sigaw nito bago padabog na sinarahan ako ng pinto. 

"Mrs. Bub s-sige na po! Parang awa niyo na, please!" Iyak ko habang hinahampas ang pintuan nito. "Mrs. Bub! Please!"

Nakailang sigaw pa ako ng pagmamakaawa rito hanggang sa nanghina na ako at nawalan na ng pag-asa. Muli kong hinampas ang pinto pero sa pagkakataong ito ay wala ng lakas at tila haplos nalang ang nagawa ko. Patuloy ang daloy ng luha ko habang ang noo ay nanghihinang nakasandal sa pintuan. 

"Please... k-kailangan ko po 'to..." nabasag ang boses ko. 

Ilang minuto pa akong naghintay doon. Umaasang pagbubuksan ng pinto ni Mrs. Bub, babawiin ang pagka-sesante at muli akong pagbibigyan sa trabaho pero sa huli ay wala. Halos walang buhay akong pumunta ng locker upang magbihis na at iwan na ang uniporme sa trabaho. 

Habang sinusuot ang hoodie ko ay hindi ko napigilang balikan ang mga nangyari kanina. Unti-unti ay sumilay na naman ang galit sa akin. 

Handa naman na ako magpakumbaba kanina, eh! Ayon na! Nilunok ko na yung pride ko! Hindi na sana ako mase-sesante kung hindi lang–

"At kilala mo ba kung sino yung mga lalaking 'yon kanina?! Tang ina, Leanne ayon lang naman ang mga matataas na miyembro ng Black Jaguar Frat!"

Muli kong narinig ang boses ni Mrs. Bub sa isipan ko. Napahawak ako sa locker ng biglang nanghina ang tuhod ko, nagsimula na namang manginig. But this time, nanginginig na ako sa galit.

Black Jaguar... Black Jaguar na naman! Lagi nalang Black Jaguar ang sumisira ng buhay ko! Kung hindi dahil sa kanila hindi magiging ganito ang buhay ko! Hindi sana ako waitress! Hindi sana ako mahirap! Hindi ko na sana kakailanganin pa ng trabaho! Ng dahil sa kanila buong buhay ko naghirap na ako! 

Muling bumagsak ang mga luha ko habang nahihirapan na sa paghinga sa sobrang galit. Dahan-dahan akong napa-upo at napasandal sa locker habang ang mga kamay ay nasa magkabilang gilid, mahigpit ang pagkakayukom. Ipinikit ko ang mga mata ko. 

Kung hindi dahil sa kanila hindi na sana nagkasakit si Mommy...

"I don't deserve this..." I whispered. 

Ten years ago isa akong mayaman at tinitingala ng halos lahat ng tao. Ten years ago malusog at isa sa pinakamagaling na abogado ang Mommy ko. Ten years ago I'm living my princess life not until dumating sa buhay ko ang Black Jaguar na dating Black Panther Frat na tinitingala at kinakatakutan ng lahat noon.

Hanggang ngayon naaalala ko pa rin ang gabing 'yon kung saan muntik na akong gahasain at patayin ng mga miyembro ng Black Panther Frat. Naaalala ko pa rin kung paano nila ginahasa at pinatay sa harapan ko ang dapat sanang bagong kaibigan ko noong araw na 'yon. Sampung taon na ang lumipas pero ang lahat ng 'yon ay nakabaon na sa puso't isipan ko. 

"Nagbago man ang pangalan niyo ngunit tulad pa rin kayo ng dati. Mas masahol pa sa hayop ang ugali..." nag-aalab sa galit na sambit ko.

Bago ako lumabas ng resto-bar ay hinagilap ko muna ng tingin ang tatlong miyembro ng Black Jaguar habang mahigpit ang hawak sa maliit na kutsilyo na lagi kong dala para sana sa self defense. Ilang minut pa ang tinagal ko sa paghahanap ngunit bigo akong makita sila kaya naman tulala akong lumabas ng resto-bar. 

Pagkalabas ay wala ako sa sariling natumba sa gilid dahil hindi ko nakitang may papasok dahilan ng pagbangga ko sa kaniya. Sa pagtumba ko ay mabilis ko na nabitawan ang kutsilyong hawak. Nangilid ang mga luha ko habang tinitingnan iyon sa hindi kalayuan.

"Watch where you're going." Dinig kong sambit ng nabangga ko.

Sunod-sunod akong suminghot habang nakatitig pa rin sa maliit na kutsilyo. 

Really, Leanne? Talaga bang pinlano mong patayin ang tatlong 'yon sa pamamagitan ng isang kutsilyo?! How sure are you na mapapatay mo nga ang mga 'yon sa isang kutsilyo lang?! 

Mabilis akong umiling habang pinapahid ng braso ko ang mga luha na dumadaplis sa pisnge ko.

Hindi 'yon ang problema, Leanne, eh... tinangka mong patayin sila... Ano? Gaya ka na rin sa kanila? Mamamatay tao ka na rin, Leanne?! 

Sunod sunod na ang naging paghikbi ko. Nakalimutan nang humingi ng tawad sa nabangga kanina. Umiiyak man ay nilingon ko ito. Sa dami na nang pumasok ay hindi ko na alam kung sino sa mga 'yon ang nabangga ko pero dahil sa boses ay alam kong lalaki iyon. 

Diretsong dumapo ang mata ko sa matangkad na lalaking naka coat na itim. Nakatalikod ito at hindi ko alam kung bakit sa kaniya deretsong dumapo ang paningin ko. Baka dahil pakiramdam ko ay siya ang nabangga ko... O hindi kaya dahil lang sa agaw pansin niyang kulay abo na buhok. 

Imbis na hanapin pa ang nabangga at humingi ng tawad ay hindi na ako nag-abala pa. Dinampot ko ang maliit na kutsilyo at sinilid iyon sa back bag ko bago mabilis na umalis doon. Wala sa sarili kong nilakad ang mahabang kalye ng Maynila. Nagkalat ang maraming tao, mga may kaya at sosyal ang mga datingan. 

May iilan rin naman na mga batang palaboy at namamalimos sa mga dumadaan. Nakagat ko ang labi ko nang maramdaman ang pagkibot nito. Baka bukas o makalawa ay mamalimos nalang din ako.

Biglang bumuhos ang malakas na ulan. Lahat ng tao sa paligid ko ay unti-unti nang nawawala. Ako nalang itong nanatili sa daan, hindi alintana ang buhos ng ulan. 

Tumigil ako at nakapikit na tumingala. Mapait akong ngumiti habang dinadama ang ulan. 

"Ano pa ba ang susunod?! Matapos Mo ako hayaang mase-sesante, matapos Mo akong hayaang maging ganito ang buhay ko magpapaulan Ka pa ng pagkalakas-lakas?!" sigaw ko sa gitna ng ulan. 

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako na ako nalang ang natitira sa daanan at malaya kong naisisigaw ngayon ang galit ko sa kalangitan o maiiyak na naman sa inis dahil hindi talaga Siya nabibigong iparamdam sa akin na heto ako ngayon. Patapon nalang ang buhay ko! 

Natigilan ako nang marinig ang balita na nanggagaling sa kalapit na tindahan ng mga television.

"Kaninang pasado alas kuwatro ng hapon ay nagkagulo dito sa Quiapo. Nagkalat ang mga basag na bote, kutsilyo at kung ano ano pang mga patalim. Ang sabi ng mga nakasaksi ay grupo ng mga lalaki ang may gawa nito, mga naka-itim at pula na pinaghihinalaang riot ang nangyari. Sa kabilang dako ay mabilis na nakalayo ang karamihan sa gulo ngunit sa kasamaang palad ay may limang nasugatan habang may isa namang binawian ng buhay."