Laking probinsya si Lylia at maagang naulila kasama ang kapatid niyang may malubhang sakit. Dahil sa hirap ng buhay, namulat siya sa realidad at kinailangan dumiskarte para sa kapatid at sa pang araw-araw nilang gastusin kaya naman naisipan niyang magpatayo ng karinderya malapit sa sabungan. Ngunit matapos niyang madiskubre na si Raze—na kapitan ng barangay nila ang pinagkakautangan ng mga namayapa niyang magulang ay napilitan siyang tanggapin ang deal nito at 'yon ay makasal sila bilang kabayaran sa kalahating utang niya kung hindi ay ipapa-demolish ng kapitan ang bahay pati ang karinderya nila na siyang pinagkukunan nila ng hanapbuhay. Lingid sa kaalaman ng lahat, bukod sa pagiging mag-asawa nila, maninilbihan din si Lylia bilang kasambahay para bayaran ang natitira pa nitong utang sa kapitan. Kilala si Raze bilang kuripot at mahigpit na kapitan sa Barangay Abueña. Strikto siya pagdating sa pag-implementa at pag-apruba ng mga proyekto lalo na sa paggamit ng pondo sa barangay. Matagal siyang nawala sa lugar pero namo-monitor pa rin niya ang nangyayari sa barangay. Ang hindi alam ng iba, isa pala siyang sekretong bilyonaryo na nagmamay-ari ng airlines, hotels at resorts sa Pilipinas na tanging mga may dugông maharlika ang in-accomodate. Nang bumalik siya, sa sabungan niya unang nakita ang babaeng sa larawan lamang niya nasilayan—si Lylia, ang babaeng nagkakautang sa kanya at doon nabuo ang mapaglaro niyang plano at 'yon ay pilitin itong pakasalan siya. Posible kayang mauwi sa totohanan ang deal nila o isa sa kanila ang madudurôg at uuwing luhaan?
View MoreLYLIA'S POV
Habang nagse-serve ng mga tao mula sa sabungan, napansin kong nagsisikuhan sina Lira at Love na para bang may minamataan sa labas ng karinderya. Maya-maya pa ay nagbulungan sila at bumungisngis animo'y kinikilig. Anong pinagbubulungan ng dalawang 'to? Sinundan ko ng tingin ang tinitingnan nila at bahagyang napaatras nang makita ko si Kapitan. Anong ginagawa niya rito? “Miss ganda, ayos ka lang? Ba't parang nakakita ka ng multo dyan?” tanong ni Keano, isa sa mga regular customer namin. “Ah wala,” sagot ko at mabilis inilipat ang tingin sa ibang bagay nang magtama ang mata namin ni Kapitan. “Wala na kayong i-o-order?” “Wala na, busog na nga kami sa ganda mo,” biro pa nito na tinawanan ng mga kasama niya. “Bolero. Kumain ka na nga dyan.” Sikmat ko at inamba sa kanya ang dala kong tray. “Ito naman, ang sungit—oy kapitan! Dito na! May magandang dalaga rito!” kaway niya sa direksyon ni kapitan. “Baliw!” dali-dali akong umalis doon nang mapansin kong papunta na sa direksyon namin si Kapitan. Kahit kailan talaga, pahamak ang Keano na ‘yon. “Miss ganda! Bumalik ka rito! Ipapakilala ka namin kay kapitan!” Napapikit ako nang mariin at marahas na umiling. “Busy ako! Mga trip niyo ha! Wag ako!” sigaw ko pabalik. Pagakalapit ko ng counter, kumunot ng noo ko nang biglang lumapit sa akin ang kapatid at kaibigan ko na nakangisi. “Oh, napaano kayo? Ngisi-ngisi niyo dyan?” Nagkatinginan sila at humagikgik na parang mga bata. “Bagay kayo ni Kapitan,” sabay nilang sagot. “Akala ko namamalikmata lang ako no'ng isang araw na nandito siya pero hindi pala. He's staying for good,” Love said, still grinning. “Ewan ko sa inyo, magtrabaho na nga lang kayo—” “Miss ganda! Dalawang serve ng lumpiang shanghai at sisig please!” sigaw ni Keano kaya wala akong nagawa kundi ang bumalik doon. Hindi ko alam bakit kinakabahan ako habang patungo sa table nila. Si Keano kasi, nang-asar pa. Matagal na simula no'ng makita ko si kapitan sa personal at ngayon, ang matured na niyang tingnan. Last time na nakita ko siya ay payat pa pero ngayon, ang bulky na ng katawan. Halatang nag-gym. He looked sexy and hot with his braided hair. “Miss ganda?” Keano snapped. Napakurap ako at napatingin sa kanya. Ngayon ko lang napansin na nakarating na pala ako sa table nila at titig na titig kay kapitan. Nakakahiya! “Ah, ito!” Nataranta ako sa paglapag ng mga pagkain nang mapansin kong nakasunod ng tingin sa akin si Kapitan. “Careful!” Mabilis na kinuha ni Kapitan ang kamay ko nang muntik nang matapon ang mainit na sabaw sa kamay ko. “Are you hurt? Hindi ba natapunan?” “H-Hindi naman,” I replied, a bit shy. Nakita kong umangat ang sulok ng labi niya na para bang nagpipigil na ngumiti. Nag-angat siya ng tingin sa akin kaya agad akong nag-iwas. Binawi ko ang kamay ko sa kanya at tumalikod. “Enjoy,” tanging nasabi ko. Bago ako maglakad pabalik, narinig ko pa silang tumawa nang mahina kaya mas lalo akong nahiya. “Her name is Lylia, right?” rinig ko pang tanong ni kapitan. “I like the softness of her hand.” Natigilan ako. Ako? Malambot ang kamay? Sa dami ng ginagawa ko rito sa karinderya? Imposible! — Ala sais ng gabi no'ng matapos ang sabungan kaya nagsimula na rin kaming magligpit. “Ate, hindi pa ba uuwi sina kapitan?” tanong ni Lira na nagpupunas ng table habang ako naman ay nagliligpit ng pinagkainan. “Malay ko. Napasarap yata usapan nila.” Nagpatuloy ako sa ginagawa hanggang sa mapunta ako sa table nila kapitan. “Excuse me, kunin ko lang,” tukoy ko sa mga plato na nakaayos sa lamesa. Hindi ko pinansin ang paninitig ni kapitan at akmang kukunin ang mga plato nang maunahan niya ako. “Let me,” he said, coldly. Hinayaan ko siya at no'ng mailagay na niya lahat sa tray, tinalikuran ko sila. “Hindi man lang nagpasalamat?” rinig kong sabi ng isa nilang kasama. “Hayaan mo na. Ganyan talaga si miss ganda,” Keano added. “Masungit pero mabait naman.” “Kinda bastôs, bro. Hindi na nga pinansin si kapitan kanina tapos ngayon hindi man lang nagpasalamat? Babae nga naman.” Pumintig ang tenga ko sa sinabi ng lalaki. Huminga ako nang malalim at nilingon ang kinaroonan nila. Padarag kong inilapag ang tray sa lamesa at tiningnan ang lalaki na salubong ang kilay. “Ikaw ‘yong nagsalita, ‘di ba? Ba't ikaw ang nagrereklamo? Ikaw ba si kapitan?” kalmado kong tanong pero deep inside gusto ko na siyang suntûkin. “Oo, ako nga,” pag-amin niya na tila nanghahamon. “He helped you at wala man lang pasalamat?” Natawa ako. “Patawa ka rin ‘no? Ikaw ba si kapitan? And actually, magsasara na kami. Ano pa bang ginagawa niyo rito? Pag-usapan ako behind my back?” bumaling ako ng tingin kay kapitan na matamang nakatitig sa akin. “Maraming salamat sa pagtulong kapitan pero sana hindi niyo na lang ginawa kasi kaya ko naman. Tingnan mo tuloy, pumuputôk butsi ng kasama mo,” sarkastikong dadag ko. Napatayo ang lalaki at tingin ko nainis na sa akin. “Why don't you tell her, Raze? That you're here for her debt!” bulalas ng lalaki na nagpatigil ng mundo ko. Kung gano'n, s-si kapitan pala ang pinagkakautangan ng mga magulang ko? “Hey, hey, Ashel, calm down—” “Not now, Keano. Naiinis ako sa babaeng ‘yan.” “Mas lalo ako!” sigaw ko. “You're here for my debt, right? Fine, magbabayad ako!” Pero ang totoo wala akong maipapambabayad sa kanila. Akmang tatalikuran ko sila nang may humawak sa kamay ko at no'ng lingunin ko ay panandaliang tumigil ang pagtibôk ng puso ko nang makita kong si kapitan. “A-Ano pa ba ang gusto mo?” “I am here to demolish your house,” deritso at walang kaemo-emosyon niyang sabi. “As of this moment.” “W-Wala kang karapatan para gawin ‘yon.” Utal kong sabi. Ngumisi siya. “Sad to say, I can since this is my property,” kaswal niyang sabi at namulsa. “But I would like to make an offer.” Bahagya akong napaatras nang ilapit niya ang mukha sa akin. “A-Ano n-naman?” “Be my wife.”“A-Anong ginagawa mo rito?” kinakabahang tanong ko nang makalapit sa kinaroroonan niya. Hindi siya kumibo at nanatili sa kanyang posisyon na tila walang narinig. “H-Hinahanap na ba ako? T-Tapos na ba ‘yong party?” sunod-sunod kong tanong pero denedma lang niya ako. “Razen—” “Now, you're asking?” biglang sabi niya kaya bahagya akong napaatras. “Kuya is looking for you pero wala ka.” Napayuko ako. “S-Sorry.” “You're causing trouble in our family, Lylia. But I like that. You know why? Hindi ka katulad ni Sheila na bida-bida. Nakakainis ‘di ba? Na parang siya pa ang kinasal.” Natahimik ako. I don't know if he's being sarcastic pero gusto kong sangayunan ang sinabi niya. “Pero maging matapang ka naman. I don't like weak people. Ano hahayaan mo na lang na kunin niya sa'yo ang pagiging asawa kay kuya? Pathetic.” Nakagat ko ang ibabang labi sa narinig. Hindi ako nakailag sa pangre-real talk niya. I know he's just being real and honest, at isinasampàl niya ‘yon sa akin para m
“A-Ate? Anong ginagawa mo dito?” salubong sa akin ng kapatid ko pagkapasok ko ng bahay. “Tapos na agad ang after party ng kasal niyo?” Napayuko ako. “H-Hindi ko kayang makipagsalamuha sa mga taong nandoon. Puro mayayaman. Iba-iba ang gamit na salita. Hindi ko sila maintindihan.” Bigla akong nanliit sa sinabi ko. I was not confident enough to face them. Hindi ako makasabay sa kanila lalo na kapag nag-uusap sila. Sobra akong nap-pressure. Sinubukan ko naman pero sa huli na-a-out of place pa rin ako. Ako nga ‘yong bride pero parang si Sheila ang kinasal dahil halos lahat ng tao doon ay siya ang kumakausap lalo na ‘yong mga may dugong maharlika. I felt so small and vulnerable. Kung hindi pa lumapit sa akin sina Keano, Razen, Mang Isko at Aling Lena ay baka naging tuod ako kakapanood sa mga bisita. I felt invisible in the crowds. Walang pumapansin. Walang nakakakita. Walang may paki kung nag-e-exist ako. Sabi ko sa sarili ko, kasal ko ba talaga ‘to? O kay Sheila? Pumunta nama
“Nilalamig ka pa rin ba?” tanong ko nang bigla siyang magsumiksik sa akin na parang bata. “Gusto mo bang uminom ng tubig?” Tumango siya ng isang beses at yumakap sa katawan ko. “A lil bit cold, baby. Pero mawawala rin naman ‘to basta yakap lang ako sa’yo, hm?” minulat niya ang kabilang mata at pilit na ngumiti. Napansin kong nahihirapan siyang lumunok ngunit no’ng gumalaw ako para tumayo, humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. “Huwag. Dito ka lang.” Pigil niya sa akin. “Ikukuha lang kita ng maiinom saka ipagluluto na rin kita ng makakain na lugaw. Kanina pa nagmamaktol ang tyan mo. Hindi mo ba naririnig? O talagang sanay kang magutom?” sermon ko sa kanya. “Bitaw na.” Nagmulat siya ng mata at napansin kong nanunubig ‘yon dahil na rin siguro sa taas ng lagnat niya. Napapikit siya nang idampi ko ang palad ko sa noo niya at napagtantong mataas nga ang lagnat niya. “K-Kapitan,” I warned and he just pouted. “Hindi mo’ko madadaan sa pacute mong ‘yan. Kailangan mong kumain par
“Are you sure, Lyl?” tila nababahala niyang tanong. “Tikim lang?” Palihim akong natawa sa tanong niya na para bang may gusto pa siya sabihin pero hindi niya magawa. “Titikman lang,” ngumisi ako. “Kapag nasarapan, isusubo ko. Pwede ba ‘yon?” Suminghap siya at marahas na sinuklay ang buhok gamit ang mga daliri. “You’re driving me insane, baby. Sigurado ka bang kaya mo?” Tinapunan ko siya ng tingin. “Try me, Kapitan. Saka wala pa naman, eh. Kumalma ka.” He cursed under his breath. “Paano ako kakalma kung hawak-hawak mo habang tinataas-baba? Sige nga, Lyl—fvck!” Umawang ang bibig niya nang simulan kong halik-halikan ang kahabaan niya hanggang sa tumapat ang bibig ko sa ulo ng alaga niya. Dahan-dahan kong inilabas ang dila at napapikit ito nang dilaan ko ang ulo ng pagkalaláki niya. “S-Shiit!” He cursed. Pinanood ko ang reaksyon niya nang umangat ang mukha nito dahil sa sarap. Napangiti ako dahil alam kong nagugustuhan niya ang ginagawa kong magpapaligaya sa kanya.
Ang lungkot ng mga mata niyang nakatingin sa akin kaya hindi ko maiwasang mag-guilty. Kanina pa umuulan kaya siguradong kanina pa siya nandito. “Pumasok na tayo sa loob.” Hahawakan ko na sana siya sa kamay nang i-abot niya sa akin ang dalang bulaklak. “Para sa’yo. Pasensya na kung nabasa.” Malumanay nitong sabi na halos bumulong na dahil sa hina at nanginginig na boses. Huminga ako ng malalim bago tinanggap ang bulaklak. “Hali ka na sa loob.” Anyaya ko at inipit ang bulaklak sa dibdib ko kahit basa na. Magpapalit na lang ako ng damit. “Kung bakit kasi hindi mo kami tinawag.” “Papapasukin mo ba ako kung tinawag kita?” tila bata niyang tanong. “Anong akala mo sa akin gano’n katigas ang puso para hindi ka papasukin?” Nagbaba siya ng tingin. “Sorry.” “Tapos itatanong mo kung nag-aalala ba ako? Syempre, oo. Sinong hindi, ‘di ba?” Marahas akong napabuntong hininga. “Tara na sa loob.” Hindi siya gumalaw kaya inakay ko na. Mukhang nanghihina na, eh. “Sorry,” bulong ni
“Lyl, sandali lang,” habol niya sa akin. “Magpapaliwanag ako.” “Para saan pa, Raze? Sa tingin mo nakakatuwa ang ginawa ng daddy mo? Na idamay ang mga magulang ko para mapapayag ako? Para pagtakpan ka? Magsinungaling? You could’ve just told me, Raze.” Hinihingal kong bwelta dahil sa pinaghalong inis at galit. “H-Hindi ka papayag kung sinabi ko agad sa’yo ang totoo,” aniya na nagpatigil sa akin sa paglalakad. “I’m sorry.” “Para pakasalan kita, kailangan mong magsinungaling sa akin? Gano’n ba ‘yon, Kapitan? Na gamitin ang mga magulang ko?” "I didn't intend to involve your parents, Lyl. It wasn't me..." “It’s your father,” diin ko. “A manipulator.” Nakita kong natigilan siya. “Hindi niya rin intensyon na gamitin ang—” “Of all reason, bakit sila? Dahil bibigay agad ako? Tinanggap ko na nga ‘yong pakiramdam na parang minamaliit nila ako para sa’yo pero b-bakit Raze? Nananahimik na nga ‘yong mga magulang ko, oh.” Nagsimulang manlabo ang mga mata ko dahil sa namumuong luha.
“W-Wala bang makakakita sa atin dito?” hinihingal kong tanong dahil pakiramdam ko naubos ang lakas ko sa walang tigil nitong paglabas-masok sa akin. Nandito pa rin kami sa tagong garden, pagod sa init na pinagsaluhan namin. “Wala, baby. No one knows this place. Ako lang.” Paninigurado niya sa akin. Nasa ibabaw niya ako at pareho kaming hubo’t-hubád kaya hindi ko maiwasang mag-alala na baka may makakita sa amin dito. Napangiti ako nang maramdaman kong hinaplos niya ang buhok ko. Nag-angat ako ng tingin sa kanya kasabay ng pagtingin din niya sa akin. “Does it hurt?” he asked, worried. “Should I pull it out?” Umiling ako. “Let it stay,” I replied and smiled. “Bukas na ang kasal natin. Anong plano mo?” Ngumiti siya. “Honeymoon agad,” sagot nito at ngumisi. “Saan mo gusto?” Mahina ko siyang hinampas sa dibdib. “Iyang ngiti mo, ah. Halatang may balak. Kahit saan naman basta kasama kita.” “May balak naman talaga,” aniya at tumawa ng mahina. “Ibang bansa? Maldives? Paris?
Bahagya akong napa-atras at hindi makakurap sa sobrang gulat. P-Paanong may k-kakambal siya? Bakit hindi niya nabanggit sa akin? Razen? Raze? Did Sheila mistook him for Raze? Oh God! “Wait, she looks familiar, bro. I think I’ve seen her before,” nagsimula siyang humakbang palapit sa akin habang iniisip kung saan niya ako nakita. Pero imposibleng nakita niya ako kanina. Nakaalis na ako no’n bago pa sila lumingon ni Sheila. “Hm, ikaw ‘yon ‘di ba?” Napapitlag ako nang bigla niya akong hawakan. “A-Anong sinasabi mo?” umatras ako. Babawiin ko na sana ang kamay ko nang humigpit ang pagkakahawak niya ro’n. Pakiramdam ko sasabög na ang dibdib ko sa sobrang pagwawala no’n. Hindi ako makahinga ng maayos. Kung si Raze nakaka-intimidate ang awra, mas lalo ang kakambal niya. Parehong-pareho sila ng tatay niya. Napigil ko ang hininga nang ilapit niya ang mukha sa akin. Sa puntong ‘to, gusto ko na lang tumakbo. “May mga naiwang bakas,” napalunok ako nang haplusin niya ang mukha ko at
“I’m sorry,” paghingi ko ng paumanhin. “Bakit, Lyl?” Hindi ako nakasagot. Nanatili akong nakayuko habang magkadaop ang palad. “Hindi mo ba ako gusto? Kaya umaayaw ka na ngayon?” “H-Hindi sa gano’n, R-Raze.” “Then why, Lyl? Okay naman tayo no’ng umalis ako. Bakit? What makes you change your mind? Am I not that likeable?” puno ng pagsusumamo nitong tanong. “I can change, Lyl. I’m trying.” Huminga ako ng malalim dahil pakiramdam ko kinakapos ako ng hangin dahil sa nangyayari. “I’m sorry,” was all I can said. “Si Raf ba?” “Hindi!” mariing tanggi ko. “N-Namamadalian lang ako kaya ayoko m-mo na at sana maintindihan mo.” Sinubukan kong lumapit sa kanya ngunit gano’n na lamang ang pagsikip ng dibdib ko nang umatras siya palayo sa akin. “I don’t get it, Lyl. Ano bang mali sa akin?” “W-Walang mali sa’yo, Raze.” I can’t tell him kung ano ‘yong nakita ko sa kwadra dahil nandito ang nanay niya. I saw it with my own eyes kaya imposibleng hindi siya ‘yon. Tinawag pa siya ni
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments