“MASAYA ako para sa inyo,” tuwang-tuwang sabi ni Randell nang tawagan ito ni Danny para ibalita dito na official na silang dalawa.
“Thank you,” masayang sabi ni Danny, ginagap nito ang isang kamay niya habang ang isang kamay ay nakahawak sa manibela, “I am the luckiest man in the world!”
“Yes you are. And Olivia is the luckiest woman in the world to have you,” sagot naman ni Randell dito.
Naiiling na lamang siya habang nakikinig sa usapan ng dalawa. Hindi niya alam kung nabigla nga ba siya nang mapapayag siya ni Danny na maging girlfriend nito. Gayunpaman ay alam niyang madali lamang naman itong matutunang mahalin.
Pasasaan ba at mah
INISMIRAN ni Olivia si Gabriel saka niyaya si Danny sa may veranda para makapag-usap sila ng maayos. Gusto rin niyang bigyan ng moment sina Gabriel at si Stacey na magkalapit sa isa’t-isa. Nagulat nga siya kay Stacey dahil hindi man lamang ito nangilag nang kargahin ni Gabriel, usually kasi ay mailap si Stacey kapag bago lang nitong nakikilala ang tao. Imposible namang naalala pa nito ang mukha ng daddy nito dahil two and a half-year old lang si Stacey nuong bigla na lamang mawala si Gabriel sa buhay nilang mag-ina. “I’m glad to see them happy,” sabi ni Danny sa kanya. Tumango siya. “It’s about time na tayo naman ang maging masaya,” sabi nitong hinawakan ang isang kamay niya, at hindi niya alam kung bakit
“NAKAKAPIKON ka na!” Yamot na sabi ni Olivia kay Gabriel nang mapansin niyang palagi na lang itong nanadya asarin siya sa tuwing madadatnan nito sa bahay si Danny. At saka bakit inaaraw-araw naman yata nito ang pagbisita kay Stacey? Sabagay, matagal rin itong nawalay sa kanilang anak, baka gustong bumawi. “Nakakapikon, bakit naman?” Maang-maangan na tanong ni Gabriel sa kanya, kita niya ang amusement sa mga mata nito habang tinitingnan siya. Umiwas siya ng tingin dahil pakiramdam niya ay nakukuryente siya sa mga titig na iyon ni Gabriel. “Basta, naiinis ako. P-Parang sinasadya mo kasing harangin iyong relasyon namin ni Danny?” “Reall
“PAPATAYIN na muna kita bago ka mapunta sa iba!” Parang nasisiraan ng bait na sigaw ni Arlyn habang nakatitig sa natutulog na asawa saka tiningnan ang hawak na gunting. Napahikbi siya. “I’m sorry. . .mahal na mahal kita. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko,” naupo siya sa tabi nito at tuluyang napaiyak. Hindi niya maipaliwanag kung ano itong nararamdaman niyang obsesyon para kay Gabriel but she is willing to do everything, mapanatili lang ito sa buhay niya. Ibinalik niyang muli sa drawer ang hawak na gunting. God, kung anu-ano na talagang kabaliwan itong naiisip ko. Hindi naman ako ganito sa ibang lalaki. Pero bakit kay Gabriel, sobra-sobra iyong nararamdaman ko?&n
KUNOT-NUONG nilingon ni Gabriel ang pamilyar na babae at ang batang kasama nito. Hindi niya alam kung bakit parang may kung anong kumurot sa dibdib niya. May kaugnayan ba siya sa mga ito? Damn. Gusto na niyang mapikon sa sarili niya dahil wala talaga siyang maalala, wala siyang matandaan. Blangko ang lahat sa kanya. Tiningnan niya si Arlyn. Hindi niya alam kung masaya nga ba siya o hindi sa piling ng babaeng ito. Pati ba pakiramdam niya, nagkaamnesia na rin? Sa totoo lang, wala siyang maramdamang kung ano kay Arlyn. And yet magkakaanak na sila. Himigpit ang pagkakahawak nito sa braso niya. “I love you so much, Gabriel,” sabi nito sa malambing na tinig. 
KANINA pa niya pinagduduhan ang mga kilos ni Arlyn nang mapansin niyang tila nagsasakit-sakitan lamang ito kaninang makita nila si Carlo. Hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa utak ni Arlyn. Pero may hinala siyang may gusto itong itago sa kanya kaya naman siniguro niyang nasa short na suot ang calling card na ibinigay sa kanya ni Carlo. Kailangan niyang makausap si Carlo. Hindi na niya nagugustuhan ang nangyayaring ito sa kanya. Pakiramdam niya ay minamanipulate na ni Arlyn ang buhay niya. Baka may kinalaman rin ito sa madalas na pananakit ng ulo niya. What if nilalason na pala siya nito ng hindi niya alam? Kailangang maging maingat siya. From now on ay hindi
MAAGA pa lang ay nakabihis na si Gabriel. Ang balak sana niya ay makipagkita muna kay Carlo bago pumasok sa opisina kaya nagulat siya nang nagbihis rin si Arlyn at nagpapasama sa kanya papunta sa OB-gyne nito. Wala siyang nagawa kundi samahan itong magpa-check up. Siiguro ay ihahatid na lang niya ito pauwi ng bahay pagkatapos. Ayaw niyang marinig nito ang lahat ng mga itatanong niya kay Carlo. Ewan pero pakiramdam niya ay hindi para dito ang engagement ring na ipinagawa niya. At bagaman kumbinsido na siya na nag-aalala lamang ito sa kanya kaya gusto nitong ma-check kung sino talaga si Carlo, gusto pa rin niyang makausap si Carlo nang hindi nito alam. Napakaraming gumugulo sa utak niya.&
ALAM ni Arlyn, hindi titigil si Gabriel hangga’t hindi nito nakakausap ang Carlo na iyon. Kailangang gumawa siya ng paraan para hindi makapag-usap ang mga ito kung kaya’t palihim siyang nagmessage sa Uncle Jaypee niya at sa mother-in-law niya. Kaya naman pagkagaling nila sa kanyang OB-gyne ay kaagad silang dumiretso sa bahay ng mother-in-law niya. Dinatnan niya duon ang Uncle Jaypee niya kausap ang mother-in-law at father-in-law niya. “Ano ba iyong importante ninyong sasabihin at minamadali nyo pa kami?” Tanong kaagad ni Gabriel sa mga ito, hindi maitago ang impatience sa boses nito. “Iho, kailangan nating pag-usapan ang tungkol sa mga negosyo. . .” anang Uncle Jaypee niya, nagpalitan pa sila ng tingin nito na p
“NAKA-SCHEDULE na kayong dalawa ni Arlyn patungong Amerika next week. Gusto namin ng Papa mo na duon manganak si Arlyn. Anyway kailangan mo rin namang bumalik duon para sa check up mo, mas mabuting bumalik na kayo ng mas maaga.” “Ma. . .” “Naka-book na ang ticket ninyo,” Sabi ni Donya Amanda, napabuntong hininga na lamang ng malalim si Gabriel. Hindi na siya nakipagtalo pa sa ina tutal ay ito rin naman ang masusunod sa huli. “Okay, if that’s what you want,” tipid na sagot na lamang niya. Lihim na napangiti si Arlyn. Ang dami ng plano sa isip nito at kung ito lamang ang masusunod ay hindi na nito gugustuhin pang umuw
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya. Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan. Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito. Kaya hangga’
“ANIKA, mabuti naman at napatawag ka? Kumusta ka na?” “I’m okay. My God, hindi ko alam na muntik ka na palang mapatay ng babaeng iyon!” Sabi ni Anika kay Gabriel nang magvideo call ito sa kanya. “Wala ito, malayo sa bituka!” Sabi niya ditto, “How about you? Kumusta ka na? Babalik kami nina Olivia dyan, may mga documents lang akong aayusin ditto. Susurpresahin namin si Tonet. Saka na naming ipapaalam sa kanya na babalik kaming lahat dyan para masamahan ka namin. . .” “Hindi pa nga gaanong magaling ang sugat mo, magpalakas ka na muna. Saka bakit trabaho kagad ang inaasikaso mo?” “Habang nagpapa
“ANAK, nang dahil sa akin nalagay ka sa ganitong sitwasyon,” Halata ang guilt sa mukha ng Mama ni Gabriel nang tingnan siya, “Hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama saiyo. Thank God, walang natamaang vital parts sa katawan mo kahit na nga ang daming saksak na tinamo mo,” sabi nitong biglang napatiim bagang, “Baliw talaga ang Arlyn na iyon. I can’t believe ako pa mismo ang nagtulak saiyo na pakasalan ang babaeng iyon!” Kita niya ang pagsisisi sa mga mata nito habang nagsasalita. “Nangyari na ito, Ma. Ang tanging magagawa na lang natin ay magtulungan para masentensyahan sila ni Ninong Jaypee nang habambuhay na pagkabilanggo.” Aniya sa ina. “Salamat at sa
“ANAK. . .” Umiiyak na niyakap ni Arlyn ang kanyang anak saka tumingin sa kanyang ina, “Salamat at pinagbigyan ninyo ang kahilingan ko.” Aniya ditto. “Kung ako lang ang masusunod, ayoko na sanang makita ka pa,” Galit na sabi nito sa kanya, “Pero naisip kong karapatan pa rin naman ng anak mo na makilala ka. H-hindi ko lang alam kapag nagkaisip na siya k-kung ikatutuwa niyang malaman ang dahilan kung bakit ka narito sa bilangguan. Hindi ka na nahiya sa mga kalokohang ginawa mo!” “Kaya nagawa ninyo akong tikisin?” Punong-puno ng hinanakit na tanong niya ditto. Tiningnan siya nito ng masama, “Anong gusto mong gawin namin? Yang katigasan ng ulo moa ng nagdala saiyo sa kapahamakan.
“ANONG GINAGAWA MO DITO?” Walang kaemo-emosyon na tanong ni Arlyn kay Olivia nang dalawin siya nito. “Gusto ko lang makasiguradong nasa bilangguan ka nan gang talaga at hindi na makakatakas pa!” Sagot nito sa kanya. Ngumiti siya, “Who knows, baka bukas makatakas ulit ko?” Nang-aasar na sabi niya rito. “Iyon ang hinding-hindi na mangyayari. I’ll make sure makukulong ka na ng habang buhay dito.” Tiningnan niya ito ng masama, “Kung meron mang dapat mabulok sa bilangguan, ikaw iyon dahil inagaw mo ang asawa ko. Ninakaw moa ng karapatan ng anak ko!” Napa
NAPAKISLOT si Arlyn nang matanawan si Olivia papalabas ng airport kasama ng anak nito at ng Yaya. Sa unahan at sa likuran ng mga ito ay mga body guards. Napaismid siya saka inihanda ang sarili. Susugurin niya si Olivia. Iyon lamang ang tanging paraan para mawala na ito sa buhay niya. Huminga siya ng malalim. Wala ng atrasan ito. Kailangan niya itong mapatay. Susugod na siya nang makita niya si Gabriel na bumaba ng sasakyan at tila sabik na sabik na sinalubong ang mag-ina. Parang biniyak ang dibdib niya nang halikan at yakapin nito nang mahigpit si Olivia. Kitang-kita niya sa anyo ni Gabriel ang excitement at ang katuwaan habang kasama si Olivia. Kaila