ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสองแล้วฉันที่กำลังจะเคลิ้มหลับก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉันดูว่าใครที่โทรมาเวลานี้คงไม่ใช่คู่ขาคุณเปรมโทรมาหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงไม่รู้จะคุยหรือตอบเขายังไง แต่พอดูชื่อคนโทรเข้าก็ยิ่งแปลกใจว่าทำไมพี่เขยถึงโทรมาเวลานี้ทั้งที่เขาก็น่าจะรู้ว่ามันดึกมากแล้วที่ไทย แต่ทำไมถึงโทรมา “Hello Sa I need your help” (สวัสดีษาผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ) “What happened?” (เกิดอะไรขึ้นหรอคะ) “Well I want to talk face to face. Can you come here please?” (เอิ่ม ผมต้องการที่จะคุยต่อหน้ามากกว่า คุณมาที่นี้ได้ไหม) “Sure, When do you want to meet me?” (แน่นอน ว่าแต่คุณต้องการจะพบฉันเมื่อไหร่?) “As soon as possible maybe tomorrow” (เร็วเท่าที่จะเร็วได้ เป็นพรุ่งนี้ได้ไหม) “seriously! Tomorrow ! So I should tell my husband before” (จริงจัง ! พรุ่งนี้เลยหรอ ฉันควรบอกสามีของฉันก่อนนะ) “So you can tell him now” (ดังนั้นคุณก็บอกเขาตอนนี้ไง) “He’s out” (เขาไม่อยู่) “What! What time there now? Why him out there?” (อะไรนะ! ที่นั่นกี่โมงแล
ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณเปรมจะตื่นหรือยัง ไม่รู้ว่าตื่นมาจะจำเรื่องเมื่อคืนได้ไหม ไม่รู้ว่าเขาเจอข้อความที่ฉันทิ้งไว้ไหม ไม่รู้ว่าเขากินอะไรหรือยัง ทำไมฉันต้องมาเป็นห่วงคนแบบนั้นด้วย คงเพราะว่าเขาได้ชื่อว่าเป็นสามีของฉัน ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องบินกำลังกลับบ้านอีกชั่วโมงก็น่าจะถึงบ้านล่ะบ้านษา“อ้าวลูกมาทำไมไม่บอกล้วงหน้าก่อนมีเรื่องอะไรหรือเปล่า”ออกมาเปิดประตูให้พร้อมกับทำหน้าแปลกใจ“ษาเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องมาเพิ่งรู้ดึกๆเมื่อคืนพี่ทอม(พี่เขยษา)โทรมาพี่เขาบอกว่ามีเรื่องด่วนให้ช่วย ษาก็ยังไม่ได้คุยรายละเอียดอะไรกับพี่เขาแล้วพี่เขาอยู่ไหนล่ะค่ะ”“ยังมาไม่ถึงมั้ง พ่อก็ไม่รู้นะว่าเขาจะกลับบ้านมาแสดงว่ามีเรื่องสำคัญมากใช่ไหมนิ”“น่าจะอย่างนั้นล่ะค่ะ”หลังจากที่ฉันคุยกับพ่อเสร็จก็ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดที่บ้านน่าจะเป็นรถพี่เขยแน่ๆขับเร็วขนาด”ห้องทำงานทอม“สวัสดีค่ะพี่ทอม มีเรื่องอะไรทำไมถึงดูรีบร้อนขนาดนี้ค่ะ”“พอดีที่ร้านมีปัญหานิดหน่อย พี่อยากให้เราช่วยได้ไหม”“ให้ช่วยยังไงแล้วร้านอาหารสาขาไหนค่ะในหรือต่างประเทศค่ะ”“ร้านที่สิงค์โปร พี่คิดว่าน่าจะมีการยักยอกเงินเกิดขึ้นพี่อยากให้เราช่วยไปดูให้หน่อ
นี้ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วที่ผมรอไอ้มาร์คมันกลับมา ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องเพราะรู้สึกเบื่อๆส่วนษาเองก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาไม่รู้จะกลับมาเมื่อไหร่ ปกติเธอไม่เคยกลับบ้านเลยเพราะว่ามัวแต่ทำงาน กลับไปคราวนี้คงจะกลับไปนานเลยสินะ ก็ดีเหมือนกันผมจะได้คุยกับอันดาสะดวกๆหน่อยจะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆเหมือนคบชู้แล้วกลัวเมียจับได้แบบนี้ตอนที่ฉันอยู่ที่สิงค์โปรวันที่สามฉันก็ไปจัดการตรวจสมุดบัญชีตามปกติจนตอนที่จะกลับห้องเท่านั้นแหละ ฉันเจอคนท้องซึ่งมันทำให้ฉันคิดได้ทันทีเลยว่าหลังจากคืนนั้นฉันยังไม่ได้กินยาคุมเลย ฉันกับมากลุ้มใจอยู่ห้องได้แต่คิดในแง่ดีไว้ว่าแค่ครั้งเดียวคงไม่ท้องหรอก เพราะถ้าจะกินยาตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ ฉันอยู่เคลียร์งานที่นี้อาทิตย์นึงเต็ม ตอนนี้ฉันกำลังเดินทางกลับประเทศไทยแต่ว่าคงกลับบ้านก่อนฉันยังไม่อยากเห็นหน้าของเขาตอนนี้ คนใจร้ายคนนั้น ฉันกลับมาอยู่ที่บ้านต่ออีกหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันยอมกับไปเพราะพ่อแม่ถามว่าทำไมถึงไม่กลับสักทีมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าทะเลาะกันหรือเปล่า ถ้าทะเลาะแค่เคลียร์กันมันก็คงจบฉันคงไม่กลับมาอยู่บ้านนานขนาดนี้ทั้งๆที่ฉันเองก็ยังทำงานเป็นพนักงานโรงแรมอยู่ ด้วยความที่
ฉันอยู่ที่บ้านตัวเองมาสามวันแล้วแต่ฉันยังไม่ได้บอกคุณเปรมว่าฉันกลับมาแล้ว ฉันไม่อยากคุยกับเขาเลยแต่ก็กลัวว่าเขาจะสงสัยว่าหายไปไหนนานนาน แต่ว่ารอให้เขาโทรมาก่อนดีกว่าค่อยกับเพราะว่าถ้าหากกลับไปตอนนี้ไม่รู้ว่าจะไปขัดจังหวะอะไรเขาอีกไหม รอให้เขาพร้อมเจอฉันก่อนไม่งั้นก็เอาเป็นอาทิตย์หน้าแล้วกันขออยู่กับตัวเองทบทวนชีวิตสักหน่อยว่าจะเอายังไงต่อดีตอนนี้ผมรอษากับมาเข้าสู่อาทิตย์ที่สามแล้วที่เธอกลับบ้านไปไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่จะโทรไปก็กลัวว่าเธออาจจะติดธุระกับครอบครัวไหมแต่ใจนึงมันก็อยากคุยกับเธอ แต่ผมเองก็ยังไม่รู้ว่าจะคุยอะไรเรื่องที่ผมอยากรู้เรื่องที่อยากถามไม่รู้ว่าถ้าถามไปมันจะโอเคไหมหรือควรปล่อยผ่าน ถ้าหากไม่ติดว่าผมมีคนรักอยู่แล้วเรื่องมันก็คงจะง่ายกว่านี้หรือถ้าหากว่าเธอไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนตอนแรกที่ผมเข้าใจผมคงไม่ลำบากใจขนาดนี้แต่ยังไงก็แล้วแต่ผมจะทำให้เวลาที่เหลือที่เราจะอยู่ด้วยกันมันเป็นข่วงเวลาที่ดีของเราสองคนผมอยากให้เราสองคนจบกันด้วยดีนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฉันกับมาอยู่บ้านแต่ก็ไม่มีสักสายจากคนที่ขึ้นชื่อว่าสามีจะโทรหากันก็เขาไม่ได้ให้ความสำคัญแหละเนอะเลยไม่จำเป็นต้อง
ผ่านมาเดือนกว่าๆเกือบเข้าสองเดือนแล้วที่ฉันกับมาอยู่กับคุณเปรมเขาดูแปลกไปมากจากเดิมทั้งที่เคยออกไปข้างนอกทุกวันแต่ตอนนี้ฉันไล่ออกจากห้องแทบทุกวันก็ไม่ไป ที่ฉันไล่เขาไม่ใช่อะไรหรอกฉันเหม็นตัวเขาไม่รู้เป็นเพราะอะไรแต่ช่วงนี้ร่างกายฉันแปลกๆไปอยากกินอะไรที่ไม่เคยกินอาหารบางอย่างที่ไม่เคยคิดจะกินก็อยากกิน อาการเหนื่อยง่ายก็ยังเป็นอยู่แต่ก็ไม่มากเท่าแต่ก่อนมีแต่อาการคลื่นไส้ ฉันว่าอาการตัวเองมันแปลกไปมากแล้วนะ มันเหมือนกับคนท้องเลย ฉันคิดมากไปหรือเปล่าแค่ครั้งเดียวคงไม่ท้องหรอกใช่ไหม ตอนนี้ฉันเริ่มจะจิตตกแล้วได้แต่เข้าเน็ตหาข้อมูลอาการของคนท้อง ฉันหาเกือบสองชั่วโมงเพราะอาการของแต่ล่ะคนมันต่างกันออกไปทางเดียวที่จะแน่ชัดคือตรวจ เอาเป็นพรุ่งนี้ฉันต้องตรวจให้ได้และฉันแน่ใจว่ามันคงไม่ท้องหรอกน่าแค่ครั้งเดียวเองผมไม่เข้าใจษาว่าเธอเป็นอะไรหรือไปรู้อะไรมาช่วงนี้เธอไล่ผมออกข้างนอกเกือบทุกวันมันไม่ไล่ก็เชิงไล่นั้นแหละเธอถามผมทุกวันว่าไม่ออกไปข้างนอกอีกหรอ วันนี้ไม่มีธุระอะไรข้างนอกหรอ ไม่ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนหรอ ตอนกลางคืนแทนทีเราจะได้จู๋จี๋ประสาผัวเมียเธอก็ชิ่งหลับไปก่อนตลอดไม่รู้ว่าไปเหนื่อยอะไร
แทนที่ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ผมกับษาเราห่างกันกว่าเดิมห่างจนผมเกือบลืมว่าผมกับเธอเป็นอะไรกันแล้ววันนี้ผมกะว่าผมจะบอกเลิกเธอสะจะได้จบๆอาทิตย์เราจะได้หย่ากันไปแบบเงียบๆด้วยก่อนที่อันดาจะมาถึง“ฮาโหล ษาครับพี่มีอะไรอยากคุยกับเราสักหน่อยวันนี้กลับบ้านเร็วหน่อยได้ไหมครับ”“พูดตอนนี้เลยไม่ได้หรือไงค่ะทำไมต้องที่บ้านด้วยสำคัญนักหรือไง”“ก็สำคัญอยู่ พี่อยากคุยต่อหน้ามากว่า”“ค่ะๆ ถ้าเสร็จธุระจะรีบกลับนะคะ”“ผมไม่เคยลำบากใจอะไรขนาดนี้เลย”หลังจากที่วางสายจากคุณเปรฉันก็ไปรับยาและก็สมุดสีชมพู สมุดฝากครรภ์ที่แรกจะมาตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้วแต่ติดตรงที่ว่าฉันปลีกตัวออกจากคุณเปรมไม่ได้ดูเหมือนว่าข่วงนี้เขาจะเฝ้าฉันแปลกๆแล้ววันนี้ก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรจะสำคัญจะคุยนักหนา ตอนเย็น “ทำไมอันดามาวันนี้ไหนบอกว่าจะมาอาทิตย์หน้าไงครับ”“ก็กะว่าจะเซอร์ไพรไงค่ะเป็นไงดีใจจนพูดไม่ออกเลยใช่ไหมค่ะ”“เอ่อคือ แล้วนี้เราจะไปพักที่ไหนล่ะคืนนี้”“อันดาพักกับเปรมไม่ได้หรอค่ะ”“ทำไมอันพูดแบบนี้ล่ะครับ อันจะนอนกับเปรมได้ไงก็เมื่อก่อนเปรมเคยขอนอนกับเรา เราบอกว่าจะไม่นอนกับคนที่ไม่ใช่สามีไม่ใช่หรอ”“ก็
วันนี้ฉันมีนัดกับคุณเปรมเราจะต้องไปอำเภอด้วยกันเพราะมันจะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ในสถานะสามีภรรยากันตามนิตินัยและหลังจากนี้แค่คนรู้จักเท่านั้นแหละที่ฉันจะสามารถให้เขาได้ ตอนนี้ก็ใกล้เวลานัดแล้วที่ฉันกับเขานัดกันแต่ว่าฉันมาก่อนเวลา ไม่ค่อยจะรีบเท่าไหร่แต่มาก่อนเกือบชั่วโมงได้ ไม่เป็นฉันไม่รู้หรอกว่าการที่เราไม่อยากเจอคนคนนึงแล้วรู้ว่านี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกันมันจะเป็นอะไรที่เราอยากให้มันรีบๆจบ“มากันพร้อมแล้วใช่ไหมครับ แน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าจะเลิกกันจริงๆ”มันเป็นรูปแบบการพูดที่ฉันเคยเจอแต่ในละครไม่คิดว่าจะได้มาเจอกับตัว ถ้าเขาไม่คิดดีแล้วเขาจะมาทำไมล่ะ“ค่ะ พวกเราแน่ใจค่ะ”“คุณผู้ชายแน่ใจแล้วจริงนะครับ”“ครับ”“งั้นเซ็นต์ตรงนี้นะครับ แล้วหลังจากนี้คุณทั้งสองก็สิ้นสุดการเป็นสามีภรรยากัน อ้อเรื่องสิ้นสมรสไม่มีปัญหาอะไรกันใช่ไหมครับ”“ไม่มีปัญหาค่ะ”จะมีปัญหาอะไรล่ะในเมื่อฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรสักบาท”“งั้นก็ขอให้ทั้งสองคนโชคดีนะครับ”“ขอบคุณค่ะ /ครับ”“ษาพี่ขอคุยด้วยได้ไหมครับ”“ยังมีอะไรที่ต้องคุยอีกด้วยหรอค่ะ ให้มันจบแค่นี้เถอะค่ะ”“คือเรื่อง ที่เราจะอุ้มบุญให้ปลายนะ”“อ
หลังจากที่ฉันกลับมาบ้านแล้วเตรียมตัวจะย้ายไปอยู่ที่สิงค์โปร คุณเปรมเองก็ยังส่งข้อความมาบ่อย เป็นข้อความประมาณขอโทษ เล่าเรื่องงานต่างๆเรื่องที่เจอแต่ละวันคือฉันไม่เข้าใจว่าทำไมถึงทำแบบนี้ก่อนหน้านี้ก็คือเข้าใจว่าในฐานะสามีภรรยากันจะแชร์เรื่องราวในชีวิตแต่ละวันให้กันและกันมันก็เป็นเรื่องปกติแต่ส่าสถานะเราทั้งสองในตอนนี้มันคืออดีต ทำไมเขาไม่ไปแชร์กับคนปัจจุบันของเขาล่ะ ตอนนี้ก็ยังต้องเคลียร์เรื่องต่างกับคนที่คนที่ไทยให้เสร็จก่อนไม่อยากให้มันคาราคาชัง เรื่องแรกที่ฉันต้องเคลียร์คือครอบครัวฉัน ฉันจะบอกพวกท่านวันนี้ละว่าตอนนี้ฉันท้องแล้วตอนเช้าขณะทานอาหาร“พ่อแม่ ษามีอะไรจะบอก คือพ่อแม่อย่าตกใจนะ”“มีอะไรลูก ทำไมพ่อกับแม่ต้องตกใจด้วยล่ะ”“คือว่าษา ษา ท้องค่ะพ่อ”ตอนนี้ฉันพยามยามอย่างมากที่จะบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น พยายามกลั้นน้ำตาอย่างมาก ฉันไม่อยากให้พวกเขาสงสัย“ท้อง! แล้วนี้เปรมเขารู้ไหม แล้วทำไมถึงหย่ากันลูกเพิ่งรู้ว่าท้องตอนไหนก่อนหรือหลังหย่า”“คือ ษาเพิ่งรู้ค่ะ”ฉันได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาพ่อแม่กลัวว่าพวกท่านจะรู้ว่าฉันโกหกเพราะว่าฉันไม่เคยโกหกใครเวลาโกหกมันเลยไม่เนียน“แล้วเราจะไ
ตอนนี้เด็กกำลังเข้าอนุบาลกันแล้วใจผมต้องสลายแน่ๆการที่ต้องไปส่งลูกไปเรียนแล้วก็ทำได้แค่มองดูเขาเดินจากไปสู่ห้องเรียน วันแรกที่ไปส่งลูกผมเกือบร้องไห้เพราะคิดถึงลูกแต่พอหันมามองเห็นษารายนั้นไม่ต้องพูดถึงลิงโลดมาก แทนที่จะคิดถึงลูกแต่ทำเหมือนได้รับอิสระยังไงยังงั้นทำแบบนี้ไม่ได้นะผมอยากให้ลูกเรียนโฮมสคูลนะกลัวลูกร้องไห้อยากกลับบ้านกลัวว่าเพื่อนจะแกล้งแต่ษาไม่ยอมจะส่งมาโรงเรียนอย่างเดียวใจร้ายใจมารมากเป็นแม่ภาษาอะไรใจร้ายกับลูกตัวเองมาก แต่พอหันมาดูลูกผมกับวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปหาครูแบบไม่สนใจพ่อเลยแถมไม่รอพี่ชายอีกลูกชายผมก็ขี้เก๊กจริงๆขนาดกับพ่อยังเก๊กหรือเพราะว่าผมไม่ค่อยตามใจเลยน้อยใจไม่อ้อนผมกันแน่กับแม่เขาคนนี้แทบจะไม่ออกจากตักเลยแหละพอพ่อจะจับเดินหนีเฉยงงมาก แล้วนั้นอะไรครูผู้ชายจะมาหอมแก้มลูกสาวผมไม่ได้นะ เมื่อวานลูกผมก็มาบอกว่าจะแต่งงานกันครูประจำชั้นผมนี่แทบจะให้ลูกออกจากโรงเรียน แล้วนี่ถ้าไม่ติดว่าเมียดึงหูไว้นี้ผมลงไปเคลียร์กับครูที่หอมแก้มลูกสาวผมแล้ว หลังจากเหตุการณ์ต่างๆผ่านมาหลายไปตอนนี้ฉันได้ข่าวว่าปลายกับเอิร์ธไปรับเด็กมาเลี้ยงเพราะไม่อยากที่จะไปรบกวนคนอื่นแหละลองทำมาทุกทา
ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ไอ้คุณเปรมก็ดูแลลูกช่วยฉันดีมากรู้งี้พามาอยู่ตั้งนานแล้วไม่น่าเหนื่อยคนเดียวมาตั้งนานแบบนี้เลย ตอนนี้คุณเปรมไปทำงานงอแงแต่เช้าว่าไม่อยากไปทำงาน อ้างว่าลูกจะคิดถึง ฉันเลยจัดการขั้นเด็ดขาดด้วยคำว่าถ้าหากว่าไม่ไปทำงานจะพาเด็กๆกลับบ้านเชื่อไหมวิ่งลงบ้านอย่างกลับเดอะฟาส ตลกจังขู่แค่นี้ก็กลัวฉันเองก็ไม่ได้ทำงานอะไรเลยตอนนี้แต่ก็ไม่ได้ว่างหรอกถึงแม้ว่าไม่ได้ทำงานแต่สองหน่อที่บ้านนี่คืองานอันใหญ่หลวงเลยแหละดีหน่อยที่มีคนเลี้ยงช่วยไม่งั้นคงไม่มีเวลากินข้าวหรอก เพราะพอเวลาที่คนใดคนหนึ่งร้องไห้อีกคนได้ยินก็ร้องไห้ตามๆกันฉันไม่รู้จะอุ้มใครก่อนดีจะอุ้มพร้อมกันก็กลัวร่วงเด็กเขาจะมีเซนส์ว่าใครเป็นพ่อแม่แล้วคือถ้าไม่ใช่พ่อหรือแม่อุ้มก็จะไม่ยอมหยุดร้อง บ้างครั้งที่ลูกร้องไห้บ่อยฉันกังวลมากว่าลูกจะเป็นโคลิคไหม(โรคที่เด็กจะร้องไห้เป็นเวลาแต่ไม่มีเหตุผลในการร้องปลอบก็ไม่หายทำยังไงก็ไม่หายจะเป็นจนกว่าอายุจะครบหนึ่งปีหรืออาจจะไม่ถึงปี) ฉันเลยตัดสินใจหอบลูกไปหาหมอสรุปไม่ได้เป็นอะไรแค่ติดอุ้มเพราะว่าคุณย่าคุณปู่ยิ่งคุณพ่อเขาแทบจะไม่วางเลยจนตอนนี้เด็กติดอุ้มหนักมาก ตื่นปุ๊บเป็นต้องใ
ฉันกำลังนั่งรอคุณสามีอยู่บ้านแต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่กลับบ้านไปเกเรที่ไหนนะ ฉันให้แม่โทรไปหาเลขาคุณเปรมว่าทำไมถึงยังไปกลับบ้าน สรุปคือพากันไปผับพี่ตั้ม คืออะไรเลิกงานทำไมไม่กลับบ้านไปเที่ยวอีกฉันกะว่าถ้าไม่ดึกจะไม่ว่าเพราะว่าเข้าใจว่าไปพบปะเพื่อนบ้างอะไรบ้างแต่ถ้าดึกมีแต่ตายกับตายหลังจากที่รอแล้วรอเล่าสามีฉันก็ยังไม่มานี้ก็จะห้าทุ่มแล้วทำไมยังไมกลับมาอีกพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานทำไมไม่รีบมาพักผ่อน เดี๋ยวเจอฉันไอ้คุณเปรมตอนนี้ฉันยืนอยู่สถานที่ที่แทบจะเรียกได้ว่าคุ้นเคยเพราะว่ามาที่นี่บ่อยมากเมื่อก่อน ฉันเดินหาคุณเปรมรอบๆข้างล่างแต่ไม่เจอหรือว่าอยู่ชั้นบนแต่ชั้นบนฉันเข้าไม่ได้นะ มันเป็นส่วนของแขกวีไอพีสำหรับคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ทางออกสุดท้ายคงต้องโทรให้พี่มาร์คช่วย ฉันเคยขอแลกเบอร์พี่เขาไว้ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุดเพื่อมีอะไรให้พี่เขาช่วยในที่สุดก็ถึงวันนี้ที่จะได้ใช้“ฮาโหลพี่มาร์คค่ะ ตอนนี้พี่ได้อยู่กับคุณเปรมไหมค่ะ?”“อยู่ครับอยู่กันหมดทุกคน มีอะไรไหม?”“เอ่อ~ ~ พอดีว่าษาอยู่ข้างล่างพี่มารับได้ไหมษาไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหน แล้วษาขออีกอย่างพี่อย่าบอกคุณเปรมนะคะว่าษามา”“ เรากลับมาแล้
จากที่ผมขอร้องให้ษาย้ายกับมาอยู่ที่บ้านเพราะผมเองก็อยากที่จะช่วยเธอเลี้ยงลูกไม่อยากให้เธอเหนื่อยเพียงลำพังเพราะว่าเด็กๆป่วยบ่อยมากสาเหตุก็มาจากที่คลอดก่อนกำหนดด้วยแหละ แล้วพอเวลาป่วยก็จะป่วยพร้อมกันตลอดเพราะว่าเป็นแฝดกันมั้ง ผมเลยอยากให้เอมาอยู่ที่บ้านผม เพราะผมเองจะได้ดูแลทั้งแม่และลูกสะดวกๆหน่อยแต่ว่าตอนนี้จะเข้าเดือนที่สองแล้วเธอก็ยังไม่ยอมพูดอะไรเลยไม่ปฏิเสธหรือตอบรับผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ส่วนในช่วงที่ผ่านมาผมก็ไปกลับบ้านเธอเป็นว่าเล่นเพราะว่างานาก็ต้องทำลูกก็ต้องเลี้ยงเมียก็ต้องง้อ เห้อพ่อละเหนื่อย ฉันเองก็เข้าใจคุณเปรมเขานะแต่ว่าฉันกลัวว่าถ้าหากฉันกลับไปเจออะไรเก่าๆความรู้สึกของฉันมันจะเป็นยังไงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่นั่นคือความทรงจำที่เลวร้ายมาก ฉันกลัวว่าฝันร้ายมันจะกลับมาหาฉันอีกแต่ยังไงสักวันฉันเองก็คงต้องกลับไปอยู่ดีเพราะว่าฉันสงสารลูกอยากให้พวกเขาได้อยู่กับพ่อเขา แล้วดูเหมือนว่าปลาวาฬจะติดพ่อเป็นพิเศษเพราะเวลาที่คุณเปรมกลับไปทำงานปลาวาฬจะซึมมากไม่ยอมกินนมจนต้องโทรหาวีดีโอคอลหาพ่อให้ถึงดีขึ้น เพราะว่าพ่อเขาอยู่ด้วยจะตามใจกันมากเวลาลูกร้องเอานมให้กิน
หลังจากผ่านไปสองชั่วโมงพยาบาลก็เข็นรถออกมาสองเตียงคือลูกผมทั้งสองคน หมอบอกว่าเด็กๆต้องเข้าตู้อบก่อนเพราะว่าออกมาก่อนกำหนดและก็มีอาการตัวเหลืองเลยต้องรีบนำเข้าตู้อบให้เร็วที่สุด ส่วนษาตอนนี้ยังไม่ออกมาเลย“คุณหมอครับภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับทำไมยังไม่ออกมา”“คืองี้นะครับ เนื่องจากว่าเธอเสียเลือดมาก่อนดังนั้นพอผ่าตัดเลือดยิ่งออกเยอะทางเราเองก็ไม่มีเลือดกรุ๊ปนี้ในสต๊อกต้องรออีกโรงบาลส่งมาให้”“เธอเลือดกรุ๊ปไหนครับ คุณหมอภรรยาผมเลือดกรุ๊ปไหมครับ”“เธอเลือดกรุ๊ปโอครับว่าแต่พวกคุณมีใครเลือดกรุ๊ปนี้ไหมครับจะได้ไม่ต้องรอนานด้วย”“ผมครับผมเลือดกรุ๊ปโอ”“แต่ว่าพี่เปรมยังไม่ได้พักเลยไม่ใช่หรอค่ะ เพิ่งประชุมเสร็จก็มาเลยน้องกลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไปอีกคน ให้น้องช่วยนะคะ น้องเองก็เลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอ”“งั้นพี่ฝากด้วยนะ คุณหมอครับผมฝากน้องกับภรรยาผมด้วยนะครับ”“ไม่ต้องห่วงครับมันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว”หลังจากที่ปลายเข้าไปในห้องนั้นนี้ก็ผ่านมาเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ในความรู้สึกของผมเหมือนกับว่ามันนานเป็นวันๆได้ นี้สินะความรู้สึกของคนรอ ในตอนนี้ผมตัดสินใจโทรบอกทางบ้านของษาเพราะว่าถ้าหากษาออกมาแล้วผมก็อย
อันดา partฉันจะไม่ยอมให้พวกมันมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นหรอก ฉันต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหนใครจะรู้ฉันต้องอยู่หลบๆซ่อนๆกลัวว่าเมียหลวงเขาจะรู้ แต่ในขณะที่ฉันทุกข์พวกมันกับมีความสุขกันทุกคน ฉันไม่ยอมให้พวกแกมีความสุขนานหรอกคนที่พรากของของฉันไปมันต้องรับรู้ถึงความรู้สึกของการสูญเสียเช่นเดียวกันกับฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆพวกนั้นแต่ฉันก็พอจะมีสายจะคนที่ทำงานที่โรงแรมนั้นว่าเปรมทำอะไร อยู่ที่ไหนกับใคร สายของฉันก็เลขาของเปรมนั้นแหละฉันก็แค่ใช้เสน่ห์นิดหน่อยแค่นี้ก็หลงฉันหัวปลักหัวปำแล้ว และตอนนี้มันก็ถึงเวลาที่ฉันจะเอาคืนคนพวกนั้นแล้ววันนี้คุณเปรมบอกว่าจะมาถึงในช่วงเย็นเพราะว่าหาไฟล์บินได้ช่วงนั้นช่วงเช้าเพิ่งประชุมเสร็จเลยแวะไปเก็บเสื้อผ้ามาเฝ้าฉันต่อ ส่วนปลายฟ้าเธอเองก็ดูแลฉันอย่างดีอะไรที่เธอทำไม่ได้ก็จะมีพยาบาลพิเศษที่จ้างมาช่วยเธอด้วยแต่ส่วนใหญ่เธอจะลงมือทำเองเพราะอยากไถ่โทษกับสิ่งที่ทำลงไป ฉันเองก็ไม่ติดอะไรกับเธอแล้วส่วนเรื่องที่ว่าฉันจะกลับไปคบกับคุณเปรมต่อไหมนั้นเป็นเรื่องของอนาคตฉันยังให้คำตอบไม่ได้เพราะว่าฉันเองก็ยังไม่มั่นใจในตัวเขาเลย“ษาฉันออกไปกินข้าวก่อนนะเธออยู่คนเด
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาผมก็ย้ายมาอยู่ที่โรงบาลเข้าสู่อาทิตย์ที่สองแล้วที่ผมมาเฝ้าเธอ ไม่ต้องห่วงว่าเธอจะไล่ผมไหมเพราะว่าเธอไล่ผมทุกวินาที แต่คิดหรอว่าแค่นี้จะทำอะไรผมได้ โชคดีที่ครอบครัวเธอก็ยอมเปิดทางให้ผมมาดูแลเธอได้“นี่คุณไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องเลยหรือไงหะ”“รอบที่ร้อยแล้วมั้งที่ษาถามพี่ ษาก็รู้คำตอบแล้วนิ ให้พี่ดูแลเราไม่ดีหรือไงหรือเราอยากให้พ่อกับแม่มาดูแลไม่สงสารท่านหรอ”“ก็ถ้าการมาเฝ้าฉันมันลำบากมากมาเฝ้าทำไมล่ะ กลับไปซะสิ”ใครใช้ให้มาเฝ้าละ แล้วทำไมต้องพูดเหมือนฉันเป็นภาระด้วย ฉันท้องไม่รู้หรือไงว่าอารมณ์ฉันมันแปรปรวนขนาดไหน เรื่องที่มันไม่น่าน้อยใจฉันก็น้อยใจได้หมดล่ะตอนนี้ “พี่ไม่ได้หมายความว่ามันลำบากสำหรับพี่แต่พี่หมายความว่าไม่อยากให้พ่อแม่มาโรงบาลบ่อยๆมันไม่ดีมันมีแต่เชื้อโรค”“ไม่อยากฟัง อยากอยู่ก็อยู่ไม่อยากอยู่ก็ไปฉันเหนื่อยไล่คุณแล้ว”พูดจบเธอก็นอนหันหลังให้ผมอีกครั้ง“งั้นก็ไม่ต้องห่วงพี่ไม่มีทางไปไหนแน่นอนจนกว่าเราจะยกโทษให้พี่”ผมไม่รู้ว่าเธอหลับไปหรือยังแต่ผมก็อยากบอกให้เธอรู้สองอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก เขาเอาใจใส่ฉันมากขึ้น ดูแลอย่างไม่รังเก
ในตอนแรกแผนที่วางไว้ว่าจะกับไปคลอดที่ไทยตอนนี้คือทุกอย่างต้องเปลี่ยนอีกรอบเพราะว่าช่างอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าร่างกายผิดปกติ ปวดหัว ความดันสูงมาก คลื่นไส้ ตัวบวมไปหมดทุกส่วน จนฉันทนไม่ไหวต้องไปพบคุณหมอผลปรากฏว่าฉันครรภ์เป็นพิษสาเหตุอาจจะมาจากที่ฉันท้องแรกแล้วเป็นแฝด แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นแค่บางคนเท่านั้น แต่ว่าคนที่ซวยสุดๆก็คงหนีไม่พ้นฉันเองสรุปคือทันทีที่รู้ว่าตัวเองครรภ์เป็นพิษฉันก็เก็บเสื้อผ้ากับไทยทันที หมอบอกว่าฉันต้องอยู่ติดเตียงจนกว่าฉันจะคลอดไม่งั้นโอกาสที่จะแท้งมีสูง ชีวิตฉันมันจะซวยซ้ำซวยซ้อนไปถึงไหนกันนะ ตอนนี้ฉันเองก็ได้มาอยู่ที่โรงบาลแล้วแต่ว่าฉันต้องอยู่บนเตียงตลอดเวลาแบบนี้ฉันเองก็ไม่อยากให้พ่อแม่ต้องมาดูแลเพราะพวกท่านเองก็แก่แล้วลำพังดูแลตัวเองก็ยากแล้วแต่นี้ต้องมาดูแลคนป่วยแบบฉันอีก ฉันไม่อยากให้ท่านมาดูแลเลยตลอดเดือนที่ผ่านมาผมพยายามหาทางติดต่อพ่อแม่ของษา ไปค้นหาในข้อมูลที่เธอนำมาสมัครงานถามเพื่อนเธอคนอื่นก็แล้วแต่ไม่มีใครรู้ ทางออกสุดท้ายจริงๆของผมที่เหลืออยู่คงไม่พ้นไอ้เอิร์ธแน่ๆ “เอิร์ธกูขอร้องละวะ แค่ครั้งสุดท้ายที่กูจะขอให้มึงช่วยมึงช่วยบอกที่อยู่พ่อแม่ษา
หลังจากที่จัดการปัญหาชีวิตผมพยายามติดต่อหาษา ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกที่ก่อเกิดในใจตอนนี้มันเรียกว่าอะไรกันแน่ ความรัก ความผูกพันหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมอยากคุย อยากเจอเธอมากๆอยากขอโอกาสจากเธอถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ในฐานะเดิมแค่พี่น้องก็ยังดี แต่จะดีที่สุดถ้าหากว่าเกลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะผมไม่อยากให้เธอมีคนใหม่ ไม่อยากให้เธอไปเป็นของใคร ถึงแม้ว่าจะเขาดีกับเธอ ไม่ทำร้ายเธอเหมือนที่ผมเคยทำ แต่ผมขอได้ไหมขอเห็นแก่ตัวอีกสักครั้งที่จะขอรั้งให้เธอเป็นของผมอีกครั้งที่ผ่านมาผมคิดว่าผมรักอันดามากๆมากจนไม่สามารถรักใครได้อีก แต่พอผมเจอษา ความรู้สึกที่มีต่ออันดากลับเปลี่ยนไปมาก ผมคิดว่าอันดาเปลี่ยนไปแค่ฝ่ายเดียวแต่พอมาทบทวนตัวเองผมกับคิดว่าผมเองก็เปลี่ยนไปไม่ต่างจากอันดา ผมไม่สนเธอเพราะเอาแต่คิดถึงอีกคน ไม่ว่าผมจะทำอะไรตอนนี้มีแต่หน้าของษาลอยมาทุกที่ ผมควรจะทำอะไรสักอย่างก่อนที่มันจะสายเกินไป“ฮาโหลเอิร์ธ มึงพอจะรู้ไหมว่าตอนนี้ษาไปอยู่ที่ไหน”ทางออกเดียวที่เหลือสำหรับผมคงไม่พ้นน้องเขยผมคนนี้เพราะมันเคยเป็นแฟนเก่าษาแถมพวงตำหน่งเพื่อนสนิทอีกด้วย“พี่กับษาเลิกกันไปแล้วนี้จะอยากรู้ไปทำไม ผมพูดตรงๆนะพี่ม