คลับxxxx
ที่นี้เป็นคลับของเพื่อนผมเองล่ะครับพวกเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ม.ปลายจนเข้ามหาลัยก็ยังเรียนที่เดียวกันเพิ่งแยกย้ายกันตอนที่เรียนจบป.ตรีเอง กลุ่มของผมมีกันห้าคนไอ้ตั้มเป็นเจ้าของคลับและก็ดูแลบริษัทต่อจากพ่ออแต่มีไม่ยอมขึ้นเป็นประธานเพราะมันบอกว่าไม่อยากทำงานกับคนแก่และมันก็ต้องดูแลธุรกิจตัวเองด้วย ส่วนคนที่สองไอ้พร้อมลูกคุณหนูสุดๆก็บ้านเขาเป็นผู้ดีเก่าทำงานข้าราชการทั้งหมดพอมาถึงรุ่นไอ้นี้เสือกเรียนบริหารเฉยแทนที่จะเป็นข้าราชการตามครอบครัวแต่กับมาเรียนตามเพื่อนเฉยแต่ดีหน่อยที่พ่อแม่ไม่คัดค้านเพราะฝ่ายพ่อนั้นก็ทำธุรกิจเครื่องยนต์ส่งออกด้วยมันเลยมาช่วยบริหารให้พ่อคนที่สามไอ้บอสนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายแล้วไอ้นี้มันชอบกีฬาชอบที่อะไรที่ออกกำลังสาวๆนี้กรี้ดมันมากสุดเพราะมีซิกแพคไงเลยชอบถอดเสื้อโชว์สาวไม่ใช่ว่าคนอื่นไม่มีแต่ไอ้นี้มันมีมาตั้งแต่สมัยม.ปลายไงพวกผมเพิ่งมาฟิตเอาตอนที่เข้ามหาลัยเพื่อเอาไว้ล่อสาวครอบครัวนี้เขาเป็นหมอทั้งบ้านแต่ลูกชายเป็นนักกีฬาโคตรสงสารครอบครัวมันเลย คนที่สี่ไอ้มาร์คไอ้นี้เป็นลูกครึ่งไทย-เมกา พ่อมันเป็นคนมีอิทธิพลมากที่เมกาแต่ไม่รู้ว่าทำงานอะไรแถมเวลาถามมันก็บอกแค่ว่าทำธุรกิจทั่วไปไอ้นี้นิสัยไม่ดีมีความลับต่อเพื่อนแต่พวกเราก็ไม่ไปเซาซี่ถ้ามันอยากให้รู้มันก็จะบอกเองแหละ แต่ล่ะคนมีนิสัยต่างกันแต่สิ่งเดียวที่เชื่อมพวกเราเข้าหากันคือความหล่อ ความเลวที่กินกันไม่ลง พวกผมเป็นคนที่ยอมรับความจริงครับ เลวก็ยอมรับว่าเลวแต่ก็ไม่ได้ไประรานใครก่อน ส่วนในเรื่องผู้หญิงล่ะก็ไม่รู้สิถ้าพวกหล่อนไม่ได้อยู่ในฐานะเดี่ยวกันกับผม ผมก็ตัดสินว่าเธอเข้ามาเพื่อเกาะผมแน่นอน และแน่นอนไม่เว้นแม้กระทั่งยัยเลขาของผมถ้าหากเธอยอมตกลงคบกับผม ผมก็คงคิดว่าเธอหวังจะจับผมแน่นอนเพราะว่าเราพึ่งรู้จักกันได้ไม่นานเอง “ไงมึง ไอ้คุณชายกว่าจะมีเวลามาหาเพื่อน พวกกูนี้จำหน้ามึงแทบจะไม่ได้แล้วเว้ย”เสียงไอ้ตั้มเจ้าของร้านเอ่ยทักผม “เวอร์ล่ะมึงกูไปเรียนแค่สองปีเอง แล้วนี้ก็เพิ่งมีเวลา ช่วงนี้งานยุ่งๆวะ” “โอเคๆ วันนี้มาผ่อนคลายเว้ย เอาสาวๆไหมเดี่ยวกูเรียกให้” “จัดมาเด็ดๆสักคนสองคนเว้ย ช่วงนี้ของขาด” “พูดเป็นเล่นไปผู้บริหารสุดหล่อแบบมึงสาวๆคงไม่น่าจะขาดมือนะ”ไอ้บอสที่มาตอนไหนไม่รู้พูดขึ้นข้างหลังผมมันเดินมาพร้อมกับไอ้มาร์ค “ก็พอดีช่วงนี้มีเรื่องสำคัญต้องทำ เลยต้องห่างเรื่องพวกนี้หน่อยวะ” “เรื่องสำคัญของมึงคืออะไรวะถึงกับต้องยอมเลิกยุ่งกับสาวๆ ไม่ใช่มีแฟนแล้วไม่ยอมบอกเพื่อนหรอ เดี่ยวนี้หัดมีความลงความลับกับเพื่อนนะมึง”ไอ้ตั้มทำหน้าสงสัยพร้อมเสือกมากมึง “ก้สำคัญระดับนึงวะ. “แสดงว่าที่มาไม่ได้นี้คือมัวแต่ไปทำเรื่องสำคัญมาสินะ แล้วเป็นไงเสร็จแล้วหรอถึงมาได้”ไอ้บอสขี้เสือกนัมเบอร์ทูถามขึ้น “ไม่วะ แต่ก็ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะคาดว่าไม่น่าจะเกินเดือนหน้า” “ถ้ามันเกินเดือนหน้าล่ะ มึงอย่ามั่นหน้าเกินไปเพราะถ้ามันง่ายขนาดนั้นมึงคงไม่มาแก้เครียดที่นี้หรอก กูพนันเลยว่าเดือนนี้ไม่เสร็จ”บอสมันพูดจบทุกคนก็หันหน้าไปมองมันพร้อมกับบอกว่าเอาด้วยแถมพนันฝังไอ้บอสด้วย “เฮ้ยพวกมึงพนันอะไรกันทำไมไม่รอกูเลยวะ” “เหอะกว่าจะเสด็จมาได้นะครับคุณชายพร้อม ทำอะไรอยู่วะ”ขี้เสือกนัมเบอร์วันไอ้ตั้มพูดขึ้น “ก็ต้องดูแลเด็กที่ห้องสักหน่อย” “เด็กที่ไหน เด็กแค่ไหน แล้วเด็ดแค่ไหน”ไอ้บอสขี้เสือกไม่แพ้ไอ้ตั้มจริงๆเลยไปอยากรู้ใต้เตียงบนเตียงอะไรของเขาขนาดนั้น “ทำไมก็ต้องบอกมึงวะ ทีมึงยังไม่เคยบอกกูเลย” “แสดงว่าคนนี้จริงจังงั้นหรอครับคุณชาย”ที่ผมต้องถามแบบนี้เพราะมันคบคนมาเยอะแต่ไม่เคยจริงจังกับใครเลยสักคน “อือ ว่าแต่พวกมึงกำลังพนันอะไรกันอยู่วะ ให้กูเอาด้วยดิ” “ก็พวกกูกำลังพนันกันเรื่องที่ไอ้หล่อนี้กำลังจีบหญิงอยู่ไง แล้วมันมั่นหน้าว่าภายในเดือนหน้ามันจะได้เขาเป็นแฟน” “โอเค งั้นก็เล่นฝังไอ้เปรมวะ กูมั่นใจในตัวเพื่อนกู” อย่าทำให้กูเสียใจนะเว้ยไอ้พร้อมมันหันมาบอกกับผม หลังจากนั้นเราก็สังสรรค์กันจนดึกดื่นตอนนี้ผมก็เริ่มมึนๆแล้วเพราะสาวๆที่ไอ้ตั้มจัดมาให้ชงเหล้าเก่งมาก หรืออาจเพราะผมไม่ได้กินนานเลยทำให้เมาเร็วกว่าเดิม โทรศัพท์ผมดังขึ้นกะว่าจะไม่สนใจแต่ว่าถ้าหากคนที่ส่งข้อความมาเป็นผมคงต้องรีบตอบเพราะว่าต้องทำคะแนน แล้วก็จริงเธอส่งตารางเวลางานของพรุ่งนี้ให้ผมพร้อมกับบอกว่าจะได้ไม่ต้องยุ่งยากวันพรุ่งนี้เธอจะต้องเตรียมเก็บของย้ายห้องคงไม่มีเวลาทำให้เลยทำให้วันนี้ โคตรมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่เลยวะ ผมควรตอบเธอว่าอะไรดี [โอเคครับ....ฝันดีครับ] ฝันดีค่ะ....เจ้านาย [เดียวก็ไม่ใช่แค่เจ้านายแล้วล่ะ] บ้า....ไปนอนละคะ ให้ทายตอนนี้เธอคงหน้าแดงมากๆเลยล่ะเพราะปกติเธอจะเป็นคนขี้อายและยิ้มง่ายมมากยิ้มให้ทุกคนจนบางครั้งผมก็งงว่าคนเราจะต้องยิ้มให้ทุกคนขนาดนั้นเลยหรอ “ฮั่นแน่คุยกับใครน่ะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”ไอ้ตั้มนิจับตาผมตลอดเวลาเลยหรือไงวะทำไมขี้เสือกจัง “ไม่เสือกสิเพื่อน แล้วมึงก็เตรียมเงินไว้ด้วยสำหรับการพนันในครั้งนี้” “กูนี้เตรียมเสร็จแล้วครับ รอให้มึงชนะไม่ไหวล่ะ” “เล่นกับความรู้สึกของคนอื่นมันสนุกนะ แต่คนที่โดนเขาสนุกด้วยกับพวกมึงไหม”ไอ้มาร์คที่นั่งเงียบตั้งแต่มาถึงพูดขึ้นปกติมันจะไม่พูดถ้าไม่มีใครถามแต่ถ้าพูดออกมาแต่ล่ะทีเหมือนเอามีดกรีดเนื้อแล้วโรยเกลือตามคือมันเจ็บแสบมากเลยล่ะ “มึงก็จริงจังเกินไปเพื่อนก็แค่เล่นกันขำๆป่ะ” “พวกมึงขำแล้วเขาขำกับพวกมึงป่ะ แล้วแต่พวกมึงจะทำ แต่ถ้าเสียใจทีหลังก็รอซ้ำอยู่”หลังจากไอ้มาร์คพูดจบบรรยากาศก็มาคุมากแต่ไอ้บอสก็พยายามทำให้มันมาเป็นปกติพวกเราดื่มกันต่อจนตอนนี้ผมน่าจะเมามากล่ะเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ไหนแล้ว อุษา part ตอนนี้ก็เป็นเวลาตีสามแล้วฉันนอนตั้งแต่ส่งข้อความหาคุณเปรมแล้วแล้วตอนนี้คือฉันต้องตื่นมาเพราะเพื่อนคุณเปรมเอาโทรศัพท์คุณเปรมโทรมาให้ฉันไปรับคุณเปรมที่คลับเพราะเขาเมามาก ฉันถามาว่าทำไมเมาขนาดนี้พวกเขาก็ตอบว่าเพราะว่าไม่ได้ดื่มมานานทำให้เขาเมาง่าย ตอนนี้นี้ฉันก็ยืนอยู่ที่หน้าร้านของเพื่อนเขาแล้ว เพื่อนของคุณเปรมมาช่วยพยุงคุณเปรมเข้าไปในรถของคุณเปรม ส่วนหน้าที่ขับรถก็คงเป็นฉันอันที่จริงฉันขับรถเป็นทุกประเภทเลยเพราะพ่อแม่สอนให้เพิ่งพาตัวเองฉันเลยแข้งแกร่งมาก พอขึ้นรถมาได้ก็เล่นเอาสะหอบเลยเพราะคนเมาแทบจะไม่มีสติเลยทิ้งน้ำหนักตัวมากหมดเลย หลังจากแยกกันกับเพื่อนคุณเปรมฉันก็พาคุณเปรมกับห้องตลอดทางเดินเข้าห้องคือลำบากมากเขาไม่ได้สติเลยนี้ไปกินหรือไปอาบเอากันแน่อะไรขนาดนี้ พอเข้าห้องมาได้ฉันก็กะว่าจะทิ้งไว้แบบเน่าๆอย่างนี้เลยแต่นางฟ้าในตัวก็บอกว่าเช็ดตัวให้หน่อยเขาจะได้สบายตัวแล้วเสียงนางฟ้าในหัวก็ชนะ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเช็ดตัวให้คุณเปรมดีนะที่เข้าให้ความร่วมมือดีไม่ขัดขืนอะไรเลย พอเสร็จจากเช็ดตัวคุณเปรมฉันกำลังจะลุกเอากาละมังน้ำไปเก็บจู่ๆคุณเปรมก็ดึงฉันไปกอด “หอมจังเลย ขอกอดหน่อยคราบ” “ปล่อยนะคะ คุณเมามากแล้วนอนเถอะค่ะ”ฉันที่พยายามแกะแขนเขาออกทำไมคนเมาแรงเยอะจัง “ไม่ได้เมาสักหน่อย เรามาทำอะไรสนุกสนุกกันเถอะที่รัก” สิ้นเสียงคุณเปรมก็กดริมฝีปากมาประกบปากฉันทันที ฉันที่มัวแต่ตกใจทำอะไรไม่ถูกเขาก็ค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาควานหาความหวานในปากฉัน ฉันพยายามขัดขืนและพยายามเรียกสติเขาแต่กับดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สติอะไรเลย ตอนนี้เขาไซร้ที่ซอกคอของฉัน ดูดดึงจนฉันคิดว่ามันคงเป็นรอย ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกได้แต่คิดหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ “ปล่อยฉันนะคะคุณเปรม คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้” “ราวเป็นแฟนเป็นกานนิ ทามมายจะทามม่ายด้าย”เสียงเขาตอนนี้คือยานมาก “ปล่อยค่ะฉันไม่ใช่แฟนคุณฉันยังไม่ได้ตกลงเลย” “ม่ายเอาม่ายสน” สิ้นเสียงเขาก็จูบปิดปากฉันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เร้าร้อนกว่าครั้งแลกเขาใช้ลิ้นค่อยๆกวาดไปรอบปากของฉัน ส่วนมือเขาก็ไม่อยู่เฉยค่อยๆสอดเข้ามาในเสื้อของฉัน เค้นที่หน้าอกของฉันหนักๆ ก่อนจะละปากมาที่ซอกคออีกครั้ง ครั้งนี้เขาดูดดึงมากกว่าครั้งก่อนแถมกัดจนเจ็บไปทั่วคอ แล้วเลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเขาถอดเสื้อฉันไปตอนไหนรู้ตัวอีกที่ก็ตอนนี้ที่ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นติดที่ร่างกาย “คุณเปรมหยุดทำแบบนี้เถอะค่ะ” ตอนนี้น้ำตาของฉันกำลังไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่สิ่งที่ฉันหวงมาทั้งชีวิตต้องมาถูกคนเมาขโมยไปฉันต้องเสียใจขนาดไหน “ไม่ต้องร้องไม่เจ็บหรอก ฉันจะทำเบาๆ”เขาตอบกลับมาเหมือนคนที่ได้สติแต่ทำไมถึงไม่หยุดตามที่ฉันขอล่ะ ตอนนี้ปากของเขาครอบอยู่ที่หน้าอกของฉันดูดุนเหมือนเด็กน้อย อีกข้างนึงก็ใช้มือเค้นคลึงไม่หยุด ตอนนี้สมองของฉันไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เราสองคนจะยังมองหน้ากันติดไหมแต่ที่แน่ๆความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนแน่นอน ตอนนี้เขาค่อยเลื่อนมือไปที่ร่องรักของฉัน ฉันได้แต่พยายามหนีบไว้แต่มีหรอจะสู้แรงเขาได้และสภาพตอนนี้ก็ขัดขืนไม่ได้ด้วยเพราะระทวยไปหมดแล้ว เขาพยายามสอดนิ้วเข้ามานิ้วแรกแต่มันไม่ได้เพราะฉันไม่เคย “ผ่อนคลายนะครับที่รัก เดี่ยวก็ไม่เจ็บแล้ว” พูดจบเขาก็พยายามดันนิ้วเข้ามาใหม่ “เจ็บ! ฉันเจ็บ” “ชู่ว์ เดี่ยวก็หายครับ” พูดจบเขาก็เพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสองแล้วสาม ตอนนี้ร่างกายฉันเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆเลยทำไมมันเจ็บขนาดนี้ “ต่อไปเป็นของจริงแล้วนะครับ” พอพูดจบเขาก็สาวท่อนเอ็นสองสามครั้ง จากนั้นก็ค่อยๆกดเข้าร่องรักของฉัน นิ้วมือว่าเจ็บแล้วพอเป็นของเจ็บจนจะตายให้ได้ “เอาออกไป ฮือ ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว ฮึก ฮือ” ฉันไม่ไหวแล้วตอนนี้คือได้แต่ร้องไห้ออกมาบรรเทาความเจ็บ “ไม่มีใครตายเพราะเซ็กส์หรอกครับ ไม่ร้องนะคนดี” พอเขาดันเข้ามาจนสุดแล้วยังดีที่เขาแช่ไว้ให้ฉันปรับตัว ไม่งั้นฉันตายจริงๆพอผ่านไปสักพักเขาถึงเริ่มขยับ มันจะเป็นการร่วมรักที่ดีมาถ้าหากเขาไม่เมาและหากเราเป็นสามีภรรยากันแต่นี้สถานะแค่เจ้านายกับลูกน้อง “อื้อ! คุณเปรม อ้ะ เจ้บ ษาเจ็บ”ฉันครางบอกเขาพร้อมกับพยายามถดตัวหนี เขาก้มลงมาจูบคล้ายเป็นการปลอบ ต่มันทำให้ฉันเคลิ้มได้ จนลืมควมเจ็บปวดไปชั่วขณะ เขาจูบอยู่พักใหญ่จนฉันปรับตัวได้ แล้วจึงเริ่มขยับอีกครั้ง ตอนนี้ฉันได้แต่จิกที่นอนระบายความเจ็บและความเสียวที่ได้รับ ความเจ็บในตอนแรกตอนนี้เปลี่ยนเป็นความเสียวแทนเพราะพอฉันเริ่มปรับตัวได้คุณเปรมก็กระแทกไม่ยั้ง ตับ ตับ ตับ ตอนนี้นอกจากเสียงแอร์ก็มีแค่เสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันเท่านั้นแหละที่ดังในตอนนี้ จนตอนนี้ฉันว่าร่างกายมันแปลกๆไปไม่รู้เขาเรียกว่าอะไรอาการที่เหมือนผีเสื้อนับพันมาบินวนอยู่ที่ช่วงท้อง มันรู้สึกดีมากๆก่อนที่ฉันจะเสร็จแล้วคุณเปรมก็เสร็จตามเขาปล่อยน้ำรักเข้ามาโดยไม่ป้องกันเลย ฉันก็คงต้องรับผิดชอบตัวเองโดยการหายามากินเองสินะ “เสร็จแล้วก็ปล่อยค่ะ ฉันจะกลับ” “อีกรอบนะครับ” หลังจากนั้นเขาก็ทำมันอีกรอบ และอีกรอบ จนเช้าเขาถึงหลับไปแล้วฉันก็ต้องรีบออกมาซื้อยาและกลับบ้านเพราะน่าจะไข้แตกแน่นอน เปรม part ทำไมรู้สึกปวดหัว ปวดตัวแบบนี้วะ ผมตื่นมาช่วงสายของวัน เมื่อคืนผมฝันดีด้วยล่ะฝันว่าได้มีอะไรกับคู่หมั้นผม เธอชื่ออันดาเราเจอกันที่อเมริกาตอนที่ผมไปเรียนต่อที่นั้นแล้วผมก็ตกหลุมรักเธอ เธอสุภาพเรียบร้อยมากจนเราไม่เคยมีอะไรกันเมื่อคืนคือเก็บมาฝันเลยหรอ แต่ พอผมสำรวจตัวเองและเตียงนอน คราบเลือดและคราบน้ำกามพวกนี้บ่งบอกได้ดีเลยว่าเรื่องเมื่อคืนคือเรื่องจริงผมไม่ได้ฝันไปแล้วคนที่นอนกับผมเมื่อคืนคือใครกัน ......วันนี้แทนที่ที่ฉันจะได้ย้ายห้องกับกลายเป็นว่าต้องลาพักแบบไม่มีกำหนดเพราะเป็นไข้จ้า ทีแรกคุณเปรมบอกว่าจะมาเยี่ยมแต่ฉันไม่ให้มาเพราะถ้าเขามาเห็นฉันในสภาพนี้ไม่รู้เขาจะคิดยังไงถึงคนที่ทำจะเป็นเขาเองก็ตามแต่ฉันไม่พร้อมที่จะเจอเขาจริงๆ เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้หรอเปล่าเขาเมาขนาดนั้นตอนแรกแรกผมกะว่าจะเข้าไปเยี่ยมษาสักหน่อยหลังจากที่เธอบอกว่าไม่สบายแต่เธอบอกว่าไม่ให้ผมไปเพราะกลัวว่าผมจะติดไข้จากเธอ พอผมบอกว่าไม่เป็นไรเธอก็บอกว่าไม่ให้มายังไงก็ไม่ให้มา เธอป่วยหนักอะไรขนาดนั้นเลยรึไง แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ขอผมตามหาผู้หญิงที่ผมนอนด้วยคืนนั้นดีกว่า คิดว่าผมเปิดซิงเธอแน่นอนเพราะดูจากเลือดที่เตียงแล้ว และผมก็กลัวว่ามันจะเป็นปัญหาตามมาที่หลังถ้าหากเธอท้องมาเพราะไม่รู้ว่าผมกับเธอเราได้ได้ป้องกันไหมแล่อีกอย่างคือผมมีแฟนคนที่ผมต้องการจะให้ชีวิตคู่ด้วยแล้ว[ฮัลโหล ไอ้ตั้มวันนั้นใครเป็นคนส่งกูขึ้นรถวะ]ไม่รู้เว้ยวันนั้นกูลากสาวไปกินตั้งแต่เที่ยงคืนล่ะมึงจะอยากรู้ไปทำไม เกิดอะไรขึ้นวะ หรือว่ามึงเผลอลากสาวไปกินแล้วจำไม่ได้ว่าเป็นใคร[เสือก ไม่มีประโยนช์อะไรเลยจริงๆมึงนิ]อ้าว ไอ้น
หลังจากที่ฉันกับคุณเปรมเราตกลงคบกันนี้ก็ผ่านมาเป็นระยะเวลาหกเดือนกว่าๆ ชีวิตประจำวันของฉันก็ปกติแต่ส่วนใหญ่จะใช้เวลาอยู่ที่ห้องคุณเปรมมากกว่าห้องตัวเองเพราะงานแค่นั้นนะหลังจากงานเสร็จฉันก็กับมานอนที่ห้องของตัวเอง บางครั้งเขาก็รั้งให้อยู่ด้วยแต่ฉันคิดว่ามันไม่ควรแล้วห้องก็ไม่ได้อยู่ไกลกันมากด้วย ถึงแม้ว่าวันนั้นจะผ่านมานานแต่ฉันยังจำทุกอย่างได้ไม่มีวันลืมแล้วเรื่องอะไรที่ฉันจะไปอยู่ห้องนั้นลำพังกับเขานอกจากเรื่องงานล่ะ ห้องแห่งความหลังแบบนั้น“ษาครับวันนี้ไปกินข้าวที่บ้านผมนะครับ คุณแม่ท่านอยากเจอ” หลังจากที่เราคบกันได้สักพักคุณเปรมก็ได้พาฉันไปทำความรู้จักกับครอบครัวของเขา มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกคบกับเขา ไม่ใช่ที่ฐานะแต่ที่เขาเป็นสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อฉัน แล้วฉันก็ได้บอกเรื่องนี้กับครอบครัวของฉันแล้วพวกท่านก็บอกว่าถ้าฉันรักใครพวกท่านก็รักด้วยถึงแม่พวกท่านจะบอกกับฉันเสมอว่าอย่าแต่งงานกับคนรวยเพราะกลัวว่าเขาจะเอาเปรียบ แต่ได้ข่าวว่าพี่เขยฉันรวยมากๆเลยนะเพราะเป็นชาวต่างชาติ ฉันมี่พี่น้องสามคนและฉันเป็นคนกลาง“โอเคค่ะ งั้นตอนเย็นคุณค่อยโทรหาษานะคะ ษาว่าจะไปพักสักหน่
วันนี้เป็นวันงานแต่งของฉันกับคุณเปรมมันเป็นวันที่ฉันรอคอย ฉันไม่ได้รอคอยที่จะได้แต่งงานกับคุณเปรมหรอกแต่ฉันรอคอยว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้แต่งงานกับใครสักคนที่ฉันรักแล้ววันนี้ก็มาถึงงานแต่งงานของเราจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายทางญาติฝ่ายฉันก็มาแค่พ่อแม่และเพื่อนสนิทของฉัน ในส่วนของญาติฝ่ายเขาก็มีพ่อแม่ญาติๆและก็เพื่อนสนิทของคุณเปรมเขาบางคนฉันก็รู้จักและก็ไม่รู้จักคนที่ฉันรู้จักก็มีแค่พี่มาร์คกับพี่บอสที่รู้จักก็เพราะพี่เขาเป็นคนโทรเรียกให้ฉันออกไปรับคุณเปรมวันนั้นแต่ดูเหมือนเขาจะจำฉันไม่ได้ก็ดีแล้วล่ะที่จำไม่ได้เพราะว่าคืนนั้นไม่ใช่คืนที่น่าจดจำสักเท่าไหร่ ฉันหวังว่าหลังจากที่แต่งงานกันได้สักระยะหนึ่งฉันจะบอกความจริงเขาเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ขอเวลาทำใจก่อนไม่รู้ว่าถ้าหากเขารู้ความจริงจะรู้สึกยังไงสถานที่ที่เราใช้จัดงานก็คือที่บ้านของคุณเปรมเราได้เชิญคนที่โรงแรมมาด้วยส่วนใหญ่จะเป็นคนที่แผนกครัวที่เคยร่วมงานกับฉันและก็ให้เข้ามาช่วยดูแลเรื่องอาหารอีกด้วย ถ้าถามว่าทำไมการแต่งงานทั้งทีฉันถึงไม่จัดให้มันยิ่งใหญ่ไปเลยแต่ฉันคิดว่ามันไม่สำคัญหรอกว่างานจะใหญ่แค่ไหนคนมาร่วมงานเยอะแค่ไหนเพราะสุดท้ายแล้วใจความ
ตอนนี้แขกทุกคนกลับบ้านไปหมดแล้วและตอนนี้ฉันกับคุณเปรมเข้ามาอยู่ในห้องหอของเราฉันกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำเพื่อเป็นการถ่วงเวลาฉันเลยอาบน้ำเป็นเวลาสองชั่วโมง ถ้าหากว่าเขาจะหลับไปเลยยิ่งดีแอ๊ดด...เสียงประตูที่ผมรอมาเนิ่นนานไม่รู้ว่าจะอาบอะไรหนักหนาตัวแค่นี้เอง“มาแล้วหรอที่รักมามะ ที่มาให้พี่กอดสะดีๆครับ”“ไปอาบน้ำก่อนเลยค่ะอยู่ในงานทั้งวันเหนื่อยไคล ไม่เหนียวตัวหรอค่ะไปอาบน้ำก่อน”“โอเคครับถ้าหากพี่อาบน้ำเสร็จแล้วเราค่อยทำกันเนอะ”“ไม่รับปากค่ะ ไปอาบน้ำได้แล้วไป๊” ฉันพูดพร้อมกับดันหลังเขาเข้าห้องน้ำ“อย่าหลับก่อนนะครับ รอพี่แปปเดี่ยวนะครับ”คุณเปรมหันมาพูดก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป“ค่ะๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว”ใครจะเป็นบ้ารอให้คุณมาเผด็จศึกฉันแล้วรีบเขี่ยฉันทิ้งกันแหละเพราะฉะนั้นฉันต้องแกล้งหลับค่ะเพราะถ้าฉันหลับไปแล้วเขาคงจะไม่ทำอะไรหรอกมั้งนะ ดังนั้นแล้วตอนนี้ทางออกที่ดีของฉันคือแกล้งนอนหลับได้แล้วเอี๊ยดดด...ทันทีที่เปิดประตูสายตาของผมก็มองทอดไปที่เตียงทันที ในใจคือคิดว่าจะได้เห็นคุณภรรยานอนให้ท่าที่เตียงแบบไม่ใส่อะไร แต่ฝันของผมต้องสลายทั้งหมดเพราะว่าเธอหลับไปแล้ว หรือว่าเธอจะแกล้งหลับเพื่อเร่าอ
วันนี้ฉันก็ไม่ได้ไปทำงานเพราคำสั่งคุณสามีว่าให้ฉันพักผ่อนเพื่อเตรียมรับมือกับคืนนี้ ความจริงแล้วถึงแม้ว่าฉันจะแต่งงานกับเขาแล้วและเขาเองบอกว่าให้ฉันอยู่บ้านไม่ต้องทำงานหรอกเพราะว่ายังไงต่อให้ฉันไม่ทำงานเขาก็ต้องให้เงินฉันใช้อยู่ดี เหตุผลคืออยากให้ฉันพัก แต่เรื่องอะไรล่ะฉันจะหยุดทำงานในเมื่อที่แต่งงานกันมาก็เพราะว่าเขาต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากฉันไม่ได้รักฉันจริงสักหน่อยถ้ามันถึงวันที่เขาจะทิ้งฉันไปฉันจะไปเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงตัวเองล่ะ ต่อให้เขารักฉันจริงๆฉันก็คงไม่อยู่เฉยๆหรอกคนเรามันก็ต้องทำงานกันตอนที่มีแรงปะ? แก่กว่านี้ฉันก็ทำไม่ไหวนะ ฉันเลยให้เหตุผลว่าถ้าฉันไปทำงานด้วยก็จะได้อยู่ด้วยกันและก็ประหยัดค่าจ้างเลขาคนใหม่ด้วยไง เขาก็เลยตกลงแบบปลงๆเพราะฉันค้านหัวชนฝาว่ายังไงก็จะไปทำงาน -เย็น-“กลับมาแล้วครับ คิดถึงจังเลยมาให้จุ๊บให้หาเหนื่อยหน่อย” เสียงนี้มาก่อนตัวเลยพ่อคุณ“กลับมาก็ไปอาบน้ำเลยค่ะ จะได้ลงมากินข้าว ไม่ให้จงให้จุ๊บหรอกเหงื่อไคลเต็มเลยไปอาบน้ำก่อน”“ อะไรกันแค่นี้ก็ไม่ได้นี้จะน้อยใจแล้วนะ เมื่อคืนเราอุส่าไม่กวน แล้วตอนนี้ขอจุ๊บก็ไม่ให้จะเล่นตัวไปถึงไหนกันคุณภรรยา”“ก็แค่บอก
หลังจากเรื่องคืนนั้นผ่านไปได้เกือบเดือนเราสองคนก็ไม่ได้มีอะไรกันอีก แล้วช่วงนี้ชอบหายไปตอนกลางคืนกลับตอนเช้าบางวันก็กับมาค่ำๆเลย เราย้ายออกมาอยู่ที่คอนโดแล้ว มันสะดวกเรื่องเวลาทำงานด้วยและอีกหลายๆอย่าง ตอนนี้ฉันเองก็กับไปทำงานแล้วแต่ว่าไม่ได้ทำในตำแหน่งเดิมเพราะว่าคุณเปรมเขาหาเลขาใหม่แล้วเป็นลูกชายของเลขาคนเก่าของคุณพ่อเขา ฉันเองก็ไม่อยากไปก้าวก่ายในส่วนนั้นเพราะถึงเราจะเป็นสามีภรรยากันแต่สิทธิ์ในส่วนของเรื่องงานฉันไม่อยากยุ่งเท่าไหร่ ฉันก็มาทำงานเอกสารต่างๆเล็กๆน้อยช่วยคนในที่ทำงานเพราะว่าไม่อยากอยู่เฉยๆบางวันก็ไปช่วยงานที่ครัวบ้างก็คนมันคิดถึงแน่นอนว่าช่วงนี้ฉันกับคุณเปรมเราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันคนที่ทำงานที่พอจะรู้เรื่องของเราที่ว่าเราสองคนแต่งงานกันก็มีคนแอบซุบซิบนินทาว่าก้นหม้อยังไม่ทันดำก็ดูเหมือนจะหมดไปกันต่อไม่ได้แล้ว ซึ่งมันก็จริงของเขาแหละฉันก็พอจะทำใจอยู่บ้างกับเรื่องนี้แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วถึงขนาดนี้นี่แค่ผ่านมาไม่ถึงเดือนแต่กับแสดงออกชัดเจนขนาดนี้คิดว่าคงไม่เกินเดือนหน้าหรอกความสัมพันธ์ของเราสองคนมันคงจบลงแน่นอน การที่รักใครสักคนชีวิตนี้มันจะไม่ประสบความสำเร็จจริงๆหรือไงต
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสองแล้วฉันที่กำลังจะเคลิ้มหลับก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉันดูว่าใครที่โทรมาเวลานี้คงไม่ใช่คู่ขาคุณเปรมโทรมาหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงไม่รู้จะคุยหรือตอบเขายังไง แต่พอดูชื่อคนโทรเข้าก็ยิ่งแปลกใจว่าทำไมพี่เขยถึงโทรมาเวลานี้ทั้งที่เขาก็น่าจะรู้ว่ามันดึกมากแล้วที่ไทย แต่ทำไมถึงโทรมา “Hello Sa I need your help” (สวัสดีษาผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ) “What happened?” (เกิดอะไรขึ้นหรอคะ) “Well I want to talk face to face. Can you come here please?” (เอิ่ม ผมต้องการที่จะคุยต่อหน้ามากกว่า คุณมาที่นี้ได้ไหม) “Sure, When do you want to meet me?” (แน่นอน ว่าแต่คุณต้องการจะพบฉันเมื่อไหร่?) “As soon as possible maybe tomorrow” (เร็วเท่าที่จะเร็วได้ เป็นพรุ่งนี้ได้ไหม) “seriously! Tomorrow ! So I should tell my husband before” (จริงจัง ! พรุ่งนี้เลยหรอ ฉันควรบอกสามีของฉันก่อนนะ) “So you can tell him now” (ดังนั้นคุณก็บอกเขาตอนนี้ไง) “He’s out” (เขาไม่อยู่) “What! What time there now? Why him out there?” (อะไรนะ! ที่นั่นกี่โมงแล
ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณเปรมจะตื่นหรือยัง ไม่รู้ว่าตื่นมาจะจำเรื่องเมื่อคืนได้ไหม ไม่รู้ว่าเขาเจอข้อความที่ฉันทิ้งไว้ไหม ไม่รู้ว่าเขากินอะไรหรือยัง ทำไมฉันต้องมาเป็นห่วงคนแบบนั้นด้วย คงเพราะว่าเขาได้ชื่อว่าเป็นสามีของฉัน ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องบินกำลังกลับบ้านอีกชั่วโมงก็น่าจะถึงบ้านล่ะบ้านษา“อ้าวลูกมาทำไมไม่บอกล้วงหน้าก่อนมีเรื่องอะไรหรือเปล่า”ออกมาเปิดประตูให้พร้อมกับทำหน้าแปลกใจ“ษาเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องมาเพิ่งรู้ดึกๆเมื่อคืนพี่ทอม(พี่เขยษา)โทรมาพี่เขาบอกว่ามีเรื่องด่วนให้ช่วย ษาก็ยังไม่ได้คุยรายละเอียดอะไรกับพี่เขาแล้วพี่เขาอยู่ไหนล่ะค่ะ”“ยังมาไม่ถึงมั้ง พ่อก็ไม่รู้นะว่าเขาจะกลับบ้านมาแสดงว่ามีเรื่องสำคัญมากใช่ไหมนิ”“น่าจะอย่างนั้นล่ะค่ะ”หลังจากที่ฉันคุยกับพ่อเสร็จก็ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดที่บ้านน่าจะเป็นรถพี่เขยแน่ๆขับเร็วขนาด”ห้องทำงานทอม“สวัสดีค่ะพี่ทอม มีเรื่องอะไรทำไมถึงดูรีบร้อนขนาดนี้ค่ะ”“พอดีที่ร้านมีปัญหานิดหน่อย พี่อยากให้เราช่วยได้ไหม”“ให้ช่วยยังไงแล้วร้านอาหารสาขาไหนค่ะในหรือต่างประเทศค่ะ”“ร้านที่สิงค์โปร พี่คิดว่าน่าจะมีการยักยอกเงินเกิดขึ้นพี่อยากให้เราช่วยไปดูให้หน่อ
ตอนนี้เด็กกำลังเข้าอนุบาลกันแล้วใจผมต้องสลายแน่ๆการที่ต้องไปส่งลูกไปเรียนแล้วก็ทำได้แค่มองดูเขาเดินจากไปสู่ห้องเรียน วันแรกที่ไปส่งลูกผมเกือบร้องไห้เพราะคิดถึงลูกแต่พอหันมามองเห็นษารายนั้นไม่ต้องพูดถึงลิงโลดมาก แทนที่จะคิดถึงลูกแต่ทำเหมือนได้รับอิสระยังไงยังงั้นทำแบบนี้ไม่ได้นะผมอยากให้ลูกเรียนโฮมสคูลนะกลัวลูกร้องไห้อยากกลับบ้านกลัวว่าเพื่อนจะแกล้งแต่ษาไม่ยอมจะส่งมาโรงเรียนอย่างเดียวใจร้ายใจมารมากเป็นแม่ภาษาอะไรใจร้ายกับลูกตัวเองมาก แต่พอหันมาดูลูกผมกับวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปหาครูแบบไม่สนใจพ่อเลยแถมไม่รอพี่ชายอีกลูกชายผมก็ขี้เก๊กจริงๆขนาดกับพ่อยังเก๊กหรือเพราะว่าผมไม่ค่อยตามใจเลยน้อยใจไม่อ้อนผมกันแน่กับแม่เขาคนนี้แทบจะไม่ออกจากตักเลยแหละพอพ่อจะจับเดินหนีเฉยงงมาก แล้วนั้นอะไรครูผู้ชายจะมาหอมแก้มลูกสาวผมไม่ได้นะ เมื่อวานลูกผมก็มาบอกว่าจะแต่งงานกันครูประจำชั้นผมนี่แทบจะให้ลูกออกจากโรงเรียน แล้วนี่ถ้าไม่ติดว่าเมียดึงหูไว้นี้ผมลงไปเคลียร์กับครูที่หอมแก้มลูกสาวผมแล้ว หลังจากเหตุการณ์ต่างๆผ่านมาหลายไปตอนนี้ฉันได้ข่าวว่าปลายกับเอิร์ธไปรับเด็กมาเลี้ยงเพราะไม่อยากที่จะไปรบกวนคนอื่นแหละลองทำมาทุกทา
ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ไอ้คุณเปรมก็ดูแลลูกช่วยฉันดีมากรู้งี้พามาอยู่ตั้งนานแล้วไม่น่าเหนื่อยคนเดียวมาตั้งนานแบบนี้เลย ตอนนี้คุณเปรมไปทำงานงอแงแต่เช้าว่าไม่อยากไปทำงาน อ้างว่าลูกจะคิดถึง ฉันเลยจัดการขั้นเด็ดขาดด้วยคำว่าถ้าหากว่าไม่ไปทำงานจะพาเด็กๆกลับบ้านเชื่อไหมวิ่งลงบ้านอย่างกลับเดอะฟาส ตลกจังขู่แค่นี้ก็กลัวฉันเองก็ไม่ได้ทำงานอะไรเลยตอนนี้แต่ก็ไม่ได้ว่างหรอกถึงแม้ว่าไม่ได้ทำงานแต่สองหน่อที่บ้านนี่คืองานอันใหญ่หลวงเลยแหละดีหน่อยที่มีคนเลี้ยงช่วยไม่งั้นคงไม่มีเวลากินข้าวหรอก เพราะพอเวลาที่คนใดคนหนึ่งร้องไห้อีกคนได้ยินก็ร้องไห้ตามๆกันฉันไม่รู้จะอุ้มใครก่อนดีจะอุ้มพร้อมกันก็กลัวร่วงเด็กเขาจะมีเซนส์ว่าใครเป็นพ่อแม่แล้วคือถ้าไม่ใช่พ่อหรือแม่อุ้มก็จะไม่ยอมหยุดร้อง บ้างครั้งที่ลูกร้องไห้บ่อยฉันกังวลมากว่าลูกจะเป็นโคลิคไหม(โรคที่เด็กจะร้องไห้เป็นเวลาแต่ไม่มีเหตุผลในการร้องปลอบก็ไม่หายทำยังไงก็ไม่หายจะเป็นจนกว่าอายุจะครบหนึ่งปีหรืออาจจะไม่ถึงปี) ฉันเลยตัดสินใจหอบลูกไปหาหมอสรุปไม่ได้เป็นอะไรแค่ติดอุ้มเพราะว่าคุณย่าคุณปู่ยิ่งคุณพ่อเขาแทบจะไม่วางเลยจนตอนนี้เด็กติดอุ้มหนักมาก ตื่นปุ๊บเป็นต้องใ
ฉันกำลังนั่งรอคุณสามีอยู่บ้านแต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่กลับบ้านไปเกเรที่ไหนนะ ฉันให้แม่โทรไปหาเลขาคุณเปรมว่าทำไมถึงยังไปกลับบ้าน สรุปคือพากันไปผับพี่ตั้ม คืออะไรเลิกงานทำไมไม่กลับบ้านไปเที่ยวอีกฉันกะว่าถ้าไม่ดึกจะไม่ว่าเพราะว่าเข้าใจว่าไปพบปะเพื่อนบ้างอะไรบ้างแต่ถ้าดึกมีแต่ตายกับตายหลังจากที่รอแล้วรอเล่าสามีฉันก็ยังไม่มานี้ก็จะห้าทุ่มแล้วทำไมยังไมกลับมาอีกพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานทำไมไม่รีบมาพักผ่อน เดี๋ยวเจอฉันไอ้คุณเปรมตอนนี้ฉันยืนอยู่สถานที่ที่แทบจะเรียกได้ว่าคุ้นเคยเพราะว่ามาที่นี่บ่อยมากเมื่อก่อน ฉันเดินหาคุณเปรมรอบๆข้างล่างแต่ไม่เจอหรือว่าอยู่ชั้นบนแต่ชั้นบนฉันเข้าไม่ได้นะ มันเป็นส่วนของแขกวีไอพีสำหรับคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ทางออกสุดท้ายคงต้องโทรให้พี่มาร์คช่วย ฉันเคยขอแลกเบอร์พี่เขาไว้ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุดเพื่อมีอะไรให้พี่เขาช่วยในที่สุดก็ถึงวันนี้ที่จะได้ใช้“ฮาโหลพี่มาร์คค่ะ ตอนนี้พี่ได้อยู่กับคุณเปรมไหมค่ะ?”“อยู่ครับอยู่กันหมดทุกคน มีอะไรไหม?”“เอ่อ~ ~ พอดีว่าษาอยู่ข้างล่างพี่มารับได้ไหมษาไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหน แล้วษาขออีกอย่างพี่อย่าบอกคุณเปรมนะคะว่าษามา”“ เรากลับมาแล้
จากที่ผมขอร้องให้ษาย้ายกับมาอยู่ที่บ้านเพราะผมเองก็อยากที่จะช่วยเธอเลี้ยงลูกไม่อยากให้เธอเหนื่อยเพียงลำพังเพราะว่าเด็กๆป่วยบ่อยมากสาเหตุก็มาจากที่คลอดก่อนกำหนดด้วยแหละ แล้วพอเวลาป่วยก็จะป่วยพร้อมกันตลอดเพราะว่าเป็นแฝดกันมั้ง ผมเลยอยากให้เอมาอยู่ที่บ้านผม เพราะผมเองจะได้ดูแลทั้งแม่และลูกสะดวกๆหน่อยแต่ว่าตอนนี้จะเข้าเดือนที่สองแล้วเธอก็ยังไม่ยอมพูดอะไรเลยไม่ปฏิเสธหรือตอบรับผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ส่วนในช่วงที่ผ่านมาผมก็ไปกลับบ้านเธอเป็นว่าเล่นเพราะว่างานาก็ต้องทำลูกก็ต้องเลี้ยงเมียก็ต้องง้อ เห้อพ่อละเหนื่อย ฉันเองก็เข้าใจคุณเปรมเขานะแต่ว่าฉันกลัวว่าถ้าหากฉันกลับไปเจออะไรเก่าๆความรู้สึกของฉันมันจะเป็นยังไงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่นั่นคือความทรงจำที่เลวร้ายมาก ฉันกลัวว่าฝันร้ายมันจะกลับมาหาฉันอีกแต่ยังไงสักวันฉันเองก็คงต้องกลับไปอยู่ดีเพราะว่าฉันสงสารลูกอยากให้พวกเขาได้อยู่กับพ่อเขา แล้วดูเหมือนว่าปลาวาฬจะติดพ่อเป็นพิเศษเพราะเวลาที่คุณเปรมกลับไปทำงานปลาวาฬจะซึมมากไม่ยอมกินนมจนต้องโทรหาวีดีโอคอลหาพ่อให้ถึงดีขึ้น เพราะว่าพ่อเขาอยู่ด้วยจะตามใจกันมากเวลาลูกร้องเอานมให้กิน
หลังจากผ่านไปสองชั่วโมงพยาบาลก็เข็นรถออกมาสองเตียงคือลูกผมทั้งสองคน หมอบอกว่าเด็กๆต้องเข้าตู้อบก่อนเพราะว่าออกมาก่อนกำหนดและก็มีอาการตัวเหลืองเลยต้องรีบนำเข้าตู้อบให้เร็วที่สุด ส่วนษาตอนนี้ยังไม่ออกมาเลย“คุณหมอครับภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับทำไมยังไม่ออกมา”“คืองี้นะครับ เนื่องจากว่าเธอเสียเลือดมาก่อนดังนั้นพอผ่าตัดเลือดยิ่งออกเยอะทางเราเองก็ไม่มีเลือดกรุ๊ปนี้ในสต๊อกต้องรออีกโรงบาลส่งมาให้”“เธอเลือดกรุ๊ปไหนครับ คุณหมอภรรยาผมเลือดกรุ๊ปไหมครับ”“เธอเลือดกรุ๊ปโอครับว่าแต่พวกคุณมีใครเลือดกรุ๊ปนี้ไหมครับจะได้ไม่ต้องรอนานด้วย”“ผมครับผมเลือดกรุ๊ปโอ”“แต่ว่าพี่เปรมยังไม่ได้พักเลยไม่ใช่หรอค่ะ เพิ่งประชุมเสร็จก็มาเลยน้องกลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไปอีกคน ให้น้องช่วยนะคะ น้องเองก็เลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอ”“งั้นพี่ฝากด้วยนะ คุณหมอครับผมฝากน้องกับภรรยาผมด้วยนะครับ”“ไม่ต้องห่วงครับมันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว”หลังจากที่ปลายเข้าไปในห้องนั้นนี้ก็ผ่านมาเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ในความรู้สึกของผมเหมือนกับว่ามันนานเป็นวันๆได้ นี้สินะความรู้สึกของคนรอ ในตอนนี้ผมตัดสินใจโทรบอกทางบ้านของษาเพราะว่าถ้าหากษาออกมาแล้วผมก็อย
อันดา partฉันจะไม่ยอมให้พวกมันมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นหรอก ฉันต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหนใครจะรู้ฉันต้องอยู่หลบๆซ่อนๆกลัวว่าเมียหลวงเขาจะรู้ แต่ในขณะที่ฉันทุกข์พวกมันกับมีความสุขกันทุกคน ฉันไม่ยอมให้พวกแกมีความสุขนานหรอกคนที่พรากของของฉันไปมันต้องรับรู้ถึงความรู้สึกของการสูญเสียเช่นเดียวกันกับฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆพวกนั้นแต่ฉันก็พอจะมีสายจะคนที่ทำงานที่โรงแรมนั้นว่าเปรมทำอะไร อยู่ที่ไหนกับใคร สายของฉันก็เลขาของเปรมนั้นแหละฉันก็แค่ใช้เสน่ห์นิดหน่อยแค่นี้ก็หลงฉันหัวปลักหัวปำแล้ว และตอนนี้มันก็ถึงเวลาที่ฉันจะเอาคืนคนพวกนั้นแล้ววันนี้คุณเปรมบอกว่าจะมาถึงในช่วงเย็นเพราะว่าหาไฟล์บินได้ช่วงนั้นช่วงเช้าเพิ่งประชุมเสร็จเลยแวะไปเก็บเสื้อผ้ามาเฝ้าฉันต่อ ส่วนปลายฟ้าเธอเองก็ดูแลฉันอย่างดีอะไรที่เธอทำไม่ได้ก็จะมีพยาบาลพิเศษที่จ้างมาช่วยเธอด้วยแต่ส่วนใหญ่เธอจะลงมือทำเองเพราะอยากไถ่โทษกับสิ่งที่ทำลงไป ฉันเองก็ไม่ติดอะไรกับเธอแล้วส่วนเรื่องที่ว่าฉันจะกลับไปคบกับคุณเปรมต่อไหมนั้นเป็นเรื่องของอนาคตฉันยังให้คำตอบไม่ได้เพราะว่าฉันเองก็ยังไม่มั่นใจในตัวเขาเลย“ษาฉันออกไปกินข้าวก่อนนะเธออยู่คนเด
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาผมก็ย้ายมาอยู่ที่โรงบาลเข้าสู่อาทิตย์ที่สองแล้วที่ผมมาเฝ้าเธอ ไม่ต้องห่วงว่าเธอจะไล่ผมไหมเพราะว่าเธอไล่ผมทุกวินาที แต่คิดหรอว่าแค่นี้จะทำอะไรผมได้ โชคดีที่ครอบครัวเธอก็ยอมเปิดทางให้ผมมาดูแลเธอได้“นี่คุณไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องเลยหรือไงหะ”“รอบที่ร้อยแล้วมั้งที่ษาถามพี่ ษาก็รู้คำตอบแล้วนิ ให้พี่ดูแลเราไม่ดีหรือไงหรือเราอยากให้พ่อกับแม่มาดูแลไม่สงสารท่านหรอ”“ก็ถ้าการมาเฝ้าฉันมันลำบากมากมาเฝ้าทำไมล่ะ กลับไปซะสิ”ใครใช้ให้มาเฝ้าละ แล้วทำไมต้องพูดเหมือนฉันเป็นภาระด้วย ฉันท้องไม่รู้หรือไงว่าอารมณ์ฉันมันแปรปรวนขนาดไหน เรื่องที่มันไม่น่าน้อยใจฉันก็น้อยใจได้หมดล่ะตอนนี้ “พี่ไม่ได้หมายความว่ามันลำบากสำหรับพี่แต่พี่หมายความว่าไม่อยากให้พ่อแม่มาโรงบาลบ่อยๆมันไม่ดีมันมีแต่เชื้อโรค”“ไม่อยากฟัง อยากอยู่ก็อยู่ไม่อยากอยู่ก็ไปฉันเหนื่อยไล่คุณแล้ว”พูดจบเธอก็นอนหันหลังให้ผมอีกครั้ง“งั้นก็ไม่ต้องห่วงพี่ไม่มีทางไปไหนแน่นอนจนกว่าเราจะยกโทษให้พี่”ผมไม่รู้ว่าเธอหลับไปหรือยังแต่ผมก็อยากบอกให้เธอรู้สองอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก เขาเอาใจใส่ฉันมากขึ้น ดูแลอย่างไม่รังเก
ในตอนแรกแผนที่วางไว้ว่าจะกับไปคลอดที่ไทยตอนนี้คือทุกอย่างต้องเปลี่ยนอีกรอบเพราะว่าช่างอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าร่างกายผิดปกติ ปวดหัว ความดันสูงมาก คลื่นไส้ ตัวบวมไปหมดทุกส่วน จนฉันทนไม่ไหวต้องไปพบคุณหมอผลปรากฏว่าฉันครรภ์เป็นพิษสาเหตุอาจจะมาจากที่ฉันท้องแรกแล้วเป็นแฝด แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นแค่บางคนเท่านั้น แต่ว่าคนที่ซวยสุดๆก็คงหนีไม่พ้นฉันเองสรุปคือทันทีที่รู้ว่าตัวเองครรภ์เป็นพิษฉันก็เก็บเสื้อผ้ากับไทยทันที หมอบอกว่าฉันต้องอยู่ติดเตียงจนกว่าฉันจะคลอดไม่งั้นโอกาสที่จะแท้งมีสูง ชีวิตฉันมันจะซวยซ้ำซวยซ้อนไปถึงไหนกันนะ ตอนนี้ฉันเองก็ได้มาอยู่ที่โรงบาลแล้วแต่ว่าฉันต้องอยู่บนเตียงตลอดเวลาแบบนี้ฉันเองก็ไม่อยากให้พ่อแม่ต้องมาดูแลเพราะพวกท่านเองก็แก่แล้วลำพังดูแลตัวเองก็ยากแล้วแต่นี้ต้องมาดูแลคนป่วยแบบฉันอีก ฉันไม่อยากให้ท่านมาดูแลเลยตลอดเดือนที่ผ่านมาผมพยายามหาทางติดต่อพ่อแม่ของษา ไปค้นหาในข้อมูลที่เธอนำมาสมัครงานถามเพื่อนเธอคนอื่นก็แล้วแต่ไม่มีใครรู้ ทางออกสุดท้ายจริงๆของผมที่เหลืออยู่คงไม่พ้นไอ้เอิร์ธแน่ๆ “เอิร์ธกูขอร้องละวะ แค่ครั้งสุดท้ายที่กูจะขอให้มึงช่วยมึงช่วยบอกที่อยู่พ่อแม่ษา
หลังจากที่จัดการปัญหาชีวิตผมพยายามติดต่อหาษา ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกที่ก่อเกิดในใจตอนนี้มันเรียกว่าอะไรกันแน่ ความรัก ความผูกพันหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมอยากคุย อยากเจอเธอมากๆอยากขอโอกาสจากเธอถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ในฐานะเดิมแค่พี่น้องก็ยังดี แต่จะดีที่สุดถ้าหากว่าเกลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะผมไม่อยากให้เธอมีคนใหม่ ไม่อยากให้เธอไปเป็นของใคร ถึงแม้ว่าจะเขาดีกับเธอ ไม่ทำร้ายเธอเหมือนที่ผมเคยทำ แต่ผมขอได้ไหมขอเห็นแก่ตัวอีกสักครั้งที่จะขอรั้งให้เธอเป็นของผมอีกครั้งที่ผ่านมาผมคิดว่าผมรักอันดามากๆมากจนไม่สามารถรักใครได้อีก แต่พอผมเจอษา ความรู้สึกที่มีต่ออันดากลับเปลี่ยนไปมาก ผมคิดว่าอันดาเปลี่ยนไปแค่ฝ่ายเดียวแต่พอมาทบทวนตัวเองผมกับคิดว่าผมเองก็เปลี่ยนไปไม่ต่างจากอันดา ผมไม่สนเธอเพราะเอาแต่คิดถึงอีกคน ไม่ว่าผมจะทำอะไรตอนนี้มีแต่หน้าของษาลอยมาทุกที่ ผมควรจะทำอะไรสักอย่างก่อนที่มันจะสายเกินไป“ฮาโหลเอิร์ธ มึงพอจะรู้ไหมว่าตอนนี้ษาไปอยู่ที่ไหน”ทางออกเดียวที่เหลือสำหรับผมคงไม่พ้นน้องเขยผมคนนี้เพราะมันเคยเป็นแฟนเก่าษาแถมพวงตำหน่งเพื่อนสนิทอีกด้วย“พี่กับษาเลิกกันไปแล้วนี้จะอยากรู้ไปทำไม ผมพูดตรงๆนะพี่ม