Share

Chapter 5

Author: jadey
last update Last Updated: 2021-11-16 22:20:08

I swear to God, sobrang pula ng mukha ko kanina pa. Sobrang nakakahiya ang sitwasyon na 'yon. Ayoko ng maulit pa.

"Bakla tulala ka riyan?"

Napatikhim ako at napaayos ng upo. "Huh? Ah may sinasabi ka?"

Umirap siya. "Sabi ko, friday ngayon means walang trabaho bukas kasi day off natin, sama ka na sa 'min mamaya ha? Sila ate Lanie naman kasama natin!"

Kumunot ang noo ko. "Saan nga punta niyo?"

"Bakla! Confirm hindi ka nakikinig! Bar daw later tonight, celebration for the successful presentation. Sasama ka sa ayaw at sa gusto mo. Have fun okay? Puro ka na lang trabaho, lumabas labas ka rin minsan 'no. Kaya ka maputla at mukhang labanos kasi 'di ka lumalabas labas," reklamo niya.

"Ayoko. Walang kasama 'yong mga kapatid ko at tsaka 'di naman ako mahilig sa mga gan'yan. Iyang bar bar na 'yan, hindi nga ako umiinom." Tumayo ako para ligpitin ang gamit ko at inayos ang table ko. Kakatapos lang nang presentation ng team nila at successful 'to dahil na close nila ang deal kaya magsi-celebrate raw.

Ayokong sumama kasi bukod sa mga kapatid kong walang kasama, e 'di naman ako mahilig sa mga gan'yan. Kahit kailan nga 'di ako nakapasok sa bar kahit na nasa legal age na naman ako. Hindi pa nga ako nakakatikim ng kahit anong klaseng inumin aside sa tubig, soft drinks, yakult, dutch mill, chuckie at iba pa. 

"No, walang kj dapat dito! Ibilin mo na lang sa kapitbahay niyo 'yong mga kapatid mo. Minsan lang naman 'to Shantal! Promise mag e-enjoy ka. It can take your stress away. Lalong lalo 'pag maraming poging nagkalat sa dancefloor, you won't regret it girl."

Napabuntong hininga ako. Kinakabahan ako sa mga gan'yan. Baka kasi malasing ako ro'n at 'di ko na alam ang mangyayari sa 'kin. I'm not used to any kind of party that's why I'm afraid. Pero wala naman sigurong masama 'di ba kung kahit ngayon lang ay hayaan kong ma enjoy ang sarili ko. 

Tumango ako. "Sige na nga pero sinasabi ko sa 'yo Carla ha, kapag ako iniwan mo ro'n at may mangyaring masama sa 'kin, talagang hindi na kita kakausapin," tinaliman ko siya ng tingin.

"My gosh! Told yah, you can't resist us, this. Susunduin ka namin sa inyo ha! May kotse si ate Lanie, dadaanan ka na lang namin do'n." He clap his hands in so much happiness.

Napailing ako at tumayo na para umuwi. Hindi ko na kailangang mag-paalam kay sir kasi nauna na 'yong umuwi kaysa sa aming mga empleyado niya. Speaking of sir, kasama niyang umuwi 'yong kapatid niyang si Armiana at talagang nakakahiya 'yong nangyari kanina. Ayoko na lang alalahanin pa at baka 'di ako makauwi ng maayos. 

Sa sobrang lutang ko, hindi ko namalayang nakasakay na pala ako ng tricycle pauwi sa bahay. Nalaman ko lang na dumating na ako nung tinawag ako ng driver para sa pamasahe.

"Pasensiya na kuya, nakalimutan ko," nahihiyang sambit ko.

Tumawa siya. "Ayos lang, pagod ka siguro sa trabaho."

Napangiwi ako at tumalikod na lang. Kasalanan 'to ng magkapatid na Alvarez, kung 'di ba naman ako niloloko ng gano'n e 'di hindi sana ako lutang ngayon.

Huminga ako ng malalim. Get hold of yourself Shantal, they're just teasing you. Your just overreacting.

Pumasok ako sa bahay at naabutan ko ang mga kapatid kong naglalaro kasama ang mga kaibigan nila. Pinapayagan ko kasi silang maglaro rito basta sa loob lang ng bahay o 'di kaya'y sa loob ng baranggay, 'wag lang talaga silang lalagpas sa kabilang baranggay. Mahirap na at marami pa namang masasamang tao sa paligid.

"Ate Shantal! Pasensiya ka na ate ha? Wala kasi kaming ibang magawa kaya gumala kami rito," sabi ni Mike, kaibigan ni Shawn.

Umiling ako. "Nako okay lang! Enjoy lang kayo riyan."

Mas mabuti ng sila ang gumala rito kaysa 'yong mga kapatid ko ang lalabas ng bahay. Mas safe kapag nasa loob sila, mas mapapanatag ang loob ko kapag nandito sila sa loob.

"Lyn, Shawn, ano kasi, niyaya ako ng mga ka-office mate ko na mag celebrate. Sandali lang naman ako, promise uuwi ako agad."

"Ate ano ka ba! Mag enjoy ka naman pa-minsan minsan. Okay lang sa 'min maiwan dito, wala naman kaming gagawing ikakagalit mo, pangako 'yan." Nakangiting sabi ni Lyn at yumakap sa 'kin. Napangiti ako. Always the softest and understanding one.

Hinaplos ko ang buhok niya. "Basta ha, kayo na muna ang bahala rito sa bahay. Promise niyo kay ate na 'di kayo lalabas at mag iingat kayo rito sa loob. 'Wag magpa-pasok ng 'di niyo kakilala," bilin ko sa kanila.

Tumango silang dalawa kaya pumasok na ako sa kwarto para makapagbihis na. Huminga ako ng malalim habang nagpalit ng ripped jeans at white fitted shirt. Binili ko SA ukay ukay nung nakaraang linggo. Maganda siya kasi kahit mura lang parang pwedeng ng ipanlaban sa mga branded na damit.

Nang matapos magbihis ay inilugay ko ang buhok kong hanggang bewang at nag polbo lang ng kaunti. Ayokong masyadong mag polbo kasi minsan nangangati 'yong mukha ko. Tumayo na ako at lumabas.

"Ate! May naghihintay sa 'yo sa labas. Carla raw 'yong pangalan."

"Basta Lyn, Shawn, umayos kayo ha. Babalik ako mamaya, uuwi rin ako agad, 'di ako mag tatagal pero 'wag niyo na akong hintaying umuwi. Kumain na kayo pagkatapos matulog na, may pasok pa kayo bukas."

They nod. Lumabas na ako ng bahay at naabutan ko si Carla sa labas na naghihintay sa 'kin. 

Lumapit siya sa 'kin at niyakap ako. "Omg ka bakla! Ang ganda mo talaga, effortless ang ganda!"

Natawa ako. "Ikaw talaga! Asan sila ate?"

Hinila niya ako at naglakad kami papuntang kanto ng baranggay. 'Yon pala ay hindi makapasok 'yong sasakyan nila sa baranggay kaya sa kanto na sila nag antay.

May kasama rin kaming mga ka-office mate lang. 'Yong iba madalas kong makasalubong pero 'yong iba medyo 'di pamilyar sa akin.

"Ayan kompleto na tayo! Excited na ako!" sabi ni Shiela.

I smiled at them shyly. Minsan kasi nahihiya akong makipag-usap sa kanila pero mababait naman sila at approachable kaya walang problema. May iba lang talagang parang araw araw may galit sa mundo.

"Dito ka na Shantal," sabi ni ate Lanie at itinuro ang pwesto katabi niya.

Nahihiyang ngumiti ako sa kanya at tumabi. Akala ko simpleng sasakyan lang pero van pala 'to. Tumabi ako sa kanya at hinayaan si Carla katabi ng driver.

Sa buong biyahe papuntang bar na 'di ko alam kung saan at anong pangalan ay tahimik lang ako at nakasandal sa bintana ng van. 'Yong ibang kasama namin ay maingay at nag uusap, paminsan minsan ay nakikinig lang ako sa kanila.

Minutes had passed and finally we arrived at the destination. Isa isa silang bumaba. I bit my lower lip as I stare at the place. Maganda at sa labas pa lang ay maririnig mo na ang ingay ng music at DJ sa loob. Sa labas din ay may mga taong nag mi-make out, nagsusuka at nag tatawanan. 

Greenville Bar 

Ayan ang nakalagay sa labas. Lumapit kami sa entrance at sinalubong kami ng guard. Tumabi ako kay Carla kasi kinakabahan ako. It's my first time here and it's my first time entering in a bar. This feels like I'm hype because of the music. Parang nabuhay ang dugo ko. 

Pagkapasok ay agad na nanlaki ang mga mata ko sa nakita. Really? Ganito pala ang loob ng isang bar. Some are making out in the couches, in the corner of the bar, in the mini stage, sa taas, sa bar counter, everywhere. 

"Bakla alam kong naninibago ka sa mga nakikita mo pero 'wag kang matakot ha? Basta dikit ka lang sa 'min palagi, walang mangyayari sa 'yo," 

Wala akong nagawa kundi ang tumango at sumunod sa kanila. Naglakad sila papunta sa may lamesa at couch malapit sa bar counter. I sat next to Carla and roam my eyes around. Ganito pala talaga sa loob 'no? May mga nagsasayaw sa gitna at may mga taong walang hiyang nakikipaghalikan sa gitna ng dancefloor.

"Bacardi at Black Label? Naknampucha seryoso kayo? Mga gago makakauwi pa ba tayo niyan?" rinig kong mura ni Hanz, kasama rin namin.

"Weak ampota, wait ka lang at may parating pa." Leo said and laugh.

My eyes widened as I look at the drinks in the table. Seryoso ba sila? Akala ko celebration lang pero bakit napakaraming inumin rito? 

Mas lalong nanlaki ang mga mata ko nang dumating ang waiter at inilapag ang mga pagkain at inumin. 

"Smirnoff, Johnnie Walker, Gilbeys Gin? Putangina niyo may babae tayong kasama mga gago! Sino ba nag order nito ha?" 

They laughed and they pointed Carla. Seryoso? Siya ang namili ng mga inumin na 'to? Mahal yata 'to.

"Ano ba kayo! First time natin lumabas na kasama si Shantal kaya sulitin natin ang gabi tsaka 'di sa 'tin 'yang Johnnie Walker, Gilbeys Gin at Black Label, may nagpapa-order lang niyan."

Napakunot ang noo ko. May kasama pa ba kaming iba? 

"Basta wait niyo lang sila later." He said and smirk.

"Ewan ko sa 'yo Carlo Angelito! Kumain na nga muna tayo kasi nagugutom na ako," sabi ni ate Lanie kaya nagsimula na rin kaming kumain.

Sobrang ingay nila sa table habang kumakain kami, tawananan ang pumuno sa table namin. Masaya rin pala magkaroon ng kaibigan.

Sa kalagitnaan ng pagsubo ko ng pagkain ay nabilaukan ako at nanlaki ang mata. This is so embarrassing for freaking sake.

"Shantal ito tubig, nangyari sa 'yo?" Inabot ni Shiela sa 'kin. Agad ko 'tong ininom. 

Umiling ako. Bumilis ang tibok ng puso ko at nanginig ang kamay. Is this seriously happening right now? Talagang sobrang mapaglaro ang tadhana kasi kung sino pa 'yong taong gustong gusto mong iwasan ay palagi mo pa talagang nakikita.

Napatayo sila nang lumapit siya sa pwesto namin kasama ang mga kaibigan niya.

"S-Sir... Nariyan po pala kayo!" utal na sambit ni ate Lanie.

He didn't even bother to respond and smiled on her. He just ignored her and look at Carla before looking at me. He slightly smirked at me. Napaiwas ako ng tingin. I can't take his eyes.

"Carlo where's our drinks? Did I informed you right?"

Aligagang tumango si Carla at itinuro ang mga inuming itinabi niya kasi sabi niya ay may nagpapabili, 'yon pala ay si sir. Hindi man lang niya kami sinabihang si sir pala. 

"Ito na po 'yon sir. Dadalhin ba namin sa table niyo or..."

"No need. Let the waiter transfer that." Ani sir at nakapamulsang tumalikod sa amin.

Do'n lang ako nakahinga ng maayos. I can't take his presence. I don't know why everytime he's around, I'm always scared. Scared on something I don't know. Basta parang may kakaiba sa aura niya sa t'wing malapit siya sa 'kin. He can make girls legs jelly just by his stares. He's too much to take.

"Gaga ka talagang bakla ka! Hindi mo man lang sinabi, e 'di sana nakapag prepare ako! Jusko kasama pa naman niya 'yong mga hot fafa niyang kaibigan. Gusto mo sa 'yo lahat palagi ang ayuda ano?!" reklamo ni Shiela.

Tumawa lang ang bakla at nagsimula ng uminom. Hinalo nila ang at inikot.

They started drinking at sinali nila ako. Gusto ko sanang tumanggi kaso nakakahiya. 

As time passes by, lasing na sila at nagsimula ng maging wild. Ikaw ba naman uminom ng gano'ng inumin, 'di ka ba malalasing.

"Come on Shanty! Let's dance!"

I laughed and shook my head. "No. Ayoko ko." I said with sleepy eyes.

Pero hinila pa rin nila ako at dinala sa dancefloor. Wala akong nagawa kundi ang nakisabay sa kanila. I don't want to stay on the table. Feel ko tipsy na rin ako. Umiikot na 'yong paligid at nahihilo rin ako sa mga disco lights na paikot ikot.

"Woah dance with me baby!" Carla grind his hips on the guy at her back. I laughed with his aggressive action.

Nagkawatak watak na rin kami at ang iba'y may kanya kanyang partner na. Maraming tao ang nakikisiksik kaya nawawala na sila. Napapikit ako at nagsimulang sumayaw lalo na nung pinalitan ng DJ ang kanta. This is the spirit of alcohol maybe.

"Everybody. Put your hands up in the air!" The DJ said and the crowd started jumping as he changed the sound into a wilder beat.

Napangiwi ako nang may umapak sa paa ko. Lumingon ako sa likod para hanapin sila Carla kaso wala akong makita kasi siksikan talaga ang mga tao sa loob. It's Friday at natural siguro na ganito karami ang tao.

I close my eyes and breath heavily. Nahihilo na ako at muntik ng mabuwal. This is bad. I have a low tolerance when it comes to alcohol. I slowly open my eyes when I felt a hand on my waist, squeezing it tightly. He nuzzled my neck and give it a light kisses. I can say that it's a ‘he’ because of it's hand. A calloused hand that is gripping my tiny waist.

Siniko ko 'to at pumiglas ako. Hindi ko kilala kaya tinulak ko. Tipsy ako pero hindi pa ako lasing. Humarap ako sa kanya at handa na sana siyang suntukin ng makita ko kung sino 'to. Nanlaki ang mata ko at napaawang ang bibig. What the fuck?

He lazily look at me and lick his lips. He grab my waist and put my arms in his neck. He buried his face on my neck and kiss me there.

"Come on baby, don't be so hard. You'll enjoy this promise." He said and close his eyes. Sa tingin ko ay lasing na siya at 'di niya ako nakilala.

Pumikit ako ng mariin. Nahihilo ako pero nasa tamang pag-iisip pa rin ako. Kaya 'di ko maintindihan ang sarili ko at ang katawan ko kung bakit nag re-respond ito sa mga hawak at h***k niya. I should be pushing him now.

He look at me intently. Ang asul niyang mga mata na mapupungay na nakatitig sa akin. Ang mga mata niyang nakakalunod. He lowered his head to reach my lips. Nanlaki ang mata ko nang dumikit ang labi niya sa labi ko at kinagat 'to. He slowly move his lips and parted mine to enter his tounge. He continued kissing me and I was stunned for a moment. Hindi ako nakagalaw at hinayaan siyang halikan ako.

"Baby kiss me back," he said huskily.

He kiss me again and I responded to his kisses. Kahit 'di ko alam pa'no h*****k. Sinunod ko lang ang bawat galaw ng mga labi niya. I gripped his shirt. His hands started to touch my body sensually. Napaungol ako nang pumasok ang kamay niya sa damit na suot ko at kinapa ang d****b ko.

"Migo..." 

His kisses went down to my jaw, neck down to my collar bone. He stop kissing me there and look at me. Hinawakan niya ang baba ko at inangat 'to para magpantay kami.

"You taste good baby and I want you so fucking bad."

Doon ako natauhan at agad siyang itinulak. I slap his face and turn around. I gasped and run away. Nag uunahan sa pagbagsak ang mga luha ko habang tumatakbo palabas.

Stupid Shantal. Ang tanga tanga mo para magpahalik sa kanya! Nasaan na ang sinabi mo sa sarili mong 'di mo siya hahayaang mahawakan ka at makalapit sa 'yo?!

Tumigil ako sa pagtakbo ng makarating ako sa park at umupo sa swing. Humikbi ako at tinakpan ang bibig ko para walang kumawalang ingay.

Ang tanga ko sobra. I'm not being overreacting, I'm just emotional maybe because I'm drunk or simply I don't want to fall on his little games that I've been trying to avoid. Ayokong magpaloko sa kanya at magpadala sa mga actions niya dahil alam kong laro lang ang alam niya. He doesn't care if he hurts anyone's feelings because what he just care is to screw girls. 

Yumuko ako. What was just happened? Why did I even kiss back?

Napasinghap ako at napatayo bigla ako nang may humablot sa braso ko.

"Ano ba?!" sigaw ko.

"Why did you run? Are you ashamed?" He smirked.

"Bitawan mo ako sir. Uuwi na ako."

Umiling siya. "Not so fast honey."

"Please lang po sir. Ayoko ng gulo kaya bitawan mo na ako," mahinahong sambit ko.

He just smiled and snake his arms around my waist. "Sure, we'll go home baby."

Related chapters

  • In Arms Of The CEO   Chapter 6

    Minsan sa buhay kailangan talaga natin tanggapin ang mga bagay na wala na at kailangan nating kumilos patungo sa ibang bagay. It's hard to accept the fact that our love ones already left us but that's life. People will always come and go.Nagsimula akong maglinis sa likod bahay naming mga puno ng mangga kasi marami ng dahong nahuhulog. It's Sunday today and it's my day off. Kakatapos lang namin magsimba ng mga kapatid ko at ngayon ay naisipan kong mag linis since wala naman akong ibang magawa. I want to divert my attention para makalimutan ko ang nangyari nung nakaraang araw.Napapikit ako at napabuntong hininga. Pilit kinakalimutan pero talagang nakatatak na sa utak ko 'yong nangyari kahit anong pilit kong kalimutan. It's hard to forget the things that keeps on repeating in our mind."Ate may problema ka ba? Kanina pa kita napapansing tulala," tanong niya at tumabi ng upo sa 'kin. May upuan kasi kami malapit

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 7

    I never wanted to love someone because I know it can break me but what if ang puso na mismo ang ayaw pa-awat at ayaw tumigil? Can we really stop it? Mapipigilan ba talaga natin kung mismong ang puso na ang kalaban?Naisip ko lang kasi, paano kong dumating ako sa puntong titibok ang puso ko sa isang lalaki? I have a goal in life and having a boyfriend around me isn't included in my plan.Napaiwas ako ng tingin at umayos nang upo. Ramdam ko ang katahimikan sa paligid at hindi ko alam kung narinig ba nila ang sinabi niya kahit na binulong niya lang sa 'kin ito.Tumikhim ako. "Ahm.... Hindi pa ba tayo o-order?"I can sense awkwardness in the air but it immediately faded when, Carla and Sheena smiled and talked."Ah.. oo nga! Wait, kami na lang ni... Carlo este Carla ang o-order. Anong sa inyo?" sabi ni Sheena at ngumiwi."Katulad nung dati sa 'kin," mahinang sabi

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 8

    Siguro ganito lang talaga ang buhay 'no? We can't really avoid getting hurt because of the things we don't know. Minsan nasasaktan tayo sa mga bagay na hindi naman natin alam ang dahilan kung bakit tayo nasasaktan.Bumangon ako mula sa pagkakahiga at tinitigan ang mga kapatid kong mahimbing na natutulog. I look up at our wall clock to see what time is it and found out it's still five thirty early in the morning. Lumapit ako sa tukador namin para abutin 'yong tali ko sa buhok. After I tie my hair ay lumabas na ako sa kwarto para kumilos na.Hindi kalakihan at hindi rin kaliitan ang bahay namin. Nasa katamtaman lang, magkaiba ang sala at kusina, may divider na naghahati sa sala namin at kusina. Iisa lang ang kwarto pero may dalawang kama. Iisa lang din ang cr at nakalagay 'to malapit sa kusina namin. Kompleto naman ang kagamitan namin sa bahay. May mga tools and utensils kami sa kusina. May upuan sa sala. Mayro'n din kaming mga electrica

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 9

    I'm so tired. Sobrang pagod na ako physically and emotionally. Pero ano nga bang magagawa ko? Kailangan ako ng mga kapatid ko. Ako na lang ang natitirang taong mag-aalalaga sa kanila. I need to stand up and be strong. "What happened? Gabriella why are you crying?" I felt like my tears are triggered just because of what he ask. Napaangat ako ng tingin sa kanya at hindi na napigilang humikbi. Lumapit si Migo sa pwesto ko at inabot ang kamay ko para tulungan akong tumayo. Umiwas ako ng tingin sa kanya at lumayo. I wipe my tears and fix myself. Tumikhim ako. "A-Aalis muna ako sir... Kailangan kong puntahan ang kapatid ko sa ospital." Kumunot ang kilay niya. "Hospital? What happened?" "Na..." hindi ko natapos dahil sa kumawalang hikbi. Nagulat ako nang hinila niya ang kamay ko at isinubsob ang ulo ko sa d****b niya.

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 10

    I smiled as I see the blue sky and the beautiful formations of the clouds above. Today is another day and I'm always thankful in each day of my life.Naupo ako sa sala at nag scroll muna sa Facebook habang hinihintay ko 'yong dalawang matapos magbihis at mag ayos. Lunes ngayon at may pasok na sila sa school habang may pasok naman ako sa trabaho.We kinda woke up late so balak na lang naming kumain sa karenderya para sa agahan. Hindi na kasi aabot sa oras kung magluluto pa ako at malapit na rin kami maubusan ng stocks. Need ko na talagang mag grocery kaso wala pang sweldo. Kailan kumayod pa."Ate tapos na kami!"I log out my account and off my phone. Isinilid ko 'to sa shoulder bag na dala ko at inayos ang damit na medyo nagusot sa pag-upo ko. I'm wearing pencil skirt again and white t-shirt. Naka flats lang din ako at 'di naman ako sanay sa mga high heels. Hinayaan ko lang din na bumagsak ang b

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 11

    Life really won't work well if we won't do things that can make it work. Tulad na lang ng mga bagay na gustong nating mapa sa atin, hinding-hindi ito magiging atin kung hindi tayo tatrabaho para makuha 'to pero minsan ang mga bagay na gusto nating makuha ay nakadepende rin sa sitwasyon at sa kung anong bagay 'to.We can get things easier as long as we put effort to get it. But if we will talk about a person, you can't easily get it without facing many circumstances in life. Hindi naman kasi pwedeng angkinin ang mga tao ng basta-basta na lang dahil una sa lahat; tao ito at walang ibang nagmamay-ari kundi mismo ang sarili niya, pangalawa; nakadepende sa tao kung gusto niya bang makuha mo siya o hindi. Hindi kasi natin pwedeng pilitin ang tao lalo na kung ayaw nito.Bigla ko lang kasi 'tong naisip dahil sa nakita. May kapitbahay kaming nag-aaway, nagsisigawan at halos magpatayan na dahil may panloloko at pilitan rawng nangyayari.

    Last Updated : 2021-11-18
  • In Arms Of The CEO   Chapter 12

    I smiled widely after seeing them enjoyed the food. It's been really awhile since the last time we go out and bond like this. And I'm very happy that they're also happy. At hindi ko inexpect na sa mga unforgettable moments ko ay kasama si Migo."Ate park tayo after ha! Nag promise ka sa 'kin!" Lyn said and pouted at me.Kakatapos lang naming kumain. Hindi pa nga kami nakakabayad.I nodded. "Oo naman. Kung anong ipinangako ko ay tutuparin ko." I said and slightly comb her shiny hair.Malawak ang ngiti niya at umayos na ng upo. I roam my eyes around and many people are sitting in a different seats and tables. This grill is native and it's an open area so we can feel the refreshing air. Hinahangin nga ang buhok namin. I forgot to bring my hair tie.Nagulat ako at napaangat ng tingin kay Migo nang sinikop niya ang buhok ko at inilagay ito sa right side ng leeg ko.

    Last Updated : 2021-11-22
  • In Arms Of The CEO   Chapter 13

    We kissed but he passed out. After he kissed me, he just passed out. Kinapa ko ang noo niya at sobrang init niya. Nilalagnat na nga't lahat-lahat, landian pa rin ang iniisip! Ano bang pumasok sa isip ng kumag na 'to?Bago tumayo ay inayos ko muna siya sa paghiga sa sofa niya. After making sure he's safe there, I leave and go to his kitchen. Nag-init ako ng tubig at pumasok sa bathroom niya upang hanapin ang bimpo. Nang uminit na ang tubig ay inilagay ko ito sa bowl at hinaluan ng kaunting hindi mainit na tubig at hinintay hanggang sa maging maligamgam na.I sighed and sighed as I look at him closing his eyes. Paano ko siya mabubuhat nito? Sobrang bigat niya at aakyat pa bago makarating sa taas!Dahan-dahan ang pagpunas ko sa mga braso niya, bumaba sa leeg hanggang sa dibdib at tiyan. Iwas na iwas ako sa pagtutok sa abs niyang parang inaakit ako. I also put a towel in his forehead. Iniwan ko muna siya saglit at umak

    Last Updated : 2021-11-24

Latest chapter

  • In Arms Of The CEO   Chapter 38

    We're in some kind of seaside restaurant. Nag decide kami na dito na lang dahil bukod sa mahangin, maganda rin ang view. It's relaxing here.Umupo kami sa sand na may telang nakalagay. There's a table in the center. Binalot kami ng katahimikan nang ilang segundo hanggang sa nagsalita siya."I.. I don't know where to start. Siguro ganito na lang, ask me anything and I'll answer everything..."I look straight in the sea and sighed. Oo nga naman at mahirap simulan at balikan ang nakaraan. But I deserve an explanation. Ako 'yong nasaktan. Ako man 'yong kumalas pero dahil 'yon para sa aming dalawa."Kilala mo na ba si Karen noong 'di pa tayo?"Marami akong tanong sa isip ko na gusto kong ilabas pero sa dami nila ito 'yong unang tanong na lumabas sa bibig ko.He shook his head. "Nope. I don

  • In Arms Of The CEO   Chapter 37

    Is is hard to not fall in love again with the same person who hurt you?Question that I can answer. Oo masasagot ko dahil ako mismo, naranasan iyan. We are, after all, a human. A human who has feelings. So to answer that question, yes mahirap na hindi ka mahulog ulit sa taong nanakit o nang iwan sa 'yo. But in my case, I was the one who leave for the betterment of each other. Nalason kasi kami sa sobrang pagmamahal namin sa isa't isa na kailangan may bumitaw at maiwan.It's hard to not fall again when first hand you experience falling with the same man. You'll fell out but believe me, some may fell out pero babalik at babalik pa rin sila sa taong nakasanayan nila. Tulad ko na lang. I told myself, I won't anymore but here I am..."Mag-uusap tayo kasama ka!" itinuro niya si Migo. "Magpaliwanag kayo mga malalandot!"Dahil sa pagiging marupok ko, naka

  • In Arms Of The CEO   Chapter 36

    Bakit kaya may mga taong kahit ilang beses ng nasaktan, babalik at rurupok pa rin? Why does people always come and go? Hindi pa pwedeng mananatili na lamang? Hindi pa pwedeng walang alisan na magaganap?'Cause me, I only wished happiness in life. I always longed to have a good life. I only want happiness. Pero we also need to sacrifice things in order for us to become happy. We won't truly find happiness in the middle of chaos.Ayaw ko ng maging marupok ulit dahil alam ko kung saan ako dadalhin nito, naranasan ko kung anong dala nito. But the way he's kissing my neck and touching my body now and the way I react to his kisses and touch made me realize that no matter how much I convince myself na hindi ako marupok, bumigay pa rin ako dahil bukod sa mahina ako pagdating sa kanya.. mahal ko pa rin siya.That even after all those years of not seeing each other, I still feel those butterflies

  • In Arms Of The CEO   Chapter 35

    We were filled with silence for a minute. Nakatitig lamang ako sa harap habang siya ay tingin ko'y natigilan sa mga nasabi ko. I don't know what happened.. I don't understand why do I have to tell those words when in fact, I still love him. Pero kung kasal na siya, kahit saang anggulo, mali.The silence just broke after a minute and the moment he laugh."Fuck. I can't believe this," he laugh again and slightly comb his hair. "What move on are you saying? Of course! I've already moved on. C'mon! Revenge? Baby, revenge is not my thing. I don't do revenge because that might sound pathetic. Baka ikaw diyan ang 'di pa naka move on?" he teased and raise a brow, smirking.Doon ako tinubuan ng hiya. Oo nga naman at bakit ako nag assume ng gano'n? Nakagat ko ang aking labi at napayuko. I get it. Oo na, he totally moved on. While I'm still stuck.

  • In Arms Of The CEO   Chapter 34

    This house has been my solace for almost many years and even if I'm not living here anymore, binabalik-balikan ko pa rin ito.But now that he's here, I felt suffocated. The comfort this house gave eventually disappeared after the conversation earlier.Bumalik ako sa lamesa ng parang walang nangyari. I should act. I should pretend. That's what I've been doing for years so it's not new for me anymore. I know I'm now in the right and trusted persons that's why I'm confident I can get through this. Nakayanan ko nga ang ilang taon, ito pa kayang baka isang gabi lang siya rito. I still can endure it."Tagal mo yata sa banyo, Gabriella? Anong kababalaghang ginawa mo roon?" Tita raised a single brow and smirk at me, halong pang-aasar ang tinig.In this household, no one's calling me by my first name, marami na raw kasi ang tumatawag noon wika ni Tita ka

  • In Arms Of The CEO   Chapter 33

    "Kuya Migo?!"My head automatically look at my back. My jaw dropped. I didn't see this coming. Kasi it's been what? Five years. Oo limang taon na ang nakalipas simula noong araw na tuluyan na naming tinapos kung ano mang meron kami.I didn't expected this thing to happen. Kasi sa nagdaang taon, kailanman hindi nagtagpo ang landas namin. Okay na ako, 'yon ang sabi ko sa iba at sa sarili ko pero hipokrita ako kung'di ko sasabihing na-miss ko siya.Bumigat ang paghinga ko at mabilis ang pagtibok ng puso. I admit, walang araw na hindi ko siya naalala. Walang araw na kinalimutan ko siya. Hindi siya mawala-wala sa sistema ko.Lyn look at me with worried look. Si Shawn ang nakakita kay Migo.Tumayo si Tita at Daddy at nilapitan si Migo na kakarating lang. He look dashing with just a simple black jean

  • In Arms Of The CEO   Chapter 32

    Time runs fast. Days, weeks, months until it came years passed like a whirlwind. We'll never know, after they passed, everything will also changed.You wish for everything to be alright, and it did. You wish for the good things in life, and it came. You wish to have a great life, and it happened. In short, nothing's impossible.Dream big. Aim high. What you prayed for will be answered.Dati, pangarap ko lang maging mayaman para hindi na ako kailangang magtrabaho. I just wish to have wealth in me so that we don't to suffer anymore. Mahirap maging mahirap. You have to sacrifice things in order for you to live. Kailangan mong magtiis para mabuhay. Gutom. Pagod. Puyat. Sakit. Lahat 'yan, naranasan namin ng mga kapatid ko. We get to experience sleeping without eating any food that could satisfy our stomach. We'll always get tired from working and schooling but at the end of the night, we'll sleep the

  • In Arms Of The CEO   Chapter 31

    May mga bagay talagang kahit pilit mong kinakalimutan, hinding-hindi mo talaga makakalimutan. There's always a thing that you always don't want to believe but can't do anything because it's obviously the truth.I wonder, can everyone really find happiness in knowing what's the truth? Can everyone really called it ‘life’ after knowing every missing pieces in life?Sabi kasi nila; hindi mabubuo ang pagkatao mo kung may mga bagay ka pang hindi nalalaman tungkol sa pagkatao mo. Hindi mabubuo ang pagkatao mo kung hindi mo kilala ang totoong ikaw."‘Di ba we promise you to explain the truth and nothing but the truth only?" Attorney Ynares or should I address Ate Cams, started.Today, they decided to tell me what's really the truth. My friends came back to Manila because of work while I and my sister and brother rema

  • In Arms Of The CEO   Chapter 30

    Our stay here isn't that bad. We got the chance to do everything. Ang mga bagay na hindi namin nagawa dati dahil sa kadahilanang walang pera ay nagagawa na namin ngayon. But the real reason why we came here wasn't discussed. Ilang araw na kami rito pero ni isa sa kanila rito ay wala pang nag bukas ng usapan.Ang usap-usapan ng mga kasambahay na narito, hindi raw ito ang pinaka main mansyon ng mga Buenaventura at iyon ang pinagtataka ko.Bumuntong hininga ako at napailing sa naisip. What? Is it right to doubt them? But tama lang naman na pagdudahan sila 'di ba? Una sa lahat, bigla-bigla na lamang silang sumulpot sa bahay namin.. sa gano'n pa lang, nakakataka na talaga. Kasi paano nila ako nakilala? Paano nila nalaman kung saan ako nakatira? Pangawala, bigla silang papasok sa bahay, kakausapin ako tapos sasabihing kadugo nila ako? Pangatlo, pagbibintangan ng matanda si nanay na sinungaling? I have more and mor

DMCA.com Protection Status