Chapter Five

    “Do you Travis, take Eunice to be yours? And do you Eunice, take Travis to be yours? Do you both promise your hearts to be with each other? Will you walk hand and hand wherever life's journey takes you? Will you keep living, learning, loving, and growing together for the rest of your lives?” 

  “I do/ I do.” Parehas naming sagot ni Travis. Nakatitig kami sa isa't-isa pero wala akong makitang emosyon sa mga mata niya, parang wala lang talaga sa kaniya ang nangyayari. Sumasakay lang siya sa agos ng seremonyas na ito. 

   “And now for the rings, Travis, please place this ring on Eunice and repeat after me.” Sabi ng judge. Tumango naman si Travis. 

  Muli akong nag-angat ng tingin kay Travis habang kinukuha niya ang singsing at inulit ang sinabi ng judge. 

   “I give you this ring as a symbol of my love and vows, to cherish always and forever.” Dahan dahan niyang sinuot ang singsing sa aking daliri, kumirot ang puso ko dahil habang binibigkas niya ang bawat salita ay wala itong emosyon, at ang sakit isipin na walang katotohanan ang lahat ng sinabi niya. Puro peke.. 

   Dahan dahan ko naman kinuha ang singsing at inulit ang sinabi ng judge. 

  Pinakatitigan kong maigi si Travis habang binabanggit ang bawat salita. 

   “I give you this ring as a symbol of my love and vows, to cherish always and forever.” Dahan dahan kong sinunot sa kanyang daliri ang singsing. Kung siya walang emosyon na binabanggit ang salitang ito, ako naman ay kabaliktaran. Sa bawat pagbigkas ko ng salita, totoo, galing sa puso, walang halong kasinunalingan at pag-papanggap. 

  Dati pinapangarap ko na makasal sa taong mahal na mahal ko, at kay Travis 'yon, Pero ngayon na nangyari na, imbis na maging masaya ako, kalungkutan ang bumalot sa`kin. Dahil saming dalawa ako lang ang nag-mamahal at siya ibang babae ang mahal. 

 Hindi ito ang pangarap kong kasal. Gusto ko mahal ako ng taong mahal ko. Kaso ano pa bang magagawa ko? For the sake of the company? Arranged marriage? Hayyy, uso pa pala talaga ang arrange marriage na 'to. 

 "By the power vested in me, I pronounce you husband and wife, please seal your love with a kiss."  Biglang kumabog ng mabilis ang puso ko. Hindi ako mapakali. Eto pa ang isang nakakakaba `e. Hahalikan niya ako? Saan, sa labi ba? Kasi kung sa labi...

 Siya ang first kiss ko..

 Unti-unting lumalapit ang mukha niya sa`kin, pinikit ko ang mga mata ko at hinintay ang halik niya. Rinig na rinig ko ang tibok ng puso ko dahil sa kaba at excitement? Ramdam ko na ang hininga niya, ayan na malap—

 Mabilis akong napamulat at tumingin sa kanya. Hindi makapaniwala! 

 Nakatitig ito sa`kin habang may naglalarong ngisi sa kanyang mga labi.

 Narinig ko ang palakpakan sa paligid pero hindi ko iyon pinansin. 

   “Disappointed?” Nakangisi nitong sabi. Umiwas ako ng tingin sa kaniya. Geez, assuming ako  masyado. Akala ko naman hahalikan niya ako sa labi, sa noo lang pala. Hayy ang hirap talaga umasa! Nakakasakit ng damdamin.  T*nga mo talaga, Eunice. 

    Napapitlag ako nang maramdaman ko ang hininga niya sa tenga ko, Nag-taasan ang balahibo ko sa batok. 

   “You  really look disappointed. Do you think hahalikan kita sa labi? Tsk, in your dreams Aaliyah. Hindi lalapat ang labi kong ito sa `yo dahil para lang ito sa babaeng mahal ko. Naiintindihan mo? Kaya `wag kang umasa dahil hindi mang-yayari `yon.”  Akma akong haharap sa kanya para sana singhalan siya dahil ang kapal ng mukha niya, napakayabang! Kaso lumapit na samin ang pamilya namin para batiin kami. 

   “Congratulations hija! Welcome to the family!"Masaya akong niyakap ni Mommy Kim, niyakap ko rin ito pabalik. Kasal na ako, kasal na kami ni Travis.

   “Thank you mommy.” Kumalas sa yakap si Mommy Kim at hinawakan ang pisnge ko.

  “Ang saya-saya ko dahil parte ka na ng pamilya namin. Ikaw nang bahala kay Travis ha? Alam kong magiging mabuting asawa ka. Intindihin mo na lang siya minsan. Kung sasaktan o awayin ka niya, 'wag kang mahihiyang magsabi samin, kami nang bahal—” 

   “Mom, stop it.” Singit ni Travis sa sinasabi ng kanyang mommy, Nilingon naman siya nito. 

   “At ikaw Travis alagaan mo si Eunice. 'Wag na wag mo siyang sasaktan okay? Dahil malaman ko lang na saktan o lokohin mo siya, magagalit ako ng sobra sa`yo..” Napangiti naman ako dahil sa sinabi ni Mommy Kim. Nakakatuwa silang pagmasdan ni Travis, para siyang maamong tupa pag si Mommy Kim na ang kaharap pero kapag wala parang tigre na kulang na lang sakmalin ka. 

   “Don't worry mom, akong bahala kay Aaliyah.” 

  Napairap ako sa aking isipan. Kung alam lang ni Mommy Kim ang magiging sitwasyon namin ng anak niya baka sinisinghalan niya na ito. Hmm, mag sumbong kaya ako? Char! Ayoko ng gulo, mas okay na manahimik na lang ako.

   “Good, aasahan ko `yan sinabi mo, anak.”

    Lumapit naman si mom sa`kin.

 "Congrats to the both of you baby. Maging mabuti kang asawa okay? H'wag mong pasasakitin ang ulo ni Travis." Ngumiti ako at tumango kay mommy. Gagawin ko ang best ko bilang asawa niya kahit na hindi niya ako mahal. Ipaparamdam at ipapakita ko sa kanya na deserved niya ako bilang asawa. Para kahit matapos ang isang taon na kasal wala akong pag-sisisihan sa huli. Ginawa ko pa rin ang part ko bilang asawa niya. 

   “Yes mommy.” .  

 "Oh siya, tama na 'yan. Pumunta na tayo sa restaurant na pinareserve ko, baka nagugutom na ang bagong kasal.” Biglang singit ni mommy Kim. 

 "Oo nga, let's go!" Masayang segunda naman ni mommy. 

   Nauna na silang naglakad lahat palabas habang ako, biglang hinila ni Trish. Napalingon pa samin si Travis bago nagpatuloy sa paglalakad. 

 "Gosh, alam mo bes sobra akong hindi mapakali kanina! Akala ko nga aatras ka na 'e." Natawa ako ng mahina dahil sa sinabi niya. Akala ko naman kung ano na `e. 

 "Told you, wala nang atrasan 'to."

 "Yeah right, kasal ka na 'e. Pero congrats bes, alam kong mahirap sa `yo ang desisyon na 'to at alam ko rin na mahal na mahal mo si kuya. Ang swerte ng mokong na `yan sa`yo, mahal na mahal mo siya mula noon hanggang ngayon. Tsk bakit kasi nakilala pa niya si Mayell? Sana ikaw na lang 'no? Para sana happy!" 

  “Sana nga, pero malay mo naman `di ba? Gagawin ko ang lahat para kay Travis. Sana lang makita niya 'yun,"

 "At sana mahalin ka rin nya! Kalimutan na niya ang babaeng manloloko na 'yon." May sasabihin pa sana ako kay Trish nang sabay kaming napalingon sa pinto, sumilip doon si Travis. Salubong ang kilay nito.

   “Are you two finished? Let's go! They're waiting.” Tamad niyang sabi. 

 "Eto na! Let's go bes!" Hinila na ako ni Trish, naglakad na kami at nilagpasan si Travis na nakatingin lang naman samin. 

 Mabilis kaming naglakad. Nakita agad namin sila mom, sasakay na sana ako sa kotse nang pigilan ako ni mommy. 

 "Anak, doon ka sa kotse ng asawa mo sumakay okay? Mauuna na kami, ingat kayo." Napamaang na lang ako nang isarado ni mommy ang pinto ng kotse at hinila naman ni Mommy Kim si Trish na ngayon ay nakabusangot ang mukha dahil hindi kami sabay na makakapunta sa restaurant. 

 Naiwan akong tulala nang humarurot ang dalawang kotse. Grabe! Iniwan talaga nila ako? 

  “What? Tatayo ka na lang ba d'yan?" Nabalik ako sa ulirat at napalingon kung nasaan ang asawa ko. Nakatayo na ito sa harap ng kanyang kotse hindi kalayuan sa akin. 

 Mabilis naman akong humakbang patungo sa kinaroroonan nito, binuksan ko agad ang shotgun seat at pumasok sa loob. Mahirap na baka iwan pa niya ako. 

 Sumakay na rin ito at pinaharurot ang kotse..

  ******