Share

Chapter 7

Author: jadey
last update Last Updated: 2021-11-18 18:43:02

I never wanted to love someone because I know it can break me but what if ang puso na mismo ang ayaw pa-awat at ayaw tumigil? Can we really stop it? Mapipigilan ba talaga natin kung mismong ang puso na ang kalaban?

Naisip ko lang kasi, paano kong dumating ako sa puntong titibok ang puso ko sa isang lalaki? I have a goal in life and having a boyfriend around me isn't included in my plan.

Napaiwas ako ng tingin at umayos nang upo. Ramdam ko ang katahimikan sa paligid at hindi ko alam kung narinig ba nila ang sinabi niya kahit na binulong niya lang sa 'kin ito.

Tumikhim ako. "Ahm.... Hindi pa ba tayo o-order?"

I can sense awkwardness in the air but it immediately faded when, Carla and Sheena smiled and talked.

"Ah.. oo nga! Wait, kami na lang ni... Carlo este Carla ang o-order. Anong sa inyo?" sabi ni Sheena at ngumiwi.

"Katulad nung dati sa 'kin," mahinang sabi ko.

"Kung ano 'yong kay Gabriella then that's what mine too."

Kung may iniinom lang ako ngayon ay baka nabulunan na ako sa tawag niya sa 'kin. 

They look at me. Naningkit ang mga mata nila at umiling. I swallowed hard. Alam kung delikado 'to. Tumayo si Ate Lanie at Elvis kaya nataranta ako.

"Sa-Saan kayo pupunta ate?" utal na tanong ko sa sobrang kaba. Ayokong maiwan kaming dalawa ni Migo rito. Kinakabahan ako.

Inakbayan ni Elvis si Ate Lanie. Ate smiled at me.

"May kukunin lang kami sa kotse. Relax ka lang diyan. Hindi naman nangangagat si sir." Humalakhak pa siya at naiwan kaming dalawa rito.

I sighed and bit my lip. My hands are shaking too. Hindi ko alam kung bakit sa t'wing magkasama kami sa iisang lugar o magkatabi man lang kami ay kinakabahan at nanginginig ako. Kahit na magkasama kami sa opisina. Iba kasi kapag nasa office, separated 'yong room kahit nasa iisang floor lang kaya minsan lang kami magkaharap.

"Why are you ignoring me all of the sudden huh? Nahihiya ka ba?" He ask and chuckled afterwards.

"Hindi po sir."

"Then why is that?" He ask after shifted on his seat.

Umiling ako at kinagat ang pang-ibabang labi. Ayoko sana siyang kausapin kasi nga hindi ako komportable sa kanya.

"Sir! Sama kayo sa 'min after nito? Diyan lang kami sa Greenville Bar!"

Thank God someone save me from that awkward moment but wait.. what? Did I heard it right? Greenville Bar? Wala naman silang sinabing ganito ah? Akala ko rito lang sa Da’Shanz?

Kumunot ang noo ko at bumaling kay Carla. Naningkit ang mata niya at kalaunay pinandilatan ako. 

"Sure. I don't have any appointments today and it's also my day off," he said cooly na para bang walang problema kung sasama siya sa amin.

Napatango si Sheena. "Eh 'yong mga kaibigan mo sir? 'Di mo isasama?" Alanganing tanong niya.

"I'll call them later."

Migo played his lower lip with his right hand. Nakakahiya man aminin pero ang hot niya sa t'wing pinaglalaruan ang mapupulang labi niya. He also look dashing in his simple yet makes him hotter more clothes. He's just wearing a ripped jeans that revealed some of his hairy masculine legs and plain black branded t-shirt. Kahit gan'yan lang ang kanyang suot, sumisigaw na ang kagwapuhan niya. He really can make girl's legs trembled even with just in his stares.

Ang kanyang makakapal na kilay ay nagdudugtong sa t'wing kukunot ang kanyang noo. Ang kanyang makakapal at medyo curly na pilik-mata ay sobrang nakaka-inggit. Ang kanyang asul na mata, na kasing asul ng langit sa t'wing tatanawin ko sa umaga, ay sobrang nakaka-akit kahit wala pa man siyang ginagawa. Sa tuwing titigan lang niya ako, nanginginig na ako at bumilbilis ang tibok ng puso. Gustong gusto ko palaging titigan ang mga mata niya. Ang kanyang labi na sa t'wing kinakagat at dinidilaan ay namumula agad. 

His body is no joke. He seems like he gym because of his broad back. He's fit, I can say that even when he's wearing a formal suit everyday in the office. Actually ngayon ko lang siya nakitang naka casual lang at hindi ito nakakabawas sa pagiging gwapo niya. Sobrang unfair naman.

"You done starring at me?"

I stood up and cough hard. Napahawak ako sa d****b ko sa sobrang pag-ubo. Nabilaukan ako sa biglang pagsalita niya kaya inabutan niya ako ng tubig. I drink it immediately before I get died because of too much coughing. Nakakagulat naman kasi siya!

He touch my back at hinimas ito. Parang biglang may kuryente akong naramdaman sa mga hawak niya.

Lumapit sa 'kin si Ate Lanie. "Ayos ka lang ba?"

Agad akong tumango at umayos ng upo. "Opo ate, sorry nagulat lang ako."

Ate Lanie's three years older than me same with his boyfriend which is Elvis. Si Sheena ay ka-edad ko lang at si Carlo or should I say Carla ay one year older than me while si Sir Migo? I don't know.

Umayos na sila ng upo at nagsimula na ring kumain. Carla's busy taking picture of the view and of course taking selfies, minsan ay sinali sali niya rin kami.

"Sir okay lang ba sa 'yo? Kuhanan mo kaming lahat?"

Agad na nanlaki ang mata ko. Saan humuhugot nang kapal ng mukha 'tong baklang 'to at inutusan pa niya s'yempre ang boss namin! Sobra naman yata sa kakapalan ng mukha 'tong baklang 'to.

He smirked and nod. I really thought at first that he's a snob but I was wrong. Kasi mas malayo pa siya sa pagiging snob. Babaero at mapaglaro pala. Kabaliktaran sa iniisip ko. Imagine first day na first day ko ay gumawa na ng milagro sa loob ng opisina? Buti na lang talaga at sa loob ng isang buwang pagta-trabaho ko roon ay minsan lang ako makakita ng milagro. Though may mga agresibong mga babae na inaaway ako dahil lang sa kanya.

He position himself at the front at inayos ang camera para kuhanan kami ng litrato. Magkatabi ang mag jowa while pinag-gitnaan naman namin ni Sheena si Carla.

I awkwardly smile. Nakakahiya kasi parang 'di naman siya nakatingin sa phone kun'di sa akin. 

"Gabriella c'mon, smile!"

Napasinghap ako. Tangina talaga nitong lalaking 'to. 

Wala akong nagawa kundi ang ngumiti. Sobrang dami ng pictures namin, 'di na ako magugulat kung ma-storage 'yon.

"Carlo I'm returning the favor now. Can you take a picture on us?"

Biglang natahimik ang palagid at agad na naging abnormal ang pagtibok ng puso ko nang lumapit siya sa akin at inakbayan ako. 

"Of course sir!" Ngumiti ang bakla at agad kinuha ang iPhone ni sir. Mamahalin kasi yayamanin.

I left with no choice but to cooperate with his damn game para matapos na.

Kakaiba ang ngiti ng bakla. Halatang ngiting nang-aasar. Inirapan ko lang siya.

Ipinakita niya sa amin ang kuha niya. I look so damn flushed in the picture! Pulang pula ang pisngi. Kita ko sa mga mata ko ang kasiyahan. Napailing ako. 

No Shantal. Always remember the rule if you don't want to get fired. Maayos na ang buhay namin simula noong nagta-trabaho ako sa kompanya kaya ayokong sirain 'yon dahil lang sa sariling pangkaligayahan. 'Cause I know that this happiness is just temporary.

"Sa kabila na tayo?" tanong ni Sheena habang inaayos ang damit niya.

Tumango si Elvis at inakbayan si Ate Lanie. Elvis is a good looking man at bagay na bagay sila ni Ate Lanie. Nito ko lang din nalaman na mag jowa pala sila. Kung 'di ko lang nakita sila na naghalikan ay sigurong 'di ko malalaman.

"Tara na, six in the evening na naman kaya I'm sure marami ng fafa sa kabila!" Sheena said and giggled.

Napalunok ako nang bumaling ang tingin sir Migo sa akin at biglang ngumisi. Iniwas ko lang ang aking tingin at tumabi kay Carla habang naglalakad papuntang Greenville. Next to Da’Shanz is some 7/11 then next ang Greenville na kaya nilakad na lang namin papunta ro'n.

"Fuck you bro! Come your fucking ass of here. Tell them or I'll fucking punch you!"

Napangiwi ako nang marinig ko siyang magmura sa katawag niya. We went in and he ended the call before looking at me. He raised his brows. Napansin siguro na nakatitig ako sa kanya. 

"Is anything wrong?" He ask and held my elbow.

Kinagat ko ng mariin ang aking labi. Can he just stop touching me? His touches always sent shiver to my spine.

"Sir pwede po bang pumasok tayo ng 'di mo ako hinahawakan?"

Biglang uminit ang ulo ko nang tumawa siya. Instead of stopping himself on touching me, he just chuckled and hold my wrist tightly. Umirap ako. Ewan ko ba pero nakasanayan ko ng umirap simula no'ng nakilala ko siya.

Nakarating kami sa loob at isa-isa silang umupo sa couch malapit sa bar counter at nagtawag agad sila agad ng waiter para mag order ng drinks. 

"I'll be back later. I'll just call my friends," nag paalam si sir sa amin at akala ko'y aalis na siya pero bumaling siya sa 'kin. "Gabriella, can you come with me outside?"

Wala sa sariling napatango ako kaya hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako palabas habang pinag-titinginan kami ng mga kaibigan ko at ng mga tao sa paligid.

Tahimik lang kami habang siya ay sumusulyap-sulyap sa akin. I can see a little smirk in his lips and my heart beat fast because of that. 

Nakarating kami sa labas at sinalubong ako nang napakalamig na hangin. The air in the outside was more refreshing than the inside. Sa loob kasi ay halo-halo na ang amoy.

"Hey bro!" Sambit no'ng matangkad na lalaki at sinuntok si Migo sa braso ng mahina. May lalaki rin sa likod niya, nakasandal sa kotse at naninigarilyo. They're four.

Gusto ko sanang bumitaw at bumalik na sa loob kaso sa ang higpit ng hawak niya sa kamay ko at wala yata akong balak pakawalan. Every time I tried to pull my hand, he would hold it tightly.

"Hey... Let's get inside fuckers." Malutong na mura niya at hinila na ako papasok.

"Woah! Who's that girl huh? You're fucking rude for not even introducing us to her!"

Napaawang ang labi ko. The tall and handsome guy on our back talk. Even when he's talking, he still handsome.  They're bunch of good looking guy huh? Mayaman din palagay ko. Relo pa lang parang mamahalin na—no mamahalin talaga.

Hindi na sumagot si Migo at hinayaan ang lalaki sa likod na magtalak. Natigil lang siya sa pag-iingay nang nakarating na kami sa loob. The crowds getting wilder as time passed.

It's not my first time going on some bar kasi pumunta kami rito no'ng nakaraan pero kahit gano'n pa man ay hindi pa rin ako sanay sa mga taong kulang na lang ay kainin nila ang isa't isa. May iba pang halos hubarin na ang mga damit sa sobrang kalasingan. This isn't my thing but at some point, the music makes me at peace.

Nabalik lang ako sa aking huwisyo nang may palad na humaplos sa pisngi ko. 

"Sir?" 

Umiling lang siya at pinaupo ako. He look at my friends.

"It is okay with you guys if I let my friends sit here or nah?" He ask.

"Oo naman sir! Asan na sila?" Excited na tanong ni Sheena at luminga pa sa paligid. Kapag talaga gwapo ang pinag-uusapan, game na game niya. She's single and I think there's nothing wrong with that.

Migo smirked and took seconds before his friends came. Nang nagsi-datingan sila ay agad silang umupo sa bakanteng sofa at walang pasabing ininom ang Bacardi sa table.

Biglang tumili si Carla at Sheena. Kapag usapang lalaki, silang dalawa talaga ang nagkakasundo. 

"You won't drink?"

I look at him and shook my head. "Mamaya na."

He look at me and raise a brow. "Why? You came here to drink right?"

"Ayoko ng maulit 'yong nangyari no'ng nakaraan kaya ayoko munang uminom, baka kasi malasing na naman ako. Mahirap na puro pa naman kayo lala—" saka lang ako natauhan sa mga pinagsasabi ko no'ng humalakhak siya.

"Oh the kiss," mapanuyang aniya.

Biglang uminit ang pisngi ko at napayuko ako. Kakasabi ko pa lang na 'di ako iinom pero napainom ako bigla sa kahihiyan. Why do he have to remind me that? Hindi ako 'yon. Lasing lang ako kaya nangyari 'yon. Kaya nga sinampal ko siya at umalis ako ng umiiyak. Ewan ko pero baka naghalo-halo lang lahat dahil sa kalasingan kaya ako napaiyak.

"Please lang sir. Kalimutan mo na 'yon. Lasing ako, lasing ka, lasing tayo." 

He playfully smiled at me and drink. Hindi ko alam kung ano 'yong ininom niya.

"Oh c'mon bro! Fucking introduce us to them!" Sigaw no'ng gwapong lalaki kanina. 

Migo's brows furrowed and throw a dagger look on his friend. Nasa harap namin nakaupo ang apat niyang kaibigan habang sa kabilang sofa naman ay si Ate Lanie at Elvis na nagmi-make out na at katabi nila si Sheena at Carla na nasa dancefloor na ngayon habang sa isang sofa ay kaming dalawa lang ni Migo.

"Fine. This is Shantal, my secretary. That two is also my employee and those two people who are dancing is also my employee, happy now?" Naka-kunot pa rin ang kanyang noo.

The guy chuckled and extend his hand to introduce himself.

"I'm Ridge, nice to meet you pretty Shantal." He then kiss my hand.

Nagpakilala rin 'yong iba niyang kasama.

"I'm Klein." sabi nung katabi ni Ridge na nagsisigarilyo.

"I'm Jameson." Sabi naman nung nasa kanan ni Klein na bored ang expression.

"And that is Clevis and if you're wondering why I'm the one who introduced him it's because he won't talk." 

Napabaling ako sa lalaking itinuro niya. Iyon 'yong lalaking nakasandal sa kotse sa labas na parang walang pakealam sa paligid.

I feel like they want to talk something personal pero 'di lang nila masabi kasi nandito ako kaya tumayo ako.

"Where do you think your going woman?" He ask in a low husky voice.

"Sa dancefloor sir,"

"How many times should I remind you to stop calling me sir huh?"

Narinig kong humalakhak ang mga kaibigan niya at nakatitig sa amin. Napangiwi ako at pilit kinalas ang kamay niya.

Bumuntong hininga ako. "Opo Migo." 

Tumakbo na ako para 'di na marinig ang mga reklamo niya kasi nakakahiya na. 

Instead of going to the dancefloor ay pumasok na lang ako sa comfort room dito sa loob ng bar at pumasok sa isang empty cubicle. Kanina pa kasi ako ihing-ihi, pinipigilan ko lang talaga.

Pagkatapos ay tumayo na ako para maghugas ng kamay. Mabuti naman at walang ibang tao rito sa loob. I have the chance to stare at myself in the mirror. Ang buhok kong nakalugay ay medyo nagulo. Ang mga mata ko ay mapupungay siguro dahil antok na ako. Ang mga pisngi ko ay namumula dahil siguro sa pag-inom ko. Inayos ko ang buhok ko at huminga muna ng malalim. I don't know but I feel so nervous.

Lumabas na ako at sinalubong ako ng taong naghahalikan. Umiwas ako at tinakpan ang ilong sa mga usok na galing sa sigarilyo. I roam my eyes on the crowd to find my friends but I can't find them. Sa sobra ba naman karami ang tao.

I decided to go back to our table since I can't find them. But I never expected my hurt will ache after I reached the table.

May naka-kandong na babae kay Migo habang hinahalikan niya ang leeg ng babae.

I wipe my tears and turn my back. Sabi ko na eh. Delikado 'yon. He's a playboy and he only wants a game, a game I know I won't win.

Related chapters

  • In Arms Of The CEO   Chapter 8

    Siguro ganito lang talaga ang buhay 'no? We can't really avoid getting hurt because of the things we don't know. Minsan nasasaktan tayo sa mga bagay na hindi naman natin alam ang dahilan kung bakit tayo nasasaktan.Bumangon ako mula sa pagkakahiga at tinitigan ang mga kapatid kong mahimbing na natutulog. I look up at our wall clock to see what time is it and found out it's still five thirty early in the morning. Lumapit ako sa tukador namin para abutin 'yong tali ko sa buhok. After I tie my hair ay lumabas na ako sa kwarto para kumilos na.Hindi kalakihan at hindi rin kaliitan ang bahay namin. Nasa katamtaman lang, magkaiba ang sala at kusina, may divider na naghahati sa sala namin at kusina. Iisa lang ang kwarto pero may dalawang kama. Iisa lang din ang cr at nakalagay 'to malapit sa kusina namin. Kompleto naman ang kagamitan namin sa bahay. May mga tools and utensils kami sa kusina. May upuan sa sala. Mayro'n din kaming mga electrica

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 9

    I'm so tired. Sobrang pagod na ako physically and emotionally. Pero ano nga bang magagawa ko? Kailangan ako ng mga kapatid ko. Ako na lang ang natitirang taong mag-aalalaga sa kanila. I need to stand up and be strong. "What happened? Gabriella why are you crying?" I felt like my tears are triggered just because of what he ask. Napaangat ako ng tingin sa kanya at hindi na napigilang humikbi. Lumapit si Migo sa pwesto ko at inabot ang kamay ko para tulungan akong tumayo. Umiwas ako ng tingin sa kanya at lumayo. I wipe my tears and fix myself. Tumikhim ako. "A-Aalis muna ako sir... Kailangan kong puntahan ang kapatid ko sa ospital." Kumunot ang kilay niya. "Hospital? What happened?" "Na..." hindi ko natapos dahil sa kumawalang hikbi. Nagulat ako nang hinila niya ang kamay ko at isinubsob ang ulo ko sa d****b niya.

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 10

    I smiled as I see the blue sky and the beautiful formations of the clouds above. Today is another day and I'm always thankful in each day of my life.Naupo ako sa sala at nag scroll muna sa Facebook habang hinihintay ko 'yong dalawang matapos magbihis at mag ayos. Lunes ngayon at may pasok na sila sa school habang may pasok naman ako sa trabaho.We kinda woke up late so balak na lang naming kumain sa karenderya para sa agahan. Hindi na kasi aabot sa oras kung magluluto pa ako at malapit na rin kami maubusan ng stocks. Need ko na talagang mag grocery kaso wala pang sweldo. Kailan kumayod pa."Ate tapos na kami!"I log out my account and off my phone. Isinilid ko 'to sa shoulder bag na dala ko at inayos ang damit na medyo nagusot sa pag-upo ko. I'm wearing pencil skirt again and white t-shirt. Naka flats lang din ako at 'di naman ako sanay sa mga high heels. Hinayaan ko lang din na bumagsak ang b

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 11

    Life really won't work well if we won't do things that can make it work. Tulad na lang ng mga bagay na gustong nating mapa sa atin, hinding-hindi ito magiging atin kung hindi tayo tatrabaho para makuha 'to pero minsan ang mga bagay na gusto nating makuha ay nakadepende rin sa sitwasyon at sa kung anong bagay 'to.We can get things easier as long as we put effort to get it. But if we will talk about a person, you can't easily get it without facing many circumstances in life. Hindi naman kasi pwedeng angkinin ang mga tao ng basta-basta na lang dahil una sa lahat; tao ito at walang ibang nagmamay-ari kundi mismo ang sarili niya, pangalawa; nakadepende sa tao kung gusto niya bang makuha mo siya o hindi. Hindi kasi natin pwedeng pilitin ang tao lalo na kung ayaw nito.Bigla ko lang kasi 'tong naisip dahil sa nakita. May kapitbahay kaming nag-aaway, nagsisigawan at halos magpatayan na dahil may panloloko at pilitan rawng nangyayari.

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 12

    I smiled widely after seeing them enjoyed the food. It's been really awhile since the last time we go out and bond like this. And I'm very happy that they're also happy. At hindi ko inexpect na sa mga unforgettable moments ko ay kasama si Migo."Ate park tayo after ha! Nag promise ka sa 'kin!" Lyn said and pouted at me.Kakatapos lang naming kumain. Hindi pa nga kami nakakabayad.I nodded. "Oo naman. Kung anong ipinangako ko ay tutuparin ko." I said and slightly comb her shiny hair.Malawak ang ngiti niya at umayos na ng upo. I roam my eyes around and many people are sitting in a different seats and tables. This grill is native and it's an open area so we can feel the refreshing air. Hinahangin nga ang buhok namin. I forgot to bring my hair tie.Nagulat ako at napaangat ng tingin kay Migo nang sinikop niya ang buhok ko at inilagay ito sa right side ng leeg ko.

    Last Updated : 2021-11-22
  • In Arms Of The CEO   Chapter 13

    We kissed but he passed out. After he kissed me, he just passed out. Kinapa ko ang noo niya at sobrang init niya. Nilalagnat na nga't lahat-lahat, landian pa rin ang iniisip! Ano bang pumasok sa isip ng kumag na 'to?Bago tumayo ay inayos ko muna siya sa paghiga sa sofa niya. After making sure he's safe there, I leave and go to his kitchen. Nag-init ako ng tubig at pumasok sa bathroom niya upang hanapin ang bimpo. Nang uminit na ang tubig ay inilagay ko ito sa bowl at hinaluan ng kaunting hindi mainit na tubig at hinintay hanggang sa maging maligamgam na.I sighed and sighed as I look at him closing his eyes. Paano ko siya mabubuhat nito? Sobrang bigat niya at aakyat pa bago makarating sa taas!Dahan-dahan ang pagpunas ko sa mga braso niya, bumaba sa leeg hanggang sa dibdib at tiyan. Iwas na iwas ako sa pagtutok sa abs niyang parang inaakit ako. I also put a towel in his forehead. Iniwan ko muna siya saglit at umak

    Last Updated : 2021-11-24
  • In Arms Of The CEO   Chapter 14

    Time really flies when you are happy and contented with what you have. And I am having the time of my life.Kami na at sinagot ko na siya. Why all of the sudden when the last time is I ask for a space? Someone did just made me realize things, alot of things. My friends did made me realize that life's short, enjoy things and they said we should do what makes us happy so I did.Being with him makes me happy and I feel contented when I'm on his arms.While I was busy appointing some schedule for his meetings, I stiff as I felt his lips on my right shoulder, planting small kisses there. Naapangat ako ng tingin at napalingon sa kanya."Bakit?"Nagiging initial reaction ko na 'yong bakit sa t'wing lalapit siya sa 'kin. Parang feeling ko lang ay may problema siya.

    Last Updated : 2021-11-26
  • In Arms Of The CEO   Chapter 15

    They say beach is a place where some people could find happiness. Even though it's very hot, you can still feel relax because of the calming aura it gives. Once you step out and saw the very beautiful white sand and the coconut trees all over the place plus the fresh air and beautiful birds flying above the sky, everything will be worth it. Once you step out, you'll be welcome by fresh air and crashing waves of it's clear blue waters that become a perfect harmony letting you hear the sound of nature.Yesterday night was the best but today will be the very best. Me, spending time with my family, friends, co-employees and boyfriend, will be blast I could say. We are now arrived in somewhere private beach here in Sta. Ana. Hindi ko exactly na alam talaga kung saan, basta na lang kaming dinala rito ng lalaking driver ng isang SUV na sabi niya'y one of the family driver of Alvarez family daw siya.Migo? Susunod na lang

    Last Updated : 2021-12-01

Latest chapter

  • In Arms Of The CEO   Chapter 38

    We're in some kind of seaside restaurant. Nag decide kami na dito na lang dahil bukod sa mahangin, maganda rin ang view. It's relaxing here.Umupo kami sa sand na may telang nakalagay. There's a table in the center. Binalot kami ng katahimikan nang ilang segundo hanggang sa nagsalita siya."I.. I don't know where to start. Siguro ganito na lang, ask me anything and I'll answer everything..."I look straight in the sea and sighed. Oo nga naman at mahirap simulan at balikan ang nakaraan. But I deserve an explanation. Ako 'yong nasaktan. Ako man 'yong kumalas pero dahil 'yon para sa aming dalawa."Kilala mo na ba si Karen noong 'di pa tayo?"Marami akong tanong sa isip ko na gusto kong ilabas pero sa dami nila ito 'yong unang tanong na lumabas sa bibig ko.He shook his head. "Nope. I don

  • In Arms Of The CEO   Chapter 37

    Is is hard to not fall in love again with the same person who hurt you?Question that I can answer. Oo masasagot ko dahil ako mismo, naranasan iyan. We are, after all, a human. A human who has feelings. So to answer that question, yes mahirap na hindi ka mahulog ulit sa taong nanakit o nang iwan sa 'yo. But in my case, I was the one who leave for the betterment of each other. Nalason kasi kami sa sobrang pagmamahal namin sa isa't isa na kailangan may bumitaw at maiwan.It's hard to not fall again when first hand you experience falling with the same man. You'll fell out but believe me, some may fell out pero babalik at babalik pa rin sila sa taong nakasanayan nila. Tulad ko na lang. I told myself, I won't anymore but here I am..."Mag-uusap tayo kasama ka!" itinuro niya si Migo. "Magpaliwanag kayo mga malalandot!"Dahil sa pagiging marupok ko, naka

  • In Arms Of The CEO   Chapter 36

    Bakit kaya may mga taong kahit ilang beses ng nasaktan, babalik at rurupok pa rin? Why does people always come and go? Hindi pa pwedeng mananatili na lamang? Hindi pa pwedeng walang alisan na magaganap?'Cause me, I only wished happiness in life. I always longed to have a good life. I only want happiness. Pero we also need to sacrifice things in order for us to become happy. We won't truly find happiness in the middle of chaos.Ayaw ko ng maging marupok ulit dahil alam ko kung saan ako dadalhin nito, naranasan ko kung anong dala nito. But the way he's kissing my neck and touching my body now and the way I react to his kisses and touch made me realize that no matter how much I convince myself na hindi ako marupok, bumigay pa rin ako dahil bukod sa mahina ako pagdating sa kanya.. mahal ko pa rin siya.That even after all those years of not seeing each other, I still feel those butterflies

  • In Arms Of The CEO   Chapter 35

    We were filled with silence for a minute. Nakatitig lamang ako sa harap habang siya ay tingin ko'y natigilan sa mga nasabi ko. I don't know what happened.. I don't understand why do I have to tell those words when in fact, I still love him. Pero kung kasal na siya, kahit saang anggulo, mali.The silence just broke after a minute and the moment he laugh."Fuck. I can't believe this," he laugh again and slightly comb his hair. "What move on are you saying? Of course! I've already moved on. C'mon! Revenge? Baby, revenge is not my thing. I don't do revenge because that might sound pathetic. Baka ikaw diyan ang 'di pa naka move on?" he teased and raise a brow, smirking.Doon ako tinubuan ng hiya. Oo nga naman at bakit ako nag assume ng gano'n? Nakagat ko ang aking labi at napayuko. I get it. Oo na, he totally moved on. While I'm still stuck.

  • In Arms Of The CEO   Chapter 34

    This house has been my solace for almost many years and even if I'm not living here anymore, binabalik-balikan ko pa rin ito.But now that he's here, I felt suffocated. The comfort this house gave eventually disappeared after the conversation earlier.Bumalik ako sa lamesa ng parang walang nangyari. I should act. I should pretend. That's what I've been doing for years so it's not new for me anymore. I know I'm now in the right and trusted persons that's why I'm confident I can get through this. Nakayanan ko nga ang ilang taon, ito pa kayang baka isang gabi lang siya rito. I still can endure it."Tagal mo yata sa banyo, Gabriella? Anong kababalaghang ginawa mo roon?" Tita raised a single brow and smirk at me, halong pang-aasar ang tinig.In this household, no one's calling me by my first name, marami na raw kasi ang tumatawag noon wika ni Tita ka

  • In Arms Of The CEO   Chapter 33

    "Kuya Migo?!"My head automatically look at my back. My jaw dropped. I didn't see this coming. Kasi it's been what? Five years. Oo limang taon na ang nakalipas simula noong araw na tuluyan na naming tinapos kung ano mang meron kami.I didn't expected this thing to happen. Kasi sa nagdaang taon, kailanman hindi nagtagpo ang landas namin. Okay na ako, 'yon ang sabi ko sa iba at sa sarili ko pero hipokrita ako kung'di ko sasabihing na-miss ko siya.Bumigat ang paghinga ko at mabilis ang pagtibok ng puso. I admit, walang araw na hindi ko siya naalala. Walang araw na kinalimutan ko siya. Hindi siya mawala-wala sa sistema ko.Lyn look at me with worried look. Si Shawn ang nakakita kay Migo.Tumayo si Tita at Daddy at nilapitan si Migo na kakarating lang. He look dashing with just a simple black jean

  • In Arms Of The CEO   Chapter 32

    Time runs fast. Days, weeks, months until it came years passed like a whirlwind. We'll never know, after they passed, everything will also changed.You wish for everything to be alright, and it did. You wish for the good things in life, and it came. You wish to have a great life, and it happened. In short, nothing's impossible.Dream big. Aim high. What you prayed for will be answered.Dati, pangarap ko lang maging mayaman para hindi na ako kailangang magtrabaho. I just wish to have wealth in me so that we don't to suffer anymore. Mahirap maging mahirap. You have to sacrifice things in order for you to live. Kailangan mong magtiis para mabuhay. Gutom. Pagod. Puyat. Sakit. Lahat 'yan, naranasan namin ng mga kapatid ko. We get to experience sleeping without eating any food that could satisfy our stomach. We'll always get tired from working and schooling but at the end of the night, we'll sleep the

  • In Arms Of The CEO   Chapter 31

    May mga bagay talagang kahit pilit mong kinakalimutan, hinding-hindi mo talaga makakalimutan. There's always a thing that you always don't want to believe but can't do anything because it's obviously the truth.I wonder, can everyone really find happiness in knowing what's the truth? Can everyone really called it ‘life’ after knowing every missing pieces in life?Sabi kasi nila; hindi mabubuo ang pagkatao mo kung may mga bagay ka pang hindi nalalaman tungkol sa pagkatao mo. Hindi mabubuo ang pagkatao mo kung hindi mo kilala ang totoong ikaw."‘Di ba we promise you to explain the truth and nothing but the truth only?" Attorney Ynares or should I address Ate Cams, started.Today, they decided to tell me what's really the truth. My friends came back to Manila because of work while I and my sister and brother rema

  • In Arms Of The CEO   Chapter 30

    Our stay here isn't that bad. We got the chance to do everything. Ang mga bagay na hindi namin nagawa dati dahil sa kadahilanang walang pera ay nagagawa na namin ngayon. But the real reason why we came here wasn't discussed. Ilang araw na kami rito pero ni isa sa kanila rito ay wala pang nag bukas ng usapan.Ang usap-usapan ng mga kasambahay na narito, hindi raw ito ang pinaka main mansyon ng mga Buenaventura at iyon ang pinagtataka ko.Bumuntong hininga ako at napailing sa naisip. What? Is it right to doubt them? But tama lang naman na pagdudahan sila 'di ba? Una sa lahat, bigla-bigla na lamang silang sumulpot sa bahay namin.. sa gano'n pa lang, nakakataka na talaga. Kasi paano nila ako nakilala? Paano nila nalaman kung saan ako nakatira? Pangawala, bigla silang papasok sa bahay, kakausapin ako tapos sasabihing kadugo nila ako? Pangatlo, pagbibintangan ng matanda si nanay na sinungaling? I have more and mor

DMCA.com Protection Status