“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya.
Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan.
Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito.
Kaya hangga’
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
Ipinikit ni Olivia ang kanyang mga mata. Ramdam niya ang pangangatal ng kanyang buong kalamnan dala ng matinding takot na nararamdaman. Diring-diri siya habang hinihipo ng kanyang step-father ang kanyang katawan. Actually gusto niyang masuka. Gusto niyang sumigaw at umiyak. “Tito Roman, wag po. Maawa na po kayo sa akin,”aniya sa pagitan ng pag-iyak at paghikbi. Nasaan ka ba mommy? Bakit mo ako hinayaan ditong mag-isa sa bago mong asawa? “Ang ganda mong bata, Liv, parang hindi pang nine years old ang katawan mo,” tila naglalaway na sabi ni Roman, kitang-kita ang pagkahayok sa mga mata nito habang hinahaplos ang maseselang bahagi ng katawan ni Olivia. Hindi maintindihan ni Olivia kung bakit siya ginag
“What the f&*k!?” Tili ni Olivia nang maramdamang may tumapak sa suot niyang mamahaling sapatos. Sa lahat pa naman ng ayaw niya ay iyong nadudumihan ang suot niya. Nanggigigil siya, “Excuse me?” tawag niya sa lalaki pero ni hindi siya nito nilingon,dire-diretso lang ito sa men’s toilet. “Hey, are you dumb?” Deadma pa rin ito kaya napatili siya ng malakas, “Hey, bastard!!!!” Ni hindi siya nito nilingon. Mas lalo siyang nanggalaiti sa galit. “Olive, ‘wag ka ditong mag-eskandalo, ano ba? Nakakahiya,” bulong sa kanya ni Pamela, hinila nito ang braso niya papalayo ngunit yamot na ipiniksi lamang niya iyon, &ldq
ABALA si Gabriel Craig sa pagbabasa ng mga documents na iniabot sa kanya ng kanyang secretary para pirmahan. Mas dumami ang obligasyon niya sa kanilang mga negosyo ngayong nagretire na ang kanyang mga magulang sa pagpapatkbo ng mga iyon at ipagkatiwala na lamang ang lahat sa kanya. Sabagay, it’s about time na e-enjoy naman ng parents niya ang lahat ng pinaghirapan at magtravel na lamang ang mga ito abroad. Ang kaisa-isa naman niyang kapatid na si Javier ay hindi pa niya maasahan dahil abala pa ito sa pag-aaral lalo pa at next semester ay graduating na ito. Hopefully. Hindi niya alam kung kanino nagmana ang kapatid niyang iyon dahil bukod sa napaka-immature ay parang walang ambisyon sa buhay. Palibhasay pinalaking spoiled n
“OLIVIA. . .” parang naiiyak na nagagalit ang pakiramdam ni Javier habang sinusundan ng tingin si Olivia. Pinagsisipa niya ang mga mesa saka mabilis na hinablot ang kwelyo ng isang estudyanteng nakita niyang tila natatawa sa ginawang pambabasted sa kanya ni Olivia. Namutla ang estudyante, waring maiihi na hindi maintindihan, gumitli ang pawis sa nuo. ”Pinagtatawanan mo ba ‘ko?” Nanggagalaiti sa galit na tanong niya. Sunod-sunod ang iling nito. Kumpara sa katawan niya, nagmistula itong isang bubuwit sa harapan niya. Sikat rin naman siya dito sa campus dahil isa siya sa mga varsity player ng basketball. Kilala rin siya sa pagiging mainitin ang ulo at marami na rin siyang nasapak na mga kalabang player.&nbs
“PAKISABI hindi ako nagpapaligaw,” may kasamang pag-irap na sabi ni Olivia kay Gary nang ibalik niya rito ang mga bulaklak at chocolates na ipinabibigay raw ni Javier. “Ako ang mapapagalitan nun kapag hindi mo ‘to tinanggap, Olive,” nagsusumamo ang anyong sabi nito sa kanya, “Saka patay na patay saiyo yong kaibigan ko, sana naman hayaan mo na lang syang mag-express ng feelings nya saiyo. Seryoso naman sya saiyo eh.” Tinaasan lang niya ito ng isang kilay. “Please Olive, ‘wag mo namang ipahiya iyong kaibigan ko.” “Bakit ka ba pumapayag na maging sunod-sunuran sa kaibigan mo, ha?” tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa, &l