Chapter 5

Zain POV

Pinatay ni Tahlia ang engine ng sasakyan niya at lumingon sa akin bago bumaba.

"You'll stay here for the night. I have things to do, so I'll be sleeping at our mansion," sabi niya habang walang emosyon ang boses. Ang ganda niya talaga. Ang hot pa at putek, ang laki ata ng mga bundok niya sa harap.

Hindi ko alam kung matutuwa ako o maiilang na ganito kaganda ang magiging peke kong asawa. Ibig sabihin ay maki-kiss ko siya sa lips kapag kinasal na kami? Sure ‘yon kasi ikakasal kami sa simbahan kasama ang lola at pamilya niya. Ngayon palang ay excited na ako.

Bago siya tuluyang lumabas, lumingon siya muli sa akin at nagtaas ng kilay.

"And Zain," she said with a smirk, "there are CCTVs everywhere. So, if you try to steal anything, I’ll know."

Napanganga ako. "Wow. You really think I’d do that?"

She shrugged. "I don’t know you well enough to be sure. But I do know that money can tempt people."

Napailing ako. "You’re unbelievable."

"I know." She gave me one last look before closing the door behind her.

Pagkarinig ko ng tunog ng pagsara ng pinto, napabuntong-hininga ako.

Ang dami kong dapat iproseso sa gabing ito.

Nasa loob ako ng isang condo na parang galing sa isang magazine, may isang milyong pisong sweldo kada buwan sa isang pekeng kasal, at may isang babaeng ubod ng yaman pero mas malamig pa sa yelo.

Napahawak ako sa batok ko. Ano ba ‘tong napasukan ko? Pero wala nang urungan ‘to. Ang mahalaga ngayon, ma-operahan na si Mama.

Humiga ako sa couch habang nakatingin sa ceiling.

Bukas, magsisimula na ang lahat.

**

Nagising ako sa tunog ng pinto na bumubukas.

Pagtingin ko sa orasan, sakto sa sinabi niyang oras. On the dot.

Paglingon ko, naroon si Tahlia, nakatayo sa may pinto, naka-black blazer at slacks, naka-heels, at syempre, naka-face mask na parang ayaw mahawaan ng kahit anong bacteria sa mundo.

"You’re awake," she said plainly.

Tumayo ako agad. "Sorry, napasarap kasi ang tulog dahil malamig, masarap palang matulog ng naka-aircon."

Wala nang ibang sinabi si Tahlia. Tinalikuran niya lang ako at lumabas na bedroom niya.

Napasimangot ako. Grabe, ang lamig ng babaeng ‘to.

Pero naghilamos at nag-toothbrush muna ako, nakakahiya namang tumabi sa gaya niyang napakaganda tapos ako, amoy tulo ng laway at oily pa ang mukha.

Pero ang cute niya kasi may dala-dala siyang almusal para sa akin. Napingiti tuloy ako nang tignan ko siya.

“What?” tanong niya nang nakataas ang mga kilay.

“Thank you sa almusal ko, wifey,” tukso ko sa kaniya kaya naparap siya.

“Wifey mo mukha mo, wala pa tayo sa acting-an kaya huwag mong sirain ang araw ko,” masungit niyang sabi kaya tumawa na lang ako.

**

Pagdating namin sa ospital, diretso kaming pumunta sa kwarto ni Mama.

Si Boyong, ang best friend ko mula pagkabata ay nakaupo sa gilid ng kama ni Mama, nakayuko at halatang pagod.

Nang makita niya ako ay agad siyang tumayo. "Zain! Anong balita?"

Napangiti ako na halos hindi na maitago ang saya.

"Ma-operahan na si Mama!"

Napatingin si Boyong sa akin na halatang hindi makapaniwala. "Totoo?!"

Tumango ako.

Maging si Mama, na nakahiga sa kama ay napaluha. "Zain… anak…"

Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya. "Opo, Ma. Magpapagamot na po kayo."

Biglang napansin ni Boyong si Tahlia na tahimik lang sa tabi ko na parang model na naliligaw sa ospital.

Napakagat siya sa labi at pasimpleng tinanong ako, "Uh… sino ‘to?"

Siniko ko siya.

"Hi, Tahlia," I said, encouraging her to greet them.

Pero ang ginawa niya? Tumingin lang siya nang may kaswal na ekspresyon, walang kahit anong emosyon, tapos ay yumuko ng bahagya na parang pagod na pagod makipag-socialize.

Napanganga si Boyong.

Napairap ako. "Say hi."

Hindi siya nagsalita.

"Suplada," bulong ni Boyong sa tenga ko.

Hindi ko na sinita si Boyong, totoo naman, e.

Bigla akong hinila ni Tahlia palabas ng kuwarto na halos muntik pa akong matapilok.

"Ano ba?!" reklamo ko.

Nilingon niya ako ng matalim ang titig. "Go talk to the doctor now and schedule your mother’s surgery. The sooner, the better."

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Baka biglang magbago ang isip niya.

Dali-dali akong lumapit sa doctor at ipina-schedule agad ang operation ni Mama.

At bago magtapos ang araw, naisagawa na ang operasyon.

**

Nasa waiting area ako kasama si Boyong.

Pareho kaming hindi mapakali habang hinihintay ang resulta.

Si Tahlia? Nakaupo lang sa tabi ko, tahimik, nagbabasa ng kung anong business articles sa phone niya.

Napatingin ako sa kanya.

"Hindi ka man lang ba kinakabahan?"

She looked at me, unbothered. "No. The doctors are professionals. I paid for the best. Your mother will be fine."

I sighed. "Still, it's surgery. Anything can happen."

She shrugged. "Then pray."

Napailing ako. Minsan hindi ko alam kung kalmado lang siya o wala lang talagang pakialam. Pero bakit ko nga tinanong kung hindi ba siya kinakabahan e, ako nga dapat ang kabahan dahil mama ko ang inooperahan.

Maya-maya pa, lumabas na ang doctor.

"Successful ang operation," sabi niya. "Magpapagaling na lang ang pasyente."

Halos mapaluhod ako sa ginhawang naramdaman ko bigla.

Napayakap ako kay Boyong. "Tangina, tol! Nakaligtas si Mama!"

Halos maiyak din siya. "Oo, Zain! Salamat sa Diyos!"

Napalingon ako kay Tahlia na kalmado lang na nakatingin sa amin.

"Thank you," I said sincerely.

She only nodded. "You're welcome."

Inutos naman agad ni Tahlia ang bills na babayaran kaya agad-agad ay lumakad na ako papunta sa bill station.

Pagkakuha ko sa bill ay napangiwi ako.

One million two hundred thousand pesos ang lahat ng babayaran. Sobra akong nalula sa babayaran ni Tahlia. Natakot ako kasi baka pina-prank niya lang ako at hindi niya talaga babayaran ang bill ni mama dito sa ospital.

Napahawak ako sa batok ko.

Kapag binayaran ito ni Tahlia, wala na akong takas. Kailangan ko nang gawin ang trabaho ko para sa kanya.

Paglingon ko kay Tahlia, seryoso ang mukha niya nang iabot ang cheke na may nakasulat ng mismong eksakto na babayaran sa bill dito ni mama kaya sure na talagang seryoso ang naging usapan namin kagabi.

"I meant what I said, Zain. You're mine now."

Tumango ako.

Wala na talagang atrasan ‘to. Handa na akong maging asawa ni Tahlia.