LOGINShare
Chapter 16
A night to remember. Seven in the evening, we are here, near the seashore, watching the moon above while enjoying the moment.
Automatic na napangiti ako nang naramdaman ang mga kamay niya sa magkabilang bewang ko. I could feel it because of his smell and the familiar beat of my heart.
"Enjoying the view, huh?" he whispered it to my ear that sent millions of sparks.
I am sitting and facing the waves of the sea while enjoying the night and the fresh air. Actually kaming lahat nakaupo rito, may nilagay lang kaming tela na uupuan. Ang ibang kasama namin ay busy sa pagkuha ng litrato, busy kakakain sila Karen habang si Mia at Lyn ay nag uusap, si Nick at Gab ay busy kakalaro sa phone at 'yong iba ay nagkakantahan sa tabi habang nag iinuman.
"Oo. Sobrang ganda rito!"
Umupo siya sa likod ko
Related chapters
In Arms Of The CEO Chapter 17
"Shanty okay ka lang ba? Ang tamlay mo yata?"Pumikit ako ng mariin at umupo sa isang upuan dito sa canteen. Sobrang sama ng pakiramdam ko ngayon. Inuubo at sinisipon ako plus ang sakit pa ng ulo ko at mata."Okay lang..." paos na sabi ko.Bumuntong-hininga siya at lumapit sa 'kin. Hinaplos ni Carla ang kamay ko at agad siyang napaigtad ng maramdaman kung gaano ka init ito."Anong okay lang? My God ka Shantal! Ang init init mo! Nilalagnat ka tapos pumasok ka pa? Shutangina mo naman bakla! Halika nga, dadalhin kita sa clinic! Kami papagalitan ni sir kapag nalaman niyang nawala lang siya, nagkalagnat ka na!"Umiling ako. Nagmamatigas pa rin. Ayoko lang kasi siyang maabala. Lunch break ngayon at 'di pa kami nagsisimulang kumain."Hindi. Ayos lang talaga ako."&
In Arms Of The CEO Chapter 18
Minsan may mga bagay talagang kahit hindi natin hiningi, ibinibigay. Kahit hindi natin ginusto, nangyayari. May mga tao ring kahit hindi mo ginawan ng masama, ikaw ang gagawan ng masama. Na kahit wala kang ginawa sa kanila, sila ang gagawa ng bagay na ikasisira mo. And I don't understand why do this world had that kind of people? How could this world let those cruel people live? And I forgot, world may sometimes cruel too... that's why.Walang buhay akong tumitig sa kanya na nasa harapan ko. He's eyes tells me that he's tired pero pagod din naman na ako, pagod na pagod."Baby..." mahinang sambit niya, may halong pagsusumamo."‘Wag ngayon Migo. Please lang."As much as I can, umiiwas ako ng tingin dahil ayokong makita ang pagmumukha niya. We were outside the hospital room of Shawn. Muntik na akong mahimatay kanina nung lumabas ang doctor at
In Arms Of The CEO Chapter 19
Warning: Slight SPG ahead.Tonight or at this moment right now... I can totally say, I am ready. I am ready to give it to him not because for him to not leave me but because I love him so much.I bit my tongue when he started sucking my neck and bite it like a vampire. He has fang that makes him look hotter."Migo.. please..." ani ko.I heard him chuckled at my neck. He slowly starting to remove my top. Slowly that makes me anticipated."We'll take this slowly baby. Calm down." he growled.I cried because of so much anticipation. I want him so bad.Bumaba ang kanyang halik sa collarbone ko at dahan-dahang tinanggal ang aking bra. I covered my face because I'm now exposed! Kahit nakita na niya 'to ay nahihiya pa rin ako. He smirk a
In Arms Of The CEO Chapter 20
Warning: Slight SPG ahead!Nagising ako na parang binugbog ang katawan sa sobrang pananakit. Kahit isang subok man lang sa paggalaw ay 'di ko magawa. Pati hita ko, 'di ko magalaw."Baby..." he whispered on my ear.Humigpit ang hawak ko sa kumot na nakatakip sa hubad kong katawan. Ibinaon ko ang mukha sa leeg niya. I don't know why I am shy when, yesterday night, I was so aggressive to do it. Nawala ako sa huwisyo kagabi at ngayong nasa tamang pag iisip na ako, sobra na akong nahiya sa nagawa ko. But after everything we did, I didn't regret any single thing.Gumapang ang kamay niya at hinapit ang bewang ko palapit sa kanya. Nakaunan ako sa isang braso niya. I could feel his hot breath on my forehead. He kiss me on my forehead, both cheeks, tip of my nose until he stop on my lips. I immediately respond to his kisses. Napahigpit ang hawak ko sa kum
In Arms Of The CEO Chapter 21
I sometimes don't understand why there's a people like that? Bakit ang bilis mang insulto ng iba? Bakit parang napakabilis nilang magsalita ng masama sa kapwa? Na parang 'di nila alam na ang isang simpleng salita ay makakasira sa isang tao. A single word can even ruin someone's life.I cried in the middle of the road and rain's started to fall. Pagak akong napatawa. Parang umaayon sa 'kin ang ulan, huh? Parang dinadamayan ako sa sakit kaya pati siya, umiiyak.Ang sakit... sobra. Her words stings. It keeps on repeating in my head.Gold digging beach. Hampaslupa. Magnanakaw.What's else, huh?I was about to walk but someone grab my hand and stop me from moving. Hindi na ako pumalag at hindi ko na nilingon kong sino pa dahil presensya at pabango pa lang niya, alam ko na. I've memorized and pin it in my
In Arms Of The CEO Chapter 22
My mind get blank after the orgasm. He lick it for the last time before standing up and fix his suit. Tulala akong nakatitig sa kawalan.Nabalik ako sa huwisyo nang punasan niya ako ng tissue habang hinahalikan sa leeg."Fix yourself and sit properly. Act like we're discussing anything. Let's talk later."His cold voice and stares made my hurt clenched.Bumaba ako sa lamesa at kagat-labing sinuot muli ang panty at binaba ang skirt. Inayos ko rin ang buhok ko at tinakpan ang leeg kong namumula. This is so embarrassing. Nakakahiyang may pa hiwalay-hiwalay pa ako pero daig ko pala ang kahoy sa sobrang rupok.Bakit ba kasi ang rupok-rupok ko? Kainis!I sat on the chair and arrange the messy papers on the table. Kunyari responsabling secretary na inaayos ang
In Arms Of The CEO Chapter 23
Night came as well as our works at night end. I yawned and stretch my arms.Inaantok at gutom na ako kaya nagligpit na ako ng mga gamit at hinagilap ang bag ko para puntahan si Migo. We plan to eat outside. Nabitin kaming dalawa sa Jollibee kaya lalabas daw kami ngayong gabi.I fix myself and reach for my bag. Papasok na sana ako sa opisina niya pero 'di na pala kailangan dahil papalabas na siya."Hey baby,"I smiled and hug him on his waist. I'm back to being clingy again. He chuckled lightly and kiss my forehead.Ewan ko ba kung bakit ang iba naiirita kapag hinahalikan sila sa noo kasi feel daw nila para silang matanda pero ako I always feel happy whenever he do that to me. I felt respected all the time.I torn my gaze on him. Nagningning ang mga mata ko. S
In Arms Of The CEO Chapter 24
Nakakatakot pala talaga maging masaya ano? Kasi sa kabila nun, pumapalit naman agad ang lungkot at sakit. After all the happiness, sadness will replace and it's traumatizing to be happy.Kumikirot ng husto ang puso ko habang nakatingin sa nanay ni Migo na nasa harapan ko ngayon. Bumisita siya sa kompanya sabi niya but I know what's the real agenda why she came here. Hindi ang anak niya ang ipinunta niya rito obviously dahil wala si Migo ngayon. Out of town para sa business conference kasama ng mga board members."Alam mo, hija... Seriously, you are pretty.. yes, you are, but sadly, you don't belong to us. You can't reach our level. Migo's life is so different from your life. He can afford things in just one snap, while you can't. Sorry to insult you but it's the truth. Kaya hindi ko maatim na ikaw ang girlfriend ng anak ko. I know he's just playing, knowing him, he knows he is bound to marry someone in the right t
Latest chapter
