Chapter 0003

Nang buksan ni Kendra ang pinto at nakita niya ang babaeng nakatayo sa kanyang harapan ay labis siyang nagulat. Dali-dali niya itong pinapasok sa loob ng kanyang bahay.

Kinagabihan ay nagluto si Kendra ng hapunan at sabay silang kumain ni Olivia. Pagkatapos nilang kumain ay nanuod silang dalawa ng Tv sa sala. Ilang sandali pa ay biglang tumunog ang cellphone ni Kendra at nang tingnan niya kung sino ang tumatawag ay nakita niyang si Greg pala kaya agad niyang sinagot ito.

“Nasa bahay ka ba?” tanong nito sa kaniya.

“Oo nandito ako.” mabilis naman na sagot niya rito.

“Sige pupunta ako diyan.” sabi nito at agad na nitong pinatay ang tawag kahit na gusto pa sana niyang magsalita. Napabuntung-hininga na lamang siya. Pagkalipas nga lang ng sampung minuto ay may narinig siyang katok mula sa pinto.

Agad siyang tumayo at nagtungo sa pinto upang buksan ito. Pagbukas niya ng pinto ay may inabot ito sa kaniya. “Ipahid mo yan sa noo mo dahil baka magkaroon ng peklat.” sabi nito, pumunta pala ito doon para hatiran siya ng gamot. Hindi kasi sinasadyang mauntog siya kahapon.

Nang mga oras naman na iyon ay hindi niya maiwasang kiligin ngunit syempre ay hindi niya ito pinakita. Dahil sa bukas nga ang pinto at malawak ang pagkakabukas nito ay biglang napatingin sa loob si Greg kung saan ay nakita niya sa loob si Olivia.

Agad niyang hinawakan ang kamay ni Kendra at hinila siya palabas ng bahay nito at nagtanong sa mahinang boses. “Magkakilala kayo ni Olivia?” tanong niya rito.

“Hindi naman. Pinakiusapan lang ako ni Annie na patuluyin na muna siya rito.” sabi niya.

Muling sinulyapan ni Greg si Olivia na prenteng nakaupo sa may sofa. Ang dami niyang gustong sabihin ngunit sa huli ay ang importante lang ang kanyang sinabi kay Kendra. “Huwag na huwag mo siyang palabasin. May mga taong naghahanap sa kaniya at ang pamilyang iyon ay makapangyarihan.” bilin niya rito. Sa pagkakaalam niya kasi, si Tristan Fuentes ay ginamit pa ang kapulisan upang ipahanap ito sa buong lungsod. Hindi niya lubos akalain na pupunta doon ito sa bahay ni Kendra upang doon magtago.

NANG GABING IYON, kaaalas-dose pa lamang ng hating gabi nang bigla na lamang may kumatok sa pinto ng bahay ni Kendra. Dahil sa lakas nito ay nagising siya. Wala sana siyang planong buksan iyon ngunit mas mukha yatang wala itong planong tumigil sa pagkatok kaya agad siyang bumangon mula sa kanyang kinatatayuan.

Nang buksan niya ang pinto ay nakita niya ang isang grupo ng mga kalalakihan na nakatayo sa may pintuan at hindi niya maiwasang manginig dahil sa takot. May isang lalaki sa harap at nagmistulang pinuno ng mga ito. “Si-sino ka?” tanong niya kaagad.

“Nandito ako para hanapin si Olivia.” sagot ni Tristan at ang kanyang tono ay napakalamig.

Nang marinig naman ni Kendra ang sinabi nito at agad niyang hinawakan ang seradura ng pinto at hinanda ang sarili niya upang isara na ito. “Pasensya na pero mukhang nagkamali ka ng bahay na pinuntahan. Hindi ko siya kilala.” sabi ni Kendra at itinulak ang pintok ngunit mabilis naman na hinarang iyon ni Tristan.

Walang binatbat ang lakas ni Kendra rito kahit na ginamitan niya na ito ng dalawa niyang kamay. Ilang sandali pa ay malakas na itinulak nito ang pinto kung saan ay halos napaupo siya. Pumasok ito sa loob.

Ang kanyang bahay ay may dalawang silid at isang sala. Ang unang pinto ay ang kanyang siid at ang isa ay sarado kung saan ay naroon si Olivia ng mga oras na iyon.

Dumiretso si Tristan sa nakasarang pinto at tumigil sa tapat nito. Niluwagan niya ang kanyang kurbata dahil hindi naman siya nagmamadali.

Samantala, pinilit tumayo ni Kendra dahil nangako siya kay Annie na aalagaan niya si Olivia kaya hindi siya papayag na wala siyang gawin. “Hoy mister, lilinawin ko lang. Bahay ko ito at pwede kitang idemanda ng trespassing sa ginagawa mo ngayon.” sabi niya rito.

Samantala, para namang walang naririnig si Tristan dahil nakatitig lang siya sa pintong nakasara sa kanyang harapan.

Mabilis na pumasok si Kendra sa kanyang silid at kinuha niya ang kanyang cellphone upang tumawag ng tulong ngunit bago pa man niya mapindot ang tawag ay mabilis nang naagaw ng mga tauhan ng lalaki ang kanyang cellphone.

“Miss, ayaw naming masaktan ka. Kaya kung pwede ay makipagkooperasyon ka na lang.” sabi ng isa sa mga lalaki.

“Isa pa, kahit na makatawag ka man ay wala din iyong silbi.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.

Galit na galit naman na napatingin na lang si Kendra sa mga ito. Halos manginig ang kanyang katawan. “Sa tingin niyo matatakot niyo ako? Nagkakamali kayo!” sigaw niya sa mga ito.

Hinawakan ni Tristan ang seradura ng pinto at doon niya nalaman na nakasara ang pinto. Doon niya lang ibinaling ang kanyang tingin sa babae na nakatayo kanina sa may pinto. “Ibigay mo sa akin ang susi.” malamig na sabi niya rito.

Malamig lang naman siyang tinapunan ni Kendra ng tingin at hindi niya ito pinansin na para bang wala siyang narinig. Ilang sandali pa ay narinig niya ang nakakatakot na tawa ng lalaki na nasa pinto. “Matapang ka…” sabi nito. “Ngunit walang magagawa ang katapangan mong yan.” dagdag nitong sabi at pagkatapos ay muling humarap sa pinto.

Kung kanina ang tinig nito ay napakalamig, nang magsalita ito ay bigla na lamang iyong naging mahinahon at napakalambing. “Olivia, alam kong nandiyan ka sa loob. Lumabas ka na ngayon kung ayaw mong may mangyari pa ritong hindi maganda.” sabi nito.

Walang sumagot sa sinabi niya. Samantala, katatapos lang maligo ni Olivia ng mga oras na iyon at nakaupo siya sa kama sa sandaling iyon. Nakasuot siya ng isang manipis na pantulog na sleeveless at medyo open sa likod. Napabuntung-hininga siya, alam niya na hindi ito titigil hanggang hindi siya lumalabas doon.

“Olivia hindi mo ba naririnig ang sinabi ko? Gusto mo pa ba talaga na gumamit ako dahas para lang mapalabas ka diyan?” muling tanong nito. Narinig niya ang pagsigaw ni Kendra mula sa labas ng pinto.

“Huwag kang lumabas! Huwag!” sigaw nito. “Ano ba! Bitawan niyo ako!”

Napakuyom ang kanyang mga kamay. Pati ang tumulong lang sa kaniya ay idadamay pa ng mga ito, dahil doon ay isang desisyon ang nabuo sa isip niya. Tumayo siya.

“Olivia—”