Chapter 1

Tahlia POV

Maagang-maaga pa lang nang araw na iyon ay ginising na ako ng malalakas na katok sa pinto ng kuwarto ko. Nakakainis kasi kasarapan pa ng tulog ko, puyat ako kagabi dahil tinapos ko ang pinapanuod kong fantasy series.

"Tahlia! Hoy, Tahlia, bumangon ka na nga diyan! Kakain na tayo," tawag ni Mama mula sa labas ng kuwarto ko

Napabuntong-hininga ako at agad na bumangon mula sa kama.

“Opo, ayan na, gising na!” sagot ko habang napapairap.

Naghilamos at nag-toothbrush muna ako sa banyo ko bago tuluyang bumaba.

Pagkababa ko, nakita kong nasa dining area na si Papa, nakaupo sa head seat ng mahabang mesa, habang si Mama naman ay naghahain ng pagkain kasama ang mga kasambahay namin.

"Good morning, sweetheart," bati ni Papa habang iniinom ang kape niya.

"Good morning," sagot ko at saka na naupo sa tabi ni Mama.

Habang kumakain kami, nagpalitan ng tingin si Mama at Papa bago nagsalita si Mama.

"Tahlia, pinapatawag tayo ng Lola Flordelisa mo. May mahalaga raw siyang announcement," sabi niya.

Napakunot ang noo ko. "Anong announcement?"

"Hindi rin namin alam, pero sigurado akong importante ito," sagot ni Papa.

Napairap ako. Kung kailan may lunch date kami ni Axton mamaya, saka pa nangyari ito. Naiinis ako, pero wala akong magagawa. Hindi ako puwedeng hindi sumunod kapag si Lola Flordelisa na ang tumawag.

Kung hindi ako sasama ay tiyak na sisigawan na naman ako nitong si papa.

Pagkatapos kong kumain, agad akong tumayo at umakyat sa kuwarto ko para mag-ayos. Pumasok ako sa walk-in closet ko, na punong-puno ng mga designer items. Mga bag, sapatos, accessories—lahat branded at pati na rin ng mga alahas na gawa sa mismong company na pagmamay-ari ng lola ko.

Kumuha ako ng isang fitted na dress na nagpapakita ng magandang hubog ng katawan ko para bongga ako mamaya. Paired with high heels at minimalist jewelry na kung titignan ay magmumukha akong model. Kailangan kong magmukhang stunning dahil siguradong nandoon din ang pinsan kong si Xamara—ang pinakamalaking pet peeve ko sa buhay.

Buwisit ang Xamara na iyon, ginagaya niya ako sa lahat ng bagay. Ang bags ko, ang damit ko, pati na rin ang mga ginagamit kong pabango. Para siyang anino ko na walang originality. Ang hindi niya lang magaya-gaya sa akin ay ang pagiging maganda ko.

Nang handa na ako, bumaba ako at sumakay kami ni Mama at Papa sa luxury car namin. Habang nasa daan, binuksan ko ang phone ko at nag-message kay Axton.

"Hey, babe. I’m so sorry, but I have to cancel our lunch date. Lola called for an urgent family meeting. I promise I’ll make it up to you. Love you."

Mabilis siyang nag-reply.

"It’s okay, babe. I understand. Let’s reschedule. Love you more."

Ngumiti ako. Talagang mahal na mahal ko si Axton. Matagal na kaming magkasama at sigurado akong siya ang gusto kong makasama habambuhay. Limang taon na kaming magkarelasyon, open na kami sa family niya at open na rin kami sa family ko. Halos boto rin ang mga magulang niya sa akin at ganoon sa family ko.

Kasal na lang talaga ang hinihintay ay puwede na kaming bumuo ng family.

**

Pagdating namin sa mansyon ni Lola Flordelisa, bumungad ang napakaraming security guard at staff. Isa-isa silang yumuko bilang pagbibigay-galang sa amin. Ang pamilya kasi namin ang isa sa pinakamayamang pamilya sa Pilipinas. Ang Lola ko ang nagpayaman sa apelido naming Alfonsi. May sarili kaming luxury jewelry company at siya ang nagtatag nito.

Pagpasok namin sa dining area, nagulat ako sa dami ng pagkain. Parang fiesta. At tulad ng inaasahan ko, nauna nang dumating ang pamilya ni Xamara.

Napatingin ako sa pinsan ko. Ngumiti siya sa akin, pero hindi ko iyon sinuklian. Napansin ko kasi ang bagong bag niya—parehong-pareho sa binili ko kamakailan lang.

Napairap ako. Here we go again.

Lumapit kami kay Lola Flordelisa at isa-isa siyang bineso nina Mama at Papa. Ako ang huling lumapit.

"Good morning, Lola," bati ko.

"Good morning, apo," sagot niya na may ngiti.

Naupo kami sa hapagkainan at habang kumakain, nagkukuwentuhan ang mga matatanda tungkol sa negosyo, sa latest trends sa fashion at kung anu-ano pang bagay na hindi ko naman pinapansin. Pero nang magsalita si Lola Flordelisa, natahimik ang lahat.

May limang mall na kaming pag-aari, ang isa ay ako ang nagma-manage, habang sina mama at papa naman ang bahala sa dalawa. Mabuti nga isa lang ang pinahawak nila sa akin, kaya hindi ako masyadong gahol.

Habang ang pamilya naman ni Xamara ay pagawaan ng hotdog, ham at kung ano-anong pagkain naman ang business.

Well, parehong success naman ang mga business na hawak namin. Billionaire na ang family namin, at ganoon din sina Xamara.

Pare-pareho na kaming masasaya sa buhay, pero may inggitan pa ring nangyayari kapag pamana na ni lola ang pinag-uusapan.

"I called all of you here because I have an important announcement," panimula na ni Lola kaya nakuha na niya ang atensyon naming lahat. "I have decided to distribute a portion of my wealth."

Nagkatinginan kaming lahat. Ito ang nagpapakilig ng mga tenga namin.

"At ito ang desisyon ko," patuloy niya. "Whoever between Tahlia and Xamara gets married first will inherit ten billion pesos. The other one will receive one billion pesos."

Nanlaki ang mga mata ko. Sampung bilyong piso?!

Napatingin ako kay Xamara at nakita kong ganun din ang reaksyon niya.

Malinaw ang pagkakasabi ni lola, kaya wala ng naging tanong. Lahat ay natahimik at sure akong ang iniisip nila ay kung paano magpapaunahang makuha ang mana na iyon.

Pero, sure akong hindi magpapatalo si Xamara.

**

Pag-uwi namin sa bahay, hindi na ako nakapagpahinga.

"Tahlia, you have to marry Axton as soon as possible," sabi agad ni Mama.

"Your father and I have always approved of him, and now, we have more reason to push this wedding," dagdag ni Papa.

Tumango ako. "I was going to say the same thing. I love Axton, and I’m more than ready to marry him."

Oh, my God! Tila mas naging masaya pa lalo tuloy dahil sa pamanang iyon ni lola. Dahil doon, magagawa ko nang pakasalan ang pinakamamahal kong lalaki sa buhay ko.

Nang hapon ding iyon, kinuha ko ang phone ko para tawagan si Axton. Pero bago ko pa mai-tap ang pangalan niya, biglang nag-ring ang phone ko. Ang pangalan ng mama niya ang lumitaw sa screen.

Nagtaka naman ako kasi madalang siyang tumawag sa akin. Pero, agad ko nang sinagot iyon at baka kasi emergency na.

"Hello, tita? Good afternoon—"

Pero bago ko pa matapos ang bati ko ay nagsalita siya.

"Tahlia... I have bad news."

Napahinto ako. May kung anong kaba ang bumalot sa dibdib ko. "W-what is it?"

"It’s Axton... He got into an accident. He’s in the hospital. He’s in a coma."

Nagtaasan ang balahibo ko sa katawan.

What?

"Hindi... Hindi po totoo ‘yan..." Nanginginig ang boses ko.

"I’m so sorry, hija... The doctors are doing everything they can..."

Hindi ko na narinig ang sumunod niyang sinabi. Para akong nawala sa sarili.

Biglang nawala ang excitement ko. Ang saya ko kanina, napalitan ng matinding takot at lungkot.

Napaupo ako sa kama ko habang hawak-hawak ang phone.

Paano ito nangyari?

Kanina lang, ka-text ko pa si Axton. Okay siya. Masaya siya.

Pero ngayon... nasa ospital siya? Comatose?

Diyos ko po...

Bakit kung kailan handa na akong pakasalan siya, saka pa ito nangyari?

Napaluha na lang ako bigla habang pinipilit kong intindihin ang sakit na dumaloy sa puso ko. Akala ko, ito na ang pinakamasayang araw ko.

Pero sa isang iglap, para akong sinukluban ng langit at lupa.