Chapter 5

Chapter 5

Troy POV

Sobrang galit ko na agad kong pinagbabato ang anumang mahawakan ko.

"Anong karapatan mong saktan ang aking anak!" galit kong sigaw sa aking nobya na si Blanca.

"Patawad, Troy!" iyak nitong sabi.

Nalaman ko sa aking abogado ang pag-apila ng ina ng aking anak na si Mikaela. At malakas ang hawak nilang ebidensya dahil sa pagmamaltrato ng aking nobya. Ang mga dati kong katulong at kapitbahay ko ang kanilang kinuha bilang mga testigo.

"Akala mo ba makakaligtas ka sa ginawa mo?" patuloy kong sigaw habang naglalakad-lakad sa loob ng aming bahay, hindi mapakali sa galit. "Hindi mo ba naisip ang magiging epekto nito sa bata?"

"Troy, hindi ko sinasadya. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko," pakiusap ni Blanca, ang mga luha ay bumabagsak sa kanyang pisngi.

"Walang dahilan na magpapatawad sa ginawa mo! Hindi ko na alam kung paano kita mapagkakatiwalaan," sagot ko, halos pumutok na ang aking ulo sa galit.

"Please, Troy, bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon. Babaguhin ko ang lahat," pagmamakaawa niya.

"Isang pagkakataon? Ilang beses na kitang binigyan ng pagkakataon, Blanca! Pero ano ang ginawa mo? Sinaktan mo ang anak ko!" sagot ko, puno ng hinanakit at galit.

Hindi ko na kayang makita pa ang kanyang mukha. "Lumayas ka sa aking harap, wag na wag kang magpapakita sa akin kahit kailan. Baka ano pa ang magawa ko sa'yo," galit kong sabi.

Ano na lang ang aking sasabihin sa totoong ina ni Aerol? Ang lakas loob ko pang sinabing wala itong kinabukasan noong nasa kanya ang aming anak. Ang lakas loob ko pang kinuha ang karapatan niya bilang ina. Tapos minamaltrato lang pala siya ng aking nobya.

"Fuck!" sigaw ko habang binabayo ang manibela ng aking kotse. Hindi ko alam kung paano ko haharapin si Mikaela pagkatapos ng lahat ng ito. Paano ko ipapaliwanag na nagkamali ako sa pagpili ng taong pagkakatiwalaan ko para sa anak namin?

Habang nagmamaneho, hindi ko mapigilang maalala ang mga sandaling kasama ko si Aerol. Ang kanyang mga ngiti, ang kanyang mga tawa—lahat ng iyon ay nagbigay sa akin ng dahilan para maging masaya. Pero ngayon, lahat ng iyon ay tila mawawala dahil sa isang pagkakamali.

Kailangan kong gumawa ng hakbang. Kailangan kong itama ang lahat ng ito. Hindi ko pwedeng hayaang masaktan pa si Aerol. Kailangan kong ibalik siya sa kanyang ina, kay Mikaela.

Agad akong nag-park sa tabi ng kalsada at kinuha ang aking telepono. Tinawagan ko ang aking abogado.

"Hello, kailangan ko ng tulong mo. Kailangan nating ayusin ang lahat ng ito. Hindi ko pwedeng hayaang masaktan pa ang anak ko," sabi ko, puno ng determinasyon.

"Intindihin mo, Troy. Kailangan nating maghanda ng malakas na kaso laban kay Blanca. Kailangan nating protektahan si Aerol," sagot ng abogado.

"Oo, gagawin ko ang lahat. Kailangan ko lang maibalik si Aerol sa kanyang ina. Hindi ko na kayang tiisin pa ang sitwasyong ito," sagot ko, puno ng emosyon.

Kinabukasan, ito na ang araw ng aming paghaharap sa husgado.

Malakas ang kanilang ebidensya, doon ko nalaman kung paano minamaltrato ni Blanca ang aking anak. Isinawalat ng dati kong kasambahay at kapitbahay kung ano ang kanilang nakita at narinig tuwing minamaltrato ito ni Blanca. Ang akala ko ay pinapapasok niya ito sa paaralan, hindi pala.

Habang nakaupo sa loob ng husgado, hindi ko mapigilang magalit sa sarili ko. Paano ko nagawang ipagkatiwala ang anak ko sa isang taong walang puso? Ang bawat salita ng mga testigo ay parang mga patalim na tumatarak sa aking dibdib.

"Ang dami ng beses na nakita namin si Blanca na sinasaktan si Aerol. Hindi namin alam kung paano sasabihin kay Ginoong Troy dahil natatakot kami sa kanya," sabi ng isa sa mga testigo, ang dati kong kasambahay.

"Maraming beses naming narinig ang sigaw ng bata. Hindi namin alam na ganun na pala ang sitwasyon sa loob ng bahay," dagdag ng isa pang kapitbahay.

Hindi ko na mapigilan ang aking galit. "Bakit hindi niyo agad sinabi sa akin?!" sigaw ko, hindi na alintana ang mga nakapaligid.

"Troy, please, kalmahin mo ang sarili mo," bulong ng aking abogado. "Kailangan nating manatiling composed para sa kaso."

Huminga ako ng malalim, pilit na pinapakalma ang sarili. Alam kong kailangan kong maging matatag para kay Aerol.

Nang magsimulang magsalita si Mikaela, ramdam ko ang bigat ng kanyang emosyon. "Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang lahat ng ito. Ang alam ko lang, gusto kong protektahan ang anak ko. Hindi ko na kayang makita siyang nasasaktan," sabi niya, ang mga luha ay bumabagsak sa kanyang pisngi.

Sa mga sandaling iyon, alam kong kailangan kong gawin ang lahat para maibalik si Aerol sa kanyang ina. Hindi ko na kayang tiisin pa ang sakit na dinaranas ng aking anak.

Nang matapos ang kaso ay nagwagi sila ni Mikaela kaya bakas ang saya sa kanyang mukha. Agad itong umalis kaya alam ko kung saan ito patungo—sa aking mansyon upang sunduin ang aming anak.

Habang nagmamaneho pabalik ng mansyon, hindi ko mapigilang mag-isip ng mga bagay-bagay. Alam kong ito na ang tamang desisyon, pero hindi ko pa rin maiwasang makaramdam ng lungkot at galit sa sarili ko. Paano ko nagawang pabayaan si Aerol sa ganitong sitwasyon?

Pagdating ko sa mansyon, nakita ko si Mikaela na kausap ang isa sa mga kasambahay. Nakatayo siya sa harap ng pintuan, tila nag-aalala pero determinado. Agad akong lumapit sa kanila.

"Mikaela, nandito na ako," sabi ko, pilit na pinapakalma ang sarili.

"Troy, nandito ako para sunduin si Aerol. Alam kong ito na ang tamang panahon para bumalik siya sa akin," sagot niya, puno ng determinasyon.

"Oo, Mikaela. Naiintindihan ko. Patawad sa lahat ng nangyari," sagot ko, habang pinipilit na hindi magpakita ng emosyon.

Agad kaming pumasok sa loob ng mansyon at tinawag si Aerol. Nang makita niya ang kanyang ina, agad siyang tumakbo at niyakap ito ng mahigpit.

"Mommy! Miss na miss na kita!" sigaw ni Aerol, habang umiiyak sa saya.

"Miss na miss din kita, anak," sagot ni Mikaela, habang hinahaplos ang buhok ng bata.

Nakatayo lang ako sa gilid, pinapanood ang muling pagkikita ng mag-ina. Alam kong ito na ang tamang desisyon, pero hindi ko pa rin maiwasang makaramdam ng sakit. Mahal na mahal ko si Aerol, at alam kong kailangan kong magbago para sa kanya.

'Mikaela, alam kong mahirap ito para sa ating lahat. Pero gagawin ko ang lahat para maayos ang lahat ng ito. Gusto ko lang na maging masaya si Aerol,' sabi ko sa aking isipan.