“Hindi!” Natataranta kong sigaw habang nanlalaki ang aking mga mata. Nagtataka na inilayo ni daddy ang kanyang sarili sa akin at labis itong naguguluhan kung bakit ang mukha ko ay parang natuyuan ng dugo. Mabilis na bumitaw ako sa aking ama, at nagmamadali na lumapit kay Mr. Storm. Nanginginig ang aking mga kamay na ikinulong ko ang mukha ni Mr. Storm sa ‘king mga palad. “I’m sorry! I’m sorry! Hindi ko sinasadya! Please! Pakiusap huwag mo akong iiwan! Huwag!” Natataranta kong sabi habang patuloy ako sa pag-iyak. Palipat-lipat ang mga tingin ko sa kanyang mga mata na nanatili lang nakatitig sa aking mukha. Sa sobrang pagkataranta ko ay inilapat ko ang aking bibig sa kanyang bibig. Halos s******n kong maigi ang kanyang mga laway habang hawak ko ng mahigpit ang magkabilang pisngi niya. “H-Hindi ko kaya, kapag namatay ka, mas mabuti pang mamatay na rin ako na kasama mo.” Nauutal kong saad sa tuwing ilalayo ko ang aking bibig mula sa kanya. Gusto kong s******n ang lahat ng lason sa loob
[Book 5 of Hiltons family] “Ang buong paligid ay napapalibutan ng magagandang bulaklak. Habang sa gitna ng hardin ay nakalatag ang isang mahabang pulang carpet. Patungo ito sa unahan kung saan ay naghihintay ang Pari, na siyang magkakasal sa amin ng aking kasintahan. Napaka gandang tingnan nang lahat ng mga bisita sa okasyong ito at hindi maikakaila ang kanilang karangyaan dahil sa malahigh class na kasuotan ng mga ito. Tanging kasiyahan ang makikita sa mukha ng mga taong dumalo sa okasyong ito. Napasinghap ang lahat ng lumitaw ang isang babae mula sa kung saan. Nakasuot ito ng magandang damit na pangkasal. Nang pumailanlang ang isang malamyos na musika ay nagsimula sa marahang paghakbang ang bride at tanging nasa kanya lang ang atensyon ng lahat. Habang sa unahan ay matiyaga akong naghihintay na makarating siya sa aking kinatatayuan. Ramdam ko ang kilig na nararamdaman ng mga babae sa paligid ko habang pasimpleng sumusulyap sa akin ang mga ito. Walang sinumang babae ang kakayanin
“Where’s Xavien?” Galit na tanong ni Storm sa kanyang kapatid na si Xaven ang isa sa mga triplets. “He told me, he’s on the way now.” Sagot naman Xion na halatang nagpipigil na huwag tumawa. Dahil nakikita niya sa mukha ng kapatid ang pagmamadali na matapos kaagad ang kasal nila ng asawa nitong si Misaki. “Oh, nandito na si fuckboy.” Nang-aasar na sabi ni Timothy. Sinundan ng lahat kung saan ito nakatingin, ngunit, nagulat sila ng makita ang hitsura ni Xavien. Magulo ang suot nitong americana at naroon pa ang grasa sa puting polo nito na gawa ng babaeng naka engkwentro niya kanina. “Shit, don’t tell me na mas i-nuna mo pa ang pambababae mo kaysa sa kasal ko?” Galit na sita ni Storm habang matalim na nakatingin sa magaling niyang kapatid. “Mali kayo ng iniisip, binangga ng mayabang na babaeng ‘yun ang bago kong sasakyan.” Matigas na sabi ni Xavien na halatang nanggigil pa ito sa galit. “Hm, I love that girl, I wish someday ay makilala ko s’ya para pasalamatan.” Nang-aasar na p
“Miles!” Isang malakas na boses ng lalaki ang bumasâg sa nananahimik kong diwa habang abala ako sa pagkalikôt mula sa ilalim ng sasakyan. Nagpakawala ako ng isang marahas na buntong hininga bago ko itinulak ang aking sarili kaya gumulong paalis mula sa ilalim ng kotse ang kinahihigaan kong malapad na skateboard. “Harold, naman, ano bang problema mo at kung makasigaw ka ay parang akala moy nasa kabilang bundok ang kausap mo?” Irritable kong tanong habang tinatanggal ang suot kong gloves. “Bro, may naghahanap sayong mga pulis, putcha, Pare, wanted ka yata! Pasensya na bro, pero sa pagkakataong ito ay hindi na muna kita kilala.” Anya ng siraulo kong kaibigan bago humakbang paatras ng dalawang beses. “Tsk, taba ng utak mo.” Seryoso kong sabi bago ko siya nilampasan, pero ang gago sumunod din naman sa likuran ko. Ilang sandali lang ay may lumitaw na dalawang pulis sa entrance ng talyer ko. “Miles Zephyr Ramirez.” Anya ng isang pulis habang naglalakad palapit sa akin, sa likuran nito
“So pano, Sarge? alam n’yo naman kung saan ako hahanapin. Importante ang bawat oras sa akin, I really need to leave.” Ani ko sa seryosong tinig bago walang emosyon na humarap sa mayabang na lalaki. “You can put me in jail whenever you want, sa nakikita ko kaya mo namang baliktarin ang batas.” Matigas kong pahayag ngunit ang mga mata nito ay nanatiling nakatitig lang sa aking mukha. Napakahirap basahin kung ano ang tumatakbo sa isip nito kaya hindi ko alam kung anong pagkatao mayroon ang lalaking ito. At pakiramdam ko, ang pananahimik nito ay may hatid na panganib. So what? I’m not afraid, mas gusto ko pa nga ang mamatay na lang para matapos na ang lahat ng mga problema ko. Kung hindi lang dahil sa kapatid ko at sa aking ama, marahil ay matagal na akong patay. “So, kung nakapag desisyon ka na, file a case against me, hm?” Ani ko na tila walang gana sa aking kausap. Pagkatapos kong sabihin iyon ay muli kong sinipat ang itsura nito hanggang sa huminto ang aking paningin sa asul niya
“Ohhhh… hmmmp…” walang tigil sa pag-alpas ang mga ungol mula sa bibig ng babae habang patuloy itong gumigiling sa aking kandungan. Kung tutuusin mula sa nakakaakit na halinghing ng babae ay siguradong ma********n ka. Ngunit, nakapagtataka na wala man lang itong epekto sa akin. Imbes na magising ang lahat ng libog ko sa katawan ay parang gusto ko pang busalan ang bibig nitong nakaawang dahil napakaingay nito. Kasalukuyan kaming nandito ngayon sa salas ng aking condo habang nakaupo ako sa sofa. Saglit na huminto ang balakang ng babae na hindi ko na maalala kung ano ang pangalan. Nagtataka na tumitig siya sa mukha ko, marahil, napansin niya na para akong wala sa aking sarili habang lagpasan ang tingin sa kanyang katawan. “What happened? Bigla ka na lang natulala d’yan?It seems you are not happy with what we are doing.” Ani nito habang marahan na gumagalaw sa aking kandungan. Mukhang kahit wala ako sa mood ay pinipilit pa rin niyang makaraos. Tuluyan na akong nawalan ng gana kaya hi
Miles Point of view “Bro, ikaw na ang bahala dito.” Ani ko kay Harold, dahil siya ang pinagbabantay ko sa aking kapatid para lang masiguro ko na hindi ako nito matatakasan. “Don’t worry, I can manage.” Anya sabay kindat pa sa akin habang nakangiti, nanatiling seryoso ang ekspresyon ng mukha ko. Lumapit ako sa aking sasakyan habang bitbit sa kanang kamay ko ang isang tool’s. Ngunit, naudlot ang sanay pagpasok ko sa loob ng kotse ng may biglang dumating na isang sasakyan. Pa-balagbag na huminto ito sa loob mismo ng bakuran. Tumalim ang tingin ko dito ng makilala ko ang sasakyan na ito. Dahil ito ang naghatid sa kapatid ko tatlong araw na ang lumipas. Padarag na bumukas ang pintuan ng itim na kotse at bumaba ang isang lalaki na may matapang na mukha. Sa palagay ko ay matanda lang ako dito ng dalawang taon at mukhang anak mayaman din ito. Mula sa kabilang gilid ng sasakyan ay bumaba ang dalawa pa nitong kasamahan. Ramdam ko na problema ang dala ng mga ito. “Where’s, Maurine?” Kung mag
Natigil ang akmang paglabas ko ng bahay nang marinig ko mula sa loob ng kwarto ng aking kapatid ang mabilis na mga yabag nito. Sinundan ito ng pagbagsak ng pintuan nang banyo. Dahil iyon lang naman ang pintuan sa loob ng kwarto nito. Nag-aalala na binuksan ko ang pintuan ng silid nito at kaagad na pumasok sa loob. Nadatnan ko si Maurine na nasa loob ng banyo, habang patuloy na dumuduwal sa bowl at kulang na lang ay ilublob ang mukha nito sa loob ng bowl. Nag-aalala na lumapit ako sa kanya at hinagod ang likod nito. Nang mahulasan ay nagmumôg ito bago umiiyak na humarap sa akin. Nanginginig ang kanyang katawan habang pinagpapawisan siya ng malapot. Dinukot ko ang panyo sa aking bulsa at mabilis na pinunasan ang maganda nitong mukha. Natigilan ako ng bigla siyang yumakap ng mahigpit sa akin kaya naramdaman ko ang matinding tensyon mula sa kanyang katawan. Isang malungkot na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko, at gumanti ng yakap sa kanya. Kahit gaano pa kalaki ang galit ko sa aking kapa