Chapter 119:

Thrizel’s POV

Ilang araw na naman akong nandirito sa bodega. Ni hindi man lang ako nabisita ng aking nanay pero kahit ganoon, hindi ako nagkaroon ng sama ng loob. Naniniwala pa rin akong kukunin niya ako rito. Sa kasamaang palad, iisang beses lang akong dalhan ng pagkain sa isang araw ng aking tatay. Hindi iyon dahilan para manghina ako. Nilalakasan ko nalang ang aking loob. Mahal ako ng nanay ko.

Nakahiga ako rito sa sahig. Tanging lumang comforter ang sapin. Napatayo lang nang bumukas ang pinto. Nakita kong masama ang tingin ng aking tatay. Hinawakan niya ako sa pulsuhan at hinatak. Masakit ang ginawa niyang ‘yon pero wala siyang nakuhang reklamo sa akin. Nagpaagos lang ako kung saan niya ako gustong dalhin. Nangunot ang noo ko dahil sa hardin ang tungo namin. Nang makarating, bigla ako nitong tinulak sa swimming pool.

“Diyan ka hangga’t hindi ka kinukuha ng nanay mo! Mamatay ka sa lamig!”

Hindi ako marunong lumangoy. Hindi ko alam kung paano i-aangat ang sarili ko sa tubig na ‘t