Chapter 2

Ilaria's Point of View

"Maraming salamat Ilaria at dito mo naisipang sumali," sabi ni couch Frank, ang couch ng archery.

"Gusto ko naman po na solo play, para maiba naman," sagot ko. Last year volleyball ang sinalihan ko.

Tumango naman si couch. "Dahil malapit na ang sport festival, araw-araw na ang practice. Hindi naman ako nangangamba na hindi ka makakasabay sa mga kasama mo dahil alam kong magaling ka."

Nginitian ko naman siya. "Huwag niyo naman po akong masyadong puriin, hindi naman po ako ganun sobrang kagaling."

"Tanggapin mo na, kami ngang mga couches laging hinihiling na sana ay piliin mo ang sport namin."

Wala akong permanent na sinasalihang sport, ayokong sumali sa mga club dahil malayo nga ang inuuwian ko, gagabihin ako sa daan delekado pa naman ang dinadaanan ko kapag gabi. Marami rami pa namang mga kabataang nagtatambay kapag umuuwi ako at lahat ng mga kabataan kilala ako, minsan tinutulungan akong buhatin ang mga gamit ko kahit magagaan naman.

Sumasali lang ako sa sport kapag malapit na ang sport festival, for fun at for my grades dahil magbibigay sila ng mga extra grades kapag sumali kami sa mga sports. Hindi naman siya mandatory, 'yung gusto lang namang sumali.

"Kung ganun po maraming salamat," sabi ko na lang.

"'Wag mong minamaliit ang kakayahan mo, naging MVP ka nga last year." Well, di ko naman inaasahan na maging MVP basta iniisip ko lang maglalaro lang ako dahil gusto ko ang ginagawa ko. "Sige, na magbihis ka na doon para makapag practice ka na."

"Sige po,"

Third Person's Point of View

Habang naglalakad papunta ng locker room si Ilaria may isang dalaga ang masama ang tingin sa kanya, siya si Gianna ang pinakamagaling sa archery club.

"Ano bang nakita ni couch sa kanya? Mukhang di naman magaling, anong magagawa niya sa team? Magpaganda?" Inis na sabi niya, hindi niya maikakaila na maganda talaga si Ilaria, alam niyang wala siyang laban pagdating sa pagandahan pero kung usapang archery naman ay sigurado siyang mas may maibubuga siya dito.

"Shh, wag ka ngang maingay, maraming fans 'yang si Ilaria," saway sa kanya ng kaibigang si Danica. "Siguradong maraming mangbabash sa 'yo kapag narinig nila ang sinasabi mo."

Napairap naman si Gianna. "Isa pa 'yan, bakit mas marami siyang fans? Eh mas magaling naman ako."

"Pero MVP 'yan sa sport festival, alam mo namang hindi sila basta basta pipili lang ng MVP dahil lang sikat ito."

Hindi na lang nakapagsalita si Gianna dahil tama naman ang sinabi ng kaibigan. Hindi basta basta nag pagpili sa magiging MVP, hindi lang basta magaling sa sport marami pang category.

"Hahamunin ko siya, titignan ko kung karapat dapat talaga siyang maging MVP," sabi niya.

"Sigurado ka ba? Huwag kang padalos dalos sa desisyon mo dahil mapapahiya ka lang sa ginagawa mo," paalala ng kaibigan.

"Siya ang mapapahiya sa akin," mayabang na sabi niya at tumayo ng makitang kumabas na ng locker room si Ilaria.

Napahinto si Ilaria sa paglalakad ng may humarang sa daan niya. "Hinahamon kita."

Hindi niya maiwasang mapakunot ang noo niya sa sinabi nito. "What?"

"Sabi ni couch magaling ka kaya hinahamon kita, maglaban tayo ng archery tignan natin kung magaling ka nga ba talaga."

'Oh, iyon pala ang ibig sabihin niya pero bakit gusto niya akong hamunin? At parang tingin ko galit na galit siya sa akin, ano bang ginawa ko sa kanya?'

"Pasensya na pero wala ako sa mood na makipaglaban sayo," sabi niya, lalagpasan na sana niya ito pero pinigilan siya nito.

"Kinakausap pa kita 'wag kang bastos," inis na sabi nito.

"Sinabi ko nga kasing wala ako sa mood."

Ngumisi naman ito. "Bakit natatakot ka bang matalo kita?" She want to provoke her but she's not that stupid para patulan ito.

"Why should I? Sinabi ko wala ako sa mood, ano ang hindi mo maintindihan?" Tinatamad siyang makipagduel, nandito siya para magpractice hindi para makipaglaban.

Tumawa naman ito. "Duwag ka pala, siguro binayaran mo ang sport council para maging MVP ka."

Hindi niya mapigilang mainis dito hindi dahil sa pang iinsulto nito sa kanya, naiinis siya dahil wala naman siyang ginagawa pero ganito siya nito tratuhin.

"Fine, let's duel," sagot niya.

"Papayag din pala dami pang arte," mataray na sabi nito. "Pero swempre hindi ito simpleng laban lang dapat may kapalit sa matatalo."

"Okay," sang ayon niya.

"Kung sinong manalo sa atin lahat ng gusto niya susundin, kahit ano pa ito. For example yung gusto ko ay umalis ka sa archery club, gagawin mo ng walang alinlangan, at ganun din sayo kung anong gusto mo gagawin ko ng walang alinlangan," paliwanag nito, nakangisi pa ito sa kanya.

Sumang ayon naman si Ilaria sa sinabi ni Gianna.

Sa kabilang dako, hindi nila alam na kanina pa nanunuod si couch Frank.

"Hindi mo ba sila pipigilan, couch?" Tanong ni Henry, ang manager ng archery.

"Hindi muna, gusto kong makita ang laban nila," sagot ni couch Frank.

Nagpunta sa shooting area sina Ilaria at Gianna at dahil maraming nakarinig sa pag uusap ng dalawa nanuod sila ng laban at nagpustahan kung sino ang mananalo. Maraming bumoto kay Ilaria at ganun din kay Gianna.

"May limang arrow kayo para tumira sa 90 meters na target, kung sino ang mas malaking score siya ang mananalo," sabi ng isang member.

"Dahil senior mo ako, ako ang mauunang tumira," sabi ni Gianna.

"Okay," simpleng sagot niya lang at umupo sa upuang nasa tabi niya.

Nag umpisa ng tumira si Gianna, naka tatlong 10 siya at dalawang 9.

"Beat that," mayabang nasabi ni Gianna.

Tumayo na siya sa inuupuan niya at pumwesto, agad siyang kumuha ng isang arrow sa lagayan niya pagkatapos mabilis na tumira wala pa mang sigundo ng matira niya ang una ay kumuha agad ito ng arrow at mabilis na tumira, ganun din ang ginawa niya sa ibang mga arrow.

Natahimik ang mga nanunuod na kanina pa nag chi-cheer at halos mapanganga sa nakita nila, ganun din si Gianna hindi siya makapaniwala sa nakita.

"All perfect 10," anunsyo ng isang member.

Lahat ng tira ni Ilaria ay puro 10 at hindi lang iyon dahil lahat ng mga iyon ay nasa red dot, kaya hindi makapaniwala ang mga nanuod sa nasaksihan nila.

"Omg! Ang galing talaga ni Ilaria."

"Sabi ko na siya ang mananalo, kaya Idol ko siya."

"Crush ko na yata siya."

Iba't ibang kumento ang maririnig sa mga nanunuod.

"I won," sabi ni Ilaria kay Gianna.

Napakuyom naman ito ng kamao, hindi niya matanggap na natalo siya ng bago nilang member. "Edi panalo ka," inis na sabi niya. "So, anong gusto mong ipagawa sa akin?"

"Wala pa akong naiisip sa ngayon, pwede bang mamaya na lang kapag may naisip na ako?" sabi niya.

Napataas naman ng kilay si Gianna. "Kanina pa tayo naglalaban di ka pa rin makaisip?" Nag shrug lang si Ilaria. "Dapat mag isip ka na ngayon kung hindi, hindi ko na gagawin ang sasabihin mo."

"Bakit naman? It's our deal, isa pa hindi pa naman natatapos ang araw na ito, mahaba pa ang oras. Pag iisipan ko muna kung anong ipapagawa ko sayo."

Gusto pang magreklamo ni Gianna pero maraming nanunuod kaya sumang ayon na lang ito sa sinabi niya.

"Ang galing mo talaga, idol," sabi ng isang babaeng member ng makaalis si Gianna. "I'm Claire by the way."

"Ilaria," pakilala niya rin at nakipag kamay dito.

"Kilala na kita, kaming lahat," sagot nito. "Wala yatang hindi nakakakilala sayo dito maliban siguro sa bago."

Napangiti lang ito, maraming beses na niyang narinig ito pero hanggang ngayon nahihiya pa rin siya kapag naririnig ito.

"Oo nga pala, pagpasensyahan mo na si Gianna ganun talaga iyon, ayaw niyang malamangan," binulong nito ang huling sinabi.

Napatango naman si Ilaria, naiintindihan na niya kung bakit ganun bigla ang pakikitungo nito sa kanya.

Ilaria's Point of View

"Balita ko may humamon sayo," bungad sa akin ni Harper pagdating ko ng canteen.

"At saan mo naman nahagilap iyan?" Tanong ko habang umuupo.

"Saan pa ba? Edi sa mga fans mo," sagot nito sa akin. "Alam mo naman pagdating sayo mabilis ang balita." Napailing naman ako. "So, sino iyong nanghamon sayo?"

"Huwag na nating pag usapan iyon, hindi naman yun ganun ka importante," sabi ko.

Ayoko kasing pinag uusapan ang isang tao dahil lang sa ginawa nila. I know she have a reason why she do that, hindi ko kailangang i-judge ang isang tao dahil lang sa pinapakita nila. Mali ang ginagawa nila but it doesn't mean kailangan mo na agad silang husgahan.

Harper understand what I mean, may pagka chismosa siya pero hindi siya namimilit. Good thing naman ang mga chinichismis niya, hindi naman niya ipagkakalat if wala siyang true source, aalamin niya muna ang totoo bago niya sabihin sa akin at sa akin lang naman niya sinasabi ang chismis niya.

"Kumusta ang practice mo?" Pag iiba niya ng topic.

"It's fun, marami akong mga naging kaibigan doon," sabi ko.

"Uy, 'wag mo akong ipagpalit sa kanila ah," may halong pagtatampo sa boses niya.

"Of course. They are my friends but you're my best friend."

"Aww, ang sweet talaga ng besty ko."

MABILIS lumipas ang araw dumating na ang hinihintay ng lahat ang sport festival. Maaga akong dumating sa school para makapaghanda sa laban namin pero may mas maaga sa aming mga maglalaro dahil madami dami na ring mga estudyanteng manunuod ng laban.

"Good morning," bati ko kay Harper ng makita ko siya sa canteen.

"Good morning," hyper na sabi niya.

"Ang saya mo yata?" Tanong ko.

"OMG, I have kwento to you," kinikilig na sabi niya pero hindi niya natuloy ng may nagsalita.

"Good morning," napatingin kami sa nagsalita, si Jonathan. "Binili ko kayo ng almusal." Nilapag niya sa lamesa ang Starbucks na hawak niya.

"Wow, himalang binili mo rin ako," sabi ni Harper.

"Bakit ayaw mo?" Tanong ni Jonathan.

"Swempre gusto, libre kaya ito," sabi niya at kinuha ang para sa kanya.

Umupo si Jonathan sa tabi ko. "Good luck sa laban mo mamaya," sabi niya sa akin.

"Thanks ikaw din," sabi ko, basketball player siya at siya ang captain.

"Alam niyo mas sweet pa kayo sa kinakain ko," singit ni Harper kaya napatingin ako sa kanya. Hindi gaya dati na may inggit akong nakikita sa kanya pero ngayon parang wala na lang sa kanya.

"Magpaligaw ka na rin para naman hindi ka na bitter diyan," sabi ni Jonathan.

"Hindi ako bitter no," dipensa ni Harper. "And don't worry malapit ng mangyari ang sinasabi mo." Ang laki ng ngiti niya, para bang may magandang nangyari sa kanya kanina.

Kita kong biglang nag iba ang timpla ng mukha ni Jonathan pero agad ding nawala.

"What do you mean?" Tanong ko.

"Oo nga pala iyon ang gusto kong i lkwento," kinikilig na sabi niya. "May nakilala akong gwapo, taga manila—" Hindi niya natuloy ang sinasabi niya dahil sa kilig. "Sobrang gwapo niya besty, tapos mukhang mayaman at sobrang bago."

Napansin kong parang may binubulong si Jonathan pero di ko narinig.

"Tsk, mayaman at mabango naman ako."

"Felix Carlo Quinn ang pangalan niya, diba ang susyal," napatili pa ito. "Kapag naging asawa ko siya magiging Harper Quinn na ang apilido ko. Hindi na mabaho ang apilido ko." Makadagdag kasi ang apilido niya na super hate na hate niya kaya kapag nagpapakilala siya puro first name niya lang.

"Mas maganda kaya apilido ko sa kanya," singit ni Jonathan.

"Paki ko," sagot ni Harper. Hindi ko mapigilang matawa kaya napatingin sila sa akin. "Bakit?"

"Wala, wala," umiiling na sabi ko.

'Kung ako sa'yo Jonathan gumalaw ka na baka maagawan ka pa'

THIRD PERSON'S POINT OF VIEW

"Harper," napatingin sina Harper, sa sumigaw.

Para namang nagliwanag ang mukha ni Harper ng makilala kung sino. "OMG, hi Felix." Nilagay niya ang buhok niya sa likod ng tenga niya na para bang nagpapa cute.

"Hello, mga kaibigan mo?" Tanong ni Felix.

"Siya lang," tinuro niya si Ilaria. "She's Ilaria my best friend at itong lalaking ito manliligaw niya."

"Hi," sabi ni Ilaria.

"Ikaw sino yang mga kasama mo?" Tanong ni Harper ng mapansing may kasama ito.

"Kaibigan ko, si Nathaniel," tinuro niya ang lalaking nasa tabi niya, medyo matangkad ito ng konti dito. "Jherson," tinuro niya ang isang lalaki na tingin ko mas bata sa kanila dahil nakasuot ito ng pang high school uniform. "And this is Callum." Tinuro niya 'yung lalaking kanina ko pa napapansin na nakatingin sa akin pero hindi ko lang pinapansin. Hindi ko alam kung bakit sobra itong makatingin sa akin, may atraso ba ako sa kanya? Nag meet na ba kami?

"Hi," masayang bati ni Harper sa kanila habang ako tango lang ang binigay. Itong si Jonathan naman kanina pa masamang nakatingin kay Felix kaya hindi ko maiwasang mapangisi.

"Pwede bang makitabi?" Tanong ni Felix.

"Ang daming vacant dito pa kayo tatabi," sabi ni Jonathan pero bigla siyang napadaing ng sikuin siya ni Harper.

"Oo naman pwede kayong umupo," masayang sabi ni Harper.

"Thanks," sabi ni Felix then umupo siya sa tabi ni Harper, tinikom ko ang bibig ko para hindi ako matawa sa reaksyon ni Jonathan.

'Di pa kasi umamin eh'

Mukhang mag eenjoy ako sa araw na ito.

To be continued...