LOGINShare
Chapter 38
We're in some kind of seaside restaurant. Nag decide kami na dito na lang dahil bukod sa mahangin, maganda rin ang view. It's relaxing here.
Umupo kami sa sand na may telang nakalagay. There's a table in the center. Binalot kami ng katahimikan nang ilang segundo hanggang sa nagsalita siya.
"I.. I don't know where to start. Siguro ganito na lang, ask me anything and I'll answer everything..."
I look straight in the sea and sighed. Oo nga naman at mahirap simulan at balikan ang nakaraan. But I deserve an explanation. Ako 'yong nasaktan. Ako man 'yong kumalas pero dahil 'yon para sa aming dalawa.
"Kilala mo na ba si Karen noong 'di pa tayo?"
Marami akong tanong sa isip ko na gusto kong ilabas pero sa dami nila ito 'yong unang tanong na lumabas sa bibig ko.
He shook his head. "Nope. I don
Related chapters
In Arms Of The CEO Prologue
Kahit kailan man lang ba ay 'di niyo naitanong sa sarili niyo kung bakit sobrang napaka-unfair ng mundo? Bakit sobrang napaka-unfair ng mga tao? Hindi niyo ba kailan man naisip na sana pantay na lang ang lahat? Walang nasa itaas at walang nasa ibaba? Ako kasi, araw-araw kong iniisip 'yan. Araw-araw napapa-isip ako kung bakit may mga taong sinuwerte sa buhay at may mga taong pinagkaitan sa lahat ng bagay. Pero kahit ganito ang buhay ko, ang buhay namin, ay lubos pa rin akong nagpapasalamat na sa kabila ng lahat ay binigyan pa rin kami ng isang masayang buhay na kailanman ay 'di matutumbasan ng kahit anong yaman. I understand that money's really one of the most important in everything. Pero minsan ang pera rin naman ang nagiging dahilan kung bakit nasisira ang mga tao. Nasisilaw sa kayamanang dala nito without knowing na nakakasira ito. I hate it everytime my parents fight just because we lack on having money to prov
In Arms Of The CEO Chapter 1
Kay ganda titigan ang napaka aliwalas na langit. Ang saya titigan ang mga nagliliparang ibon sa himpapawid. Nakakatuwa titigan ang kulay asul na langit at ulap. Kay ganda mabuhay sa mundong ito.Inayos ko ang aking palda at pinasadahan ito ng ilang beses para mawala ang kusot. Kakababa ko lang sa jeep at naglakad na papuntang palengke para bumili ng bigas at isda.Ang ingay sa loob ng palengke ang tanging maririnig sa paligid. Nakisali ako sa siksikan para makabili ng isda na uulamin mamayang gabi. Bumuntong hininga ako habang inaabot ang bayad sa binili kong isda, balak kong sigangin 'to. Pagkatapos kong bumili ng isda ay bumili naman ako ng bigas para may maisang pag uwi.Nilalakad ko lang pag uwi ng bahay kahit may medyo kalayuan ito. Kailangan ko kasing magtipid lalo na't wala akong pera ngayon. Natanggal kasi ako sa trabaho ko.
In Arms Of The CEO Chapter 2
I feel so happy. Para akong nakalutang sa sobrang saya ang nararamdaman. This feels like I won in lottery and it cost millions."Talaga ba bakla? Oh my gosh! I knew it!" Humagikhik siya at nagtatalon sa tuwa. Natawa rin ako at sumabay sa kanya sa sobrang saya."Mabuti naman at natanggap ka Shantal," sabi ni Kuya Mando."Kaya nga, maraming salamat sa inyo. Sa tulong niyo." Kinuha ko na ang supot at inilagay sa kamay ko."Girl uuwi ka na ba?"Tumango ako. "Oo, kailangan ko nang umuwi. Magluluto pa ako ng pananghalian namin at nag hihintay na ang mga kapatid ko sa bahay,"Ngumiti si Carla at hinawakan ako sa kamay. "Friends na tayo ha? See you tomorrow bakla!"Nagpasalamat ulit ako sa kanila bago naglakad papauwi sa bahay. Kung hindi ako n
In Arms Of The CEO Chapter 3
Never in my wildest dream or even in my entire life did I witnessed a kind of situation like this. Hanggang ngayong nakatayo ako sa labas ng pintuan ay tulala pa rin ako at paniguradong namumutla. Namumuo na rin ang pawis sa noo ko pati na rin sa mga palad ko.Mas lalo akong parang binuhusan ng napakalamig na tubig nang lumabas ang babae na inaayos ang kusot niyang damit at kasunod niya ay si sir na kakayos lang din ng tie.Sana lamunin na lang ako ng lupa ngayon. Paniguradong alam nilang narinig o nakita ko sila base sa paninitig ni sir sa akin ngayon. Walang pakealam ang babae at humalik lang sa mga labi ni sir.Umiwas ako ng tingin at tumikhim. Sa mga sitwasyong 'to, gusto ko na lang tumakbo bukod kasi sa nakakahiya ay baka mapagalitan pa ako. Baka isipin nilang bastos ako at naninilip. Malay ko bang may tao sa loob! Ang aga-aga pa pero gumagawa na sila ng milagro? Ibang klase."You can now go." M
In Arms Of The CEO Chapter 4
I was lonely for a long time but I'm not alone. Growing up in a family full of love but not full of money was in between; between being happy and sad. Happy because despites of shortcomings, not having enough money to provide every needs, we're still happy in everything. Sad because money was one of the reason why my parents always fight. Aminin man natin o hindi, minsan ang pera talaga ang nagpapasaya sa mga tao. Hindi man matutumbasan ng kahit anong yaman ang kasiyahan pero ang yaman ang isa sa dahilan kung bakit ang iba ay masaya. Kaya nga ang ibang tao ay nakakagawa na ng mga bagay na masasama dahil lamang sa pera. Pero ako kahit gaano kasilaw ang pera ay hinding-hindi ako magpapalamon. Money can one of the happiness but it can break us too. Huminga ako ng malalim habang nakatitig sa sarili sa salamin. Sinuklay ko ang aking buhok na hanggang bewang at maitim. Makinis din ang aking buhok. The reason kung b
In Arms Of The CEO Chapter 5
I swear to God, sobrang pula ng mukha ko kanina pa. Sobrang nakakahiya ang sitwasyon na 'yon. Ayoko ng maulit pa. "Bakla tulala ka riyan?" Napatikhim ako at napaayos ng upo. "Huh? Ah may sinasabi ka?" Umirap siya. "Sabi ko, friday ngayon means walang trabaho bukas kasi day off natin, sama ka na sa 'min mamaya ha? Sila ate Lanie naman kasama natin!" Kumunot ang noo ko. "Saan nga punta niyo?" "Bakla! Confirm hindi ka nakikinig! Bar daw later tonight, celebration for the successful presentation. Sasama ka sa ayaw at sa gusto mo. Have fun okay? Puro ka na lang trabaho, lumabas labas ka rin minsan 'no. Kaya ka maputla at mukhang labanos kasi 'di ka lumalabas labas," reklamo niya. "Ayoko. Walang kasama 'yong mga kapatid ko at tsaka 'di naman ako mahilig sa mga gan'yan. Iyang bar bar na 'yan, hindi nga ako umiinom." Tumayo ako para ligpitin ang gamit ko
In Arms Of The CEO Chapter 6
Minsan sa buhay kailangan talaga natin tanggapin ang mga bagay na wala na at kailangan nating kumilos patungo sa ibang bagay. It's hard to accept the fact that our love ones already left us but that's life. People will always come and go.Nagsimula akong maglinis sa likod bahay naming mga puno ng mangga kasi marami ng dahong nahuhulog. It's Sunday today and it's my day off. Kakatapos lang namin magsimba ng mga kapatid ko at ngayon ay naisipan kong mag linis since wala naman akong ibang magawa. I want to divert my attention para makalimutan ko ang nangyari nung nakaraang araw.Napapikit ako at napabuntong hininga. Pilit kinakalimutan pero talagang nakatatak na sa utak ko 'yong nangyari kahit anong pilit kong kalimutan. It's hard to forget the things that keeps on repeating in our mind."Ate may problema ka ba? Kanina pa kita napapansing tulala," tanong niya at tumabi ng upo sa 'kin. May upuan kasi kami malapit
In Arms Of The CEO Chapter 7
I never wanted to love someone because I know it can break me but what if ang puso na mismo ang ayaw pa-awat at ayaw tumigil? Can we really stop it? Mapipigilan ba talaga natin kung mismong ang puso na ang kalaban?Naisip ko lang kasi, paano kong dumating ako sa puntong titibok ang puso ko sa isang lalaki? I have a goal in life and having a boyfriend around me isn't included in my plan.Napaiwas ako ng tingin at umayos nang upo. Ramdam ko ang katahimikan sa paligid at hindi ko alam kung narinig ba nila ang sinabi niya kahit na binulong niya lang sa 'kin ito.Tumikhim ako. "Ahm.... Hindi pa ba tayo o-order?"I can sense awkwardness in the air but it immediately faded when, Carla and Sheena smiled and talked."Ah.. oo nga! Wait, kami na lang ni... Carlo este Carla ang o-order. Anong sa inyo?" sabi ni Sheena at ngumiwi."Katulad nung dati sa 'kin," mahinang sabi
Latest chapter
