Briana's POV. Kabibihis ko lang ng uniform nang lumabas ako ng salas. Ang lungkot sa dibdib ko ay hindi maipaliwanag. Nanlalamig ang puso ko. Nakita kong may hawak si Mommy na wine. Umiinom siya mag-isa? Iyon ang ipinagtataka ko sa aking isipan. Ngayon ko lang kasi siyang nakitang nagkakaganito. Malalim ang kaniyang pinagdadaanan. She was cold in her expression. Yong pakiramdan na ang lungkot-lungkot ng mommy ko. Marahang napalingon siya nang maramdaman niyang nasa likuran niya ako. Doon ko lang na pansin na umiiyak siya. Tila ang lalim ng kaniyang iniisip. Of course, as her only daughter hindi ko maiwasan ang hindi malungkot dahil sa kalagayan ng mommy ko. Napailing siya habang simpling nakatingin sa mga mata ko. Pero yong sakit sa pinagdadaanan niya ay kitang-kita sa kaniyang mga luha. Nilapitan niya ako at niyakap. Napahikbi siya sa balikat ko. Hawak lamang niya ang glass na may laman na wine. Humihikbi siya sa pag-iyak. Sobra siyang nasasaktan deep inside. "I'm sor
Amelia's POV "Hindi po tayo pwedeng magpatalo. Hindi tayo pwedeng magpaapi sa kanila. Nandito po ako mommy. Sasamahan ko po kayo kahit saan, kahit sa anong laban." Hawak-hawak lamang ni Briana ang mga kamay ko nang harapin niya ako. Alam kong sinasabi niya ito para palakasin ang loob ko. Para bigyan ako ng pag-asa. Hindi ko alam? Pero dahil sa pinagdadaanan kong ito parang wala na yatang pag-asa. Hindi na magagamot ang lahat na sakit sa puso at dibdib ko. Hinila ko ang mga kamay ko mula sa pagkakahawak ni Briana sa akin. Napatalikod ako mula sa harapan niya. Ang sakit sa pakiramdam. Pumapatak pa rin ang mga luha sa aking mga mata. "Wala na anak... Sa tingin mo kaya pang ibalik ang lahat? Kung pwede lang sisimulan ang nakaraan para itama ang lahat. Gagawin ko pero hindi pwede." Ramdam kong pinagmamasdan lamang ako ni Briana habang nakatayo siya sa likuran ko. Alam kong nalulungkot siya sa ngayon. Alam kong nasasaktan din siya. "Bakit hindi niyo po si Daddy yayain na magpakasal ka
Alyana's POV"Here the divorce papers Alyana. Kailangan mo itong papirmahan kay Alex as soon as possible. Like I said before, magpapakasal tayo sa maslalong madaling panahon."Malamig na ibinagsak ni Alex ang hawak niyang papers sa table na nasaharapan namin. It was a divorce papers.Binibigyan niya ako ng divorce papers para hiwalayan ko si Alex as my ex-husband. Malinaw na sa kaniya ang lahat na gagawin niya ito sa amin.Alam kong kailangan niyang gawin ito for the security of his family. Para makasigurado siya sa kinabukasan ng kaniyang pamilya.Hanggang ngayon alam kong iniisip pa rin niya na niloloko ko siya. Na pinapaikot ko lang siya sa mga kilos ko.Hindi ko pinansin ang papers na inilapag niya sa ibabaw ng table, sa halip ay nilapitan ko siya.I helped him para alisin ang kaniyang necktie. Malamig lamang siyang nakatitig sa akin. Ibang-iba na siya kaysa dating Eduard na nakilala ko. Malambing at mapagmahal. Higit sa lahat hot.Hindi ko alam kung mahal niya pa ba ako o ginagaw
"Akala ko hindi ka na magpapakita sa akin? Namiss kita Juliana. Hind ko mapigil ang sarili ko na hindi kita makita.""Nababaliw ka na Alex. Pagkatapos ng ginawa mo sa akin sa palagay mo gusto kitang makita? Sa palagay mo namiss din kita? Nagkakamali ka."Nakatalikod lamang siya sa akin. Nakatanaw siya sa labas ng kaniyang opisina. Tila nalulungkot ang matapang na lalaking nakilala ko. May pinagdadaanan ang puso niya.Pinuntahan ko siya ngayon dito sa kaniyang opisina. May maganda akong regalo para sa kaniya. Regalo na ikakabaliw ng puso niya. Gusto ko siyang mabaliw sa akin. Gusto kong maranasan niya kung gaano kasakit ang magmahal ng totoo.Huli na ang lahat para magbago siya. Hindi na maibabalik ang mga oras na nagmakaawa ako sa kaniya. Kailangan kong patayin ang puso ko para sayo Alex dahil iyon ang nararapat at iyon ang makabubuti sa lahat."Nakakatuwa ka. Hindi ko aakalain na mamahalin mo ako ng totoo. Hanggang ngayon hindi ka pa rin makalimot. Patuloy ka pa rin na nagmamahal sa
Alex's POV"Divorce papers na kailangan mong pirmahan Alex. Palayain mo na ako at hayaan mo na akong makahinga." Namilog ang mga mata ko sa gulat. Marahan akong napalunok. Para akong nabulunan dahil sa inihaing salita sa akin ni Juliana.Hihiwalayan niya ako bilang asawa niya? Hindi biro ang gagawin niya. Hindi pwedeng mangyari ang gusto niya.'Palayain mo na ako at hayaan mo na akong makahinga', iyon ang hinihiling niya sa akin. Ang kalayaan niya bilang asawa. Ang pakawalan ko siya para hindi ko na siya masakop pa. Hindi ko alam kung gaano ko siya nasaktan. Hindi ko alam kung gaano ko siya nadurog. "Isa lang ang kahilingan ko Alex. Palayain mo ako. Hayaan mo na akong makawala dahil hindi mo na ako asawa,"Nakatingin lamang ako sa envelope na ihinagis niya sa ibabaw ng table ko. Ito na ba ang wakas ng lahat? Ito na ba ang panahon para singilin niya ako? Bahagya akong napailing. Hindi maaaring mangyari 'to. Hindi pwede. Kung kailangan kong pigilan siya gagawin ko. Hindi niya pweden
Amelia's POVNapasulyap ako sa magara kong wristwatch. Sa pag-ikot ng oras. Hindi ko namamalayan ay labis na akong nananabik sa paghihintay ko sa asawa ko.Gumaan ang aking pakiramdam nang makita kong paparating na ang car ni Alex. Kapag nakikita ko na ang kaniyang sasakyan ay nakakahinga na ako ng maluwag.Kinuha ko ang payong para sunduin siya sa kaniyang sasakyan. Malakas kasi ang bugso ng ulan sa labas. May kasama itong pagdagundong.Bumaba siya ng sasakyan nang makita niya ako. Hindi man lang siya natuwa na nakita ako. Sa halip pagkauyam ang nakita ko sa mga labi niya nang umarko ang mga ito. Parang hindi niya ako asawa."Nag-abala ka pa. Dapat hindi mo na ginawa 'to. Nagpapagod ka lang Amelia." pagbigkas niya na kasing lamig ng panahon. Ang lamig ng pagkatao niya habang papasok kami ng mansion.Hindi naman siya ganito sa akin. Ewan ko kung ano ang nangyayari sa asawa ko? Hindi ko na maintindihan ang ikinikilos niya sa tuwing kasama ko siya. Marami ng pinagbago sa kaniya.Napabun
Briana's POV"Daddy!"Pumatak na lamang ang mga luha ko. Nanikip ang dibdib ko dahil sa nakikita ko kanina pa. Hindi ako makapaniwalang sinasaktan ni Daddy si Mommy.Inis na binitawan ni Daddy ni Mommy. Kita ko ang galit na lumiliyab sa kaniyang mga mata. Gusto niyang durugin ni Mommy sa kaniyang paningin."Narinig ko ang pinag-aawayan niyo ni Mommy Dad. Hindi po ako makapaniwalang nagiging magulo ang pamilyang 'to Daddy. Bakit niyo po hinahayaang masaktan si Mommy?" Nagtatanong lamang ang bawat tingin ko sa kaniya. Pumapatak ang mga luha sa aking mukha. Ang sakit-sakit sa pakiramdam. Parang dinudurog ang damdamin ko sa mga sandaling ito.Ang makita kong nag-aaway sila ni Mommy ay parang sinasakal ako sa leeg. Parang ayaw ko ng mabuhay pa sa mundo. Binabalot ng sakit at hapdi ang aking puso.Nakita kong napahikbi si Mommy sa pag-iyak. Nasasaktan siya. Napapunas rin siya ng kaniyang mga luha. Hindi niya mapigil ang kaniyang paghikbi."Mahal niyo po ba talaga kami Dad ni Mommy o napipi
Alyana's POV"Nasaan na ang divorce papers na ibinigay ko sayo Alyana? Napirmahan na ba ni Alex? Gusto kong makita iyon dahil hindi mo pa sa 'kin ibinabalik." Malamig na kumilos si Eduard sa harapan ko. Nakasuot siya ng long sleeve at black pants. Bagay na bagay sa kaniya ang kaniyang suot. Bumagay pa ito sa kaniyang haircut. Dahil sa suot niya ay nagmimistula siyang Mr. International. Naaamoy ko rin ang pabango niya. Ang lakas makahatak ng amoy niya. Yong tipong hindi ako magsasawa sa kaniyang bango araw-araw.Ito yong gusto sa kaniya. Simply but hot. Kaya nga siguro natutunan ko siyang mahalin. Natutunan ko siyang tanggapin."Hindi pa sa akin ibinabalik ni Alex. Hindi ko alam kung ano ang dahilan niya? Pero babalikan ko siya Eduard. Kakausapin ko uli siya."Hindi ko sinabi sa kaniya ang totoo na ayaw ni Alex na pirmahan ang divorce papers. Kailangan kong magsinungaling sa kaniya.Kailangan kong gawin ito para iiwas sila sa gulo. Alam kong minsan na silang nagtalo noon. Minsan na n
"I have a nice day pero sinisira mo Juliana. Nandito ka ba para sirain ang araw ko? O andito ka para sa asawa mo? Hindi ka ata nadadala Juliana." Oo, pinuntahan ko ang walang kwenta kong ex-husband na si Alex dito sa Empire company para makausap siya. Pero tila mahirap niyang ibigay ang bagay na hinihingi ko sa kaniya. Nakaharap lamang siya sa window at nakatanaw sa labas ng building. His black suit made him perfect and elegant. Maayos na maayos ang kaniyang suot. Maayos din ang kaniyang tindig.Masama ang ihip ng panahon ngayon. Malakas ang pag-ulan sa labas. Malamig ang simoy ng hangin sa buong paligid. Maririnig din ang pagdagundong sa labas ng building company. Nakakatakot ang pagiging tahimik ni Alex habang hawak niya ang glass. Napakalamig niya kung saan siya nakatayo. Ibang-iba na nga siya sa Alex na nakilala ko noon.Malamig na napagala ang aking mga mata sa paligid ng opisina niya. Malinis na malinis ang opisina niya, neat and clean, well-organized rin ang mga files niya.
Alyana's POVNapasulyap ako kay Abby. Tahimik lamang ito habang nakatanaw sa labas ng sasakyan. Ang layo ng iniisip niya. Tila labis siyang nangungulila dahil pauwi na kami galing kay Eduard.Kanina pa siya hindi kumikibo. Lungkot lamang ang masisilayan sa mga mata niya. Alam kong masakit para sa kaniya ang lahat. Alam kong nasasaktan siya ang makitang ganoon ang sitwasyon ng kaniyang ama.Si Avery naman ay nasa may gawi ko. Tila inaantok ito kaya walang kibo. Tahimik lamang ito habang nakasandal ang kaniyang ulo sa kaniyang upuan. Natutulog siya.Hindi maiwasan pumatak ang ilang mga luha ko. Ang saki-sakit ang makitang nagkakaganito ang mga anak ko. Dala na siguro ito sa pangungulila sa kanilang ama. Masakit din na hindi nila makasama si Eduard. Hindi sila sanay na hindi nila nakikita ang kanilang ama.Bahagya kong pinunas ang mga luha ko. Bumabalik tuloy sa isipan ko ang masasayang mga sandaling kasama namin si Eduard. Tila walang kupas ang sayang iyon. Nagtatawanan sa bawat isa. W
Avery's POV "Daddy!" pumatak na lamang ang mga luha ko sa hindi ko namamalayan. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko sa pagbagsak. Pakiramdam ko minaso ang puso ko at labis na nagdurugo ito sa kirot at sakit. I can't imagine myself crying again dahil sa kalagayan ni Daddy. "Anak I'm sorry!" nangingiyak niyang sambit sabay pagyakap sa amin ni Abby. Napahikbi kami sa kaniyang balikat. Ramdam ko ang paghagod ni Daddy sa aming buhok. Nakita namin ang kaniyang sitwasyon. Alam kong ginagawa niya ito para palakasin kami dahil alam niyang hindi namin kakayanin ang makitang ganito ang kalagayan niya. Ramdam namin ang pagmamahal niya bilang ama sa bawat paghagod ng kaniyang kamay. Alam kong sa mga segundong ito ay labis siyang nasasaktan. Labis ang kaniyang pangungulila na hindi kami makasama. Kahit ako hindi ko matanggap na ito ang nangyari sa kaniya. Napaka-unpredictable ng mga pangyayari. Hindi ko inasahan ang lahat ng ito. Kumawala si Daddy sa
Alyana's POV"Eduard... Eduard gagawa ako ng paraan para makalabas ka rito. Hindi ko hahayaan na makulong ka habang buhay."Nanunubig lamang ang mga mata ko dahil sa mga luhang kusang tumatakas sa aking mga mata. Parang baliw ako habang tumatangis sa pag-iyak sa harapan ni Eduard.Hindi ko kayang makitang ganito ang sitwasyon niya. Hindi ko siya matitiis na nasaloob siya ng mga rehas na ito. Hindi kakayanin ng konsiyensya ko.Hindi ko pinangarap ang bagay na ito para kay Eduard. Hindi siya nababagay sa ganitong kalagayan, sa ganitong lugar. Hindi siya masamang tao para makulong. Hindi siya mamamatay tao. Marahan kong hinaplos ang mukha ni Eduard. Nananabik lamang akong mahawakan ko ang kaniyang mukha. Sa pagkakataong ito ay patuloy na umaagos ang mga luha ko. Hindi ko maiwasan ang hindi mapahibik ng malakas."Eduard! Eduard patawarin mo ako! Hindi ko sinasadya. Alam kong ako ang dahilan kung bakit nakulong ka. Ako ang dahilan kung bakit naging ganito ang buhay mo." I shook my head.
Alex's POV"Malinis na ang lahat. Hindi ka na makakagat ng aso na iyon. Hindi na rin siya makakatahol pa. Kahit anong gawin niya pa. Hindi na siya makakalabas sa bilangguan. Doon na siya mabubulok habang buhay."Napasulyap ako kay Mr. Lim. Nakipagkita ako sa kaniya matapos akong makalabas mula sa hospital kahapon. Tanging band aid na lang ang nagsisilbing bakas sa pisngi ko dahil sa ginawa ni Eduardo. Masakit pa ito at makirot.Pinaglalaruan ko lamang ang wine na hawak ko kanina pa. I let out a heavy breath. Sa wakas nakaganti na rin ako kay Eduardo. Nagkakamali siya na ako ang binangga niya.Napaiwas ako ng tingin kay Mr. Lim at napatalikod mula sa kaniya. May ngiting tagumpay lamang sa mga labi ko. Naisahan ko na siya. Ang buong akala niya ay hindi ako papalag sa ginawa niya."Good to hear Mr. Lim, kahit kailan hindi mo ako binigo. Sobra kang maaasahan sa lahat ng mga kaso. Dapat hindi na siya makahanap pa ng butas para hindi na makalabas ang hayop na yon. Make sure na doon na siya
"Ano po ang nangyari? Bakit po hinuli nila si Daddy? Mommy sagutin niyo po kami."I cupped my face. Hindi ko alam kung sasabihin ko ang totoo. Hindi ko alam kung matatanggap ni Abby at Avery ang nangyari?Alam kong masasaktan siya. Alam kong hindi nila ito kayang tanggapin sa puso nila. I shook my head. Nakatingin lamang sila sa akin at naghihintay ng kasagutan. Hindi nila ako maintindihan kung bakit umiiyak ako kanina pa?"Anak! Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang lahat? Sana matanggap niyo. Nag-away kasi ang Daddy niyo at si Alex sa Empire company. Nag-away sila dahil sa akin."Napayakap na lamang ako kay Abby. Niyakap ko na lamang silang dalawa. Doon na ako napahagulgol sa kanilang balikat. Pakiramdam ko pinagtaksilan ko si Eduard. Ang sama-sama ko."Anak I'm sorry! Hindi ko sinasadya! Hindi ko alam na mag-aaway sila dahil sa akin."Nanlamig na lamang ang puso ko sa kirot. Pinipiga ang puso ko sa sakit. Sinasaksak ang puso ko. Dinudurog ang damdamin ko. Hindi ko matanggap. A
Alyana's POV"Eduard natatakot ako. Paano kung may mangyari kay Alex? Paano kung napatay mo siya? Sa tingin mo hindi ka babalikan ng pamilyang Villioner? Masama silang kaaway noon pa."Hindi ako mapakali. Nahihilo na ako kakalakad at kakaisip ko rito sa mansion. Nag-aalala ako dahil sa ginawa ni Eduard. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko?"Handa akong makipagpatayan Alyana para sa pamilya ko. Hindi ako papayag na saktan nila at apihin ang mga mahal ko sa buhay. Hinding-hindi ko sila mapapatawad."Seryosong pagbigkas ni Eduardo. Buo ang kaniyang loob sa kaniyang desisyon na handa niyang ipaglaban ang kaniyang pamilya hanggang sa dulo ng kamatayan.Napakuyom siya ng kaniyang mga kamao. Seryoso siyang nakatingin sa mga mata ko. Wala siyang takot na nararamdaman kahit kapiraso.I shook my head. Hindi ako makapaniwala. Ibang Eduard ang nakikita ko ngayon. Walang takot sa kamatayan. Handa siyang bumuhis ng buhay para sa kaniyang pamilya.Pumatak na lamang ang mga luha ko sa hindi ko nama
Alex's POV "Ahhh! Shit!" Napahawak ako sa aking sintido nang magising ako. Masakit lamang ang aking ulo. Pumipintig ito sa kirot. Nanlalaki ang mga mata ko. "Alex! Sobra akong nag-alala sayo, mabuti nagising ka na. May masakit pa ba sayo? Nasaktan ka ba?" Napalingon ako sa asawa ko kay Amelia. Sobra ang pag-aalala ang makikita sa kaniyang mga mata. Hindi siya mapakali sa harapan ko. Marahan niyang hinaplos ang mukha ko. Napalunok na lamang ako habang nakaupo. Para akong mahilo dahil sa sitwasyon ko. Masakit ang lalamunan ko. "Anong nangyari? Nag-away raw kayo ni Alex sa kompanya. Tinawagan nila ako para puntahan ka rito. Hindi ako mapalagay Alex. Akala ko hindi ka na magigising." Dama ko ang tinding pag-aalala ni Amelia sa akin. Kahit nasasaktan ko siya kung minsan wala lang iyon sa kaniya. Masgugustuhin niya pangkausapin ako at damayan. Hindi niya ako matiis. I hate her as my wife. Hindi ko siya magawang mahalin. Pero sa kabila ng lahat ay nandiyan pa rin siya para sa
"Ahhh!" napasigaw na lamang ako nang biglaang tumilapon ang pinto. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Umiiyak lamang ako."Eduard!" sambit ko nang lapitan ako ni Eduardo. Pag-aalala ang nakikita sa kaniyang mga mata. Hindi ko inaasahan ang agarang pagpunta niya rito para iligtas ako.Humihikbi lamang ako sa dibdib niya habang yakap ko siya. Maingat niyang hinaplos ang buhok ko. I feel safe with him."Bitiwan mo siya. Hindi mo siya asawa Eduard. Ako ang tunay niyang asawa. Ginagamit ka lang ni Juliana pero ang totoo hindi ka niya mahal."Napahiwalay kami ni Eduard. Pareho kaming napaharap kay Alex. Nanginginig lamang ako sa takot. Hindi ko maikalma ang sarili ko."Hayop ka Alex. Pinagkatiwalaan kita. Wala kang utang na loob. Isa kang manloloko. Hindi ka dapat pagkatiwalaan. Sinira mo ang tiwala kong ibinigay sayo. Hindi ko inaakalang magagawa mo ito sa akin pero nagawa mo."Dumagundong na lamang ang boses ni Eduard dahil sa galit niya kay Alex. Nakakuyom ang mga kamao nito. Handa siyang