Agosto 2003
Isang pamilyar na ihip ng hangin ang sumalubong sa babaeng kababa lamang ng bus. Bitbit ang isang maleta, maingat niya itong ipinuwesto sa gilid niya habang inililibot ang tingin sa plaza. Puno ng makukulay na banderitas ang itaas. Maingay ang paligid dahil sa rami ng tao at nakadagdag pa sa ingay ang mga musiko na pumaparada sa gitna ng kalsada. " Mama, piyesta po ngayon dito? " Napatingin ang babae sa batang lalaking kumapit sa kamay niya. " Ang daming tao sa kalsada. Paano mo natin mahahanap si Papa? "Nakangiting tumango ang babae sa tanong ng kaniyang anak. " Tiyak naman na hahanapin rin tayo ng ama mo. Sa ngayon, tapusin muna natin ang parada para makatawid tayo sa kabilang kalsada. "Tumango ang batang lalaki saka ibinalik ang tingin sa harap. Sa rami ng tao sa harapan nila, wala siyang masyadong maaninag sa mga pumaparada. Sinubukan niyang tumingkayad upang silipin ang dahilan ng sigawan ng mga tao pero bigo pa rin siyang makita ang mga banda ng musiko at mga dalagang gumagamit ng baton habang sumasayaw. " Gusto mo bang buhatin kita? " Agad namang umiling ang batang lalaki sa alok ng kaniyang ina. Anim taong gulang na ang batang lalaki at alam niyang mahihirapan ang kaniyang ina kapag nagpabuhat siya." Mamaya na lang po ako magpapapasan kay Papa. Nasaan na po siya, Ma? "" Sandali lang. Susubukan kong tawagan. " Inilabas ng babae ang kaniyang keypad cellphone para tawagan ang numero ng asawa ngunit natigilan siya nang makaramdam nang matinding kirot sa ulo kasabay ng paglitaw ng mga imahe at boses sa isip niya.
" Isabella, mahal na mahal kita..." ang paulit-ulit niyang naririnig mula sa isang hindi kilalang boses ng lalaki. Hindi rin ganoon kalinaw ang imaheng nakikita niyang tila alaala na unti-unting bumabalik mula sa nakaraan patungong kasalukuyan. Hindi ito ang unang beses na maranasan niya ito dahil sa mga nakalipas na linggo, madalas sumakit ang kaniyang ulo kasabay ng paglitaw ng mga alaalang hindi niya akalaing mayroon siya.
" Ma, ayos lang po kayo? Nahihilo na naman po kayo? " Nag-aalalang tanong ng batang lalaki sa ina. Lumingon-lingon ang bata sa paligid upang humanap ng maaring upuan ng ina para makapagpahinga. Nakakita siya ng upuang gawa sa bato malapit sa kanilang kinatatayuan kaya agad inalalayan ng bata ang ina patungo rito. " Gusto niyo po ng maiinom? Ibibili ko po kayo. "
" Anak, 'wag na. Maayos na 'ko. Napagod lang ako sa byahe at mainit lang ngayon ang panahon kaya ako nakaramdam ng hilo, " sagot nito, " Maupo ka na lang sa tabi ko. Mamaya maligaw ka pa dahil sa dami ng tao ngayon sa plaza. Hintayin na lang nating dumating ang Papa mo. "Itinuro ng batang lalaki ang isang puwestong malapit sa kanila kung saan may nagtitinda ng buko juice at ilang pagkaing kilala sa lugar. " Dito lang naman po ako bibili, Ma. Hindi naman po ako lalayo. Makikita niyo naman po ako. "" Pero ang daming tao ngayon. Mamaya na lang—"" Ma, sige na po? Uhaw na uhaw na rin po kasi ako at nagugutom na rin. " Pakiusap ng bata habang nakanguso, nagbabakasakaling mapapayag ang kaniyang ina na napabuga na lamang sa hangin sa pagmamakaawa na ginagawa ng anak niya." Bilisan mo lang, ha? Huwag kang sasama sa hindi mo kakilala. " Walang nagawa ang babae kundi ang kuhanin ang pitaka sa kaniyang bulsa sa suot na bestida para bigyan ng barya ang kaniyang anak. " Mag-ingat sa paglalakad, ah? Dalawa na ang bilhin mong buko para tig-isa tayo. Bumili ka na rin ng isang empanada na binibenta nila. "Masaya namang tinanggap ng batang lalaki ang barya bago ito nagmadaling tumungo sa puwesto para bumili ng malamig na maiinom panangga sa mainit na panahon at pagkaing pantawid gutom. Hindi inalis ng babae ang kaniyang paningin sa anak habang ito'y bumibili sa tindera, subalit saglit na nalingat ang kaniyang paningin papunta sa simbahan na ilang metro lang ang layo sa kinauupuan niya. Maingat na inilalabas sa pintuan ng simbahan ang karosa ng santo, kasunod ang mga tao na ang ilan ay may hawak na kandila.
Binalak na ng babae na alisin ang tingin, ngunit napako ang kaniyang mata sa isang lalaking huling lumabas ng simbahan. Nakasuot ng puting polo na tinernuhan ng kulay abo na pantalon. Mataas, mestizo at kapansin-pansin ang matikas nitong pangangatawan dahil sa lapad ng balikat nito at matipunong mga braso. May kinakausap itong madre na ilang saglit lang ay nakangiting nagpaalam sa lalaki." Señor Maximo, tumatawag po si Señora Catriona sainyo, " wika ng isang matandang lalaking kalalapit lamang sa kinatatayuan ng kaniyang amo.
Walang salita namang kinuha ni Maximo ang cellphone na iniabot sa kaniya bago inilagay sa kanang bahagi ng tainga upang sagutin ang tawag ng asawa ngunit nang mapadaan ang tingin ni Maximo sa isang babaeng nakatingin sa kaniya, gumuhit ang gulat sa mukha niya kasunod ang pagdulas ng cellphone sa kamay niya dahilan para ito'y bumagsak sa lupa." Isabella... " wala sa sariling sambit ni Maximo na halos hindi makakilos sa kaniyang kinatatayuan. Hindi niya mabatid kung isa lamang bang guni-guni ang kaniyang nakikita o isang magandang panaginip mula sa nakaraan.
Bumagal ang takbo ng paligid, kabaliktaran ng pagdagungdong ng kabog sa dibib ng dalawang taong nagtititigan. Bakas sa kanilang mga mukha ang gulat at matinding pangungulila na hindi maunawaan ng isa kung bakit iyon ang nararamdaman niya. Sumabay pa ang labis na kirot sa dibdib niya dahilan upang lumabas ang luha sa kaniyang mga mata." Diana? Umiiyak ka. May problema ba? " Napatingin ang babae sa kaniyang likuran nang marinig ang pamilyar na boses. Nakita niya ang asawa, kasama ang anak nila na bakas ang pagtataka sa mukha habang nakatingin sa ina.
" Gael, ikaw pala..." Pinunasan ng babae ang luhang pumatak sa kaniyang pisngi bago ibinalik ang tingin sa harap ng simbahan ngunit hindi na niya makita ang estranghero na nagdulot ng kalungkutan sa puso niya.
" Diana. " Binalik ng babae ang tingin sa asawa. Pilit na ngiti ang kaniyang ipinakita bago tumayo sa kaniyang kinauupuan at sa huling pagkakataon, binalingan niya muli ng tingin ang simbahan sa pagbabakasakaling makita ang lalaki ngunit sa dami ng tao, hindi na niya alam kung may hinahanap pa ba siya.
Isabella at Diana. Dalawang pangalan sa iisang tao. Hindi alam ng babae kung alin sa dalawang iyon ang kaniyang totoong pangalan, subalit batid niyang isang kataksilan para sa kaniyang asawa ang paghahanap niya ng kasagutan tungkol sa lalaking madalas na nasa panaginip niya na ngayon ay nakita na niya.
Hulyo 21, 1996" Isabella, pinatatawag ka ni Madame Leticia. " Napatigil sa paglalampaso ng sahig ang dalagang nag ngangalang Isabella nang lapitan siya ng Mayordoma. " Bilisan mo ang kilos. Mamaya mo na 'yan tapusin. "" Sige po, susunod na 'ko. " Itinabi ni Isabella ang basahan at timba na naglalaman ng tubig na kaniyang ginamit sa paglalampaso ng sahig sa balkonahe ng mansyon. Pumasok si Isabella sa loob at tumungo sa kusina para hugasan ang kaniyang kamay. Nakakita siya ng goma sa lababo na batid niya'y galing sa isang tali ng sitaw na binili kaninang umaga sa bayan. Ginamit niya ito upang itali ang mahaba at paalon-alon niyang buhok na kanina pa sumasagabal sa paglilinis niya. " Isabella, pinatatawag ka ni Madame sa kuwarto niya. Bilisan mo raw. " Napalingon si Isabella sa likuran nang marinig ang boses ng kasambahay na si Frida. Bakas sa mukha ng babae ang pag-aalala at pagkabalisa. " Mainit na naman ang ulo kaya ihanda mo na ang sarili mo. Tiyak na sa'yo ibubuhos 'yon."isang
Alas-dos na ng madaling araw, ngunit hindi pa rin magawang makatulog ni Isabella sa dami ng pumapasok sa isip niya. Maingat siyang bumangon at bumaba mula sa kaniyang kama. Mahimbing ng natutulog ang dalawang kasambahay na kasama ni Isabella sa kuwarto kaya dahan-dahan siyang kumilos palabas ng kuwarto nila. Tanging liwanag lamang mula sa labas ang nagbibigay ng ilaw sa madilim na pasilyong nilalakaran ni Isabella. Malaki at bilog na bilog ang buwan ngayon, tumatagos ang liwanag nito mula sa salaming bintana papasok sa loob ng mansyon dahilan para marating ni Isabella ang kusina nang walang kahit na anong nagagawang ingay. Kumuha siya ng baso at pinuno ito ng tubig upang ito'y kaniyang dire-diretsong inumin. " Hindi ka makatulog? " halos mapatalon si Isabella sa kinatatayuan niya nang marinig ang boses ni Catriona mula sa likuran niya. Nilingon ito ni isabella at nakitang may hawak itong baso na may kalahating laman na gatas. " K-Kanina ka pa rito? " tanong ni Isabella ngunit tinaa
" Ang gutong gawin ni Don Bustamente ay ibigay sainyo ang unica hija niya bilang kabayaran sa utang niya. Catriona ang ngalang ng dalaga, bente sais anyos, " hayag ni Leonardo, edad apatnapu at ang kanang kamay ni Maximo Castellano. " Nakiusap siya na bigyan niyo pa siya ng isang taon para magbayad. Nagmakaawa rin siya na huwag kuhanin ang bahay niya dahil iyon na lang ang ari-arian na mayroon sila ng pamilya niya. Wala na itong trabaho dahil nasesante na siya sa unibersidad na pinapasukan niya at hindi na rin niya magamit ang pagiging abogado dahil kliyente na mismo ang umiiwas sa kaniya. " Ibinaba ni Maximo ang binabasang dyaryo sa mesa bago alisin ang suot na salamin sa mata para tignan si Leonardo. " Hindi niya gustong mawalan ng ari-arian pero gagawin niyang pambayad utang ang anak niya? " Tumango ito at inilapag ang isang papel sa mesa. " Gumawa siya ng kasulatan na kapag hindi niya pa nabayaran ang sampung milyon sa loob ng isang taon, maaari niyo siyang taanggalan ng karapat
Hindi maipinta ang hitsura ni Isabella habang sinusukatan siya sa baywang ni Sarina—ang babaeng nakatalagang gumawa ng trahe de boda at barong ng dalawang taong nakatakdang ikasal sa darating na linggo. " Ang liit ng baywang niyo, Señorita. 24-inch lang? Size na ng hita ko 'to. " Makuwelang wika ni Sarina habang inililista ang sukat ng baywang ni Isabella sa dala nitong kuwaderno. Nahihiyang ngumiti si Isabella, hindi sigurado kung dapat bang tignan ito bilang pagpuri gayong ang dahilan ng liit ng baywang niya ay dahil isa hanggang dalawang beses lang siya kung kumain sa isang araw. Minsan patago pa dahil sa buong araw ay puro utos ang naririnig niya mula sa madrasta. Pasimpleng dinaanan ng tingin ni Isabella ang sopa kung saan naroroon si Maximo, kasama ang kanang kamay nito na si Leonardo na nakatayo sa likuran nito. Abala si Maximo sa pagtingin ng larawan ng mga modelo na may suot na barong. Nagbabakasakali na may magustuhang estilo at hindi na magpatahi ng bago. Saglit itong
" Wala ito..." sagot ni Isabella matapos alisin ang tingin kay Maximo. " Nakuha ko lang siya dahil sa kagaslawan ng kilos ko. " Hindi alam ni Maximo kung dapat ba niyang paniwalaan ang sinagot ng dalaga gayong nagsisimula na namang lumikot ang mga mata nito. " Sinabi mo kanina na nakahanda kang mag trabaho dito sa mansyon, " ani Maximo, " Maalam ka sa gawaing bahay? " Nakahanda ng sumagot si Isabella nang maalala ang ginagampanan niyang kasinungalingan. Wala siyang magawa kundi ang mag-isip agad ng ibang idadahilan. " M-Marami sa kasambahay namin sa mansyon ang kinailangang tanggalin ni Papà dahil sa kakulangan ng ipapasuweldo sa kanila. D-Dahil na rin sa kakulangan ng tao, natuto akong kumilos kaya maaasahan niyo ako na magagawa ko ng maayos ang trabaho ko. " " At doon mo nakuha ang mga galos mo? " wala sa sariling tumango si Isabella sa tanong nito. Bumalik si Maximo sa pagkakasandal sa upuan saka kinuha ang tasa niya." Kung ganoon tama lang talaga ang desisyon ko na tanggihan
Sa bawat buka ng bibig ni Don Hector, masusi itong binabasa ni Maximo. Hindi niya dinig kung ano ang pinag-uusapan nila Leonardo dahil may kalayuan ang puwesto nila kung saan nakaparada ang kotseng sinasakyan niya. " A-Ang akala ko kasi ay bukas pa ang kasal. Linggo na pala ngayon? " Napakamot si Don Hector sa ulo, naghahanap nang kapani-paniwalang idadahilan. " Pasensya na at nalito ako sa petsa. Hindi ko alam na ngayong araw pala iyon. " Napatango si Leonardo saka inayos ang kaniyang salamin sa mata. " Sayang naman kung ganoon. Inaasahan pa naman kayo ng mga Castellano. " Tila may kuminang sa mata ni Don Hector nang marinig ang sinabi nito. " Talaga? Hinanap ako ng mga Castellano? " " Hindi niyo man lang ba muna tatanungin kung kumusta ang anak niyo? " tanong ni Leonardo na naging rason upang magising si Don Hector. Nawala ang aliwalas sa mukha nito at sinadyang palitang ng lungkot ang mga mata. " Sa katunayan, kaya rin ako bumalik rito sa sa casino ay dahil sa kaniya. Ginagawa
" A-Ano pala ang pangalan niya? " Nahihiyang tanong ni Isabella habang sila'y naglalakad sa pasilyo ng ospital patungo sa silid ng ina ni Maximo. Kanina pa niya ito nais tanungin magmula nang sabihin ni Maximo ang pupuntahan nila subalit pinangunahan siya ng hiya dahil hanggang ngayon ay wala siyang alam sa pangalan ng magulang ng kaniyang napangasawa. " Luisana, " matipid na sagot ng lalaki saka huminto sa isang pinto. Nilingon nito si Isabella. " Huwag mong kalilimutan ang mga binilin ko kanina. Sikapin mong ibahin ang usapan kapag nakaramdam ka ng pagkailang sa itinatanong niya. " Wala sa sariling tumango si Isabella na hanggang ngayon ay kinakabahan. Ito ang unang beses na makikita't makikilala niya ang ina ni Maximo at hindi niya alam kung anong naghihintay sa kaniya sa loob ng kuwartong nasa harap nila. Nakilala na ni Isabella ang ibang miyembro ng pamilyang Castellano at sa loob ng isang buong araw na iyon, ramdam niyang hindi siya tanggap ng mga ito, kung kaya naman sa mga
Sa loob ng opisina ng mansyon, tahimik na nakaupo si Maximo sa harap ng mesa, ang kaniyang mga mata ay nakatutok sa mga letrang nakasulat sa papel na hawak niya. May kinalaman ito sa negosyo, subalit ang kaniyang isip ay wala sa binabasa dahil okupado ito ng mga impormasyong nakalap tungkol kay Catriona. Buntong hininga na ibinaba ni Maximo ang hawak na papel at isinandal ang likod sa kinauupuan niya. Inangat niya ang tingin sa orasang nakasabit sa dingdig, pasado alas nuebe na ng gabi at hanggang ngayon hindi niya magawang tapusin ang trabaho. Buong akala ni Maximo ay makakatulong ang ginawa niyang pagpapa-imibistiga sa unica hija ni Don Hector, subalit lalo pang lumaki ang mga tanong na nabuo sa isip niya matapos mabasa ang mga impormasyong nakalap ng taong inutusan niyang nag ngangalang Simon. Si Catriona Bustamente ay dalawangput anim na taong gulang na babae. Kaisa-isang anak ng dating abogado at propesor na si Don Hector Bustamente at ng matapobreng si Doña Leticia Bustamen
Maraming salamat po sa lahat ng mga sumuporta ng nobelang ito! Nawa'y nagustuhan niyo po ang buong kuwento at huwag pong mahihiya na mag iwan ng komento dahil natutuwa ako sa tuwing nakakabasa ng mga opinyon mula sainyo. Wala na pong susunod na kabanata. Hayaan na po nating makapagpahinga ang ating mga bida dahil masyado rin akong naging malupit sa kanila. Katunayan, kamuntikan ng maiba iyong wakas at mapunta sa trahedya iyong nobela. Mabuti na lang nakapag muni-muni pa ako at napagtantong masyado ng kawawa ang ating mga bida kung may papatayin akong isa sa kanila.Ayon lang, gusto ko lang naman ibahagi iyon sainyo dahil nanakit ang ulo ko kaiisip kung paano wawakasan ito, hehe. Muli, salamat po sainyong lahat! Suportahan niyo rin po ang iba kong storya at mga paparating pa. Hanggang sa muli!
Mataas ang sikat ng araw nang makababa si Isabella mula sa kotse dala ang isang basket na may mga puting rosas. Iginala niya ang paningin sa paligid, tanghaling tapat ngunit marami-rami ngayon ang tao sa sementeryo. Karamihan sa mga nakikita niya ay isang pamilya na tahimik na nagku-kuwentuhan habang nakapalibot sa puntod na dinadalaw nila. " Madame, ako na ang magdadala ng basket. May kabigatan iyan." Napatingin si Isabella sa isang mataas at malaking babae na tumabi sa gilid niya habang may hawak na payong upang isilong siya. " Hindi na, Abi. Kayo ko namang bitbitin na 'to. " Nakangiting sagot ni Isabella sa kaniyang guwardiya na nag ngangalang Abigail. Ilang buwan na niya itong kasama ngunit hindi pa rin siya sanay sa presensya nito dahil ito na ang nagsisilbing anino niya sa tuwing siya'y lalabas ng mansyon. " Saka sasaglit lang naman ako kaya kahit dito mo na ako hintayin sa sasakyan." " Pero Madame..." Ngumiti si Isabella at inilahad ang kamay upang hingin ang payong na hawa
" Wala pa po ba sina Mama? Bakit po hindi natin sila kasama umuwi?" Naiinip na tanong ni Leonel sa lalaking naghatid sa kaniya pauwi ng mansyon. Kasalukuyan silang na sa hardin kung saan pinili ni Leonel na laruin ang mga bago niyang laruan." Mamaya lang ay nandito na sila, Señorito. Mayroon lang kailangan asikasuhin doon sa pinuntahan niyo kanina kaya hindi natin sila nakasabay umuwi. " Mahinahong sagot ng lalaki na may malaking katawan at naka-uniporme ng itim. Kagaya ng bilin ni Maximo, hindi dapat maalis sa kaniyang paningin ang bata kaya palagi siyang nakasunod dito saan man ito magpunta." Señorito? Hindi naman po 'yon pangalan ko. Ako po si Leonel. " Binitawan ni Leonel ang laruang sasakyan nang manawa sa paglalaro nang mag-isa. Inilibot niya ang tingin sa paligid at dumaan ito sa isang batang babae na nakasilip sa beranda. Namukhaan niya ito kaya agad niya itong nilapitan habang nakabuntot sa likuran ang guwardiya. " Gusto mo maglaro? "Nahihiyang umiling si Samara at umalis s
Alas kuwatro ng umaga nagising si Catriona mula sa hindi pamilyar na kuwarto habang katabi sa kama ang isang estranghero. Bumangon siya at kinuha ang panali niya sa buhok sa ibabaw ng lamesitang nasa gilid niya upang itali ang kaniyang magulong buhok. Bumaba siya sa kama, pinulot isa-isa ang mga damit niya upang isuot muli ang mga ito." Aalis ka na? Aga pa, ah? " Napalingon si Catriona sa likuran nang marinig ang boses ng lalaki. Nakangisi ito sa kaniya habang kinakamot-kamot ang malaki nitong tiyan. " Mahiga ka pa dito at baka pagod ka pa. Hindi naman kita pinapaalis kaagad kaya walang rason para magmadali ka."" Isang gabi lang ang usapan natin, 'di ba? " Paalala ni Catriona habang isinusuot ang pantalon niya." Nasaan na pala 'yong baril na binili ko? Baka magkalimutan tayo. "Tamad na bumangon ang lalaki sa kama na walang kahit na anong saplot sa katawan upang buksan ang kabinet na nasa silid at kuhanin ang rebolber na binili sa kaniya ni Catriona. " Alam mo ba kung paano gumamit n
Tulalang nakatingin si Isabella sa bumungad sa kaniya sa aparador nang buksan niya ito para ilagay ang mga dala niyang gamit. Karmihan ngayon sa mga nakikita niyang nakasampay ay halatang bago habang ang iba ay ang mga pamilyar na damit na pagmamay-ari niya anim na taon na ang nakararan. " Hindi niya itinapon..." wala sa sariling sambit ni Isabella, pinagmamasdan 'yong dalawang bulaklaking bestida na paborito niyang sinusuot noon na ngayon ay na sa harapan niya. Napahawak siya sa dibdib dahil tila may humaplos dito bagay na kinainit ng dalawa niyang mga mata kaya bago pa siya muling maiyak ay kumilos na siya at inilagay na ang dalang damit sa aparador na para sa kaniya. Bago isarado, kumuha muna siya ng pamalit pantulog at dumiretso sa banyo para maglinis ng katawan. Alas nuebe na ng gabi, si Maximo ay nasa kuwarto ni Leonel at tinutulungan itong ayusin ang 'sangkatutak na laruan na nakakalat ngayon sa kuwarto. Iniwanan ni Isabella ang mag-ama para magkaroon ito kahit sandaling oras
Hindi alam ni Isabella kung tama ba ang ginagawa niya dahil sa bawat paglagay niya ng mga damit sa maletang nasa harap niya, siya ring bigat ng dibdib niya dahilan para mahirapan siyang huminga. Sandali siyang huminto sa ginagawa para punasan ang luhang lumalandas sa kaniyang pisngi at kumuha ulit nang lakas nang loob sa pamamagitan ng paghinga nang malalim." Mama..." Napalingon si Isabella sa likuran nang madinig ang boses ng anak na kanina pa gising at pinanonood ang ginagawa ng ina. Naupo mula sa pagkakahiga si Leonel at kinusot-kusot ang mata habang nakatingin sa maleta. " Ano po ginagawa niyo, Ma? Aalis po ba tayo? "Inalis ni Isabella ang tingin sa anak at pasimpleng pinunasan ang luha sa pisngi niya bago siya lumapit sa kama at maupo sa gilid ni Leonel. " Anak, kagigising mo lang? Kumusta...kumusta ang tulog mo? "" Kanina pa po ako gising. Ngayon lang po ako bumangon, " ani Leonel saka nilipat ang tingin sa maleta. " Uuwi na po ba tayo saatin? Nasaan po si Papa? May pangingi
Makapal na usok ng sigrilyo ang kumawala sa bibig ni Gael na kasalukuyang nakaupo sa dulo ng padulasan sa parke. Halos wala ng tao sa kalsada dahil alas nuebe na ng gabi at ang tanging ingay na naririnig niya ay mula sa isang tindero ng balot na nakatambay sa isang kanto malapit sa parke kung nasaan siya." Nagmamakaawa na ako, Gael. Hayaan mo na kaming bumalik kay Maximo..." hindi na mabilang ni Gael kung makailang beses na niyang naririnig sa isip niya ang boses ni Isabella. Nagmakaawa man ito at nakiusap sa kaniya na palayain na sila, hindi iyon tumalab kay Gael na desididong hindi isauli ang mag-ina sa totoo nitong pamilya.Bumalik man ang mga alaalang nawala kay Isabella, hindi iyon sapat na rason kay Gael para agad na bitawan ang pamilyang mayroon siya. Anim na taon niyang nakasama sa iisang bubong si Isabella at kaniyang ibinuhos rito ang pagmamahal niya. Ipinakita niya na karapatdapat siyang asawa at ama sa batang hindi man kaniya ay ibinigay pa rin niya nang buong-buo ang sar
" Regina, sandali, mag-usap na muna tayo. Huwag namang ganito..." Pagmamakaawa ni Matias sa asawa na ngayo'y abala sa pagkuha ng mga damit sa parador nila para ilagay sa inihandang maleta." Regina, pakiusap huminahon ka na muna. Alam kong galit ka pero mag-usap muna tayo. Hayaan mo akong magpaliwanag—"" Hindi ko na kailangan ng kahit na anong paliwanag, Matias! Niloko mo ako—niloko mo kami ng mga anak mo! " Pabagsak na ibinaba ni Regina ang mga damit sa kama niya nang mawalan siya ng lakas. Nanginginig siya sa galit, subalit hindi iyon hadlang para ihinto niya ang ginagawang pag-iimpake ng mga gamit niya. " Hindi ko akalaing magagawa mo saamin 'to, Matias. Talagang iyong asawa pa ng kapatid mo ang tinira mo? Diyos ko, ni hindi mo man lang inisip si Maximo? Ang daming naitulong saatin ng kapatid mo, tapos ito ang igaganti mo?! "" Regina, nagkakamali ka. Walang kahit na anong namamagitan saamin ni Catriona! " Depensa ni Matias. " Si Samara, oo saakin siya pero parte lang siya noong ka
Pabagsak na napaupo si Frances sa ibabaw ng kaniyang kama nang mabawi niya ang brasong hawak ni Gael. Nalaglag sa sahig ang saklay at laking gulat niya nang sipain ito palayo ni Gael dahilan para lalong sumama ang loob niya." Frances, alam mo hindi ko na mabasa ang ugali mo. Bakit ba nagkakaganiyan ka? Saating dalawa, ikaw ang hindi ko na makilala! " May gigil na wika ni Gael, nanlilisik pa rin ang mga matang nakatingin sa kapatid. " Bakit mo ginawa 'yon? Bakit mo siya tinawag sa pangalan na 'yon? "" Bakit hindi? Totoong pangalan naman niya 'yon, hindi ba? " Sarkastikong tanong pabalik ni Frances, sinubukang umayos ng pagkakaupo sa kama niya nang mapatungan ng kaniyang kamay ang kahon ng sapatos na nasa likuran niya rason para bumuhal ito at lumitaw ang mga bagay na nasa loob kasama ang libo-libong perang nanggaling sa Castellano." Saan galing ang mga 'yan? " Gulat at pagtatakang tanong ni Gael. Mabilis namang kumilos si Frances para ligpitin ito at muling mailagay sa sobre pero ma