ห้องใหม่

ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกสนุกกับงานที่ทำแล้วล่ะเพราะมันค่อนข้างท้าทาย ต้องเจอคนมากมายกว่าแต่ก่อน ได้ใช้สิ่งที่ฉันเรียนมาจริงๆ และเวลาก็ผ่านมาเดือนนึงแล้วสำหรับตำแหน่งเลขานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับคุณเปรมก็ดีขึ้น ดีขึ้นในที่นี้คือไม่ทะเลาะกันบ่อยเหมือนที่ผ่านมา แต่ก่อนที่เราทะเลาะกันก็เพราะเขาเอาแต่ใจตัวเอง และฉันก็ไม่ค่อยยอมใครทำให้เราทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องทุกที่ เห็นคุณเปรมกวนๆแต่ว่าเวลางานเขาค่อนข้างจริงจังกับมันมากเพราะว่าด้วยความที่ทางครอบครัวนั้นทำมาดีตลอดเขาก็คงกลัวว่าจะทำเสียละมั้ง ด้วยความที่เขาเป็นคนหัวสมัยใหม่ก็ได้มีการปรับเปลี่ยนระบบบางอย่างไป พอมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นบางคนก็รับได้บางคนก็รับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะคนเก่าคนแก่ของโรงแรมทำให้งานมันเดินช้าเพราะมีคนคัดค้าน ช่วงนี้ฉันกับเขาเลยต้องทำงานหนักหน่อยจนบางครั้งต้องนอนที่ห้องคุณเปรมเพราะมันดึกมากฉันเองก็เวลาทำงานเพลินเพลินก็ไม่ได้ดูเวลาจนมันดึกมาก แต่ก็ไม่ได้นอนบ่อยหรอกถ้าไม่เลยตีหนึ่งตีสองฉันก็ขอให้เขามาส่งเพราะจะขับมาคนเดียวก็กลัว แต่ถ้าดึกมากฉันก็ไม่อยากให้เขามาส่งเพราะกลัวว่าเขาจะหลับในเกิดอะไรขึ้นทำคืนพ่อแม่เขาไม่ได้

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าคุณเปรมออกไปข้างนอก บอกว่าจะไปธุระและคงไม่เข้ามาอีก นี้มันสวรรค์ชัดๆถ้าเขาไม่เข้ามาฉันก็กลับบ้านได้ทันทีที่เสร็จงานนะสิ เอาล่ะตอนนี้ฉันจะรีบเคลียงานที่เขาสั่งไว้ให้เสร็จเร็วๆ

Rrrr

 เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเวลางานแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้อีกแล้วนอกจะคุณเปรม จะเอาอีหยังอีกกกก

“สวัสดีค่ะมีอะไรให้รับใช้ค่ะ”

“คุณช่วยเข้ามาหาผมที่คอนโดที พอดีมีอะไรจะให้ช่วยเลือก”

“ตอนนี้เลยหรอค่ะ”

“ใช่ครับตอนนี้นี่แหละ เร็วๆด้วยล่ะ”

“ค่ะๆ จะรีบออกไปเดี่ยวนี้เลยค่ะ”

ความฝันที่ว่าจะกลับบ้านเร็วคือสลายกลายเป็นฝุ่น คือจะเลือกของอะไรที่ต้องให้ฉันไปช่วยเลือก เลือกเอาเลยซักอย่างก็ได้ปะ ทำได้แค่บ่นๆๆอยู่ในใจไม่กล้าพูดออกไปเพราะเขาเป็นเจ้านาย

ฉันถึงห้องคุณเปรมเป็นที่เรียบร้อยและกำลังจะกดออดหน้าห้องแต่ประตูก็เปิดออกมาก่อน ดีจะได้ไม่เปลืองแรงกด

“อ้าวมาถึงแล้วหรอ งั้นตามมานี้เลย”

อีหยังบัดนี้ คือจะให้ช่วยเลือกอะไรทำไมถึงให้เดินตาม อยากรู้แต่ไม่อยากถามได้แต่เดินตามเงียบๆ

“เธอว่าระหว่างห้องเบอร์ 8801 กับห้อง 8902 เธอชอบห้องไหมมากกว่ากัน”

“แล้วมันต่างกันตรงไหนค่ะ สองห้องนี้ก็โครงสร้างเดียวกันนิค่ะ”

“ต่างสิห้องนึงอยู่ข้างห้องฉันอีกห้องนึงอยู่ตรงข้ามห้องฉัน”

“คุณจะซื้ออีกห้องหรอค่ะ”

“ใช่แล้ว แต่ไม่ได้ซื้อให้ตัวเองหรอกนะ”

“แล้วจะซื้อให้ใครหรอค่ะ แฟนหรอค่ะ”

“แน่ะๆมีการหลอกถามว่าผมโสดไหมอ้อมๆอีก ถ้าผมมีแฟนผมจะซื้อใหม่ทำไมก็อยู่ด้วยกันเลยก็ได้นิ”

“ใครจะไปรู้ล่ะค่ะ แต่ว่าถ้าเป็นแค่แฟนกันทำไมต้องอยู่ด้วยกันล่ะไม่ใช่สามีภรรยากันสักหน่อย”

“นี้มันสมัยไหนแล้วครับคุณผู้หญิงคนที่เขายังไม่ได้แต่งอยู่ด้วยกันก็เยอะแยะ คุณนี้หัวโบราณจังเลย”

“แน่นอนสิค่ะเพราะว่าแม่ฉันสอนมาดีเป็นผู้หญิงให้รักนวลสงวนตัวค่ะ”

“โอเคๆ ผมยอมคุณแล้วครับ สรุปคุณชอบห้องไหนสองห้องนั้น”

“คุณไม่ลองถามคนที่จะมาอยู่เองล่ะค่ะ หรือไม่คุณก็เลือกเองเลย”

“นี้ผมก็กำลังถามคนที่จะมาอยู่นี้ไง”

“หะ ว่าอะไรนะคะ”

“ก็ผมกะว่าจะซื้อห้องนี้ให้คุณเพราะว่าเวลาที่คุณเลิกงานดึกๆกลับยากกับเย็นเหลือเกินแถมถ้าให้คุฯนอนห้องผมบ่อยๆก็กลัวว่าคุณจะอึดอัด กลัวว่าคนอื่นจะเข้าใจคุณผิดด้วย”

“เอ่อ คือฉันขอบคุณมากนะคะที่คิดถึงจุดนั้น แต่ว่ามันมากเกินไปไหมที่จะต้องซื้อห้องให้เลขาอยู่”

“ไม่มากไปหรอกคุณแค่ตั้งใจทำงานก็พอ เรื่องนั้นไม่ต้องคิดมาก”

“งั้นฉันจะคืนห้องนี้ให้คุณตอนที่คุณได้เลขาคนใหม่นะคะ”

“คุณไม่ชอบตำแหน่งนี้มากหรอถึงพูดเหมือนว่าไม่อยากทำมันเลย หรือคุณไม่ชอบผมกันแน่”

“มันไม่ใช่แบบนั้นฉันแค่ไม่มั่นใจในตัวเองว่าทำมันออกมาดีไหม ถ้าหากคุณต้องการคนที่เก่งกว่าฉัน”

“หยุดพูดเรื่องที่คุณจะไปจากผมสักทีเถอะ”

“คุณพูดเหมือนว่าฉันกำลังบอกเลิกคุณเลยนะ 555 ฉันแค่พูดเรื่องงานเอง”

“ก็แล้วไม่อยากเป็นแฟนผมด้วยหรอครับ”

“คุณพูดบ้าอะไรนิ อย่ามาหยอดฉันนะเดี่ยวฉันก็คิดจริงหรอก”ฉันพูดตอบเขาไปแบบขำๆ

“คุณคิดว่าผมพูดเล่นหรอ ผมดูเหมือนคนที่เอาเรื่องแบบนี้มาพูดเล่นหรอ ผมรู้ว่าผมชอบแกล้งคุณแต่ครั้งนี้ผมพูดจริง

จริงๆแล้วผมชอบคุณตั้งแต่แรกเจอแล้ว ผมเลยหาทุกวิถีทางที่จะได้ใกล้ชิดคุณ ย้ายคุณไปฝ่ายตอนรับเพื่อที่จะได้เจอคุณคนแรกเมื่อเข้ามา เพื่อที่จะได้คุยกับคุณคนแรกแต่คุณก็ไม่ทักผมสักคำดังนั้นผมเลยต้องดึงคุณมาทำงานด้วยเพื่อที่จะให้คุณมาทำงานใกล้ๆ ผมคิดว่าผมอาจจะแค่ปลื้มคุณแต่พอเราได้ทำงานด้วยกันได้ใช้เวลาด้วยกันผมกับรับรู้ความรู้สึกตัวเองมากขึ้นว่าจริงๆแล้วผมชอบคุณมาก”

“คุณเปรม”ตอนนี้ฉันเหมือนคนใบ้เลยเสียงที่เปล่งออกไปก็แทบจะไม่มี ที่เขาพูดมาทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริง จริงๆหรอทำไมฉันต้องรู้สึกแปลกๆ หัวใจมันทำไมเต้นแรงขนาดนี้

“เธอยังไม่ต้องเชื่อฉันตอนนี้ก็ได้ แต่ขอให้เธอเปิดใจให้ฉันได้จีบเธอได้ไหม”

“ฉะ..ฉันไม่รู้ค่ะ แต่ว่า”ฉันไม่เคยเห็นเขาพูดอะไรยาวๆแบบนี้มาก่อนเลยแล้วที่เขาพูดมาทั้งหมดนี้คืออะไรสารภาพรักฉันหรอ ที่แกล้งเพราะอยากอยู่ใกล้งั้นหรอ แล้วไอ้หัวใจบ้าของฉันนี้จะเต้นแรงเกินไปแล้วนะ

“นะฉันขอร้องช่วยเปิดใจให้ฉันหน่อยได้ไหม”น้ำเสียงอ้อนสายตาเว้าวอนนี้คืออะไรอย่าทำแบบนี้ผู้ชายหน้านิ่งๆเวลาทำหน้าแบบนี้มันทำให้ใจบางได้นะ

“แต่ว่าคนอื่นเข้าจะมองไม่ดีนะคะ แล้วก็มันเร็วไปหน่อยสำหรับฉันขอให้ฉันได้ทบทวนเรื่องนี้ก่อนได้ไหมค่ะ”

“ช่างคนอื่นไม่ได้หรอ อย่าคิดนานได้ไหมเอาเวลามารักกันดีกว่า”

“รักบ้าอะไรล่ะค่ะ แล้วจะช่างคนอื่นได้ยังไงลำพังแค่ฐานะการงานทุกอย่างของเราไม่ได้เหมาะสมกันแล้วคุณคิดว่าคนอื่นจะมองฉันยังไง”ทำไมเขาถึงพูดเหมือนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดาเหมือนพูดเรื่องดิน ฟ้า อากาศ เลยล่ะ

“งั้นฉันให้เวลาเธอคิดหนึ่งคืน พอไหมว่าสรุปเธอจะเป็นแฟนฉันไหม”

“เดี่ยวนะคุณแค่ขอจีบไม่ใช่หรอค่ะ ทำไมถึงจะเป็นแฟนแล้ว”

“ก็ถ้าเธอยอมให้จีบฉันรับรองติดแน่นอน แล้วเธอต้องเป็นแฟนฉันแน่นอน”

“ขอเวลาอาทิตย์นึงนะคะขอฉันทบทวนความรู้สึกตัวเองหน่อย”

“แล้วฉันจะรอนะ สรุปห้องฉันเลือกให้เอง เอาห้องติดกับฉันแล้วกันฉันจะได้แอบฟังเธอด้วย”

“ห้องมันเก็บเสียงเถอะค่ะ”

“งั้นพรุ่งนี้ไม่ต้องทำงานนะ ไปย้ายของกัน ดีใจจังจะได้มีคนทำอาหารให้ มีคนกินข้าวเป็นเพื่อนทุกวัน”

“นี้เป็นแผนการที่ให้ฉันมาอยู่ใกล้ๆใช่ไหมค่ะ เรื่องงานนี้คือข้ออ้างทั้งหมดเลยว่างั้น”

“ไม่ใช่สักหน่อยเรื่องงานล้วนๆ ส่วนเรื่องนี้คือผลพลอยได้”

“โอเคค่ะถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะคะ”

“ให้พี่ไปส่งไหมครับ”

ฮืออออ คุณเปรมแทนตัวว่าพี่ อิฉันนี้ใจบางอีกแล้วค่ะ ยอมเลยได้ไหม ไม่ได้เดี่ยวเขาหาว่าใจง่าย

“ไม่..ไม่ต้องหรอกค่ะฉันเอารถมาค่ะ ไปล่ะนะคะ”

“เจอกันพรุ่งนี้ครับว่าที่แฟน 5555”

“คุณเปรม” ฉันได้แต่เอ็ดเขาเบาๆคนบ้าหน้าไม่อาย พูดออกมาได้ยังไงทั้งๆที่อยู่กันที่หน้าห้องของเขาคนอื่นเดินไปเดินมา

 บ้านเปรม

“พี่ชายกลับมาแล้วหรอค่ะ เป็นไงบ้างค่ะเหนื่อยไหมค่ะวันนี้”

“อ้อนแบบนี้คือ อยากรู้เรื่องที่ให้พี่ช่วยใช่ไหมค่ะ”

“งือออ พี่ชายอ่ะรู้ทันน้องตลอดเลย แล้วสรุปเป็นไงบ้างค่ะ นี้ก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้วนะถ้าเรื่องไม่ไปถึงไหนน้องจะไปขอคนอื่นช่วยแล้วนะเพราะพี่คงไม่มีน้ำยา เรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ได้”

“ให้มันน้อยๆหน่อยยัยตัวแสบใครไม่มีน้ำยาหะ ษาเขาไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆทั่วนิมันก็ต้องใช้เวลาเป็นธรรมดานี้เขาก็บอกกับพี่ว่าขอเวลาคิดก่อน”

“คิดอะไรค่ะ หรือว่าพี่จีบติดแล้ว”

“พี่เพิ่งขอจีบยังไม่ติดเว้ย”

“เหอะ นึกว่าจะแน่ แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่คืบหน้าอะไร”

“น้องไปล่ะ เอริธ์รอกินข้าวอยู่พี่ก็มากินข้าวกับพวกเราสิ หรือว่ากินมาแล้ว”

“ไม่ล่ะพี่ว่าจะไปกินเหล้ากับเพื่อน” ตั้งแต่กลับไทยมายังไม่ได้ใช้เวลากับเพื่อนเลยคืนนี้ขอไปผ่อนคลายก่อนพรุ่งนี้ว่าจะพักเพราะคุณเลขาต้องย้ยห้องเดี่ยวต้องเข้าไปช่วยจะได้ถือโอกาสทำคะแนนด้วย