Kabanata 009

Blanko lamang ang ekspresyong binibigay sa akin ni Lincoln, hindi ko alam kung ano nga ba ang nararamdaman niya o kung ano ang nasa isip niya. Ayaw ko mang aminin pero tuluyan na akong nabigo dahil alam kong sa panaginip na ito ako na naman ang talo.

“Bakit mo ako niloko, O?” tanong ulit nito sa akin, ngayon ay tiningnan niya ako ng malungkot na para bang pagod na pagod nang itanong iyon sa akin dahil kahit anong tanong niya sa akin ay wala siyang makukuha. I never cheated on him. Why should I confess? Wala naman akong aaminin dahil hindi ko naman iyon ginawa.

Kahit sa panaginip lang ay mas pinili kong kumalma dahil hanggang dito ba naman iyon pa rin ang nasa isip niya, ang niloko ko siya. Natawa ako.

“Hindi kita niloko, Lincoln. God knows how much I love you…Mamamatay muna ako bago ko gawin iyon,” sambit ko sa kan’ya. Unti-unting tumulo ang aking luha sa pisngi dahil hindi ko na naman maiwasang maging emosyonal. Na kahit na ibinigay ko sa kan’ya ang lahat ng sa akin ay nakuha pa