Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
“Mula sa ilalim ng mataas na sikat ng araw ay naglalakad ako pababa ng bundok. Pasân ko sa aking likod ang mabigat at may kalakihan na brown bag. Hindi alintana ang masakit na sinag ng araw na tumatama sa aking balat kaya namumula na ito ng husto. Kabababâ ko palang galing bundok kasama ang mga kasamahan ko mula sa isang matagumpay na misyon. Halos ang lahat ng atensyon ay nasa akin dahil kahit haggard ang aking mukha ay nangingibabaw pa rin ang natural kong ganda na hindi mo makikita kahit na kanino babae. Ang pagiging mestisa ko ay bumagay sa magandang hubog ng aking katawan. Sa taas kong five feet and nine inches ay nagmukha akong modelo. Yes, pang modelo ang datingan ng aking awra and take note walang nakakaalam na isa akong Prinsesa sa aming pamilya. Why? Because I’m the one and only daughter of the wealthiest person in the whole world, Mr. Cedric Hilton. And aside from that I have nine brothers and all of them are billionaires. Bukod tanging ako lang ang naiba ng landas sa amin
“Daddy! Mommy!” Masaya kong tawag sa aking mga magulang na parang akala mo ay bata pa rin. Nang makalapit ay mahigpit na niyakap ko ang maganda kong ina bago ito pinupog ng halik sa pisngi kaya naman walang humpay ang katatawa nito. “Enough, Summer, you reach at age twenty five but you act like a five year old kid!” Saway sa akin ni Mommy na idinaan ko na lang sa tawa. "Mommy, aren't you happy that I am here now, and you can be with me every day?" Nakangiti kong tanong bago lumingon sa aking ama na nasa likuran ni Mommy. “Dad, I miss you so much...” Naglalambing kong sabi bago mahigpit na yumakap sa kanya, mahigpit niya akong niyakap bago mariing hinalikan ang bunbunan ko. Pakiramdam ko parang gusto niya akong kargahin na parang akala mo ay isang sanggol. Marahang inugoy pa nito ang katawan ko na wari mo ay nagpapatulog ng bata. Sinong hindi maiinlove sa ganito kalambing at mapagmahal na tatay?“How’s your job, Iha, did you get hurt? Or any injuries?” Nag-aalala na tanong niya sa a
“Gamit ang fast roping rope ay mala spiderman na tumalon kami ng aking mga kasamahan mula sa helicopter papunta sa tuktok ng isang gusali na may eighty-five floor ang taas. Umangat sa ere ang dalawang daliri ni Scorpion isang senyales na simulan na ang aming misyon. Mahigpit akong humawak sa lubid na nakatali sa aking katawan at nagsimula na akong sumipa palayo sa pader kaya lumutang ako sa ere pababa. Makailang ulit ko itong ginawa hanggang sa narating ko ang ika pitumpu’t limang palapag ng building.Walang kamalay-malay ang mga tao na may nagaganap na isang laban ngayong gabi. Payapa man ang paligid ngunit ang bawat segundo na lumilipas ay lubhang mapanganib. Nakasalalay ang buhay ng bawat isa sa amin sa misyong ito. Nakatakda ang paghuli sa matinik na drug lord na ngayon ay kasalukuyang naka check-in sa mamahaling hotel na ito. Ang ilan sa mga kasamahan ko ay naka-assign sa ground floor. Ang target ay nasa ika pitumpu’t limang palapag. Ganito ang buhay ko, pagkatapos ng misyon ko