I smiled as I see the blue sky and the beautiful formations of the clouds above. Today is another day and I'm always thankful in each day of my life.
Naupo ako sa sala at nag scroll muna sa F******k habang hinihintay ko 'yong dalawang matapos magbihis at mag ayos. Lunes ngayon at may pasok na sila sa school habang may pasok naman ako sa trabaho.
We kinda woke up late so balak na lang naming kumain sa karenderya para sa agahan. Hindi na kasi aabot sa oras kung magluluto pa ako at malapit na rin kami maubusan ng stocks. Need ko na talagang mag grocery kaso wala pang sweldo. Kailan kumayod pa.
"Ate tapos na kami!"
I log out my account and off my phone. Isinilid ko 'to sa shoulder bag na dala ko at inayos ang damit na medyo nagusot sa pag-upo ko. I'm wearing pencil skirt again and white t-shirt. Naka flats lang din ako at 'di naman ako sanay sa mga high heels. Hinayaan ko lang din na bumagsak ang buhok ko at 'di na nag-abalang itali pa 'to since b**a pa naman.
Napangiti ako ng makita ang mga kapatid kong suot ang uniform nila. Ang cute nilang dalawa.
"Tara na. Kila Karen na lang tayo kakain kasi gusto ko rin kausapin 'yong babaeng 'yon. Nangako pa naman akong pupuntahan ko siya kahapon,"
"Eh? E 'di, hindi mo napuntahan kahapon?" tanong ni Shawn.
"Malamang Kuya. Para ka namang tanga!" pagsingit naman ni Lyn.
Natawa ako. "Eh 'di ba nga may nangyari kay Lyn kahapon tapos mga gabi na tayo nakauwi kaya obviously hindi ko napuntahan. Alam mo, gutom lang 'yan kaya bilisan niyo na," pambabara ko rin.
Umirap siya sa 'min. Kabaklaan nito. Gwapong-gwapo pero daig pa ang babae sa irap niya.
"Ako na naman pinagti-tripan niyo. Alam niyo, sa gwapo kong 'to? Maraming babaeng naghahabol sa 'kin," pagmamayabang na aniya.
Biglang umasim ang mukha ko. "Gwapong-gwapo ka sa sarili mo boi? At anong maraming babae? Hoy Shawn Gabriel baka nakakalimutan mo 'yong ipinangako mo sa 'kin ha?! Pagsesermon ko sa kanya habang naglalakad kami papuntang karenderya.
He just smirk. "Wala tayong magagawa ate eh. Sobrang gwapo ng kapatid niyo, habulin ng chicks pati nga bakla!"
"Ang yabang mo kuya! Sobra naman yata 'yang pagka-feeling mo! Nasabihan ka lang ni ate na gwapo ka gumagan'yan ka na!"
"Oo nga!" pagsasang-ayon ko rin. "Umamin ka nga, may nililigawan ka na ano?"
Biglang namula ang tenga niya pati buong mukha niya. Nagkatinginan kami ni Lyn. Confirm! Halatang halata sa mukha niyang kinikilig.
Naningkit ang mata namin ni Lyn. Natatawa ako pero sa loob-loob ko ay natatakot at kinakabahan ako. I'm not against him being in a relationship with someone pero kasi nag-aaral pa siya. Lalaki siya at ayokong makasira siya at masira siya dahil lang sa babae.
"Wala 'no! Porke't gwapo may nililigawan na agad? Grabe naman kayong dalawa. Upo na nga lang kayo, ako na oorder." Sabi niya at tumalikod na para umalis. Nakarating na kasi sa karenderya.
Hinanap ko agad si Karen at nakita ko siyang papalabas lang din galing sa loob ng bahay nila.
"Lyn dito ka muna ha? Pupuntahan ko muna si Karen. Tawagin mo lang ako kapag nand'yan na 'yong order natin,"
"Okay ate." Nakangiting aniya.
Inilapag ko 'yong shoulder bag ko sa lamesa since alam kong babantayan naman niya 'yon. Pagkadating ko sa direksyon ni Karen ay agad ko siyang niyakap. God, I miss this girl.
"My gosh ka Ella! Ginulat mo ako ro'n ha!"
Natawa ako sa reaksyon niya. Gulat na gulat kasi!
"Well good morning!" Natatawang bati ko at hinila siya papunta sa lamesa namin.
"Hi Sharlyn bebe! My gosh na-miss din kitang bata ka! Ang laki mo na ha! Dalagang dalaga ka na, may manliligaw na ba?" Niyakap niya si Lyn at pinanggigilan ang pisngi nito.
Natawa kami ni Lyn. "Wala pa po ate 'no! Aral muna ako tsaka wala pa nga si ateng mas matanda pa sa akin, ako pa kaya?"
Napaawang ang labi ko. Umismid ako. If I know, pinaparinggan lang naman ako nito. Binalewala ko ang sinabi ng kapatid ko.
"Naks Karen ha! Sounds like rich tita!"
Humalakhak lang siya at tumayo. "Catch up later girl, bigay mo sa 'kin phone number mo! Nagtatampo pa rin ako sa 'yo! You promised we'll talk pero 'di ka man lang dumating, inintay ka pa naman namin ni nanay!"
I feel bad. "Sorry naman. May emergency kasing nangyari, si Lyn nadaplisan ng sasakyan. Pero promise kapag 'di na ako busy, dadalaw ako rito sa bahay niyo. Anyway, ano pala gagawin mo? Bakit nagmamadali ka?" Naguguluhang tanong ko sa kanya.
"May aasikasuhin pa kasi akong mga papers para sa paglipat ko rito. Maybe rito na ako magtuturo if accepted 'yong application papers ko. Kailangan kong pumunta sa school, pinatawag ako."
Nanlaki ang mata ko. "So it means your staying here for good na? Saang school ba 'yan?"
"Yes, dito na talaga ako, hindi na ako babalik sa states. Kailangan ni nanay ng makakasama rito kaya ayun. Anyway I'll be teaching at Sta. Anna University, alam niyo 'yon?"
Biglang sumingit si Lyn sa usapan nang marinig niya ang paaralang binanggit ni Karen.
"Doon po nag-aaral si Kuya Gab ate!"
Shawn Gabriel's studying at Sta. Anna University while Sharlyn's at Sta. Anna Vocational School. Magkaiba sila ng school since Lyn's at her junior high while Shawn's at her senior high and soon to be graduating.
"Oh what a coincidence!" Galak na aniya at tinapik ang balikat ni Shawn na kakabalik lang at may dalang tray laman ang mga plato na may lamang kanin at ulam.
"Uy 'te Kars! Ikaw pala 'yan! What's up? Gumanda at pumuti ka yata lalo? Nakabingwit ka siguro ng afam 'no?"
Humagalpak sa tawa si Karen. "Ikaw talaga Gab! Anong afam? Saan mo nalaman 'yan ha? May pa afam ka pang nalalaman! Wala ano! Trabaho ipinunta ko ro'n!"
Napakamot sa batok si Shawn. "Ano ba 'yon? Narinig ko lang naman 'yon do'n sa baklang may crush sa 'kin."
Minsan parang gago talaga 'tong kapatid ko. Kalaunan ay nagpaalam na rin si Karen dahil sobrang late niya na raw. Pero maaga pa naman. Baka talagang kailangang maaga siya ro'n para tapos na ang usapan bago pa mag start ang class hours.
"Kumain na tayo," sabi ko sa kanila.
Nagsimula na kaming kumain. Nag-uusap din kami—hindi pala, it's more on tinatanong ko sila at sasagot sila sa akin at wala silang tigil sa pang-aasar sa 'kin about kay sir Migo.
Inirapan ko sila. "Ewan ko sa inyo! Mga malisyoso at malisyosa. Tapusin niyo na nga lang 'yang pagkain nang makaalis na tayo."
Nanunuksong tinawanan ako ng dalawa. Pagdating talaga sa asaran, asahang pikon talo ako. Grabe kasi silang dalawa maka-asar.
Nang matapos kami sa pagkain ay si Shawn na ang bahalang pinabayad ko at naghintay lang kami ni Lyn sa labas.
"Tara na ate, tapos ko na bayaran."
Naglakad lang kami hanggang sa marating namin ang bukana. Minsan kasi walang tricycle na nagta-tambay malapit sa amin kaya kailangan pa naming pumara pagkadating sa may kalsada.
I look at my wrist watch. Still early six thirty in the morning. Hindi pa naman siguro kami mali-late nito. Wala kasing tricycle o jeep man lang na dumadaan. Puro malalaking sasakyan, van, motor at kotse lang.
"Ito na nga bang sinasabi ko! Sana nirentahan niyo si Ando! Kapag kayo na late!"
"Wala si Kuya Ando ate," sabi ni Lyn na busy kakalaro sa phone niya.
I bought them their phone for us to easily communicate. Malaking tulong din 'yon sa pag-aaral nila kaya hindi ako nagdalawang isip sa pagbili noon. I just realized na napag-iwanan na sila. My salary is enough for our needs actually sobra pa nga, iniipon ko na lang for emergency purposes.
Kinalikot ko na rin ang phone habang nag-aantay. I was busy scrolling down on my phone when a car stop in front of us. Napatingin ako ro'n.
"Kuya!" Sabay sabi nung dalawa at tumakbo palapit sa kotse.
"Hey... Want a ride?"
Anong ginagawa ng 'to rito sa street namin?
"Opo kuya! Kanina pa kami nag-aantay ng sasakyan, wala namang dumadaan."
He give them a smile. Lumabas siya sa sasakyan at lumapit sa banda namin. He smiled at me, giving me a peak of his fang.
"Morning Ella,"
I gasped. "Morning." Mahinang sambit ko habang umiiwas ng tingin. He literally took my breath away with his smile and presence.
"Sumabay na kayo sa 'kin. I'm on my way to the company so let's go." Sabi niya at pinagbuksan ng pintuan sa backseat 'yong dalawa.
Hinawakan niya ang siko ko at iginiya ako papasok sa front seat. I gasped as he lean forward. Malapit ng magdikit ang mukha namin. I unconsciously look at his red lips. Tumingin din siya sa mga labi ko. Pumikit ako ng mariin. I heard a click. Napamulat ako. He fasten my seatbelt. My cheeks heated because of embarrassment.
Umayos na siya ng tayo at umikot para pumasok sa driver seat. He then also fasten his seatbelt and started the engine. Umayos ako ng upo at tumingin na lang sa bintana. Nakakahiya! Ano bang iniisip mo Shantal?! Na ano? Hahalikan ka niya? Dream on for fuck sake!
"How are you Lyn?" Binasag niya ang katahimikan ng tinanong niya ang kapatid ko.
"Okay na po ako kuya, salamat nga pala kuya ha! Nakalimutan kong sabihin pala,"
"Your welcome. It really feels good to help so no worries."
I noticed he's a soft hearted when it comes to children. 'Yong tipong kabaliktaran ang rough features niya. He's rough when it comes to business but he's actually soft when it comes to children.
"Kuya, nga pala nabanggit sa 'kin ni ate, may kapatid ka pala?"
Minsan ko na kasing nai-kwento sa kanila 'yong tungkol sa kapatid ni Sir, si Armiana.
"Oh yes! She's Armiana and she's pretty just like you. Your in the same grade and age too! You'll meet her soon."
"Looking forward to meet here po Kuya!"
Sa buong biyahe ay silang dalawa lang ang nag-uusap. Tahimik lang ako sa tabi. Ewan ko ba kung bakit, siguro nahihiya ako? Sa nangyari kanina?
Napamulat lang ako ng tumigil ang sasakyan. Nasa school na pala kami. Actually magkatabi lang naman kasi 'yong Sta. Anna University at Sta. Anna Vocational School kaya iisang lugar lang sila.
"Una na kami ate!" Paalam nilang dalawa.
Tumango ako at nginitian sila. "Ingat kayo dalawa ha!"
"Opo ate, kayo rin."
Now, I'm left with him. Kinakabahan man at 'di mapakali sa upuan ay sinikap ko pa ring maging casual at umaktong parang wala lang sa akin na para bang hindi ako naapektuhan sa presensya niya.
"Hey, you look tense.. why is that?"
Sino ba kasi ang nagsabing pwede siyang magsalita ha? Aba nung first day ko sa trabaho sobrang tahimik niya naman, wala nga akong ibang marinig sa loob ng office niya except na lang kung may kasama siyang babae sa loob. Mga babae niya!
Napapitlag ako nang pinisil niya ang kamay kong nakapatong sa mga hita ko.
"Are you okay?" He ask as he glanced sideways.
Napatikhim ako at napaayos nang upo. "Okay lang ako sir."
He sighed and creased his forehead. "How many times should I remind you to not call me sir when we're alone huh?"
Nahimigan ko ang inis sa boses niya. Instead of fearing because of the coldness of his voice, natatawa na lang ako ng patago. Ang pogi pa rin kasi kahit galit.... Okay? Where did that coming from? Anong pogi Shantal?!
"Sorry,"
He just tsked and continue driving 'til we reach the company. Nauna na akong bumaba sa kanya at ayoko pang ma-issue kaming dalawa rito. Everybody here in the company known him as a playboy one.
Magtataka sila kung bakit sabay kaming pumasok eh hindi naman kami magkapitbahay. Hindi ko nga alam kung saan ang bahay niya. Ang alam ko lang ay nasa isang village 'to.
Pumasok ako sa gate at naabutan ko si Kuya Mando na naglilinis.
"Magandang umaga po kuya!" Magalang na bati ko sa kanya at nginitian siya.
"Uy Shantal nariyan ka na pala! Magandang umaga rin sa 'yo!" Galak na bati niya at tumingin sa taong nasa likod ko.
Palihim akong umirap. I stiff because I felt a hand snaking on my waist. Anong ginagawa niya?
"Good morning, Kuya Mando!" aniya sa baritonong boses.
Nanlamig ako at halos matuod na sa kinatatayuan nang tumingin si kuya sa kamay niyang nakapulupot sa bewang ko.
Hilaw na ngumiti si kuya sa amin. Naglakad na si sir at dahil hawak niya ang bewang ko ay natangay niya ako papasok. Tumigil lang siya ng narating na namin ang desk for logbooks.
"Sir pwede po bang bitawan niyo ako? Nasa office po tayo, baka ma-issue tayo riyan sa mga pinag-gagawa mo."
He look at me innocently. "Okay what did I do?"
Seryoso ba siya? Napailing ako. Ako na mismo ang tumanggal sa kamay niya at yumuko para mag logbook na.
Pagkatapos ay tumayo na ako at nauna nang maglakad. Kung pwede lang talaga, talagang tatakbuhin ko mula rito papuntang elevator 'wag lang niya akong maabutan but it may looks weird so 'wag na lang.
Useless lang din naman kasi 'yong pangunguna ko sa pagpasok sa loob, naabutan pa rin niya ako.
He put his hands inside his pocket and lick his lips. Ang kanyang asul at mapupungay na mata ay nakatitig sa akin. My breath hitched. Tuloy-tuloy ang lakad niya hanggang sa napasandal ako sa pinakadulo ng elevator. He cornered me with his two hands. Ang kanan ay nakapatong sa taas at ang kaliwa naman ay nakahawak sa bewang ko.
"So, you would let me touch you if we were alone huh?"
Napakunot ang noo ko. "May sinabi ba akong gano'n?"
He smirked. "Remember what you said earlier." He huskily whispered on my ear and slightly bit and lick it.
Kinagat ko ng mariin ang aking labi para maiwasang mag-ingay.
His kisses trailed down to my neck up to my cheeks. Bumaba ang h***k niya sa leeg ko at mahinang s******p 'to. Napahigpit ang hawak ko sa braso niyang kasalukuyang pinipisil ang bewang ko.
He stop kissing me on my neck and started kissing me savagely on the lips. He nipped and lick it. I responded on his kisses. Ginalaw niya ang labi niya at kinagat ang pang-ibabang labi. He seek entrance on my tounge. We were kissing like there's no tomorrow.
Napaungol ako nang bumaba ang h***k niya sa collarbone ko. His right hand went down 'til he reach my thighs. Pinasadahan niya 'to ng ilang beses.
"Oh... Migo... Ah..." ungol ko.
He inserted his tounge on my mouth as he touch my sensitive part. He slightly massage it there.
"You're so wet baby,"
Biglang namula ang mukha ko. Tinulak ko siya at inayos ang damit kong nagusot at ang skirt kong umangat dahil sa kamay niya.
He chuckled. Hinapit niya ako palapit sa kanya at bumulong.
"You're so blushing."
Life really won't work well if we won't do things that can make it work. Tulad na lang ng mga bagay na gustong nating mapa sa atin, hinding-hindi ito magiging atin kung hindi tayo tatrabaho para makuha 'to pero minsan ang mga bagay na gusto nating makuha ay nakadepende rin sa sitwasyon at sa kung anong bagay 'to.We can get things easier as long as we put effort to get it. But if we will talk about a person, you can't easily get it without facing many circumstances in life. Hindi naman kasi pwedeng angkinin ang mga tao ng basta-basta na lang dahil una sa lahat; tao ito at walang ibang nagmamay-ari kundi mismo ang sarili niya, pangalawa; nakadepende sa tao kung gusto niya bang makuha mo siya o hindi. Hindi kasi natin pwedeng pilitin ang tao lalo na kung ayaw nito.Bigla ko lang kasi 'tong naisip dahil sa nakita. May kapitbahay kaming nag-aaway, nagsisigawan at halos magpatayan na dahil may panloloko at pilitan rawng nangyayari.
I smiled widely after seeing them enjoyed the food. It's been really awhile since the last time we go out and bond like this. And I'm very happy that they're also happy. At hindi ko inexpect na sa mga unforgettable moments ko ay kasama si Migo."Ate park tayo after ha! Nag promise ka sa 'kin!" Lyn said and pouted at me.Kakatapos lang naming kumain. Hindi pa nga kami nakakabayad.I nodded. "Oo naman. Kung anong ipinangako ko ay tutuparin ko." I said and slightly comb her shiny hair.Malawak ang ngiti niya at umayos na ng upo. I roam my eyes around and many people are sitting in a different seats and tables. This grill is native and it's an open area so we can feel the refreshing air. Hinahangin nga ang buhok namin. I forgot to bring my hair tie.Nagulat ako at napaangat ng tingin kay Migo nang sinikop niya ang buhok ko at inilagay ito sa right side ng leeg ko.
We kissed but he passed out. After he kissed me, he just passed out. Kinapa ko ang noo niya at sobrang init niya. Nilalagnat na nga't lahat-lahat, landian pa rin ang iniisip! Ano bang pumasok sa isip ng kumag na 'to?Bago tumayo ay inayos ko muna siya sa paghiga sa sofa niya. After making sure he's safe there, I leave and go to his kitchen. Nag-init ako ng tubig at pumasok sa bathroom niya upang hanapin ang bimpo. Nang uminit na ang tubig ay inilagay ko ito sa bowl at hinaluan ng kaunting hindi mainit na tubig at hinintay hanggang sa maging maligamgam na.I sighed and sighed as I look at him closing his eyes. Paano ko siya mabubuhat nito? Sobrang bigat niya at aakyat pa bago makarating sa taas!Dahan-dahan ang pagpunas ko sa mga braso niya, bumaba sa leeg hanggang sa dibdib at tiyan. Iwas na iwas ako sa pagtutok sa abs niyang parang inaakit ako. I also put a towel in his forehead. Iniwan ko muna siya saglit at umak
Time really flies when you are happy and contented with what you have. And I am having the time of my life.Kami na at sinagot ko na siya. Why all of the sudden when the last time is I ask for a space? Someone did just made me realize things, alot of things. My friends did made me realize that life's short, enjoy things and they said we should do what makes us happy so I did.Being with him makes me happy and I feel contented when I'm on his arms.While I was busy appointing some schedule for his meetings, I stiff as I felt his lips on my right shoulder, planting small kisses there. Naapangat ako ng tingin at napalingon sa kanya."Bakit?"Nagiging initial reaction ko na 'yong bakit sa t'wing lalapit siya sa 'kin. Parang feeling ko lang ay may problema siya.
They say beach is a place where some people could find happiness. Even though it's very hot, you can still feel relax because of the calming aura it gives. Once you step out and saw the very beautiful white sand and the coconut trees all over the place plus the fresh air and beautiful birds flying above the sky, everything will be worth it. Once you step out, you'll be welcome by fresh air and crashing waves of it's clear blue waters that become a perfect harmony letting you hear the sound of nature.Yesterday night was the best but today will be the very best. Me, spending time with my family, friends, co-employees and boyfriend, will be blast I could say. We are now arrived in somewhere private beach here in Sta. Ana. Hindi ko exactly na alam talaga kung saan, basta na lang kaming dinala rito ng lalaking driver ng isang SUV na sabi niya'y one of the family driver of Alvarez family daw siya.Migo? Susunod na lang
A night to remember. Seven in the evening, we are here, near the seashore, watching the moon above while enjoying the moment.Automatic na napangiti ako nang naramdaman ang mga kamay niya sa magkabilang bewang ko. I could feel it because of his smell and the familiar beat of my heart."Enjoying the view, huh?" he whispered it to my ear that sent millions of sparks.I am sitting and facing the waves of the sea while enjoying the night and the fresh air. Actually kaming lahat nakaupo rito, may nilagay lang kaming tela na uupuan. Ang ibang kasama namin ay busy sa pagkuha ng litrato, busy kakakain sila Karen habang si Mia at Lyn ay nag uusap, si Nick at Gab ay busy kakalaro sa phone at 'yong iba ay nagkakantahan sa tabi habang nag iinuman."Oo. Sobrang ganda rito!"Umupo siya sa likod ko
"Shanty okay ka lang ba? Ang tamlay mo yata?"Pumikit ako ng mariin at umupo sa isang upuan dito sa canteen. Sobrang sama ng pakiramdam ko ngayon. Inuubo at sinisipon ako plus ang sakit pa ng ulo ko at mata."Okay lang..." paos na sabi ko.Bumuntong-hininga siya at lumapit sa 'kin. Hinaplos ni Carla ang kamay ko at agad siyang napaigtad ng maramdaman kung gaano ka init ito."Anong okay lang? My God ka Shantal! Ang init init mo! Nilalagnat ka tapos pumasok ka pa? Shutangina mo naman bakla! Halika nga, dadalhin kita sa clinic! Kami papagalitan ni sir kapag nalaman niyang nawala lang siya, nagkalagnat ka na!"Umiling ako. Nagmamatigas pa rin. Ayoko lang kasi siyang maabala. Lunch break ngayon at 'di pa kami nagsisimulang kumain."Hindi. Ayos lang talaga ako."&
Minsan may mga bagay talagang kahit hindi natin hiningi, ibinibigay. Kahit hindi natin ginusto, nangyayari. May mga tao ring kahit hindi mo ginawan ng masama, ikaw ang gagawan ng masama. Na kahit wala kang ginawa sa kanila, sila ang gagawa ng bagay na ikasisira mo. And I don't understand why do this world had that kind of people? How could this world let those cruel people live? And I forgot, world may sometimes cruel too... that's why.Walang buhay akong tumitig sa kanya na nasa harapan ko. He's eyes tells me that he's tired pero pagod din naman na ako, pagod na pagod."Baby..." mahinang sambit niya, may halong pagsusumamo."‘Wag ngayon Migo. Please lang."As much as I can, umiiwas ako ng tingin dahil ayokong makita ang pagmumukha niya. We were outside the hospital room of Shawn. Muntik na akong mahimatay kanina nung lumabas ang doctor at
We're in some kind of seaside restaurant. Nag decide kami na dito na lang dahil bukod sa mahangin, maganda rin ang view. It's relaxing here.Umupo kami sa sand na may telang nakalagay. There's a table in the center. Binalot kami ng katahimikan nang ilang segundo hanggang sa nagsalita siya."I.. I don't know where to start. Siguro ganito na lang, ask me anything and I'll answer everything..."I look straight in the sea and sighed. Oo nga naman at mahirap simulan at balikan ang nakaraan. But I deserve an explanation. Ako 'yong nasaktan. Ako man 'yong kumalas pero dahil 'yon para sa aming dalawa."Kilala mo na ba si Karen noong 'di pa tayo?"Marami akong tanong sa isip ko na gusto kong ilabas pero sa dami nila ito 'yong unang tanong na lumabas sa bibig ko.He shook his head. "Nope. I don
Is is hard to not fall in love again with the same person who hurt you?Question that I can answer. Oo masasagot ko dahil ako mismo, naranasan iyan. We are, after all, a human. A human who has feelings. So to answer that question, yes mahirap na hindi ka mahulog ulit sa taong nanakit o nang iwan sa 'yo. But in my case, I was the one who leave for the betterment of each other. Nalason kasi kami sa sobrang pagmamahal namin sa isa't isa na kailangan may bumitaw at maiwan.It's hard to not fall again when first hand you experience falling with the same man. You'll fell out but believe me, some may fell out pero babalik at babalik pa rin sila sa taong nakasanayan nila. Tulad ko na lang. I told myself, I won't anymore but here I am..."Mag-uusap tayo kasama ka!" itinuro niya si Migo. "Magpaliwanag kayo mga malalandot!"Dahil sa pagiging marupok ko, naka
Bakit kaya may mga taong kahit ilang beses ng nasaktan, babalik at rurupok pa rin? Why does people always come and go? Hindi pa pwedeng mananatili na lamang? Hindi pa pwedeng walang alisan na magaganap?'Cause me, I only wished happiness in life. I always longed to have a good life. I only want happiness. Pero we also need to sacrifice things in order for us to become happy. We won't truly find happiness in the middle of chaos.Ayaw ko ng maging marupok ulit dahil alam ko kung saan ako dadalhin nito, naranasan ko kung anong dala nito. But the way he's kissing my neck and touching my body now and the way I react to his kisses and touch made me realize that no matter how much I convince myself na hindi ako marupok, bumigay pa rin ako dahil bukod sa mahina ako pagdating sa kanya.. mahal ko pa rin siya.That even after all those years of not seeing each other, I still feel those butterflies
We were filled with silence for a minute. Nakatitig lamang ako sa harap habang siya ay tingin ko'y natigilan sa mga nasabi ko. I don't know what happened.. I don't understand why do I have to tell those words when in fact, I still love him. Pero kung kasal na siya, kahit saang anggulo, mali.The silence just broke after a minute and the moment he laugh."Fuck. I can't believe this," he laugh again and slightly comb his hair. "What move on are you saying? Of course! I've already moved on. C'mon! Revenge? Baby, revenge is not my thing. I don't do revenge because that might sound pathetic. Baka ikaw diyan ang 'di pa naka move on?" he teased and raise a brow, smirking.Doon ako tinubuan ng hiya. Oo nga naman at bakit ako nag assume ng gano'n? Nakagat ko ang aking labi at napayuko. I get it. Oo na, he totally moved on. While I'm still stuck.
This house has been my solace for almost many years and even if I'm not living here anymore, binabalik-balikan ko pa rin ito.But now that he's here, I felt suffocated. The comfort this house gave eventually disappeared after the conversation earlier.Bumalik ako sa lamesa ng parang walang nangyari. I should act. I should pretend. That's what I've been doing for years so it's not new for me anymore. I know I'm now in the right and trusted persons that's why I'm confident I can get through this. Nakayanan ko nga ang ilang taon, ito pa kayang baka isang gabi lang siya rito. I still can endure it."Tagal mo yata sa banyo, Gabriella? Anong kababalaghang ginawa mo roon?" Tita raised a single brow and smirk at me, halong pang-aasar ang tinig.In this household, no one's calling me by my first name, marami na raw kasi ang tumatawag noon wika ni Tita ka
"Kuya Migo?!"My head automatically look at my back. My jaw dropped. I didn't see this coming. Kasi it's been what? Five years. Oo limang taon na ang nakalipas simula noong araw na tuluyan na naming tinapos kung ano mang meron kami.I didn't expected this thing to happen. Kasi sa nagdaang taon, kailanman hindi nagtagpo ang landas namin. Okay na ako, 'yon ang sabi ko sa iba at sa sarili ko pero hipokrita ako kung'di ko sasabihing na-miss ko siya.Bumigat ang paghinga ko at mabilis ang pagtibok ng puso. I admit, walang araw na hindi ko siya naalala. Walang araw na kinalimutan ko siya. Hindi siya mawala-wala sa sistema ko.Lyn look at me with worried look. Si Shawn ang nakakita kay Migo.Tumayo si Tita at Daddy at nilapitan si Migo na kakarating lang. He look dashing with just a simple black jean
Time runs fast. Days, weeks, months until it came years passed like a whirlwind. We'll never know, after they passed, everything will also changed.You wish for everything to be alright, and it did. You wish for the good things in life, and it came. You wish to have a great life, and it happened. In short, nothing's impossible.Dream big. Aim high. What you prayed for will be answered.Dati, pangarap ko lang maging mayaman para hindi na ako kailangang magtrabaho. I just wish to have wealth in me so that we don't to suffer anymore. Mahirap maging mahirap. You have to sacrifice things in order for you to live. Kailangan mong magtiis para mabuhay. Gutom. Pagod. Puyat. Sakit. Lahat 'yan, naranasan namin ng mga kapatid ko. We get to experience sleeping without eating any food that could satisfy our stomach. We'll always get tired from working and schooling but at the end of the night, we'll sleep the
May mga bagay talagang kahit pilit mong kinakalimutan, hinding-hindi mo talaga makakalimutan. There's always a thing that you always don't want to believe but can't do anything because it's obviously the truth.I wonder, can everyone really find happiness in knowing what's the truth? Can everyone really called it ‘life’ after knowing every missing pieces in life?Sabi kasi nila; hindi mabubuo ang pagkatao mo kung may mga bagay ka pang hindi nalalaman tungkol sa pagkatao mo. Hindi mabubuo ang pagkatao mo kung hindi mo kilala ang totoong ikaw."‘Di ba we promise you to explain the truth and nothing but the truth only?" Attorney Ynares or should I address Ate Cams, started.Today, they decided to tell me what's really the truth. My friends came back to Manila because of work while I and my sister and brother rema
Our stay here isn't that bad. We got the chance to do everything. Ang mga bagay na hindi namin nagawa dati dahil sa kadahilanang walang pera ay nagagawa na namin ngayon. But the real reason why we came here wasn't discussed. Ilang araw na kami rito pero ni isa sa kanila rito ay wala pang nag bukas ng usapan.Ang usap-usapan ng mga kasambahay na narito, hindi raw ito ang pinaka main mansyon ng mga Buenaventura at iyon ang pinagtataka ko.Bumuntong hininga ako at napailing sa naisip. What? Is it right to doubt them? But tama lang naman na pagdudahan sila 'di ba? Una sa lahat, bigla-bigla na lamang silang sumulpot sa bahay namin.. sa gano'n pa lang, nakakataka na talaga. Kasi paano nila ako nakilala? Paano nila nalaman kung saan ako nakatira? Pangawala, bigla silang papasok sa bahay, kakausapin ako tapos sasabihing kadugo nila ako? Pangatlo, pagbibintangan ng matanda si nanay na sinungaling? I have more and mor