CHAPTER 2: This is Trouble

“TRUE TO LIFE ba talaga, Friend?” gulat na tanong ng kaibigan niyang si Ruffa nang ikwento niya kung gaano kalaki ang problema niya ngayon sa kamay ng kanyang asawa. “Bakla, pang teleserye ang lovelife mo!”

Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya habang nakatingin sa mga nagsasayawan sa loob ng club na iyon. Inaya siya rito ng kaibigan para daw makalimot siya nang panandalian sa problemang pinagdadaanan. Ngunit kahit ano yatang ingay sa paligid niya, mas nanaig pa rin sa isipan ni Liberty ang mga bumubulong doon.

“Alam mo iyang asawa mo, seloso pero manloloko!” nanggigigil na komento pa rin nito. “Kahit nga ako na isa ring dyosa pinagseselosan. Tagal na tuloy nating walang ganap sa life, Friend! Gaga, ngayon na lang kita nakita, Bakla!” 

“Alam mo kung teleserye ang life ko, ikaw ang patalastas. Okray ka, Friend!” naiinis na sagot ni Liberty. “Dati gustong-gusto ko pa kapag nagseselos siya—”

“Eh, ngayon?” nakataas ang kilay na sabi nito. 

“Nakakasuka pala kung galing sa manloloko!”

“Iyang asawa mo may sira ang ulo. Kahit ako pinagseselosan. Tuloy hindi ako nakapunta sa kasal mo, Bakla. Ako dapat ang maid of honor doon eh!”

Natawa na lamang siya. Heto talaga ang dahilan kaya nagtatampo sa kanya ang kaibigan. 

“But, don’t worry. Look at what happened to my maid of honor? Kabit na ngayon ng asawa ko—”

“Bakla!” gulat na bulalas at napainom pa ng alak sa rebelasyong ibinunyan niya. “You mean Merideth is the kabet?”

Mapakla siyang ngumiti rito. Kahit siya, ang taong naloko nito ay hindi rin makapaniwala. Pakiramdaman niya’y bangungot lang itong lahat at isang malaking biro sa buhay niya.

“Kaya pala rhyme! Bagay sa name ng ahas na ‘yon,” gigil pa rin sabi ni Ruffa. “Ano, gusto mo, umupa na ako ng kukulam sa dalawang ‘yon? Alam mo iyang asawa mo, gwapo lang ang meron! May pugad na sarilimg limliman, lilipat pa sa iba. Edi nabugok ang itlog niya!”

Bahagyang natawa si Liberty, “okray ka, Bakla!”

“True to life, Friend. Mabulok sana ang itlog niya—”

“Bakla!” pinanlakihan niya ito ng mata ikinatawa lang ng kaibigan. 

“Bakla, anong plano mo ngayon?”

“Iinom?” hindi siguradong sagot niya rito.

Sa dalawampu’t limang taon niya sa mundo, ngayon lamang nakapasok si Liberty sa club. Kung dati ang rason niya’y wala siyang pera, nang magkaasawa naman ay ang pagiging istrikto ni Duncan ang problema niya.

“Look, Bakla…” nakangusong sabi ni Ruffa.

“Why?” Ganoon na lamang paglingon ni Liberty sa kanyang likuran kasabay ng pagbabalik ng tingin sa kaibigan. 

“Sabi sa ‘yo, Bakla. Maganda ka. Pagagandahin pa kita. Tignan na lang natin kung hindi maglaway sa ‘yo ‘yang asawa mo! Magsisisi siya, kakaiba gumanti ang isang api ano!” 

Umiling-iling na lamang si Liberty sa mga pang-telebisyon na linyahan ng kaibigan habang ang tingin niya ay nasa dance floor kung saan ang karamihan ay sumasabay sa indayog ng musika. 

Ngayon niya lamang naintindihan ang ganitong uri ng lugar. Siguro karamihan ng mga naroon ay katulad niya. Nakikisiksik sa club. Hindi para mag-enjoy, kung hindi para panandaliang makalimot sa magulong buhay na mayroon sila. 

Nang gabing iyon, hindi na maalala ni Liberty kung gaano karaming alak ang dumaloy sa himaymay ng katawan niya. Gusto niyang panandaliang maging manhid at makalimot sa sakit na ibinigay sa kanya ng asawa ngunit wala yata talagang overnight sa heartbreak. Makakalimot lang saglit ngunit babalik pa rin ang sakit.

“Bakla, kaya mo pa ba?” nag-aalalang tanong pa rin ni Ruffa nang dalhin siya nito sa hotel.

“Wala tayo sa bahay?”

“Ayaw mong magpauwi sa inyo, Friend,” umiiling na sabi nito. “Bakit naman kase ang dami ng nainom mo? Ihahatid na kita sa kwarto mo—”

“I can manage, Friend,” nakangiti at pupungay-pungay na sabi ni Liberty. “Di ba may emergency ka sa boylet mo? Go na, Friend. I’m fine.”

“P-pero…”

“Just call me when you arrive, okay?” sabi niya pa rito nang ihatid siya hanggang elevator ni Ruffa.

Tumango na lamang ito kahit na bakas na ayaw pa ring pumayag na siya lamang itong pupunta mag-isa sa kanyang hotel room.

Kahit umiikot ang paningin, pilit na hinanap ni Liberty ang kwarto na tutuluyan. Natagalan din siya kaya naman ganoon na lamang kalapad ng kanyang ngiti nang makita iyon. 

Ngunit hindi pa man tuluyang nakakapasok, ganoon na lamang ang gulat niya nang mapusok siyang halikan ng hindi kilalang lalaki. Matangkad ito sa kanya kaya bahagya itong nakayuko. 

Nang una’y hindi siya nakagalaw dala ng matinding pagkabigla…

Nanghihina siya sa paraan ng paghalik nito lalo na nang lumalalim iyon at tangayin siya patungo ng kama. Nalanghap niya ang pamilyar na pabango rito ngunit hindi niya matandaan kung saan niya iyon naamoy.

Ibang-iba ang paraan ng paghalik nito. May kapusukan iyon at malalim na tila ba handang higupin ang bawat himaymay ng kanyang pagkatao. 

Hinila siya ng lalaki sa madilim na kwarto. Inihiga siya nito sa kama at unti-unting hinuhubad ang suot niyang bestida. Nang mga sandaling iyon, doon lamang unti-unting nag-sink kay Liberty ang nangyayari. Pilit niya itong pinapaalis sa pagkakaibabaw niya. Gamit ang natitirang lakas, nagpupumiglas siya makawala lang rito.

“Let me go!” paulit-ulit niyang sambit. “I said, let me go!” 

Unti-unti na siyang nakakaramdam ng takot. Maging ang paghikbi niya ay unti-unti ng lumalakas na naging dahilan upang matauhan ito sa ginagawa. 

Doon niya naman aksidenteng napindot ang remote na naging dahilan ng pagliwanag sa buong kwarto. 

Parehong bakas sa kanilang mukha nila ang labis na pagkabigla nang makilala ang isa’t isa. Naguguluhan din ito noong una, gustong ibuka ang bibig ngunit pinigilan ang sarili.

“U-uncle…” mahinang sambit ni Liberty kasabay ng pagtatakip niya sa kahubaran gamit ang kumot.

Sunod-sunod ang pagmumura nito nang tumalikod sa kanya at hindi alam ang gagawin.

Nang mga sandaling iyon, lalong nakaramdam ng matinding takot si Liberty. 

Sa dinami-rami ng pwede niyang makahalikan, bakit ang pinakabunsong Salvantez pa? Bakit ang kapatid pa ng tatay ng kanyang asawa?

Takot at ilag siya kay King Baron Salvantez dahil sa mataas na pader na nakaharang sa pagkatao nito. Bakas din dito ang pagiging masungit at dominante kaya nga kahit minsan ay hindi niya pa ito nakakausap, Tapos ngayon? Makakahalikan niya pa! Mababaliw na yata siya…

“What are you doing here?” bakas ang galit sa tinig nito. 

Akmang sasagot na si Liberty nang senyasan siya nito na huwag magsasalita habang nakatapat sa taynga ang cellphone. 

“You know who I am,” may lalim ang boses na bungad nito. “Delete all the footage from this floor. Yes, all of it,” pagkatapos magsalita, kaagad din nitong pinatay ang tawag.

“Uncle—”

“You want me to forget all of this?” tanong nito sa kanya. “This never happen. Nothing happened between us if that’s what you want,” mabilis at pinal nitong sabi bago magtuloy-tuloy sa paglabas ng kwarto.

Naiwan naman si Liberty na tulala at hindi pa rin makapaniwala sa aksidenteng nagawa. Ang napasukan niyang kwarto ay mali. Pagbali-baliktarin man ang kanyang rason, siya ang nagkamali…