LOGINShare
Chapter 7
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Chapter 7
Lumipas ang mga araw at lagi akong dumadalaw kay Aerol. Tuwing pauwi ito galing sa school, ako ang sumusundo. Kahit nakuha na ni Mikaela ang kustodiya ng bata, hindi niya ako pinagbawalan na dumalaw at makasama ang aking anak. Ngayon ay ako ang kumuha sa kanya sa school. "Diba si John Troy Enriquez 'yan?" sabi ng isang ginang sa kasamahan nitong magulang. "Oo nga, siya nga," sagot ng isa pang magulang. "Siya yung laging sumusundo kay Aerol," sambit sa isang ginang. Habang papalapit ako kay Aerol, narinig ko ang kanilang usapan pero hindi ko na ito pinansin. Ang mahalaga ay makita ko ang anak ko at masiguradong maayos siya. "Papa!" sigaw ni Aerol, habang tumatakbo papunta sa akin. "Anak, kamusta ang araw mo?" tanong ko, habang niyayakap siya. "Okay naman po, Papa. May bago kaming lesson kanina at ang saya-saya," sagot niya, habang ngumingiti. "Ang galing naman ng anak ko. Tara na, uwi na tayo," sabi ko, habang hawak ang kanyang kamay. Habang naglalakad kami papunta sa kotse, hindi ko maiwasang mapangiti. Kahit na hindi na kami magkasama ni Mikaela, masaya ako na pinapayagan niya akong makasama si Aerol. Alam kong mahalaga para sa anak namin na nararamdaman niya ang pagmamahal ng parehong magulang. "Papa, pwede po ba tayong dumaan sa park?" tanong ni Aerol, habang tumitingin sa akin ng may kislap sa kanyang mga mata. "Syempre naman, anak. Basta't ikaw, walang problema," sagot ko, habang pinipilit na maging masaya para sa kanya. Pagdating namin sa park, naglaro si Aerol habang pinagmamasdan ko siya mula sa isang bench. Sa mga sandaling iyon, naramdaman ko ang tunay na kaligayahan. Alam kong kahit anong mangyari, gagawin ko ang lahat para sa kaligayahan ng aking anak. Habang pinapanood ko siyang tumatakbo at naglalaro, napagtanto ko na kahit hindi na kami buo bilang pamilya, may pag-asa pa rin na maging masaya at puno ng pagmamahal ang aming buhay. At sa bawat araw na lumilipas, mas lalo kong nararamdaman ang pagmamahal ko sa aking anak ang aking taga-pagmana. Binilhan ko si Aerol ng snack para pagkatapos maglaro ay may makakain siya. "Anak, may dala akong snack para sa'yo. Halika dito at magpahinga ka muna," tawag ko kay Aerol habang inaabot ang maliit na bag ng kanyang paboritong pagkain. "Salamat, Papa!" sabi ni Aerol, habang tumatakbo papunta sa akin at umupo sa tabi ko sa bench. Habang kumakain siya, pinagmamasdan ko ang kanyang masayang mukha. Ang bawat ngiti at tawa niya ay nagbibigay sa akin ng kasiyahan at kapayapaan. "Papa, ang sarap ng dala mong snack. Pwede po ba tayong pumunta dito ulit bukas?" tanong ni Aerol, habang ngumunguya. "Syempre, anak. Basta't ikaw, walang problema," sagot ko, habang hinahaplos ang kanyang buhok. Habang nag-uusap kami, dumaan ang ilang mga magulang na may kasamang mga anak. Ang ilan sa kanila ay napapatingin sa amin at ngumingiti, marahil ay natutuwa na makita kaming mag-ama na masaya. "Papa, pwede po bang maglaro pa ako saglit?" tanong ni Aerol matapos niyang maubos ang kanyang snack. "Oo naman, anak. Basta't mag-ingat, ha?" sagot ko, habang pinagmamasdan siyang tumakbo pabalik sa playground. Habang naglalaro si Aerol, hindi ko maiwasang mapagtanto kung gaano kahalaga ang mga sandaling ganito. Ang bawat oras na magkasama kami ay isang biyaya, at gagawin ko ang lahat para masiguradong masaya at ligtas siya. Sa mga sandaling iyon, naramdaman ko ang tunay na kahulugan ng pagiging magulang. Alam kong marami pa kaming haharapin ni Aerol, pero handa akong harapin ang lahat ng iyon basta't magkasama kami. Ang bawat ngiti at tawa niya ay nagbibigay sa akin ng lakas at inspirasyon upang maging mas mabuting ama para sa kanya. Hindi ko napansing napangiti pala ako habang nakatingin sa aking anak na naglalaro. Sa mga sandaling iyon, naramdaman ko ang tunay na kaligayahan at pagmamahal na dulot ng pagiging magulang. Maya-maya pa, lumapit si Aerol sa akin, pawisan at hingal pero halatang masaya. "Papa, ang saya-saya po dito! Salamat po sa pagdala sa akin dito," sabi niya, habang niyayakap ako. "Anak, basta't ikaw, lagi akong nandito para sa'yo. Masaya akong makita kang masaya," sabi ko, habang niyayakap siya pabalik. "Papa, pwede po ba tayong bumili ng ice cream?" tanong niya, habang nakatingin sa akin ng may kislap sa kanyang mga mata. "Syempre, anak. Tara, punta tayo sa tindahan ng ice cream," sagot ko, habang hawak ang kanyang kamay. Habang naglalakad kami papunta sa tindahan ng ice cream, hindi ko maiwasang mapangiti. Sa bawat hakbang, naramdaman ko ang bigat ng responsibilidad bilang isang ama, pero kasabay nito ay ang kasiyahan na dulot ng pagmamahal sa aking anak. Pagdating namin sa tindahan, pinili ni Aerol ang kanyang paboritong flavor. "Papa, gusto ko po ng chocolate," sabi niya, habang tinuturo ang display ng ice cream. "Isang chocolate ice cream para sa aking anak," sabi ko sa tindera, habang inaabot ang bayad. Habang kumakain si Aerol ng kanyang ice cream, pinagmamasdan ko siya at naramdaman ko ang tunay na kahulugan ng pagiging magulang. Ang bawat ngiti at tawa niya ay nagbibigay sa akin ng lakas at inspirasyon upang maging mas mabuting ama para sa kanya. "Papa, ang sarap po ng ice cream. Salamat po," sabi ni Aerol, habang ngumingiti ng malawak. "Walang anuman, anak. Basta't ikaw, lagi akong nandito para sa'yo," sagot ko, habang pinupunasan ang natitirang ice cream sa kanyang pisngi. Pagsapit ng alas-singko (5:00) ng hapon ay agad kaming umalis upang ihatid si Aerol sa bahay ng kanyang ina sa isang mansyon. Habang nasa biyahe, tahimik lang si Aerol, pero paminsan-minsan ay tinitingnan niya ako at ngumingiti. "Papa, salamat po sa masayang araw na ito," sabi niya, habang hawak ang aking kamay. "Walang anuman, anak. Basta't ikaw, lagi akong nandito para sa'yo," sagot ko, habang pinipisil ang kanyang kamay. Pagdating namin sa mansyon, sinalubong kami ni Mikaela sa pintuan. "Kamusta kayo, Aerol? Nag-enjoy ba kayo?" tanong niya, habang niyayakap ang aming anak. "Opo, Mama! Ang saya-saya po namin ni Papa. Naglaro po kami sa park at kumain ng ice cream," sagot ni Aerol, habang masayang nagkukwento. "Salamat, John, sa pag-aalaga kay Aerol," sabi ni Mikaela, habang tinitingnan ako ng may pasasalamat. "Walang anuman, Mikaela. Masaya akong makasama si Aerol," sagot ko, habang ngumingiti. "Papa, pwede po ba tayong maglaro ulit bukas?" tanong ni Aerol, habang nakatingin sa akin ng may kislap sa kanyang mga mata. "Syempre, anak. Basta't ikaw, walang problema," sagot ko, habang niyayakap siya ng mahigpit. "Goodnight, Papa. I love you," sabi ni Aerol, habang humahalik sa aking pisngi. "Goodnight, anak. I love you too," sagot ko, habang pinipigilan ang luha sa aking mga mata. Habang papalayo ako sa mansyon, naramdaman ko ang bigat ng pangungulila, pero kasabay nito ay ang kasiyahan na dulot ng pagmamahal sa aking anak. Alam kong kahit anong hirap ang pagdaanan namin, basta't magkasama kami, kakayanin namin lahat.Related chapters
Fate's Cruel Dance Chapter 8
Chapter 8Hindi nagtagal ay agad akong nakarating sa mansyon kaya agad akong pumasok sa loob at nagpunta sa aking library.May kailangan akong asikasuhin tungkol sa mga ari-arian ko. Agad kong tinawagan ang aking attorney upang isaayos ang lahat."Hello, Mr. John Troy Enriquez?" sagot ng aking abogado."Good afternoon, Attorney. Kailangan ko po ng tulong ninyo sa ilang legal na bagay tungkol sa mga ari-arian ko," sabi ko."Sige po, Mr. Enriquez. Ano po ang mga kailangan ninyong ayusin?" tanong niya."May ilang dokumento na kailangan kong pirmahan at ilang usapin na kailangan nating pag-usapan. Maaari ba kayong pumunta dito sa mansyon bukas ng umaga?" tanong ko."Oo naman, Mr. Enriquez. Darating po ako bukas ng umaga. Anong oras po kayo available?" sagot niya."Mga alas nueve ng umaga, Attorney. Salamat po," sagot ko."Sige po, magkita tayo bukas ng umaga. Ingat po kayo," sabi niya bago ibinaba ang telepono.Matapos ang tawag, sinimulan kong ayusin ang mga dokumento na kailangan naming
Fate's Cruel Dance Chapter 9
Chapter 9 Hindi ko na malayang nasa pintuan pala si Mikaela habang nanonood sa aming laro. Kung hindi ito nagsalita, hindi ko mapapansin ito. "Pwede mo namang hiramin si Aerol sa akin ng isang linggo upang maka-bonding ko nang matagal, Troy!" bigkas niya sa akin. Napatingin ako kay Mikaela at ngumiti. "Talaga? Salamat, Mikaela. Malaking bagay 'yan para sa akin," sabi ko, hindi ko akalain na sabihin niya sa akin nang ganoon. "Oo naman, Troy. Alam kong mahal na mahal mo si Aerol, at gusto ko rin na magkaroon kayo ng mas maraming oras na magkasama," sagot niya habang lumalapit sa amin. "Narinig mo 'yun, anak? Makakasama kita ng isang linggo!" sabi ko kay Aerol na tila nagliwanag ang mukha sa tuwa. "Yey! Ang saya-saya, Daddy!" sigaw ni Aerol habang yumayakap sa akin. "Salamat ulit, Mikaela. Gagawin ko ang lahat para maging masaya si Aerol," sabi ko habang tinitingnan si Mikaela. "Walang anuman, Troy. Alam kong mabuti kang ama. Basta't lagi mong tandaan na nandito lang ako
Fate's Cruel Dance Chapter 10
Chapter 10Pagdating ko sa Germany ay agad akong nagpatawag ng meeting."Ich werde nicht mehr darüber reden, ich weiß, dass Sie alle wissen, warum ich jetzt ein Treffen einberufe," sabi ko sa salitang German.Salitang Filipino. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, alam ko na alam ninyo kung bakit ako nagpatawag ng meeting ngayon.Hanggang nagsalita ang isang shareholder ko sa aking kompanya sa salitang German. "Mr. Enriquez, wir sind sehr besorgt darüber, was mit dem Verlust eines großen Betrags passiert ist, und es war eine Warnung vor dem Bankrott des Unternehmens," sabi ni Mr. Quentin.Salitang Filipino. Mr. Enriquez, labis kaming nag-aalala sa pagkawala ng malaking halaga, at ito ay isang babala ng posibleng pagkalugi ng kumpanya.Tumayo ako at tumingin sa paligid, tinitingnan ang bawat isa sa mga shareholders. Alam kong seryoso ang sitwasyon, kaya kailangang maging maingat at matatag sa aking mga sasabihin."Ja, ich verstehe Ihre Bedenken," sagot ko kay Mr. Quentin. "Wir haben b
Fate's Cruel Dance Chapter 11
Chapter 11Pagkatapos ng meeting, bumalik ako sa aking opisina at nagpasya na tawagan ang aking anak na si Aerol.Alam ko na magkaiba ang oras sa Germany at sa Pinas kaya nagbabakasakali akong gising pa si Mikaela, ang ina ni Aerol.Kahit na ang anak ko lang ang nag-uugnay sa aming dalawa, hindi niya ipinagkait ang aking anak.Kinuha ko ang aking telepono at tinawagan ang numero ni Mikaela. Ilang sandali lang ay sumagot na siya."Hello, Troy. Kumusta ka?" bati ni Mikaela sa kabilang linya."Mabuti naman, Mikaela. Pasensya na sa abala, pero gusto ko sanang makausap si Aerol kung gising pa siya," sagot ko."Oo, gising pa siya. Sandali lang at tatawagin ko," sabi ni Mikaela.Habang hinihintay kong magsalita si Aerol, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaunting kaba. Matagal-tagal na rin mula nang huli kaming nag-usap."Daddy!" masayang bati ni Aerol nang marinig ang boses ko."Hi, anak! Kamusta ka na? Ano ang mga balita?" tanong ko habang ngumingiti."Okay lang po ako, Daddy. Kanina po, na
Fate's Cruel Dance Chapter 12
Chapter 12 Lumipas ang mga buwan at andito pa rin ako sa Germany, kasalukuyang binibisita ang site kung saan itatayo ang bagong negosyo. Kasama ko ang ilang mga staff mula sa kompanya dito. "Beeindruckend," (Kahanga-hanga) sabi ko sa aking sarili. "Es sieht so aus, als würde dieses Projekt erfolgreich sein," (Mukhang magiging matagumpay ang proyektong ito) habang sinasabihan ang mga tauhan ko sa salitang Germany. Nagsalita ang isang staff sa akin sa lingwaheng Germany. "Herr Enriquez, wir haben alle erforderlichen Genehmigungen erhalten. Wir können mit dem Bau beginnen, sobald Sie das Okay geben," (Mr. Enriquez, nakuha na namin ang lahat ng kinakailangang permit. Maaari na tayong magsimula sa konstruksyon kapag binigay niyo na ang go signal.) sabi sa aking engineer kinuha. "Sehr gut," (Napakabuti) sabi ko habang tinitingnan ang mga dokumento. "Lasst uns keine Zeit verlieren. Wir beginnen sofort," (Huwag na tayong mag-aksaya ng oras. Magsimula na tayo agad.) dagdag kong sabi. H
Fate's Cruel Dance Chapter 13
Chapter 13 Habang inaayos ni Maria ang mga alternatibong suppliers, bumalik si Hans na may dalang magandang balita. "Herr Enriquez, ich habe mit dem Lagerhaus gesprochen. Sie haben das Problem gelöst und die Materialien werden morgen früh geliefert," (Mr. Enriquez, nakausap ko na ang warehouse. Naayos na nila ang problema at darating na ang mga materyales bukas ng umaga.) sabi ni Hans sa akin. "Sehr gut, Hans. Das ist eine Erleichterung," (Napakabuti, Hans. Isang ginhawa ito) sabi ko habang nagpapasalamat sa kanya. "Maria, mukhang hindi na natin kakailanganin ang alternatibong suppliers, pero salamat sa mabilis mong aksyon," sambit ko dito. "Walang anuman, Sir. Mas mabuti nang handa tayo," sagot ni Maria habang ngumingiti. Sa kabila ng maliit na aberya, naging maayos ang takbo ng araw. Habang naglalakad ako sa site, naramdaman ko ang sigla ang bawat isa sa mga tauhan ko. Alam kong hindi magiging madali ang proyektong ito, pero sa tulong ng aking mga tauhan, sigurado akong magigi
Fate's Cruel Dance Chapter 14
Chapter 14 Pagkatapos ng meeting, bumalik ako sa aking opisina upang maghanda ng mga ulat at tumugon sa mga emails. Habang abala ako sa aking trabaho, kumatok si Maria sa pinto at pumasok. "Sir, may mga bagong dokumento na kailangan niyong pirmahan para sa susunod na phase ng proyekto," sabi ni Maria habang inaabot ang mga papeles. "Salamat, Maria. Iwan mo na lang dito at pipirmahan ko agad," sagot ko habang tinitingnan ang mga dokumento. Habang binabasa ko ang mga papeles, napansin ko ang ilang detalye na kailangan ng karagdagang impormasyon. Tinawag ko si Maria pabalik sa opisina. "Maria, may mga tanong ako tungkol sa mga detalye ng kontrata na ito. Pwede mo bang ipaliwanag?" tanong ko. "Oo, Sir. Ano pong parte ang gusto niyong linawin?" sagot niya habang lumalapit sa aking mesa. Habang pinag-uusapan namin ang mga detalye, napansin ko ang dedikasyon at kaalaman ni Maria. Alam kong malaking bahagi siya ng tagumpay ng proyektong ito. "Salamat, Maria. Malaking tulong ang mga pa
Fate's Cruel Dance Chapter 15
Chapter 15Habang nasa himpapawid ako pauwi sa Pilipinas, hindi ko maiwasang makaramdam ng excitement sa aking puso. Miss na miss ko na ang aking anak na si Aerol na nasa pangangalaga ng kanyang ina.Habang lumilipad ang eroplano, nagbalik-tanaw ako sa mga masasayang alaala namin ni Aerol. Ang mga oras na ginugol naming magkasama sa paglalaro sa parke, ang mga kwentuhan bago matulog, at ang mga simpleng sandali na puno ng tawanan at pagmamahal. Hindi ko maiwasang mag-isip kung gaano na siya kalaki ngayon at kung ano na ang mga bagong natutunan niya habang wala ako.Paglapag ng eroplano, mabilis akong kumuha ng aking mga bagahe at nagmamadaling lumabas ng paliparan. Habang papalapit ako sa tirahan ni Mikaela, nararamdaman ko ang pagtibok ng aking puso nang mas mabilis. Sa wakas, makikita ko na ulit ang aking anak.Pagdating ko sa pintuan, kumatok ako ng marahan. Ilang sandali lang ay bumukas ang pinto at bumungad sa akin si Mikaela, may ngiti sa kanyang mga labi. "Nandito ka na pala,"
Latest chapter
Fate's Cruel Dance Author's Note:
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Fate's Cruel Dance Chapter 119
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Fate's Cruel Dance Chapter 118
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Fate's Cruel Dance Chapter 117
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Fate's Cruel Dance Chapter 116
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Fate's Cruel Dance Chapter 115
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Fate's Cruel Dance Chapter 114
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Fate's Cruel Dance Chapter 113
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Fate's Cruel Dance Chapter 112
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam
