MAAGA pa lang ay nakabihis na si Gabriel. Ang balak sana niya ay makipagkita muna kay Carlo bago pumasok sa opisina kaya nagulat siya nang nagbihis rin si Arlyn at nagpapasama sa kanya papunta sa OB-gyne nito. Wala siyang nagawa kundi samahan itong magpa-check up. Siiguro ay ihahatid na lang niya ito pauwi ng bahay pagkatapos.
Ayaw niyang marinig nito ang lahat ng mga itatanong niya kay Carlo.
Ewan pero pakiramdam niya ay hindi para dito ang engagement ring na ipinagawa niya. At bagaman kumbinsido na siya na nag-aalala lamang ito sa kanya kaya gusto nitong ma-check kung sino talaga si Carlo, gusto pa rin niyang makausap si Carlo nang hindi nito alam.
Napakaraming gumugulo sa utak niya.
&
ALAM ni Arlyn, hindi titigil si Gabriel hangga’t hindi nito nakakausap ang Carlo na iyon. Kailangang gumawa siya ng paraan para hindi makapag-usap ang mga ito kung kaya’t palihim siyang nagmessage sa Uncle Jaypee niya at sa mother-in-law niya. Kaya naman pagkagaling nila sa kanyang OB-gyne ay kaagad silang dumiretso sa bahay ng mother-in-law niya. Dinatnan niya duon ang Uncle Jaypee niya kausap ang mother-in-law at father-in-law niya. “Ano ba iyong importante ninyong sasabihin at minamadali nyo pa kami?” Tanong kaagad ni Gabriel sa mga ito, hindi maitago ang impatience sa boses nito. “Iho, kailangan nating pag-usapan ang tungkol sa mga negosyo. . .” anang Uncle Jaypee niya, nagpalitan pa sila ng tingin nito na p
“NAKA-SCHEDULE na kayong dalawa ni Arlyn patungong Amerika next week. Gusto namin ng Papa mo na duon manganak si Arlyn. Anyway kailangan mo rin namang bumalik duon para sa check up mo, mas mabuting bumalik na kayo ng mas maaga.” “Ma. . .” “Naka-book na ang ticket ninyo,” Sabi ni Donya Amanda, napabuntong hininga na lamang ng malalim si Gabriel. Hindi na siya nakipagtalo pa sa ina tutal ay ito rin naman ang masusunod sa huli. “Okay, if that’s what you want,” tipid na sagot na lamang niya. Lihim na napangiti si Arlyn. Ang dami ng plano sa isip nito at kung ito lamang ang masusunod ay hindi na nito gugustuhin pang umuw
“KUYA, POSITIVE, may halong propranolol ang tsaa na ito, ang sabi ng chemist, ginagamit raw ang gamot na ito sa mga pasyenteng naging biktima ng rape, iyong may mga unpleasant memories, may PTSD. . .ito marahil ang cause kung bakit lumalala ang amnesia mo sa halip na gumaling ka na.” Balita ni Javier kay Gabriel nang tawagan siya nito after three days matapos niyang ibigay dito ang sample ng tsaa na ipinapainom sa kanya ni Arlyn. Hindi siya makapaniwalang magagawa sa kanya ni Arlyn ang ganun, pero bakit? “Pero bakit naman nya gagawin sakin ito?” Nagtatakang tanong niya sa kapatid. “Palagay mo, gusto niya akong unti-unting patayin?” “I don’t think so. Although delikado ang gamot nay an kapag nasobrahan,&nbs
HINDI makapaniwala si Donya Amanda sa ibinalita ng anak. “God, I can’t believe, Arlyn can do that to you,” Napapailing na sabi niya. Bigla tuloy siyang na-guilty. Sila ang nagpilit kay Gabriel na pakasalan nito si Arlyn. Never namang sumagi sa isip niya na magagawa ng babaeng iyon ang mga ganuong bagay para lang makuha ang buong atensyon ng anak nila. Tiningnan siya ng matiim ni Gabriel, “Are you sure wala kang kinalaman dito?” Tanong nito sa kanya. Bahagya siyang napaatras. Siguradong hindi siya nito mapapatawad kapag nalaman nitong siya ang dahilan kung bakit nagkahiwalay ito ni Olivia. “B-Bakit naman ako makikipagsabwatan kay Arlyn? Anak kita. Sa palagay mo, gagawa ako ng ikasasama mo?&rdquo
NAPAHAWAK sa kanyang ulo si Gabriel. Unti-unting nagbabalik ang mga alaala niya kay Olivia, “God,” mahinang usal niya nang marealize kung sino ito sa buhay niya. Nagmamadali siyang lumabas ng opisina. Nagring ang kanyang cellphone. Tumatawag si Arlyn sa kanya. Napatiim bagang siya. “Gabriel, saan ka pupunta? Ngayon ang presentation para sa. . .” “I’m sorry Ninong pero may kailangan akong asikasuhin,” aniya sa Ninong Jaypee niya, binilisan niya ang paglalakad. “Gabriel. . .” Parang walang naririnig na nagpatuloy siya sa paglalakad patungo sa kanyang sasakyan, binuksan niya iyon at pinaandar.
“GABRIEL. . .” Yumakap sa likod niya si Arlyn ngunit nayayamot na ipiniksi lamang niya ang mga braso nito saka kinuha ang mga gamit sa cabinet. Hindi niya ito mapapatawad sa ginawa nito sa kanya. “What are you doing?” Nagtatakang tanong ni Arlyn nang buksan niya ang kanyang closet at ilabas mula duon ang kanyang mga damit. “Ano pa ba sa palagay mo?” Aniyang kinuha ang kanyang malaking maleta at inilagay duon ang ilan niyang mga gamit. Para siyang nasasakal sa loob ng bahay na ito. Hindi na niya kakayaning magtagal pa siya dito. “No!!!” Sigaw nito, kumapit ito ng mahigpit sa kanya, “You can’t do this to me. Hindi mo ako pwedeng iwan!”
“ANO bang dapat sabihin ni Arlyn sakin? May dapat ba akong malaman?” Kunot-nuong tanong ni Don Arnel sa asawa. “I mean. . .sinabi na ba niyang umalis sa bahay nila si Gabriel?” Tumango siya saka tinalikuran na ang asawa. “Arnel. . .” Lumingon siya, “May sasabihin ka ba?” Nakita niya ang pagkabalisa sa mukha nito. “W-Wala naman. N-nag-aalala lang ako para kay Gabriel.” Huminga siya ng malalim, “Palagay ko, it’s about time na aminin nating nagkamali tayo sa pakikialam sa b
NAAALALA na niya. Nagpagawa siya ng engagement ring sa kaibigan niyang si Carlo para magpropose kay Olivia ngunit nangyari ang aksidente. Ngayon niya narealize kung gaano kasakit para kay Olivia na bigla na lamang siyang nawala. Alam niya ang pakiramdam na iyon dahil naranasan rin niya iyon nuong biglang nawala si Olivia. And then he found out na pamilya pala niya ang dahilan. Nagsakripisyo ito at nagpakalayo-layo dahil sa kahilingan ng pamilya niya. At ngayon, pamilya na naman niya ang dahilan kung bakit sila nagkahiwalay. Tinawagan niya si Carlo, “Pare, nasaan ang engagement na ipinagawa ko saiyo?” “Gab?” “Pupuntahan kita after two hours. Ihanda mo ang engagement ring na ipinagawa ko saiyo,” sabi niya rito saka nagmamadaling pinuntahan si Olivia
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya. Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan. Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito. Kaya hangga’
“ANIKA, mabuti naman at napatawag ka? Kumusta ka na?” “I’m okay. My God, hindi ko alam na muntik ka na palang mapatay ng babaeng iyon!” Sabi ni Anika kay Gabriel nang magvideo call ito sa kanya. “Wala ito, malayo sa bituka!” Sabi niya ditto, “How about you? Kumusta ka na? Babalik kami nina Olivia dyan, may mga documents lang akong aayusin ditto. Susurpresahin namin si Tonet. Saka na naming ipapaalam sa kanya na babalik kaming lahat dyan para masamahan ka namin. . .” “Hindi pa nga gaanong magaling ang sugat mo, magpalakas ka na muna. Saka bakit trabaho kagad ang inaasikaso mo?” “Habang nagpapa
“ANAK, nang dahil sa akin nalagay ka sa ganitong sitwasyon,” Halata ang guilt sa mukha ng Mama ni Gabriel nang tingnan siya, “Hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama saiyo. Thank God, walang natamaang vital parts sa katawan mo kahit na nga ang daming saksak na tinamo mo,” sabi nitong biglang napatiim bagang, “Baliw talaga ang Arlyn na iyon. I can’t believe ako pa mismo ang nagtulak saiyo na pakasalan ang babaeng iyon!” Kita niya ang pagsisisi sa mga mata nito habang nagsasalita. “Nangyari na ito, Ma. Ang tanging magagawa na lang natin ay magtulungan para masentensyahan sila ni Ninong Jaypee nang habambuhay na pagkabilanggo.” Aniya sa ina. “Salamat at sa
“ANAK. . .” Umiiyak na niyakap ni Arlyn ang kanyang anak saka tumingin sa kanyang ina, “Salamat at pinagbigyan ninyo ang kahilingan ko.” Aniya ditto. “Kung ako lang ang masusunod, ayoko na sanang makita ka pa,” Galit na sabi nito sa kanya, “Pero naisip kong karapatan pa rin naman ng anak mo na makilala ka. H-hindi ko lang alam kapag nagkaisip na siya k-kung ikatutuwa niyang malaman ang dahilan kung bakit ka narito sa bilangguan. Hindi ka na nahiya sa mga kalokohang ginawa mo!” “Kaya nagawa ninyo akong tikisin?” Punong-puno ng hinanakit na tanong niya ditto. Tiningnan siya nito ng masama, “Anong gusto mong gawin namin? Yang katigasan ng ulo moa ng nagdala saiyo sa kapahamakan.
“ANONG GINAGAWA MO DITO?” Walang kaemo-emosyon na tanong ni Arlyn kay Olivia nang dalawin siya nito. “Gusto ko lang makasiguradong nasa bilangguan ka nan gang talaga at hindi na makakatakas pa!” Sagot nito sa kanya. Ngumiti siya, “Who knows, baka bukas makatakas ulit ko?” Nang-aasar na sabi niya rito. “Iyon ang hinding-hindi na mangyayari. I’ll make sure makukulong ka na ng habang buhay dito.” Tiningnan niya ito ng masama, “Kung meron mang dapat mabulok sa bilangguan, ikaw iyon dahil inagaw mo ang asawa ko. Ninakaw moa ng karapatan ng anak ko!” Napa
NAPAKISLOT si Arlyn nang matanawan si Olivia papalabas ng airport kasama ng anak nito at ng Yaya. Sa unahan at sa likuran ng mga ito ay mga body guards. Napaismid siya saka inihanda ang sarili. Susugurin niya si Olivia. Iyon lamang ang tanging paraan para mawala na ito sa buhay niya. Huminga siya ng malalim. Wala ng atrasan ito. Kailangan niya itong mapatay. Susugod na siya nang makita niya si Gabriel na bumaba ng sasakyan at tila sabik na sabik na sinalubong ang mag-ina. Parang biniyak ang dibdib niya nang halikan at yakapin nito nang mahigpit si Olivia. Kitang-kita niya sa anyo ni Gabriel ang excitement at ang katuwaan habang kasama si Olivia. Kaila