นี้ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วสำหรับตำแหน่งเลขาจำเป็นของฉัน ฉันพึ่งรู้มาว่าหน้าที่เลขาคือหน้าที่ที่โคตรเหนื่อยหรือมันอาจจะเป็นเพราะคนที่เป็นเจ้านายแกล้งฉันกันแน่ก็งานแต่ล่ะอย่างที่ใช้ให้ฉันทำมีแต่แปลกๆทั้งนั้นเลยเช่นทำอาหารเช้าไปให้ที่ทำงานทำอาหารเย็นไปส่งที่คอนโด ใช้ไปส่งของให้ตอนดึกและที่แย่ที่สุดเลยคือใช้ฉันไปหยิบของในห้องให้เอาไปส่งที่คลับ คือฉันก็ไม่ได้อะไรกับคนชอบเที่ยวกลางคืนหรอกนะแต่ฉันไม่ชอบที่คนวุ่นวายหรือที่ที่เสียงดังมากๆ และไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องให้กุญแจสำรองห้องกับฉันด้วย จะส่งคืนหลายครั้งแล้วก็เอาแต่อ้างว่าเพราะหน้าที่ฉันไปหาหนังสือเลขามาอ่านแล้วมันไม่มีปะที่จะให้แม้กระทั่งกุญแจห้องนอน แล้ววันนี้เลิกงานฉันหวังเหลือเกินว่าเขาจะไม่โทรมากวนเวลาพักของฉันได้โปรดเถอะสักวันนะทันทีที่ถึงบ้านฉันตรงดิ่งเข้าไปอาบน้ำเตรียมนอนเลยเหนื่อยมากวันนี้อกไปพบลูกค้าชาวต่างชาติเกือบทั้งวันจนบันทึกจนนิ้วหงิก ดีหน่อยที่ฝ่ายนั้นไม่ใจร้ายเลยช่วยพูดช้าๆในจุดที่ฉันไม่ทัน แต่ตอนนี้ช่างหัวเรื่องงานไปก่อนขอนอนก่อน เตียงที่รักจ๋าอุษามาแล้ววว ทันทีที่หัวถึงหมอนก็นอนหลับซะที่ไหนละ Rrrr เสียงโทรศัพท์ดังข
ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกสนุกกับงานที่ทำแล้วล่ะเพราะมันค่อนข้างท้าทาย ต้องเจอคนมากมายกว่าแต่ก่อน ได้ใช้สิ่งที่ฉันเรียนมาจริงๆ และเวลาก็ผ่านมาเดือนนึงแล้วสำหรับตำแหน่งเลขานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับคุณเปรมก็ดีขึ้น ดีขึ้นในที่นี้คือไม่ทะเลาะกันบ่อยเหมือนที่ผ่านมา แต่ก่อนที่เราทะเลาะกันก็เพราะเขาเอาแต่ใจตัวเอง และฉันก็ไม่ค่อยยอมใครทำให้เราทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องทุกที่ เห็นคุณเปรมกวนๆแต่ว่าเวลางานเขาค่อนข้างจริงจังกับมันมากเพราะว่าด้วยความที่ทางครอบครัวนั้นทำมาดีตลอดเขาก็คงกลัวว่าจะทำเสียละมั้ง ด้วยความที่เขาเป็นคนหัวสมัยใหม่ก็ได้มีการปรับเปลี่ยนระบบบางอย่างไป พอมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นบางคนก็รับได้บางคนก็รับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะคนเก่าคนแก่ของโรงแรมทำให้งานมันเดินช้าเพราะมีคนคัดค้าน ช่วงนี้ฉันกับเขาเลยต้องทำงานหนักหน่อยจนบางครั้งต้องนอนที่ห้องคุณเปรมเพราะมันดึกมากฉันเองก็เวลาทำงานเพลินเพลินก็ไม่ได้ดูเวลาจนมันดึกมาก แต่ก็ไม่ได้นอนบ่อยหรอกถ้าไม่เลยตีหนึ่งตีสองฉันก็ขอให้เขามาส่งเพราะจะขับมาคนเดียวก็กลัว แต่ถ้าดึกมากฉันก็ไม่อยากให้เขามาส่งเพราะกลัวว่าเขาจะหลับในเกิดอะไรขึ้นทำคืนพ่
คลับxxxxที่นี้เป็นคลับของเพื่อนผมเองล่ะครับพวกเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ม.ปลายจนเข้ามหาลัยก็ยังเรียนที่เดียวกันเพิ่งแยกย้ายกันตอนที่เรียนจบป.ตรีเอง กลุ่มของผมมีกันห้าคนไอ้ตั้มเป็นเจ้าของคลับและก็ดูแลบริษัทต่อจากพ่ออแต่มีไม่ยอมขึ้นเป็นประธานเพราะมันบอกว่าไม่อยากทำงานกับคนแก่และมันก็ต้องดูแลธุรกิจตัวเองด้วย ส่วนคนที่สองไอ้พร้อมลูกคุณหนูสุดๆก็บ้านเขาเป็นผู้ดีเก่าทำงานข้าราชการทั้งหมดพอมาถึงรุ่นไอ้นี้เสือกเรียนบริหารเฉยแทนที่จะเป็นข้าราชการตามครอบครัวแต่กับมาเรียนตามเพื่อนเฉยแต่ดีหน่อยที่พ่อแม่ไม่คัดค้านเพราะฝ่ายพ่อนั้นก็ทำธุรกิจเครื่องยนต์ส่งออกด้วยมันเลยมาช่วยบริหารให้พ่อคนที่สามไอ้บอสนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายแล้วไอ้นี้มันชอบกีฬาชอบที่อะไรที่ออกกำลังสาวๆนี้กรี้ดมันมากสุดเพราะมีซิกแพคไงเลยชอบถอดเสื้อโชว์สาวไม่ใช่ว่าคนอื่นไม่มีแต่ไอ้นี้มันมีมาตั้งแต่สมัยม.ปลายไงพวกผมเพิ่งมาฟิตเอาตอนที่เข้ามหาลัยเพื่อเอาไว้ล่อสาวครอบครัวนี้เขาเป็นหมอทั้งบ้านแต่ลูกชายเป็นนักกีฬาโคตรสงสารครอบครัวมันเลย คนที่สี่ไอ้มาร์คไอ้นี้เป็นลูกครึ่งไทย-เมกา พ่อมันเป็นคนมีอิทธิพลมากที่เมกาแต่ไม่รู้ว่าทำงา
วันนี้แทนที่ที่ฉันจะได้ย้ายห้องกับกลายเป็นว่าต้องลาพักแบบไม่มีกำหนดเพราะเป็นไข้จ้า ทีแรกคุณเปรมบอกว่าจะมาเยี่ยมแต่ฉันไม่ให้มาเพราะถ้าเขามาเห็นฉันในสภาพนี้ไม่รู้เขาจะคิดยังไงถึงคนที่ทำจะเป็นเขาเองก็ตามแต่ฉันไม่พร้อมที่จะเจอเขาจริงๆ เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้หรอเปล่าเขาเมาขนาดนั้นตอนแรกแรกผมกะว่าจะเข้าไปเยี่ยมษาสักหน่อยหลังจากที่เธอบอกว่าไม่สบายแต่เธอบอกว่าไม่ให้ผมไปเพราะกลัวว่าผมจะติดไข้จากเธอ พอผมบอกว่าไม่เป็นไรเธอก็บอกว่าไม่ให้มายังไงก็ไม่ให้มา เธอป่วยหนักอะไรขนาดนั้นเลยรึไง แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ขอผมตามหาผู้หญิงที่ผมนอนด้วยคืนนั้นดีกว่า คิดว่าผมเปิดซิงเธอแน่นอนเพราะดูจากเลือดที่เตียงแล้ว และผมก็กลัวว่ามันจะเป็นปัญหาตามมาที่หลังถ้าหากเธอท้องมาเพราะไม่รู้ว่าผมกับเธอเราได้ได้ป้องกันไหมแล่อีกอย่างคือผมมีแฟนคนที่ผมต้องการจะให้ชีวิตคู่ด้วยแล้ว[ฮัลโหล ไอ้ตั้มวันนั้นใครเป็นคนส่งกูขึ้นรถวะ]ไม่รู้เว้ยวันนั้นกูลากสาวไปกินตั้งแต่เที่ยงคืนล่ะมึงจะอยากรู้ไปทำไม เกิดอะไรขึ้นวะ หรือว่ามึงเผลอลากสาวไปกินแล้วจำไม่ได้ว่าเป็นใคร[เสือก ไม่มีประโยนช์อะไรเลยจริงๆมึงนิ]อ้าว ไอ้น
หลังจากที่ฉันกับคุณเปรมเราตกลงคบกันนี้ก็ผ่านมาเป็นระยะเวลาหกเดือนกว่าๆ ชีวิตประจำวันของฉันก็ปกติแต่ส่วนใหญ่จะใช้เวลาอยู่ที่ห้องคุณเปรมมากกว่าห้องตัวเองเพราะงานแค่นั้นนะหลังจากงานเสร็จฉันก็กับมานอนที่ห้องของตัวเอง บางครั้งเขาก็รั้งให้อยู่ด้วยแต่ฉันคิดว่ามันไม่ควรแล้วห้องก็ไม่ได้อยู่ไกลกันมากด้วย ถึงแม้ว่าวันนั้นจะผ่านมานานแต่ฉันยังจำทุกอย่างได้ไม่มีวันลืมแล้วเรื่องอะไรที่ฉันจะไปอยู่ห้องนั้นลำพังกับเขานอกจากเรื่องงานล่ะ ห้องแห่งความหลังแบบนั้น“ษาครับวันนี้ไปกินข้าวที่บ้านผมนะครับ คุณแม่ท่านอยากเจอ” หลังจากที่เราคบกันได้สักพักคุณเปรมก็ได้พาฉันไปทำความรู้จักกับครอบครัวของเขา มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกคบกับเขา ไม่ใช่ที่ฐานะแต่ที่เขาเป็นสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อฉัน แล้วฉันก็ได้บอกเรื่องนี้กับครอบครัวของฉันแล้วพวกท่านก็บอกว่าถ้าฉันรักใครพวกท่านก็รักด้วยถึงแม่พวกท่านจะบอกกับฉันเสมอว่าอย่าแต่งงานกับคนรวยเพราะกลัวว่าเขาจะเอาเปรียบ แต่ได้ข่าวว่าพี่เขยฉันรวยมากๆเลยนะเพราะเป็นชาวต่างชาติ ฉันมี่พี่น้องสามคนและฉันเป็นคนกลาง“โอเคค่ะ งั้นตอนเย็นคุณค่อยโทรหาษานะคะ ษาว่าจะไปพักสักหน่
วันนี้เป็นวันงานแต่งของฉันกับคุณเปรมมันเป็นวันที่ฉันรอคอย ฉันไม่ได้รอคอยที่จะได้แต่งงานกับคุณเปรมหรอกแต่ฉันรอคอยว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้แต่งงานกับใครสักคนที่ฉันรักแล้ววันนี้ก็มาถึงงานแต่งงานของเราจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายทางญาติฝ่ายฉันก็มาแค่พ่อแม่และเพื่อนสนิทของฉัน ในส่วนของญาติฝ่ายเขาก็มีพ่อแม่ญาติๆและก็เพื่อนสนิทของคุณเปรมเขาบางคนฉันก็รู้จักและก็ไม่รู้จักคนที่ฉันรู้จักก็มีแค่พี่มาร์คกับพี่บอสที่รู้จักก็เพราะพี่เขาเป็นคนโทรเรียกให้ฉันออกไปรับคุณเปรมวันนั้นแต่ดูเหมือนเขาจะจำฉันไม่ได้ก็ดีแล้วล่ะที่จำไม่ได้เพราะว่าคืนนั้นไม่ใช่คืนที่น่าจดจำสักเท่าไหร่ ฉันหวังว่าหลังจากที่แต่งงานกันได้สักระยะหนึ่งฉันจะบอกความจริงเขาเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ขอเวลาทำใจก่อนไม่รู้ว่าถ้าหากเขารู้ความจริงจะรู้สึกยังไงสถานที่ที่เราใช้จัดงานก็คือที่บ้านของคุณเปรมเราได้เชิญคนที่โรงแรมมาด้วยส่วนใหญ่จะเป็นคนที่แผนกครัวที่เคยร่วมงานกับฉันและก็ให้เข้ามาช่วยดูแลเรื่องอาหารอีกด้วย ถ้าถามว่าทำไมการแต่งงานทั้งทีฉันถึงไม่จัดให้มันยิ่งใหญ่ไปเลยแต่ฉันคิดว่ามันไม่สำคัญหรอกว่างานจะใหญ่แค่ไหนคนมาร่วมงานเยอะแค่ไหนเพราะสุดท้ายแล้วใจความ
ตอนนี้แขกทุกคนกลับบ้านไปหมดแล้วและตอนนี้ฉันกับคุณเปรมเข้ามาอยู่ในห้องหอของเราฉันกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำเพื่อเป็นการถ่วงเวลาฉันเลยอาบน้ำเป็นเวลาสองชั่วโมง ถ้าหากว่าเขาจะหลับไปเลยยิ่งดีแอ๊ดด...เสียงประตูที่ผมรอมาเนิ่นนานไม่รู้ว่าจะอาบอะไรหนักหนาตัวแค่นี้เอง“มาแล้วหรอที่รักมามะ ที่มาให้พี่กอดสะดีๆครับ”“ไปอาบน้ำก่อนเลยค่ะอยู่ในงานทั้งวันเหนื่อยไคล ไม่เหนียวตัวหรอค่ะไปอาบน้ำก่อน”“โอเคครับถ้าหากพี่อาบน้ำเสร็จแล้วเราค่อยทำกันเนอะ”“ไม่รับปากค่ะ ไปอาบน้ำได้แล้วไป๊” ฉันพูดพร้อมกับดันหลังเขาเข้าห้องน้ำ“อย่าหลับก่อนนะครับ รอพี่แปปเดี่ยวนะครับ”คุณเปรมหันมาพูดก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป“ค่ะๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว”ใครจะเป็นบ้ารอให้คุณมาเผด็จศึกฉันแล้วรีบเขี่ยฉันทิ้งกันแหละเพราะฉะนั้นฉันต้องแกล้งหลับค่ะเพราะถ้าฉันหลับไปแล้วเขาคงจะไม่ทำอะไรหรอกมั้งนะ ดังนั้นแล้วตอนนี้ทางออกที่ดีของฉันคือแกล้งนอนหลับได้แล้วเอี๊ยดดด...ทันทีที่เปิดประตูสายตาของผมก็มองทอดไปที่เตียงทันที ในใจคือคิดว่าจะได้เห็นคุณภรรยานอนให้ท่าที่เตียงแบบไม่ใส่อะไร แต่ฝันของผมต้องสลายทั้งหมดเพราะว่าเธอหลับไปแล้ว หรือว่าเธอจะแกล้งหลับเพื่อเร่าอ
วันนี้ฉันก็ไม่ได้ไปทำงานเพราคำสั่งคุณสามีว่าให้ฉันพักผ่อนเพื่อเตรียมรับมือกับคืนนี้ ความจริงแล้วถึงแม้ว่าฉันจะแต่งงานกับเขาแล้วและเขาเองบอกว่าให้ฉันอยู่บ้านไม่ต้องทำงานหรอกเพราะว่ายังไงต่อให้ฉันไม่ทำงานเขาก็ต้องให้เงินฉันใช้อยู่ดี เหตุผลคืออยากให้ฉันพัก แต่เรื่องอะไรล่ะฉันจะหยุดทำงานในเมื่อที่แต่งงานกันมาก็เพราะว่าเขาต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากฉันไม่ได้รักฉันจริงสักหน่อยถ้ามันถึงวันที่เขาจะทิ้งฉันไปฉันจะไปเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงตัวเองล่ะ ต่อให้เขารักฉันจริงๆฉันก็คงไม่อยู่เฉยๆหรอกคนเรามันก็ต้องทำงานกันตอนที่มีแรงปะ? แก่กว่านี้ฉันก็ทำไม่ไหวนะ ฉันเลยให้เหตุผลว่าถ้าฉันไปทำงานด้วยก็จะได้อยู่ด้วยกันและก็ประหยัดค่าจ้างเลขาคนใหม่ด้วยไง เขาก็เลยตกลงแบบปลงๆเพราะฉันค้านหัวชนฝาว่ายังไงก็จะไปทำงาน -เย็น-“กลับมาแล้วครับ คิดถึงจังเลยมาให้จุ๊บให้หาเหนื่อยหน่อย” เสียงนี้มาก่อนตัวเลยพ่อคุณ“กลับมาก็ไปอาบน้ำเลยค่ะ จะได้ลงมากินข้าว ไม่ให้จงให้จุ๊บหรอกเหงื่อไคลเต็มเลยไปอาบน้ำก่อน”“ อะไรกันแค่นี้ก็ไม่ได้นี้จะน้อยใจแล้วนะ เมื่อคืนเราอุส่าไม่กวน แล้วตอนนี้ขอจุ๊บก็ไม่ให้จะเล่นตัวไปถึงไหนกันคุณภรรยา”“ก็แค่บอก
ตอนนี้เด็กกำลังเข้าอนุบาลกันแล้วใจผมต้องสลายแน่ๆการที่ต้องไปส่งลูกไปเรียนแล้วก็ทำได้แค่มองดูเขาเดินจากไปสู่ห้องเรียน วันแรกที่ไปส่งลูกผมเกือบร้องไห้เพราะคิดถึงลูกแต่พอหันมามองเห็นษารายนั้นไม่ต้องพูดถึงลิงโลดมาก แทนที่จะคิดถึงลูกแต่ทำเหมือนได้รับอิสระยังไงยังงั้นทำแบบนี้ไม่ได้นะผมอยากให้ลูกเรียนโฮมสคูลนะกลัวลูกร้องไห้อยากกลับบ้านกลัวว่าเพื่อนจะแกล้งแต่ษาไม่ยอมจะส่งมาโรงเรียนอย่างเดียวใจร้ายใจมารมากเป็นแม่ภาษาอะไรใจร้ายกับลูกตัวเองมาก แต่พอหันมาดูลูกผมกับวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปหาครูแบบไม่สนใจพ่อเลยแถมไม่รอพี่ชายอีกลูกชายผมก็ขี้เก๊กจริงๆขนาดกับพ่อยังเก๊กหรือเพราะว่าผมไม่ค่อยตามใจเลยน้อยใจไม่อ้อนผมกันแน่กับแม่เขาคนนี้แทบจะไม่ออกจากตักเลยแหละพอพ่อจะจับเดินหนีเฉยงงมาก แล้วนั้นอะไรครูผู้ชายจะมาหอมแก้มลูกสาวผมไม่ได้นะ เมื่อวานลูกผมก็มาบอกว่าจะแต่งงานกันครูประจำชั้นผมนี่แทบจะให้ลูกออกจากโรงเรียน แล้วนี่ถ้าไม่ติดว่าเมียดึงหูไว้นี้ผมลงไปเคลียร์กับครูที่หอมแก้มลูกสาวผมแล้ว หลังจากเหตุการณ์ต่างๆผ่านมาหลายไปตอนนี้ฉันได้ข่าวว่าปลายกับเอิร์ธไปรับเด็กมาเลี้ยงเพราะไม่อยากที่จะไปรบกวนคนอื่นแหละลองทำมาทุกทา
ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ไอ้คุณเปรมก็ดูแลลูกช่วยฉันดีมากรู้งี้พามาอยู่ตั้งนานแล้วไม่น่าเหนื่อยคนเดียวมาตั้งนานแบบนี้เลย ตอนนี้คุณเปรมไปทำงานงอแงแต่เช้าว่าไม่อยากไปทำงาน อ้างว่าลูกจะคิดถึง ฉันเลยจัดการขั้นเด็ดขาดด้วยคำว่าถ้าหากว่าไม่ไปทำงานจะพาเด็กๆกลับบ้านเชื่อไหมวิ่งลงบ้านอย่างกลับเดอะฟาส ตลกจังขู่แค่นี้ก็กลัวฉันเองก็ไม่ได้ทำงานอะไรเลยตอนนี้แต่ก็ไม่ได้ว่างหรอกถึงแม้ว่าไม่ได้ทำงานแต่สองหน่อที่บ้านนี่คืองานอันใหญ่หลวงเลยแหละดีหน่อยที่มีคนเลี้ยงช่วยไม่งั้นคงไม่มีเวลากินข้าวหรอก เพราะพอเวลาที่คนใดคนหนึ่งร้องไห้อีกคนได้ยินก็ร้องไห้ตามๆกันฉันไม่รู้จะอุ้มใครก่อนดีจะอุ้มพร้อมกันก็กลัวร่วงเด็กเขาจะมีเซนส์ว่าใครเป็นพ่อแม่แล้วคือถ้าไม่ใช่พ่อหรือแม่อุ้มก็จะไม่ยอมหยุดร้อง บ้างครั้งที่ลูกร้องไห้บ่อยฉันกังวลมากว่าลูกจะเป็นโคลิคไหม(โรคที่เด็กจะร้องไห้เป็นเวลาแต่ไม่มีเหตุผลในการร้องปลอบก็ไม่หายทำยังไงก็ไม่หายจะเป็นจนกว่าอายุจะครบหนึ่งปีหรืออาจจะไม่ถึงปี) ฉันเลยตัดสินใจหอบลูกไปหาหมอสรุปไม่ได้เป็นอะไรแค่ติดอุ้มเพราะว่าคุณย่าคุณปู่ยิ่งคุณพ่อเขาแทบจะไม่วางเลยจนตอนนี้เด็กติดอุ้มหนักมาก ตื่นปุ๊บเป็นต้องใ
ฉันกำลังนั่งรอคุณสามีอยู่บ้านแต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่กลับบ้านไปเกเรที่ไหนนะ ฉันให้แม่โทรไปหาเลขาคุณเปรมว่าทำไมถึงยังไปกลับบ้าน สรุปคือพากันไปผับพี่ตั้ม คืออะไรเลิกงานทำไมไม่กลับบ้านไปเที่ยวอีกฉันกะว่าถ้าไม่ดึกจะไม่ว่าเพราะว่าเข้าใจว่าไปพบปะเพื่อนบ้างอะไรบ้างแต่ถ้าดึกมีแต่ตายกับตายหลังจากที่รอแล้วรอเล่าสามีฉันก็ยังไม่มานี้ก็จะห้าทุ่มแล้วทำไมยังไมกลับมาอีกพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานทำไมไม่รีบมาพักผ่อน เดี๋ยวเจอฉันไอ้คุณเปรมตอนนี้ฉันยืนอยู่สถานที่ที่แทบจะเรียกได้ว่าคุ้นเคยเพราะว่ามาที่นี่บ่อยมากเมื่อก่อน ฉันเดินหาคุณเปรมรอบๆข้างล่างแต่ไม่เจอหรือว่าอยู่ชั้นบนแต่ชั้นบนฉันเข้าไม่ได้นะ มันเป็นส่วนของแขกวีไอพีสำหรับคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ทางออกสุดท้ายคงต้องโทรให้พี่มาร์คช่วย ฉันเคยขอแลกเบอร์พี่เขาไว้ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุดเพื่อมีอะไรให้พี่เขาช่วยในที่สุดก็ถึงวันนี้ที่จะได้ใช้“ฮาโหลพี่มาร์คค่ะ ตอนนี้พี่ได้อยู่กับคุณเปรมไหมค่ะ?”“อยู่ครับอยู่กันหมดทุกคน มีอะไรไหม?”“เอ่อ~ ~ พอดีว่าษาอยู่ข้างล่างพี่มารับได้ไหมษาไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหน แล้วษาขออีกอย่างพี่อย่าบอกคุณเปรมนะคะว่าษามา”“ เรากลับมาแล้
จากที่ผมขอร้องให้ษาย้ายกับมาอยู่ที่บ้านเพราะผมเองก็อยากที่จะช่วยเธอเลี้ยงลูกไม่อยากให้เธอเหนื่อยเพียงลำพังเพราะว่าเด็กๆป่วยบ่อยมากสาเหตุก็มาจากที่คลอดก่อนกำหนดด้วยแหละ แล้วพอเวลาป่วยก็จะป่วยพร้อมกันตลอดเพราะว่าเป็นแฝดกันมั้ง ผมเลยอยากให้เอมาอยู่ที่บ้านผม เพราะผมเองจะได้ดูแลทั้งแม่และลูกสะดวกๆหน่อยแต่ว่าตอนนี้จะเข้าเดือนที่สองแล้วเธอก็ยังไม่ยอมพูดอะไรเลยไม่ปฏิเสธหรือตอบรับผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ส่วนในช่วงที่ผ่านมาผมก็ไปกลับบ้านเธอเป็นว่าเล่นเพราะว่างานาก็ต้องทำลูกก็ต้องเลี้ยงเมียก็ต้องง้อ เห้อพ่อละเหนื่อย ฉันเองก็เข้าใจคุณเปรมเขานะแต่ว่าฉันกลัวว่าถ้าหากฉันกลับไปเจออะไรเก่าๆความรู้สึกของฉันมันจะเป็นยังไงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่นั่นคือความทรงจำที่เลวร้ายมาก ฉันกลัวว่าฝันร้ายมันจะกลับมาหาฉันอีกแต่ยังไงสักวันฉันเองก็คงต้องกลับไปอยู่ดีเพราะว่าฉันสงสารลูกอยากให้พวกเขาได้อยู่กับพ่อเขา แล้วดูเหมือนว่าปลาวาฬจะติดพ่อเป็นพิเศษเพราะเวลาที่คุณเปรมกลับไปทำงานปลาวาฬจะซึมมากไม่ยอมกินนมจนต้องโทรหาวีดีโอคอลหาพ่อให้ถึงดีขึ้น เพราะว่าพ่อเขาอยู่ด้วยจะตามใจกันมากเวลาลูกร้องเอานมให้กิน
หลังจากผ่านไปสองชั่วโมงพยาบาลก็เข็นรถออกมาสองเตียงคือลูกผมทั้งสองคน หมอบอกว่าเด็กๆต้องเข้าตู้อบก่อนเพราะว่าออกมาก่อนกำหนดและก็มีอาการตัวเหลืองเลยต้องรีบนำเข้าตู้อบให้เร็วที่สุด ส่วนษาตอนนี้ยังไม่ออกมาเลย“คุณหมอครับภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับทำไมยังไม่ออกมา”“คืองี้นะครับ เนื่องจากว่าเธอเสียเลือดมาก่อนดังนั้นพอผ่าตัดเลือดยิ่งออกเยอะทางเราเองก็ไม่มีเลือดกรุ๊ปนี้ในสต๊อกต้องรออีกโรงบาลส่งมาให้”“เธอเลือดกรุ๊ปไหนครับ คุณหมอภรรยาผมเลือดกรุ๊ปไหมครับ”“เธอเลือดกรุ๊ปโอครับว่าแต่พวกคุณมีใครเลือดกรุ๊ปนี้ไหมครับจะได้ไม่ต้องรอนานด้วย”“ผมครับผมเลือดกรุ๊ปโอ”“แต่ว่าพี่เปรมยังไม่ได้พักเลยไม่ใช่หรอค่ะ เพิ่งประชุมเสร็จก็มาเลยน้องกลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไปอีกคน ให้น้องช่วยนะคะ น้องเองก็เลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอ”“งั้นพี่ฝากด้วยนะ คุณหมอครับผมฝากน้องกับภรรยาผมด้วยนะครับ”“ไม่ต้องห่วงครับมันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว”หลังจากที่ปลายเข้าไปในห้องนั้นนี้ก็ผ่านมาเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ในความรู้สึกของผมเหมือนกับว่ามันนานเป็นวันๆได้ นี้สินะความรู้สึกของคนรอ ในตอนนี้ผมตัดสินใจโทรบอกทางบ้านของษาเพราะว่าถ้าหากษาออกมาแล้วผมก็อย
อันดา partฉันจะไม่ยอมให้พวกมันมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นหรอก ฉันต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหนใครจะรู้ฉันต้องอยู่หลบๆซ่อนๆกลัวว่าเมียหลวงเขาจะรู้ แต่ในขณะที่ฉันทุกข์พวกมันกับมีความสุขกันทุกคน ฉันไม่ยอมให้พวกแกมีความสุขนานหรอกคนที่พรากของของฉันไปมันต้องรับรู้ถึงความรู้สึกของการสูญเสียเช่นเดียวกันกับฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆพวกนั้นแต่ฉันก็พอจะมีสายจะคนที่ทำงานที่โรงแรมนั้นว่าเปรมทำอะไร อยู่ที่ไหนกับใคร สายของฉันก็เลขาของเปรมนั้นแหละฉันก็แค่ใช้เสน่ห์นิดหน่อยแค่นี้ก็หลงฉันหัวปลักหัวปำแล้ว และตอนนี้มันก็ถึงเวลาที่ฉันจะเอาคืนคนพวกนั้นแล้ววันนี้คุณเปรมบอกว่าจะมาถึงในช่วงเย็นเพราะว่าหาไฟล์บินได้ช่วงนั้นช่วงเช้าเพิ่งประชุมเสร็จเลยแวะไปเก็บเสื้อผ้ามาเฝ้าฉันต่อ ส่วนปลายฟ้าเธอเองก็ดูแลฉันอย่างดีอะไรที่เธอทำไม่ได้ก็จะมีพยาบาลพิเศษที่จ้างมาช่วยเธอด้วยแต่ส่วนใหญ่เธอจะลงมือทำเองเพราะอยากไถ่โทษกับสิ่งที่ทำลงไป ฉันเองก็ไม่ติดอะไรกับเธอแล้วส่วนเรื่องที่ว่าฉันจะกลับไปคบกับคุณเปรมต่อไหมนั้นเป็นเรื่องของอนาคตฉันยังให้คำตอบไม่ได้เพราะว่าฉันเองก็ยังไม่มั่นใจในตัวเขาเลย“ษาฉันออกไปกินข้าวก่อนนะเธออยู่คนเด
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาผมก็ย้ายมาอยู่ที่โรงบาลเข้าสู่อาทิตย์ที่สองแล้วที่ผมมาเฝ้าเธอ ไม่ต้องห่วงว่าเธอจะไล่ผมไหมเพราะว่าเธอไล่ผมทุกวินาที แต่คิดหรอว่าแค่นี้จะทำอะไรผมได้ โชคดีที่ครอบครัวเธอก็ยอมเปิดทางให้ผมมาดูแลเธอได้“นี่คุณไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องเลยหรือไงหะ”“รอบที่ร้อยแล้วมั้งที่ษาถามพี่ ษาก็รู้คำตอบแล้วนิ ให้พี่ดูแลเราไม่ดีหรือไงหรือเราอยากให้พ่อกับแม่มาดูแลไม่สงสารท่านหรอ”“ก็ถ้าการมาเฝ้าฉันมันลำบากมากมาเฝ้าทำไมล่ะ กลับไปซะสิ”ใครใช้ให้มาเฝ้าละ แล้วทำไมต้องพูดเหมือนฉันเป็นภาระด้วย ฉันท้องไม่รู้หรือไงว่าอารมณ์ฉันมันแปรปรวนขนาดไหน เรื่องที่มันไม่น่าน้อยใจฉันก็น้อยใจได้หมดล่ะตอนนี้ “พี่ไม่ได้หมายความว่ามันลำบากสำหรับพี่แต่พี่หมายความว่าไม่อยากให้พ่อแม่มาโรงบาลบ่อยๆมันไม่ดีมันมีแต่เชื้อโรค”“ไม่อยากฟัง อยากอยู่ก็อยู่ไม่อยากอยู่ก็ไปฉันเหนื่อยไล่คุณแล้ว”พูดจบเธอก็นอนหันหลังให้ผมอีกครั้ง“งั้นก็ไม่ต้องห่วงพี่ไม่มีทางไปไหนแน่นอนจนกว่าเราจะยกโทษให้พี่”ผมไม่รู้ว่าเธอหลับไปหรือยังแต่ผมก็อยากบอกให้เธอรู้สองอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก เขาเอาใจใส่ฉันมากขึ้น ดูแลอย่างไม่รังเก
ในตอนแรกแผนที่วางไว้ว่าจะกับไปคลอดที่ไทยตอนนี้คือทุกอย่างต้องเปลี่ยนอีกรอบเพราะว่าช่างอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าร่างกายผิดปกติ ปวดหัว ความดันสูงมาก คลื่นไส้ ตัวบวมไปหมดทุกส่วน จนฉันทนไม่ไหวต้องไปพบคุณหมอผลปรากฏว่าฉันครรภ์เป็นพิษสาเหตุอาจจะมาจากที่ฉันท้องแรกแล้วเป็นแฝด แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นแค่บางคนเท่านั้น แต่ว่าคนที่ซวยสุดๆก็คงหนีไม่พ้นฉันเองสรุปคือทันทีที่รู้ว่าตัวเองครรภ์เป็นพิษฉันก็เก็บเสื้อผ้ากับไทยทันที หมอบอกว่าฉันต้องอยู่ติดเตียงจนกว่าฉันจะคลอดไม่งั้นโอกาสที่จะแท้งมีสูง ชีวิตฉันมันจะซวยซ้ำซวยซ้อนไปถึงไหนกันนะ ตอนนี้ฉันเองก็ได้มาอยู่ที่โรงบาลแล้วแต่ว่าฉันต้องอยู่บนเตียงตลอดเวลาแบบนี้ฉันเองก็ไม่อยากให้พ่อแม่ต้องมาดูแลเพราะพวกท่านเองก็แก่แล้วลำพังดูแลตัวเองก็ยากแล้วแต่นี้ต้องมาดูแลคนป่วยแบบฉันอีก ฉันไม่อยากให้ท่านมาดูแลเลยตลอดเดือนที่ผ่านมาผมพยายามหาทางติดต่อพ่อแม่ของษา ไปค้นหาในข้อมูลที่เธอนำมาสมัครงานถามเพื่อนเธอคนอื่นก็แล้วแต่ไม่มีใครรู้ ทางออกสุดท้ายจริงๆของผมที่เหลืออยู่คงไม่พ้นไอ้เอิร์ธแน่ๆ “เอิร์ธกูขอร้องละวะ แค่ครั้งสุดท้ายที่กูจะขอให้มึงช่วยมึงช่วยบอกที่อยู่พ่อแม่ษา
หลังจากที่จัดการปัญหาชีวิตผมพยายามติดต่อหาษา ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกที่ก่อเกิดในใจตอนนี้มันเรียกว่าอะไรกันแน่ ความรัก ความผูกพันหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมอยากคุย อยากเจอเธอมากๆอยากขอโอกาสจากเธอถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ในฐานะเดิมแค่พี่น้องก็ยังดี แต่จะดีที่สุดถ้าหากว่าเกลับมาเป็นเหมือนเดิมเพราะผมไม่อยากให้เธอมีคนใหม่ ไม่อยากให้เธอไปเป็นของใคร ถึงแม้ว่าจะเขาดีกับเธอ ไม่ทำร้ายเธอเหมือนที่ผมเคยทำ แต่ผมขอได้ไหมขอเห็นแก่ตัวอีกสักครั้งที่จะขอรั้งให้เธอเป็นของผมอีกครั้งที่ผ่านมาผมคิดว่าผมรักอันดามากๆมากจนไม่สามารถรักใครได้อีก แต่พอผมเจอษา ความรู้สึกที่มีต่ออันดากลับเปลี่ยนไปมาก ผมคิดว่าอันดาเปลี่ยนไปแค่ฝ่ายเดียวแต่พอมาทบทวนตัวเองผมกับคิดว่าผมเองก็เปลี่ยนไปไม่ต่างจากอันดา ผมไม่สนเธอเพราะเอาแต่คิดถึงอีกคน ไม่ว่าผมจะทำอะไรตอนนี้มีแต่หน้าของษาลอยมาทุกที่ ผมควรจะทำอะไรสักอย่างก่อนที่มันจะสายเกินไป“ฮาโหลเอิร์ธ มึงพอจะรู้ไหมว่าตอนนี้ษาไปอยู่ที่ไหน”ทางออกเดียวที่เหลือสำหรับผมคงไม่พ้นน้องเขยผมคนนี้เพราะมันเคยเป็นแฟนเก่าษาแถมพวงตำหน่งเพื่อนสนิทอีกด้วย“พี่กับษาเลิกกันไปแล้วนี้จะอยากรู้ไปทำไม ผมพูดตรงๆนะพี่ม