Chapter 1
Mikaela POV Andito ako ngayon sa isang plaza upang magmuni-muni sa nakaraan habang nakatanaw sa mga taong naglalakad. 2 years na ang lumipas noong nagkawalay kami ng aking anak. Flashback. Habang nilulubog ko sa alak ang aking sarili dahil sa tinding sakit at kabiguan sa aking puso. Sino 'bang hindi mag-lalasing sa isang maingay at maraming mga taong mga lasing ng isang pinakasikat na Bar sa aming lugar ang 'Ligaya club'. "One more martina please!" lasing na sabi ko sa dumaan na waitress dito. Hanggang inilapag ang isang alak na aking hiningi, walang atubiling tinungga ko ito sabay tayo upang magsaya. Agad kong nilugay ang curly kong buho at tinanggal ko ang makapal na salamin sa aking ng mga mata. Pero agad din ako napatingin sa aking sarili ng nakitang iba ang panakit ko kaysa sa mga babaeng humahataw sumasayaw sa gitna ng dance floor. Naka office attire kasi ako kaya ganito ang aking hitsura. Pasuray-suray akong pumunta sa banyo at pilit kong inaaninag ang aking dinadaan hanggang nakapasok ako sa loob. Pagdating ko sa loob ay agad akong humarap sa salamin. Mapait akong napa ngiti habang nakatingin sa salamin saka tumulo ang aking mga luha. Sino bang hindi mapaiyak dahil sa loob ng 4 years ay bigla na lang nawala. Biglang lumitaw sa aking balintataw ang mga kaganapan sa loob ng apartment namin ng aking boyfriend. Hindi ko akalain na sa loob ng aming pagsasama ay nagawa niya akong pagtaksilan at mismo pa sa apartment kong saan kami nakatira. "Oohh fuck! Baby move faster!" "Aahhhh, ang sarap mong paulit-ulit angking Carla!" "Ughhh, mas masarap 'ba ako sayong kasintahang tanga! Ohhhh!" "Wag muna natin pag-uusapan ang walang kwentang babae na -yun!" "Aahhhh oh oh, bakit? Magkano naba ang na kurakot mong pera sa tanga mong nobya, ohhh shit ughh!" Hindi sumagot ang aking nobyo, napakuyom lamang ako sa aking mga kamay sa aking nalalaman. Hindi ko mapigilan ang mapaiyak sa galit at sakit sa aking puso. Habang busy sila sa kanilang ginawa ay agad akong pumunta sa silid ng nobyo ko 'no! ex-nobyo ko. Nasa kusina kasi sila naglampungan kaya hindi nila alam na nakauwi na ako galing sa trabaho. Pagdating ko doon ay mabilis kong kinalkal ang closet nito upang makuha ko ang pera na para sa aming future. Napangiti na lamang ako ng agad ko itong nakita kaya agad ko itong kinuha at agad binalik sa ayos ang lahat saka ako lumabas sa silid at dahan-dahang akong naglalakad patungo sa pintuan ng apartment upang umalis tangay ang perang ako mismo ang nagkandahirap upang makapag-ipon para sana sa aming kinabukasan. Agad akong pumara ng trycicle at agad kong sinabing na sa malapit na bangko kami. Pagdating naming sa bangko ay agad akong nagbayad ng limang daan at hindi ko na kinuha ang sukli nito. Dahil mapalit ng 5 pm ay agad akong pumasok upang mag open account ako para ideposit ang perang dala ko. Hindi ko akalain na malapit na pala itong mag kalahating milyong ang perang pinatago ko sa ex ko ngayon. Hindi nagtagal ay agad din natapos ang lahat kaya agad akong lumabas saka umupo ako sa may plaza kung saan makikita ang mga kasintahan namasyal na ni minsan ay hindi ginawa sa aking noon ni Charlie. Pagbalik tanaw. Agad kong pinahiran ang aking mga luha saka ko pinunit ang aking damit upang maging katulad ng ibang babaeng sumasayaw sa gitna. Wala akong pakialam kung makikita nila ang aking tiyan at mga hita ko dahil pati ang aking palda ay pinunit ko din. Ang butones sa aking damit ay tinanggal ko ang dalawa upang makita ang aking clevage. Pagtingin ko sa may gilid ay may nakita akong pulang lipstick kaya agad ko itong kinuha saka pinahiran ko ang aking labi. Pagkatapos ay agad akong lumabas sa banyo at nagtungo sa gitna saka umiindak hanggang naging wild ang tugtog hanggang msu nararamdaman akong isang kamay humahawak sa aking baywang dahil sa aking kalasingan ay naging nag-iba ako. Ang babaeng mahinhin at nerd ay andito sa sikat na Bar upang makalimutan ang sakit na kabiguan sa pag-ibig. Habang sumasayaw ako ay may nagbigay sa aking ng isang basong alak kaya agad ko itong ininom saka itinaas ang walang laman na baso dahil upang naghiyawan ang mga tao. Hanggang hindi ko na namalayan ang susunod na nangyayari. Agad akong napamulat ang aking mga mata dahil sa tindi ng pagkauhaw ang aking nararamdaman. Ngunit agad rin akong nagtataka dahil hindi ko ito silid o silid sa aking nobyo. Babangon sana ako ng bigla akong napadaing sa aking nararamdaman dahil sa pananakit sa aking gitnang bahagi. "Ouch!" tanging sambit ko dahilan upang may narinig akong umungol sa aking tabi. At doon bumalik sa aking alaala ang lahat. 'Shit ka, Mikaela! Anong nagawa mo? Ibinigay mo ang iyong bataan sa isang lalakeng hindi mo kilala. Paano kung may HIV-AIDS yan!' Sabi sa aking sarili kaya pagkupkop lamang ako sa akin sarili saka dahan-dahan akong kumilos na baka magising ko ito. Agad kong pinulot ang aking mga nagkalat na damit pero napangiwi lamang ako ng makitang punit-punit ang mga ito. Pati ang aking panty ay hindi pinatawad kaya wala akong magawa kundi pumunta closet na aking nakita at agad akong kumuha ng boxer shorts at isang t-shirt na black saka ko inabot ang isang jogging pants saka daling-daling magbihis. Hindi ko na inaksayang dalhin mga damit kong punit-punit at hindi ko na inakalang tingnan ang lalakeng kasiping ko dahil oras ang aking kalaban sa mga oras na ito. 5 years ang lumipas, andito ako aligaga kakahanap kung saan ako hahagilapin ang perang ipagamot ko sa aking isang anak. Kahit nagta-trabaho ako bilang isang waitress ng coffee shop malapit sa isang sikat na kompanya ang ENRIQUEZ EMPIRE. Hanggang pumasok ang aking isipan na susubukan kong pumasok sa isang GRO kahit isang gabi lang at kailangan bigtime ang aking una't huling kostumer. Pagsapit ng gabi ay agad akong nagbihis ng isang damit na hapit sa aking katawan. Kulay dark red ito at naglagay rin ako ng makeup saka lipstick na pula. "Kaya mo ito Mikaela," pagpapalakas loob ko sa aking sarili. " Isipin mo na para ito sayong anak na kailangan ma-operahan agad." Kaya agad akong pumara ng taxi at nagpahatid sa isang sikat na High-in Bar. Hanggang nakarating ako kaya agad akong nagbayad at lumabas saka ko binuksan ang chowing gums. Nabili ko lamang ito sa halagang limang piso apat na piraso. Habang papasok ako ay busy rin ang aking bibig sa pagngu-nguya ng bubble gum dahil doon ko ibinunton ang aking kabang nararamdaman. Hanggang tuluyan akong nakapasok doon kaya mas lalo akong kinabahan ng may tumingin sa akin ang mga kalalakihan doon hanggang may isang lupit sa akin na isang lalake kaya agad akong naalarma. "Magkano ang isang gabi mo Ms. Gorgeous!" sabi nya sa akin habang nakatingin sa aking dibdib. Hanggang may lumapit pang dalawang lalake saka nila akong hinapit sa baywang. 'Hesus Mahabagin Langit!' bigkas ko sa aking isipan. "Babayaran ka naming, name your prize!" mapang-akit nitong sabi sa isang lalake kaya agad akong umiiling-iling. Hanggang naglakbay ang kanilang mga kamay patungo sana sa aking dibdib kaya agad akong nataranta at nagpupumiglas hanggang may mga limang lalake ang dumating lahat sila ay naka tuxedo at halatang isang buddy guard ng isang mayamang tao. Agad nilang hinawakan ang tatlong lalake kaya nagalit ang mga ito. "Dammit! Anong karapatan ninyong pakialam kami?" galit niyong sabi. "Pasensya na kayo mga boss, dahil pagmamay-ari ng amo namin ang babae na 'to," sabi sa isang lalake. "Maghanap na lang kayo ng iba kung gusto pa ninyong mabuhay!" malamig nitong sabi saka nila ako giniya patungo sa isang VIP. Ang takot ko kanina ay mas natatakot. 'Paano kung isang matanda na pala ito o di kaya mamatay-tao!' Hanggang nakapasok kami isang silid kaya bumungad sa aking ang isang lalakeng nakaupo sa isang sofa na matalim ang kanyang mga mata. Literal akong napahinto dahil ang lalakeng nasa harapan ko ay isang napaka-gwapong at para itong isang anghel bumaba galing sa langit. Ngunit napakunot ang aking nuo ng napagtanto ko na magkamukha sila sa aking anak, hindi lang magkamukha para silang binagbiyak na bunga. Agad akong nagkupkop sa aking bibig at nanlaki ang aking mga mata. "I-IKAW Y-YUN, ikaw yun diba!?" tanong ko dito. "Yes, Baby! Kaya wala ka nang mawala sa akin ngayon," sabi nito. "Kung ganoon, ikaw ang ama ng aking anak?"Chapter 2End FlashbackHindi ko maiwasang mapaluha dahil miss na miss ko na ang aking anak na si Aerol. Hanggang ngayon ay wala akong balita mula noong kinuha siya ng kanyang ama.Wala akong magawa dahil kailangan din niyang magpagamot upang tuluyang gumaling.Kahit anong pilit kong kunin ang aking anak, wala akong binatbat sa isang John Troy Enriquez, isang makapangyarihang tao at isang billionaire.Pagkatapos kong magmuni-muni ay agad akong umuwi sa maliit kong apartment. Pagdating ko sa loob, agad akong naupo sa sofa at hinayaan ang aking mga luha na tuluyang bumagsak."Anak, sana'y maayos ka," bulong ko sa aking sarili habang pinipilit na hindi magpaapekto sa sakit ng pagkawala ni Aerol.Kinuha ko ang isang litrato namin ni Aerol na nakalagay sa maliit na mesa malapit sa aking kama. Tinitigan ko ito habang pinapahid ang aking mga luha."Magiging maayos din ang lahat, anak," sabi ko sa litrato. "Gagawin ko ang lahat para makasama kita muli."Habang lumilipas ang oras, napagpasyaha
Chapter 3 Kinabukasan, maagang pumunta si Carla sa aking maliit na apartment at agad naming tinawagan ang kanyang rekomendadong abogado. "Good morning, Atty. Ramirez," bati ni Carla sa telepono. "May kaibigan ako na nangangailangan ng tulong mo. Pwede ba kaming makipagkita sa'yo ngayon?" "Good morning din, Carla. Oo naman, pwede kayong pumunta sa opisina ko ng 10 AM," sagot ni Atty. Ramirez. "Salamat, Atty. Ramirez. Papunta na kami," sabi ni Carla bago ibinaba ang telepono. Agad kaming naghanda at lumabas ng apartment. Habang nasa biyahe, hindi ko maiwasang kabahan at mag-isip ng mga posibleng mangyari. Pero alam kong kailangan kong maging matapang para kay Aerol. Pagdating namin sa opisina ni Atty. Ramirez, agad kaming pinapasok ng kanyang sekretarya. "Good morning, Atty. Ramirez," bati ko habang nakipagkamay sa kanya. "Good morning, Mikaela. Maupo kayo," sabi ni Atty. Ramirez habang inaayos ang kanyang mga papeles. "Ano ang maitutulong ko sa inyo?" Agad kong ikinuwento ang
Chapter 4"Mikaela, alam kong napakasakit nito," sabi ni Atty. Ramirez habang hinahawakan ang aking balikat. "Pero hindi pa tapos ang lahat. Pwede pa tayong mag-apela.""Pero paano, Atty. Ramirez? Wala na akong lakas," sabi ko habang pinipilit na huminahon."Mikaela, kailangan mong maging matatag. Para kay Aerol," sabi ni Carla na nasa tabi ko. "Hindi tayo susuko."Habang naglalakad kami palabas ng korte, naramdaman ko ang bigat ng desisyon. Paano ko haharapin ang mga susunod na araw nang wala si Aerol? Pero alam kong kailangan kong ipagpatuloy ang laban.Pagdating namin sa apartment, naupo ako at nag-isip. Kailangan kong maghanap ng bagong paraan para mabawi si Aerol. Hindi ko pwedeng hayaan na manatili siya kay John Troy."Mikaela, magpahinga ka muna," sabi ni Carla habang inaalok ako ng tubig. "Kailangan mong mag-ipon ng lakas para sa susunod na hakbang.""Salamat, Carla," sabi ko habang tinatanggap ang tubig. "Alam kong mahirap ito, pero hindi ako susuko."Kinabukasan, kinausap ko
Chapter 5Troy POVSobrang galit ko na agad kong pinagbabato ang anumang mahawakan ko."Anong karapatan mong saktan ang aking anak!" galit kong sigaw sa aking nobya na si Blanca."Patawad, Troy!" iyak nitong sabi.Nalaman ko sa aking abogado ang pag-apila ng ina ng aking anak na si Mikaela. At malakas ang hawak nilang ebidensya dahil sa pagmamaltrato ng aking nobya. Ang mga dati kong katulong at kapitbahay ko ang kanilang kinuha bilang mga testigo."Akala mo ba makakaligtas ka sa ginawa mo?" patuloy kong sigaw habang naglalakad-lakad sa loob ng aming bahay, hindi mapakali sa galit. "Hindi mo ba naisip ang magiging epekto nito sa bata?""Troy, hindi ko sinasadya. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko," pakiusap ni Blanca, ang mga luha ay bumabagsak sa kanyang pisngi."Walang dahilan na magpapatawad sa ginawa mo! Hindi ko na alam kung paano kita mapagkakatiwalaan," sagot ko, halos pumutok na ang aking ulo sa galit."Please, Troy, bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon. Babaguhin ko
Chapter 6 Habang hinihintay ko silang makalabas sina Mikaela sa silid ni Aerol, napabuntong-hininga ako. "Mikaela," sabi ko, "alam kong nagkamali ako. Sana mapatawad mo ako balang araw," dagdag kong sabi. "Hindi ko alam kung kailan, pero sana nga," sagot niya sa akin habang tinititigan ako. "Ang mahalaga ngayon ay makasama ko si Aerol," dagdag niyang sabi habang hinahaplos ang buhok ng aming anak. Wala akong pinagsisisihan sa desisyon ng Korte na makuha ni Mikaela ang karapatan bilang ina kay Aerol. Hanggang tuluyan na silang umalis sa aking mansion. Tanging likuran lamang nila ang aking nakita hanggang humarap ang aking anak saka tumakbo pabalik sa akin. "Mahal po kita, Papa! Mag-iingat po kayo palagi," sambit nito at yumakap sa akin saka bumalik sa kanyang ina. Hindi ko maiwasang masaktan at mapaluha habang tinatanaw silang papaalis. Ang bawat hakbang nila palayo ay parang kutsilyong tumatama sa aking puso, ngunit alam kong ito ang tamang desisyon para sa kapakanan ni Ae
Chapter 7Lumipas ang mga araw at lagi akong dumadalaw kay Aerol. Tuwing pauwi ito galing sa school, ako ang sumusundo. Kahit nakuha na ni Mikaela ang kustodiya ng bata, hindi niya ako pinagbawalan na dumalaw at makasama ang aking anak.Ngayon ay ako ang kumuha sa kanya sa school."Diba si John Troy Enriquez 'yan?" sabi ng isang ginang sa kasamahan nitong magulang."Oo nga, siya nga," sagot ng isa pang magulang. "Siya yung laging sumusundo kay Aerol," sambit sa isang ginang. Habang papalapit ako kay Aerol, narinig ko ang kanilang usapan pero hindi ko na ito pinansin. Ang mahalaga ay makita ko ang anak ko at masiguradong maayos siya."Papa!" sigaw ni Aerol, habang tumatakbo papunta sa akin."Anak, kamusta ang araw mo?" tanong ko, habang niyayakap siya."Okay naman po, Papa. May bago kaming lesson kanina at ang saya-saya," sagot niya, habang ngumingiti."Ang galing naman ng anak ko. Tara na, uwi na tayo," sabi ko, habang hawak ang kanyang kamay.Habang naglalakad kami papunta sa kotse,
Chapter 8Hindi nagtagal ay agad akong nakarating sa mansyon kaya agad akong pumasok sa loob at nagpunta sa aking library.May kailangan akong asikasuhin tungkol sa mga ari-arian ko. Agad kong tinawagan ang aking attorney upang isaayos ang lahat."Hello, Mr. John Troy Enriquez?" sagot ng aking abogado."Good afternoon, Attorney. Kailangan ko po ng tulong ninyo sa ilang legal na bagay tungkol sa mga ari-arian ko," sabi ko."Sige po, Mr. Enriquez. Ano po ang mga kailangan ninyong ayusin?" tanong niya."May ilang dokumento na kailangan kong pirmahan at ilang usapin na kailangan nating pag-usapan. Maaari ba kayong pumunta dito sa mansyon bukas ng umaga?" tanong ko."Oo naman, Mr. Enriquez. Darating po ako bukas ng umaga. Anong oras po kayo available?" sagot niya."Mga alas nueve ng umaga, Attorney. Salamat po," sagot ko."Sige po, magkita tayo bukas ng umaga. Ingat po kayo," sabi niya bago ibinaba ang telepono.Matapos ang tawag, sinimulan kong ayusin ang mga dokumento na kailangan naming
Chapter 9 Hindi ko na malayang nasa pintuan pala si Mikaela habang nanonood sa aming laro. Kung hindi ito nagsalita, hindi ko mapapansin ito. "Pwede mo namang hiramin si Aerol sa akin ng isang linggo upang maka-bonding ko nang matagal, Troy!" bigkas niya sa akin. Napatingin ako kay Mikaela at ngumiti. "Talaga? Salamat, Mikaela. Malaking bagay 'yan para sa akin," sabi ko, hindi ko akalain na sabihin niya sa akin nang ganoon. "Oo naman, Troy. Alam kong mahal na mahal mo si Aerol, at gusto ko rin na magkaroon kayo ng mas maraming oras na magkasama," sagot niya habang lumalapit sa amin. "Narinig mo 'yun, anak? Makakasama kita ng isang linggo!" sabi ko kay Aerol na tila nagliwanag ang mukha sa tuwa. "Yey! Ang saya-saya, Daddy!" sigaw ni Aerol habang yumayakap sa akin. "Salamat ulit, Mikaela. Gagawin ko ang lahat para maging masaya si Aerol," sabi ko habang tinitingnan si Mikaela. "Walang anuman, Troy. Alam kong mabuti kang ama. Basta't lagi mong tandaan na nandito lang ako
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam