Chapter 4

GIANNA

"So, sa school ni Gianna ang location ng sport festival?" tanong ni Dad kay Brianna, my twin and golden child ng parents ko.

"Yes, dad," sagot nito.

"Kung ganun makakalaban mo pala si Gianna," sabi ni Mom.

"Kaya nga excited na akong makalaban siya," sabi nito habang nakangisi, nasa harapan ko lang kasi siya kaya nakikita ko.

"Kung ganun kailangan mong galingan Gianna, baka mapahiya ka sa sarili mong school kapag natalo ka ni Brianna," sabi ni Dad.

Napahigpit na lang ako sa kutsarang hawak ko, pinipigilan kong magalit dahil siguradong paparusahan nila ako. Lagi naman silang ganyan, mas pabor sila kay Brianna dahil mas maganda, matalino at magaling daw siya sa akin.

Kambal kami pero iba ang trato nila kay Brianna dahil ng pinanganak kami, mahina ang puso niya. Hindi nila ako kayang alagaan habang inaalagaan si Brianna kaya pinaalaga nila ako kina lola. Nung 10 years old ako doon lang ako kinuha pero iba ang trato nila sa akin kesa kay Brianna, prinsesa ang tingin nila dito habang ako wala lang.

Aware si Brianna na mas gusto siya ng mga magulang namin kaya nagagawa niyang gawing miserable ang buhay ko ng hindi napapagalitan ng parents namin, kahit nga harap harapan na akong sinasaktan ay nagbubulagbulagan lang siya.

"Huwag ka ng umasa kay Gianna dahil wala namang kwenta iyan, mas magaling pa si Brianna," sabi ni Mom.

Hindi ko na na kakayanang makinig sa mga pang mamaliit nila sa akin. Nag excuse na ako at pumasok sa kwarto ko, maliit lang ito kumpara kay Brianna, may walk-in-closet ito at sariling cr habang ako isang maliit na cabinet lang at nakikigamit ng cr ng mga maid.

Pagpasok ko umiyak agad ako. Bakit ang unfair nila sa amin? Kambal naman kami, lahat ng gusto ni Brianna nakukuha niya habang ako kailangan munang may gawin bago bigyan minsan ay wala pa. Anak din naman nila ako ah pero kung ituring nila ako parang hindi nila ako kadugo.

Hindi ko naman kayang umalis dito dahil walang susuporta sa akin, patay na sina Lola kaya wala na akong maaasahan kundi ang parents ko, wala akong ibang magawa kundi magtiis hanggang makagraduate ako.

ILARIA

"Kaya nagawa ko iyon para natalo si Brianna," sabi niya.

Natahimik naman ako, ayaw kong magsalita baka kung anong masabi ko sa parents ni Gianna. 'Di ko talaga maintindihan kung bakit may ganung klase ng mga magulang na kayang baliwalain ang anak nila. Sa mga ganung klaseng magulang dapat ang hindi bigyan ng anak.

"I understand your situation pero hindi ganung paraan para matalo mo siya, dahil sa gagawin mo mas matutuwa pa ito kapag 'di ka na makakapaglaro pa ng archery," paliwanag ko sa kanya.

"Pero gusto ko itong matalo, gusto kong patunayan sa parents ko na kaya kong matalo si Brianna," sagot niya.

"Masyado pang maaga para diyan, hindi pa ito ang tamang panahon." Kung mamadaliin niya ang paggaganti sa kanila siguradong babalik lang sa kanya ang mga gagawin niya. Sa istado pa nga lang ng emosyon niya hindi na niya makontrol paano pa kaya yung mga darating pang mga pagsubog sa buhay niya.

"Kung ganun kelan? Sawang sawa na akong marinig ang pangungumpara nila sa akin." Umiiyak na sabi niya.

"I know that pero hindi mo kailangan magmadali, hindi mo man magawa ngayon but soon, hayaan mong mas lumipad sila ng mataas dahil mas masakit ang mararamdaman nilang pagbagsak kapg dumating ang araw na mapapatunayan mo sa kanila ang halaga mo. Konting tiis pa, makukuha mo rin ang gusto mo."

Kumalma naman siya. "Pero paano ako mag uumpisa? Paano ko malalamangan si Brianna? Mas matalino ito sa akin, mas magaling at mas maganda."

Kita ko ang lungkot at inggit sa mga mata niya, bigla kong naalala ang sarili ko sa kanya, ganyan na ganyan ang mga mata ko kapag nakikita ko ang sarili ko sa salamin. "Tutulungan kita, sisiguraduhin kong malalamangan mo si Brianna."

Nagulat naman siya sa sinabi ko. "Gagawin mo iyon?"

"Oo naman, basta 'wag mong isipin na para lang ito kay Brianna, na para matalo mo siya kundi para sa sarili mo. Sinabi ko man natutulungan kitang matalo si Brianna, ayoko namang tumataklang sa isip mo ang paghihiganti sa kanya, gusto ko isipin mo ito para sa sarili mo. Mas masarap kasing isipin na magiging succesful ka para sa sarili mo hindi para sa iba o para sa paghihiganti."

Success is the best revenge, kung mapapatunayan niya sa mga magulang niya kung ano ang magagawa niya ng walang tulong nila. May sport scholarship naman si Gianna kaya hindi na ganun kalaki ang binabayarang tuition fee ng parents niya. Hindi rin nila pwedeng isumbat ang pagpapaaral nila dito dahil responsibilidad nila ito hanggang makagraduate ito ng college.

"Maraming salamat, Ilaria," sabi ni Gianna habang naiyak na naman.

Pinunasan ko naman ang luha niya. "Tigilan mo na ang ginawa mo kanina ha? Ayokong ma-injured ka."

Tumango naman siya. "Oo, pasensya na sa nagawa ko."

"That's okay, kung 'di mo matalo si Brianna ako ang tatalo sa kanya," pagpapalakas ko ng loob sa kanya.

"Alam ko namang kaya mong gawin iyon, mas magaling ka kaya sa kanya." Tumawa naman kaming dalawa.

"Tara na, malapit ng mag umpisa ang next round," sabi ko ng makita kung anong oras na. Nauna akong tumayo pagkatapos tinulungan ko siyang tumayo.

NATALO ni Brianna si Gianna pero isang puntos lang ang lamang. Mas naging maganda ang flow ng pagpana nito siguro dahil nawala ang atensyon nito sa kung papaano matalo si Brianna, mas nag focus ito sa laro. Natalo siya sa huling pana niya, napansin ko doon na naging mabilis ang pagbitaw niya ng string, umipekto na siguro ang ginawa niya kanina sa unang round.

About naman kay Brianna, ang laki ng expectation ko sa kanya dahil sa kwento ni Gianna sa kanya pero ng makita ko ang laro niya masasabi kong mas magaling si Gianna, kaya lang naman siya natatalo ang kakambal niya dahil punong puno ng hate ang puso niya, mas nagfocus ito sa kung papaano matalo si Brianna. Hindi naman pala ako mahihirapang turuan siya dahil magaling naman talaga siya. Kailangan ko na lang gawin ay i-correct ang mga maling gawain niya, nakaka epekto rin sa laro niya ang sobrang emosyon niya kaya kailangan niyang matutong maging kalmado.

Hindi ko na nakalaban si Brianna dahil after niyang matalo si Gianna natalo rin ito sa next round. I expect that dahil mas magaling sa kanya ng nakalaban niya. Mayabang lang siya pero wala naman siyang iuubra sa ibang mga players dito, .

Final round na, kalaban ko ang schoolmate ni Felix, magaling ito kaya hindi ko siya pwedeng maliitin. Nagtie kami sa tatlong target kaya nagsagawa ng another target, doble ang layo nito sa third target kanina.

"Ngayon na lang ulit ako nagkaroon ng kalabang magaling," sabi ni Ate Jenny, pakilala niya sa akin kanina. 4th year collage na ito.

"Thank you," nakangiting sabi ko.

"Satisfied na ako kahit pa anong maging resulta dito pero swempre 'di pa rin ako papatalo."

"Same." Nangako ako kay couch na ipapanalo ko ito ayokong biguin siya.

Naunang tumira si Ate Jenny, mas seryoso na siya kesa kanina. Medyo matagal niyang i-release ang string dahil tinatansya niya pa ang target, challenging pa dito medyo malakas ang hangin. Ilang minuto lang binitawan na niya ang string, nakakuha siya ng 8 points.

Nagsigawan naman ang mga schoolmate niya, sino bang hindi ang taas ng nakuha niyang points sa laro ng target namin.

"Ang galing mo Ate," sabi ko.

"Kaya mo rin 'yan," sabi niya.

Tumango naman ako at nagpunta sa target spot. Nagpakawala muna ako ng hininga bago ko hilain ang bowstring ko. Parang biglang nawala ang malakas na sigawan ng i-focus ko ang mata ko sa target. Kumuha muna ako ng tyempo bago ko i-release ang string.

Halos mabingi ako sa sigawan ng mga schoolmate ko ng makakuha ako ng 10 points, pagkatapos naramdaman kong may yumakap sa akin.

"OMG! Panalo tayo," masayang sabi ni Gianna.

"Yes, panalo tayo," nakangiting sabi ko.

Sobrang saya nila dahil nanalo rin sa wakas ang archery team. Limang taon din ang lumipas bago nasundan kaya ganito na lang sila kasaya.

"Maraming salamat Ilaria dahil sa 'yo nanalo ang school natin," naiiyak na sabi ni couch Frank.

Umiling naman ako. "Hindi lang po ako ang dahilan ng pagkapanalo kundi pati ang mga ka team ko dahil hindi tayo makakarating ng finals kung hindi dahil sa kanila."

Malaking score ang nakuha namin kaya nakatungtong kami ng finals, hindi ko magagawa ito kung hindi ginalingan ng team mates ko. Kahit mataas ang score na nakukuha ko pero kung ang over all na score namin ay mababa wala ring kwenta ang mga scores na nakukuha ko.

"Tama ka," humarap siya sa mga team mates ko. "Thank you sa effort niyo."

"Magaling po kasi kayong couch, couch," sabi ni Bianca, nag agree naman kami.

AFTER matapos ang mga sports, nag umpisa na ang awarding. Matapos masabitan ng mga medals ang mga nanalo, nag umpisa ng i-anunsyo ang mga mvp ng bawat sport.

"For basketball team, the MVP is..." pa suspense pa ang MC. Sigaw naman ng sigaw ang mga audience sa mga pambato nila. "Congratulation to Callum Adler!" Nagtilian naman ang mga babae, sobrang tinis nito kaya napatakip ako ng tenga.

"Ang lastly for Archery, the MVP is..." Madami ang sumisigaw ng pangalan ko kaya hindi ko maiwasang mapayuko na lang sa hiya.

"'Di ka pa rin sanay?" tanong ni Gianna.

"Hindi at never akong masasanay." Natawa naman ito sa sagot ko pero napahinto ng tawagin ang pangalan ng nanalong MVP.

"Tama kayo, ang nanalong MVP ay si Ilaria Bautista, Congratulation!" Sigawan ng schoolmate ko ang maririnig ang pangalan ko.

"Akyat ka na doon, MVP," sabi sa akin ni Gianna at tinulak tulak ako ng mahina.

Napailing na lang ako at naglakad na papunta sa may stage at kinuha ang trophy ko, sinabihan kami ng MC na magtabi tabi kaming mga nakakuha ng MVP para mag picture.

"CONGRATS bessy," masayang sabi ni Harper sa akin habang nakayakap sa akin.

"Thank you," sagot ko.

"Congrats," sabi naman ni Jonathan.

Napangiti naman ako ng may naalala. "Congrats din pala sa inyo, sa wakas may progress na ang love story niyo." Namula naman silang dalawa.

"Pero 'wag ka munang maingay," sabi ni Harper.

"Bakit?" tanong ko.

"Nakakahiya kasi, alam nilang nililigawan ka ni Jonathan tapos bigla ako na ang nililigawan." Hindi ko namang maiwasang matawa sa sinabi niya.

"Parang 'di kita best friend, alam mo naman na hindi ko naman siya pinayagang manligaw sadyang makulit lang siya at alam iyan ng mga school mate namin."

"Kahit na, hindi pa rin magandang tignan."

"Hindi naman makitid ang utak ng mga students dito para hindi nila maintindihan ang sitwasyon, isa pa kung hindi kayo aware marami dito ang shiniship kayo dahil may chemistry daw kayong dalawa." Mas namula naman silang dalawa. "Huwag niyo ng ikahiya ang relasyon niyo dahil wala namang tutol."

"Hindi pa kaya kami," depensa ni Harper.

"Hindi PA pero darating din ang araw na magiging kayo rin," sagot ko.

"Tara na nga, enjoyin na lang natin ang last day ng sport festival," pag iiba niya ng topic pagkatapos hinila ako papunta sa mga booth at mini rides ng school namin, dahil wala na akong iniisip na laban kaya mas ma enjoy ko ang paglilibot namin.

To be continued...