Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Chapter 1Mikaela POVAndito ako ngayon sa isang plaza upang magmuni-muni sa nakaraan habang nakatanaw sa mga taong naglalakad. 2 years na ang lumipas noong nagkawalay kami ng aking anak. Flashback. Habang nilulubog ko sa alak ang aking sarili dahil sa tinding sakit at kabiguan sa aking puso. Sino 'bang hindi mag-lalasing sa isang maingay at maraming mga taong mga lasing ng isang pinakasikat na Bar sa aming lugar ang 'Ligaya club'. "One more martina please!" lasing na sabi ko sa dumaan na waitress dito. Hanggang inilapag ang isang alak na aking hiningi, walang atubiling tinungga ko ito sabay tayo upang magsaya. Agad kong nilugay ang curly kong buho at tinanggal ko ang makapal na salamin sa aking ng mga mata. Pero agad din ako napatingin sa aking sarili ng nakitang iba ang panakit ko kaysa sa mga babaeng humahataw sumasayaw sa gitna ng dance floor. Naka office attire kasi ako kaya ganito ang aking hitsura. Pasuray-suray akong pumunta sa banyo at pilit kong inaaninag ang aking d
Chapter 2End FlashbackHindi ko maiwasang mapaluha dahil miss na miss ko na ang aking anak na si Aerol. Hanggang ngayon ay wala akong balita mula noong kinuha siya ng kanyang ama.Wala akong magawa dahil kailangan din niyang magpagamot upang tuluyang gumaling.Kahit anong pilit kong kunin ang aking anak, wala akong binatbat sa isang John Troy Enriquez, isang makapangyarihang tao at isang billionaire.Pagkatapos kong magmuni-muni ay agad akong umuwi sa maliit kong apartment. Pagdating ko sa loob, agad akong naupo sa sofa at hinayaan ang aking mga luha na tuluyang bumagsak."Anak, sana'y maayos ka," bulong ko sa aking sarili habang pinipilit na hindi magpaapekto sa sakit ng pagkawala ni Aerol.Kinuha ko ang isang litrato namin ni Aerol na nakalagay sa maliit na mesa malapit sa aking kama. Tinitigan ko ito habang pinapahid ang aking mga luha."Magiging maayos din ang lahat, anak," sabi ko sa litrato. "Gagawin ko ang lahat para makasama kita muli."Habang lumilipas ang oras, napagpasyaha
Chapter 3 Kinabukasan, maagang pumunta si Carla sa aking maliit na apartment at agad naming tinawagan ang kanyang rekomendadong abogado. "Good morning, Atty. Ramirez," bati ni Carla sa telepono. "May kaibigan ako na nangangailangan ng tulong mo. Pwede ba kaming makipagkita sa'yo ngayon?" "Good morning din, Carla. Oo naman, pwede kayong pumunta sa opisina ko ng 10 AM," sagot ni Atty. Ramirez. "Salamat, Atty. Ramirez. Papunta na kami," sabi ni Carla bago ibinaba ang telepono. Agad kaming naghanda at lumabas ng apartment. Habang nasa biyahe, hindi ko maiwasang kabahan at mag-isip ng mga posibleng mangyari. Pero alam kong kailangan kong maging matapang para kay Aerol. Pagdating namin sa opisina ni Atty. Ramirez, agad kaming pinapasok ng kanyang sekretarya. "Good morning, Atty. Ramirez," bati ko habang nakipagkamay sa kanya. "Good morning, Mikaela. Maupo kayo," sabi ni Atty. Ramirez habang inaayos ang kanyang mga papeles. "Ano ang maitutulong ko sa inyo?" Agad kong ikinuwento ang
Chapter 4"Mikaela, alam kong napakasakit nito," sabi ni Atty. Ramirez habang hinahawakan ang aking balikat. "Pero hindi pa tapos ang lahat. Pwede pa tayong mag-apela.""Pero paano, Atty. Ramirez? Wala na akong lakas," sabi ko habang pinipilit na huminahon."Mikaela, kailangan mong maging matatag. Para kay Aerol," sabi ni Carla na nasa tabi ko. "Hindi tayo susuko."Habang naglalakad kami palabas ng korte, naramdaman ko ang bigat ng desisyon. Paano ko haharapin ang mga susunod na araw nang wala si Aerol? Pero alam kong kailangan kong ipagpatuloy ang laban.Pagdating namin sa apartment, naupo ako at nag-isip. Kailangan kong maghanap ng bagong paraan para mabawi si Aerol. Hindi ko pwedeng hayaan na manatili siya kay John Troy."Mikaela, magpahinga ka muna," sabi ni Carla habang inaalok ako ng tubig. "Kailangan mong mag-ipon ng lakas para sa susunod na hakbang.""Salamat, Carla," sabi ko habang tinatanggap ang tubig. "Alam kong mahirap ito, pero hindi ako susuko."Kinabukasan, kinausap ko
Chapter 5Troy POVSobrang galit ko na agad kong pinagbabato ang anumang mahawakan ko."Anong karapatan mong saktan ang aking anak!" galit kong sigaw sa aking nobya na si Blanca."Patawad, Troy!" iyak nitong sabi.Nalaman ko sa aking abogado ang pag-apila ng ina ng aking anak na si Mikaela. At malakas ang hawak nilang ebidensya dahil sa pagmamaltrato ng aking nobya. Ang mga dati kong katulong at kapitbahay ko ang kanilang kinuha bilang mga testigo."Akala mo ba makakaligtas ka sa ginawa mo?" patuloy kong sigaw habang naglalakad-lakad sa loob ng aming bahay, hindi mapakali sa galit. "Hindi mo ba naisip ang magiging epekto nito sa bata?""Troy, hindi ko sinasadya. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko," pakiusap ni Blanca, ang mga luha ay bumabagsak sa kanyang pisngi."Walang dahilan na magpapatawad sa ginawa mo! Hindi ko na alam kung paano kita mapagkakatiwalaan," sagot ko, halos pumutok na ang aking ulo sa galit."Please, Troy, bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon. Babaguhin ko
Chapter 6 Habang hinihintay ko silang makalabas sina Mikaela sa silid ni Aerol, napabuntong-hininga ako. "Mikaela," sabi ko, "alam kong nagkamali ako. Sana mapatawad mo ako balang araw," dagdag kong sabi. "Hindi ko alam kung kailan, pero sana nga," sagot niya sa akin habang tinititigan ako. "Ang mahalaga ngayon ay makasama ko si Aerol," dagdag niyang sabi habang hinahaplos ang buhok ng aming anak. Wala akong pinagsisisihan sa desisyon ng Korte na makuha ni Mikaela ang karapatan bilang ina kay Aerol. Hanggang tuluyan na silang umalis sa aking mansion. Tanging likuran lamang nila ang aking nakita hanggang humarap ang aking anak saka tumakbo pabalik sa akin. "Mahal po kita, Papa! Mag-iingat po kayo palagi," sambit nito at yumakap sa akin saka bumalik sa kanyang ina. Hindi ko maiwasang masaktan at mapaluha habang tinatanaw silang papaalis. Ang bawat hakbang nila palayo ay parang kutsilyong tumatama sa aking puso, ngunit alam kong ito ang tamang desisyon para sa kapakanan ni Ae
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam