Thrale's POVNagising ako nang kumalam ang aking tiyan. Tiningnan ko ang babaeng nakahiga sa kama. Hanggang ngayon ay natutulog pa rin siya. Imbes na bumaba ako para kumain, nakuha kong pumuntang banyo para maligo. Nakita ko rin naman ang naiwan kong damit dito, iyon na lang ang susuotin ko. Dahan-dahan akong pumasok sa loob para hindi siya magising. Halata sa malalim niyang paghinga ang pagod. Mukhang may ginawa na naman sila ni Amira.Pumasok na akong banyo. Huminga ako nang malalim nang magbagsakan ang tubig sa aking katawan. Habang naliligo, ang tanging nasa isip ko lang ang aming pagtatalik. Hindi ko inaasahang mangyayari 'yon. Tapos na pero ito ako ngayon, may humahaplos sa puso at kumukurba ang ngiti sa labi. Gustong-gusto ko na lang siyang mahalin lalo na't wala ng handlang sa amin. Gustong-gusto ko siyang mapasaakin.Natapos akong maligo. Humiga ako sa kaniyang tabi. Nakatalikod ako mula sa kaniya dahil sakop niya ang kaniyang buong kama. Papikit na sana muli nang kumalam na
Thrale's POVPuno ang puso ko ng kaba. Lahat ay nakaabang sa kaniya. Ito ang isa sa pinakamasayang araw ko, ang pakasalanan ang babaeng matagal ko ng mahal. I could not lose my sight to the church door. We were all excited to see her. I looked at dad. He smiled at me. His eyes were happy because this is what he wanted to happen to me, to be happy.Lahat ay napatingin sa pintuan nang bumukas. Ang mga tingin ko ay nag-umpisa sa sahig, tinungo ang puting tela na ibaba ng kaniyang wedding gown. Mula paa hanggang ulo, sinuyod ko siya. I will never tire of admitting to myself that the woman I am going to marry today is so beautiful. Kahit hindi ko masyado maaninag ang kaniyang mukha dahil sa layo, alam kong masaya ang kaniyang mga tingin.Agad siyang nilapitan ni dad, kumapit siya sa braso nito para sabay maglakad. Sa kantang nangingibabaw, agad na nagtubig ang aking mga mata. Habang papalapit siya sa akin, hindi ko maiwasang tumingin sa kawalan dahil sunod-sunod ang pagtulo ng aking mga lu
Third Person’s POVPuno ng kaba ang puso ni Thrale. Hindi niya alam kung anong irereaksyon, matutuwa ba dahil maipapanganak na ang kaniyang anak? O matatakot dahil alam niyang nahihirapan ang kaniyang asawa sa pagluwal nito? Dahil hindi siya makapili, pinaghalo niya ang dalawa. Panay tapik ang kaniyang tatay sa balikat nito para pakalmahin dahil kanina pa siya palakad-lakad. Hinihintay niyang lumabas ang doktor. “Calm down, Thrale. Ikalma mo ang sarili mo dahil kanina pa kami nahihilo sa ‘yo.” Hindi maibanat ang labi ni Link para sa ngiti. Mas lalo siyang nagiging seryoso kapag tumatanda. Magkasalungat talaga ang magpinsan.Agaran siyang bumaling sa pinsan na nanginginig pa rin sa kaba. “You don’t know the feeling like this, Link.” Napasabunot siya sa sarili bago umupo sa upuan. “Kanina ko pa gustong magkita ang mag-ina ko, dad. Ang tagal naman lumabas ng doktor.” Iisipin niya pa lang kung gaano nahihirapan ang asawa sa loob, hindi niya na kayang makita ‘yon. Atat na atat siyang pas
Prologue."I'm sorryyyyyyyyy!" Sunod-sunod kong hingi ng tawad sa kaniya. "Please, stop." Pagpapatigil ko dahil lalapit ito sa akin. Baka kapag lumapit siya, magawa ko na naman ang kamaliang iyon."Thrizel!" Tawag niya sa akin, may ekpresyong nagtataka. Naguguluhan siya. Hindi ko na alam ang gagawin. Gusto kong magpaliwanag pero papaano?"Don't you come near me." Matigas na aking utos na naiiyak. Huwag kang lalapit. Huwag mong hayaang palapitin mo ulit ang sarili mo sa akin.Nangunot ang noo niya at alam kong nag-uumpisa na siyang magalit. "Thrizel." Matigas pa nitong banggit sa aking pangalan. Marahil ay nagtataka na siya sa aking kinikilos. Pumikit ako. Dahan dahang umiling habang ang dalawang kamay ay nakapigil sa kaniya. "Tama na, kuya." Ngumiti ako ng pilit kahit ang mga luha ko'y nag-uumpisa nang bumagsak."Thrizel! I don't understand you! Why are you acting like this?!" Sigaw niya sa akin pero hindi ako natinag. Bakit nga ba ganito ako umakto? Bakit ganito ang kinikilos ko?"K
Thrizel's POV"Thrizel, nandiyan na ang kuya mo!" Sigaw ng kaibigan kong si Amira.Mabilis kong binitawan ang buhok ng ka-eskuwela ko bago umayos ng tayo. Nakikipagsabunutan ako sa kaniya dahil akala niya inagaw ko ang boyfriend niya."Sa susunod, tanongin mo muna iyang boyfriend mo, huh!" Tinuro ko pa ang nobyo niyang nasa likuran. Ngumisi ako ng nakakaasar. "Hays, ang hirap maging maganda. Ang daming naghahabol sa akin." Animo ko pa itong iniinis kaya iyon ang sinabi ko. Kung ganiyang ugali lang din naman ang ilalaan niya sa akin, patigasan na lang kami."Anong ibig mong sabihin? Boyfriend ko pa ang naghabol sa 'yo?" Nanggagalaiti niyang tanong habang hawak-hawak ang kaniyang boyfriend. Wow, huh? Oo naman.Kumindat ako sa nobyo niya para dumagdag ang inis nito. "Of course, sa tingin mo ba papatol ako riyan sa cheap na iyan? Mukha ba akong walang taste?" Pinakita ko talagang nandidiri ako. Masama na kung masama. Ang sama kasi ng mukha niya.Umirap muna ako sa babae bago nilihis ang k
Thrizel’s POVHindi na ako nagtuloy sa pag-ayos ng sarili. Naligo na lang at pagkatapos ay bumaba. Naabutan ko pa si kuyang nasa sala habang nagcecellphone at pangiti-ngiti. Kausap na naman niya si Ate Anissa."Lolokohin ka rin niyon." Pang-aasar ko pa nang hindi siya nililingon. Nasa ibang direksyon ang paningin ko dahil makakakuha na naman ako sa kaniya ng masamang tingin. Humarap lang ako nang makababa ako sa hagdan. Nakakunot ang noong nakatingin siya sa akin. Parang hindi inaasahan na sasabihin ko iyon."Are you insane?" Tanong niya at muling tumingin sa cellphone. Halata ang iritasyon."Are you stupid?" Muli siyang napaharap sa akin dahil sa sinabi ko. Napailing-iling siya at tumingin na naman sa cellphone. Kingina talaga! Binubuwisit ko siya! Bakit ayaw gumana? Masiyado siyang seryoso!"Kuya naman, e." Umaakto na naman akong bata. "Hindi mo ba nahahalata na nagpapansin ako sa 'yo?""Hindi," kaswal na sagot niya."Okay."Nagpapadyak akong lumabas ng bahay. Gusto ko lang naman
Thrizel’s POVNagising ako dahil sa tunog ng aking alarm clock. Tumayo ako para buksan ang bintana, tumama agad ang sinag ng araw sa aking mukha kaya humikab ako at nag-unat. Napatigil lang ako nang nakita ko si kuyang nasa harapan ng aming bahay at may kausap, si Ate Anissa.Napasinghap ako at pumunta na sa banyo. Naligo muna ako bago bumaba. Hays. Ngayong araw na ito ay hindi na naman ako papansinin ni kuya dahil kahapon. Gano’n naman lagi ang nangyayari. Kapag sinabi niya, gagawin niya talaga. Matigas pa sa bato si Thrale."Gising ka na pala, anak." Bungad ni mom sa akin nang makarating ako sa kusina. Tinutulungan niyang maghain si Manang Perry."Hija, kumain ka na at nang makapasok."Napabuntong-hininga ako at napasandal sa pinto ng kusina na nakasarado. Naghalukipkip at pinanood na lang sila. Tinatamad ako ngayong araw. Ilang minuto rin akong nasa gano’ng posisyon hanggang sa mapadaing ako."A-Aray!" May biglang nagbukas ng pinto. Inis kong binuksan iyon. "Ano ba iyan?! Magdadaha
Thrizel’s POV"K-Kuya." Nauutal na tawag ko habang nakayakap siya sa akin.Ibang-iba talaga ang aking nararamdam kanina. Matagal na akong yinayakap ni kuya pero bakit kanina ko lang naramdaman iyon. Sobra tuloy ang pagkakailang ko. Hanggang ngayon ay mabilis pa rin ang tibok ng puso ko. Heart, tumigil ka, please.Sa wakas ay kumalas na siya sa pagkakayakap. Umayos siya ng tayo at inayos din ang aking buhok. "Ayos ka lang? May kalmot ka sa mukha. Wait lang, ah? Magtatanong lang ako kung may first ai—""Kuya." Pigil ko sa kaniya dahil halata ko sa kilos niyang natataranta siya. "Ayos lang ako."Nakahinga siya nang makuwag. "I know," sagot niya. "Diyan ka muna. May first aid kit naman yata ang cafe rito, hihiramin ko na lang."Napabuntong-hininga ako. "Sige."Umupo ako sa silya. Hays. Sayang ang pagkain ko. Nagpapasalamat nga ako dahil dito ako sinugod ng babaeng iyon, bihira lang kasi magpuntahan ang mga guro dito. Kapag may nakakita sa amin, malamang sa malamang, detention slip ang abo