พบเพื่อรักหรือเพื่อหลอก

ณ ครัวโรงแรม

เอาละทุกคนวันนี้เราจะเลิกงานกันเร็วกว่าทุกวันนะเพราะว่าผู้บริหารคนใหม่จะเข้ามา ทางโรงแรมก็เลยจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับ ให้พนักงานทุกคนเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงเย็นนี้ งานนี้สำคัญมากอยากให้ทุกคนมากัน เพื่อพบกับผู้บริหารคนใหม่ ถ้าเป็นไปได้อยากให้ทุกคนมาให้พร้อมหน้าพร้อมตากันนะ สิ้นเสียงประกาศจากหัวเชฟทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านไม่รู้ว่า ที่รีบแยกย้ายกันนั้นจะรีบไปหาชุดมางานหรือรีบกลับไปนอนกันแน่เพราะว่างานที่ห้องครัวถือว่าเป็นงานที่หนักมากๆ เพราะแทบจะไม่มีเวลาพักเลย

ในส่วนของฉันนั้นคงไม่มาหรอกเพราะว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยกับงานเพราะสุดท้ายฉันก็ทำงานแค่ในครัว คงไม่มีโอกาสต้องพบหรือทำความรู้จักใครเขา ฉันรีบแว๊นสองล้อคู่ใจของฉันกลับบ้านด่วนๆ ที่เลือกใช้รถมอเตอร์ไซต์ก็เพราะว่าเวลาเลิกงานถ้าขับรถใหญ่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะฝ่ารถติดของประเทศไทยได้ดังนั้นฉันเลยเลือกที่จะขับรถเล็กแบบนี้แม้จะเสี่ยงแต่ถึงเร็วกว่ามาก

เพราะไม่รู้ว่ารีบมากเกินไปหรือเปล่านั้นแหละทำให้ฉันต้องกลับมาที่โรงแรมอีกครั้งทั้งๆที่ฉันนั้นกลับไปจนถึงห้องเปป็นที่เรียบร้อย จะอะไรสะอีกละถ้าไม่ใช่ลืมของฉันคงจะไม่รีบกลับมาเอาแน่ถ้าหากว่ามันไม่สำคัญมากขนาดที่ทำให้ฉันเข้าบ้านไม่ได้ ใช่ค่ะฉันลืมกุญแจบ้านใครก็ได้ช่วยบอกที่ว่าคนที่ขี้ลืมขนาดนี้ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวในโลกจะบ้าตาย

ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปที่ห้องเก็บของพนักงานเพื่อไปเอากุญแจบ้านในตู้เก็บของของฉัน ในระหว่างทางที่ฉันเดินเดินอยู่ก็เพราะมัวแต่ทะเลาะกับกุญแจบ้านว่าทำไมไม่ยอมกลับบ้านด้วยนั้นแหละทำให้ฉันเดินชนกับผู้ชายคนนึง เขาดูท่าทางจะไม่ใช่คนที่ทำงานที่นี้มั้งเพราะว่าฉันไม่คุ้นหน้าเขาเท่าไหร่ เะพราะถึงแม้ว่าฉันนั้นทำงานที่ห้องครัวก็ตามแต่ฉันก็รู้จักพนักงานคนอื่นๆแทบทุกคนนะ เพราะฉันเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นง่าย แต่ถ้าเขาไม่ใช่พนักงานที่นี้ก็คงจะเป็นลูกค้าที่มาพักที่นี้ล่ะมั้ง

"ขอโทษนะคะ ขอโทาจริงจริงดิฉันเดินไม่ระวังทำให้เดินชนคุณขอโทษค่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอกครับพอดีผมก็ไม่คุ้นทางเหมือนกัน เลยเดินไม่ระวังไปชนคุณ"

"ไม่ทราบว่าคุณ เอ่อ..คุณลูกค้าจะไปไหนหรอค่ะ"

"อ้อ พอดีว่าผมจะไปห้องน้ำน่ะครับ"

"อ้อ คุณมาผิดทางค่ะ ทางนี้คือทางไปห้องครัวนะคะ ส่วนทางไปห้องน้ำอยู่อีกฝังนึ่งค่ะ"

"คือผมรบกวนคุณไปเป็นเพื่อนได้ไหมครับคือผมกลัวหลงอีก"

"เอ่อ...คือว่าก็ได้ค่ะ ทางนี้เลยค่ะ"

"คุณครับพอดีว่าระหว่างที่ผมเดินมาผมเห็นเขาเหมือนว่าจะจัดงานอะไรสักอย่างคุณพอจะทราบไหมครับ"

"อ้อ งานเลี่ยงตอนรับผู้บริหารใหม่ค่ะ เขาเพิ่งมารับตำแหน่งค่ะ"

"แล้วเขาไม่ได้ให้พนักงานมาร่วมงานหรอครับ เพราะดูเหมือนคุณกำลังจะกลับบ้านเลย"

"เปล่าหรอกค่ะอันที่จริงหัวหน้าก็บอกให้ทุกคนมานั้นแหละค่ะ แต่ก็ไม่ได้บอกว่าไม่มาไม่ได้ ฉันเลยไม่มาค่ะ"

"คุณไม่ชอบเขาหรอครับถึงไม่มางานเลี้ยงตอนรับเขา"

"มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ฉันแค่เหนื่อยจากงานแล้วและที่สำคัญฉันทำงานแต่ในครัวคงไม่มีโอกาสร่วมงานหรือเจอหน้าเขาหรอกค่ะ เลยคิดว่าไม่จำเป็นที่จะต้องไปเจอเขาหรอก"

"อ่อ ...อย่างนี้นี่เองผมนึกว่าคุณไม่ชอบเขาสะอีก"

"จะไม่ชอบเขาได้ไงล่ะค่ะหน้าตาเขาเป็นยังไงฉันก็ยังไม่เคยเห็นเลย 555"

"นั่นนะสิครับ ถ้าคุณเคยเห็นคุณก็คงจะรู้ว่าคนที่เรากำลังพูดถึง ก็คือผมเอง"

"มะ..หมายความว่ายังไงนะคะ"

"ก็หมายความอย่างที่บอกไปนั้นละครับ ผมคือคนที่มารับตำแหน่งผู้บริหารคนใหม่"

"คุณไม่ใช่ลูกค้าแต่เป็นผู้บริหารคนใหม่"

"ใช่ครับผมเป็นผู้บริหาร และจะเป็นการรบกวนมากเกินไปไหมถ้าหากผมอยากจะให้คุณอยู่งานเลี้ยงของผม"

"แต่ว่า คือว่าฉันไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยนะคะ คิดว่าคงไม่เหมาะมั้งคะ"

"งั้นถ้าผมขอร้องให้คุณอยู่ต่อไม่ได้ผมก็ขอบังคับคุณให้อยู่ต่อได้ไหมครับ"

"ก็ได้ค่ะ แต่ฉันขอไม่กลับดึกได้ไหมค่พอดีฉันพักอยู่ไกลจากที่นี้มากค่ะ"

"ครับขอแค่ตอนที่ผมขึ้นกล่าวเสร็จก็ได้ครับ"

"สรุปคุณจะยังไปห้องน้ำอยู่ไหมค่ะ"

"ไม่แล้วครับ เราไปที่งานเลยดีกว่าครับผมว่า"

อุษา part

จะบ้าตายอะไรที่ฉันพยายามจะหนีทำไมดูเหมือนว่าฉันไม่เคยหนีได้เลย อุส่ารีบกลับไม่น่าลืมกุญแจบ้านเลย ฮืออออ เซ็งโว้ย แล้วอีตาผู้บริหารนี้เป็นอะไรคนมาร่วมงานก็ตั้งมากมายมาขอให้ฉันอยู่ทำไมอีก กลัวดูไม่ยิ่งใหญ่หรือไงกันงงมาก อยากกลับบ้านแล้วโว้ย อยากกลับไปดูซีรีย์เกาหลี อยากไปดูอปป้าแล้วนะ ขอให้วันนี้เป็นวันแรกที่เจออีตาผู้บริหารคนนี้และเป็นวันสุดท้ายด้วยเด้อ อาเมน

เปรม part

หลังจากที่ผมเข้ามาโรงแรมผมก็เดินดูรอบๆโรงแรม และได้ข่าวว่าเขาปล่อยพนักงานให้กลับบ้านไปเตรียมตัว มางานเลี้ยงตอนรับผมดังนั้นตอนนี้โรงแรมค่อยข้างเงียบกว่าปกติเพราะทุกคนกลับไปเกือบหมดเหลือไม่กี่คนที่เตรียมงาน งานได้มีการเตรียมการมาหลายวันแล้วทำให้ไม่ต้องเร่งเอาวันสุดท้าย ในระหว่างทางที่ผมเดินไปโซนของห้องเก็บของพนักงาน ก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งกำลังทะเลาะกับกุญแจบ้านในมือโคตรตลก คนบ้าอะไรทะเลาะกับกุญแจก็เป็น แต่เพราะเธอเดินไม่ระวังทำให้เธอเดินชนผม พอเธเอเงยหน้าขึ้นมาขอโทษผมถึงไดด้รู้ว่าจริงๆแล้วเธอคือผู้หญิงที่อยู่ในรูปภาพ ที่น้องสาวผมส่งให้

เธอคือผู้หญิงที่ผมต้องเข้าไปจีบ เพื่อช่วยน้องสาวผม

ผมจึงไม่รีรอเข้าไปคุยกับเธอเพือ่ทำความรู้จักกัน เธอก็ดูเป็นคนดีนะครับ และก็ตลกดี แต่ไม่ใช่สเปคผมหรอกผมชอบผู้หญิงที่สวยและเก่ง ซึ่งเธอออกจะเป็นผู้หญิงน่ารักๆมากกว่าแต่เก่งไหมนี้ไม่รู้คงต้องลอง....