Mag-log inShare
Chapter 12
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
Fate's Cruel Dance Chapter 13
Chapter 13 Habang inaayos ni Maria ang mga alternatibong suppliers, bumalik si Hans na may dalang magandang balita. "Herr Enriquez, ich habe mit dem Lagerhaus gesprochen. Sie haben das Problem gelöst und die Materialien werden morgen früh geliefert," (Mr. Enriquez, nakausap ko na ang warehouse. Naayos na nila ang problema at darating na ang mga materyales bukas ng umaga.) sabi ni Hans sa akin. "Sehr gut, Hans. Das ist eine Erleichterung," (Napakabuti, Hans. Isang ginhawa ito) sabi ko habang nagpapasalamat sa kanya. "Maria, mukhang hindi na natin kakailanganin ang alternatibong suppliers, pero salamat sa mabilis mong aksyon," sambit ko dito. "Walang anuman, Sir. Mas mabuti nang handa tayo," sagot ni Maria habang ngumingiti. Sa kabila ng maliit na aberya, naging maayos ang takbo ng araw. Habang naglalakad ako sa site, naramdaman ko ang sigla ang bawat isa sa mga tauhan ko. Alam kong hindi magiging madali ang proyektong ito, pero sa tulong ng aking mga tauhan, sigurado akong magigi
Fate's Cruel Dance Chapter 14
Chapter 14 Pagkatapos ng meeting, bumalik ako sa aking opisina upang maghanda ng mga ulat at tumugon sa mga emails. Habang abala ako sa aking trabaho, kumatok si Maria sa pinto at pumasok. "Sir, may mga bagong dokumento na kailangan niyong pirmahan para sa susunod na phase ng proyekto," sabi ni Maria habang inaabot ang mga papeles. "Salamat, Maria. Iwan mo na lang dito at pipirmahan ko agad," sagot ko habang tinitingnan ang mga dokumento. Habang binabasa ko ang mga papeles, napansin ko ang ilang detalye na kailangan ng karagdagang impormasyon. Tinawag ko si Maria pabalik sa opisina. "Maria, may mga tanong ako tungkol sa mga detalye ng kontrata na ito. Pwede mo bang ipaliwanag?" tanong ko. "Oo, Sir. Ano pong parte ang gusto niyong linawin?" sagot niya habang lumalapit sa aking mesa. Habang pinag-uusapan namin ang mga detalye, napansin ko ang dedikasyon at kaalaman ni Maria. Alam kong malaking bahagi siya ng tagumpay ng proyektong ito. "Salamat, Maria. Malaking tulong ang mga pa
Fate's Cruel Dance Chapter 15
Chapter 15Habang nasa himpapawid ako pauwi sa Pilipinas, hindi ko maiwasang makaramdam ng excitement sa aking puso. Miss na miss ko na ang aking anak na si Aerol na nasa pangangalaga ng kanyang ina.Habang lumilipad ang eroplano, nagbalik-tanaw ako sa mga masasayang alaala namin ni Aerol. Ang mga oras na ginugol naming magkasama sa paglalaro sa parke, ang mga kwentuhan bago matulog, at ang mga simpleng sandali na puno ng tawanan at pagmamahal. Hindi ko maiwasang mag-isip kung gaano na siya kalaki ngayon at kung ano na ang mga bagong natutunan niya habang wala ako.Paglapag ng eroplano, mabilis akong kumuha ng aking mga bagahe at nagmamadaling lumabas ng paliparan. Habang papalapit ako sa tirahan ni Mikaela, nararamdaman ko ang pagtibok ng aking puso nang mas mabilis. Sa wakas, makikita ko na ulit ang aking anak.Pagdating ko sa pintuan, kumatok ako ng marahan. Ilang sandali lang ay bumukas ang pinto at bumungad sa akin si Mikaela, may ngiti sa kanyang mga labi. "Nandito ka na pala,"
Fate's Cruel Dance Chapter 16
Chapter 16 Troy POVHabang natutulog Ang aking anak ay naisip kong dalhin ito sa aking kompanya upang makilala ito sa aking mga empleyado. Pumunta muna ako sa banyo upang maglinis ng ngipin at magbihis saka ako tumabi sa pagtulong ng aking anak na mahihimbing natutulog. Kinabukasan, maaga akong nagising upang ipaghanda ito ng almusal bago kami pupunta sa kompanya."Anak, pagkatapos mong kumain ay maligo ka agad dahil isasama kita sa aking kompanya," wika ko habang sininyasan ang isang katulong na hatiran lami ng tubig. "Talaga daddy? Isasama mo ako?" ngiti nitong sabi. Tanging tango lamang ang aking sagot habang ngumunguya sa aking kinain. Hindi nagtagal kaming natapos kumain kaya agad itong umakyat sa silid para maligo at magbihis.Habang nasa loob ako ng aking opisina sa loob ng aking mansyon ay agad kong tinawag ang pangalan ng aking anak. "Aerol, anak. Tayo na, aalis na tayo. Pupunta tayo sa kompanya na pagmamay-ari ko ngayon, ngunit magiging iyo rin balang araw," sabi
Fate's Cruel Dance Chapter 17
Chapter 17 Napabuntong-hininga na lamang ako hanggang umakyat sa aking silid. Pagdating ko sa loob, umupo ako sa kama, ramdam ang bigat ng pagod at mga iniisip. Bumabalik sa akin ang mga alaala ng nakaraan, mga pangyayaring hindi ko kayang kalimutan, lalo na ang gabing nakita ko si Mikaela sa bar. Nandoon siya, umiinom nang mag-isa, tila may dinadala rin sa kanyang isipan. Malayo ang tingin niya, parang may hinahanap na sagot sa bawat lagok ng alak. Noon ko lang siya nakita sa ganoong estado—tahimik, malungkot, at parang pinipilit itago ang sakit. Ngunit sa mga mata niya, ramdam kong may bagay siyang gustong iparating, kahit walang sinasabing salita. Naisip ko, paano kaya kung lumapit ako sa kanya noong gabing iyon? May magbabago kaya? Hanggang bumalik ang sa nakaraan. Kung paano ko nito nilapitan at nagpakilala ako dito, dahil ngayon ko lamang ito nakita sa ganoong lugar. Hanggang humantong sa One night stand. Flashback "Hi!" bigkas ko. Agad itong lumingon sa akin na maymap
Fate's Cruel Dance Chapter 18
Chapter 18 Mikaela POV Habang naglalakad papalabas ng cafe, ramdam ko pa rin ang bigat ng pag-uusap namin ni Troy. Ang hangin sa labas ay malamig, ngunit tila mas malamig pa ang pakiramdam ko sa loob. Hindi dahil sa galit o tampo, kundi dahil sa takot para sa hinaharap ni Aerol. Paano kung masyadong mabilis na tinutulak ni Troy si Aerol sa responsibilidad ng pagiging tagapagmana ng kompanya? Bata pa siya, at gusto ko siyang protektahan mula sa bigat ng mundong iyon, kahit na alam kong balang araw ay wala siyang ibang pagpipilian kundi tanggapin ito. Tahimik akong nagmaneho pauwi, ang isipan ko ay puno ng mga tanong. Pagdating ko sa bahay, naabutan ko si Aerol na naglalaro sa sala, abala sa mga laruan niya. Nakangiti siyang tumingin sa akin, walang kaalam-alam sa mga bagay na pinaplano namin ng kanyang ama para sa kanya. “Mama, tingnan mo! Ginawa ko 'to!” masaya niyang sabi, ipinakita ang isang robot na kanyang pinagsama-sama mula sa mga piraso ng Lego. Ngumiti ako, pilit na
Fate's Cruel Dance Chapter 19
Chapter 19 Lumipas ang ilang araw at isang hapon, dumalaw ang matalik kong kaibigan na si Carla. Siya ang ninang ni Aerol at isa sa mga pinagkakatiwalaan kong tao. Habang abala akong nag-aayos ng meryenda sa kusina, narinig ko ang kanyang pamilyar na boses mula sa sala. “Mikaela, hindi mo man lang ako binabati! Ako pa itong dumalaw sa inyo, ha!” biro ni Carla habang pumasok sa kusina, dala ang kanyang masayahing enerhiya. Ngumiti ako at niyakap siya ng mahigpit. “Naku, pasensya ka na. Abala lang talaga ako. Kamusta ka na?” tanong ko dito. Umupo siya sa mesa at tinignan ako nang seryoso. “Ako? Ayos lang. Pero ikaw, kailan ka ba magiging ayos? Lagi ka na lang busy sa restaurant, ni Hindi mo ako magawang dalawin man lang!" madamdaming bigkas niya. Hindi ko alam kung saan patungo ang tanong na iyon, kaya tumingin ako sa kanya, nagtatanong ang aking mga mata. “Kawawa naman ang inaanak ko,” malungkot niyang sabi, habang sumimsim ng kape. “Alam mo, Mika, bakit hindi na lang kayo
Fate's Cruel Dance Chapter 20
Chapter 20 Pagkatapos ng pagbisita ni Carla, hindi na maalis sa isip ko ang tanong na iniwan niya. Habang abala ako sa araw-araw na gawain, palagi kong naiisip. 'Paano nga kaya kung magpakasal kami ni Troy?' sambit ko sa aking isipan. Kinabukasan, habang si Aerol ay nasa eskwelahan, napagpasyahan kong lumabas at maglakad-lakad sa parke malapit sa bahay. Sa tahimik na paligid, tila mas naging malinaw ang mga katanungan sa isip ko. Nais kong tanungin si Troy kung iniisip rin ba niya ang tungkol dito, pero hindi ko alam kung paano sisimulan ang pag-uusap na iyon. Dumaan ang ilang araw at dumating ang linggo na ipinangako ni Troy na babalikan niya si Aerol. Kaya hinanda ko ang aking sarili para sa binabalak ko. Nang dumating siya, naramdaman kong may kakaiba sa kanyang mga galaw—parang may mas malalim siyang iniisip. Habang tinutulungan niyang mag-ayos si Aerol ng mga laruan bago sila umalis, sinubukan kong mag-ipon ng lakas ng loob upang itanong ang bumabagabag sa akin. “Tr
Pinakabagong kabanata
Fate's Cruel Dance Author's Note:
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Fate's Cruel Dance Chapter 119
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Fate's Cruel Dance Chapter 118
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Fate's Cruel Dance Chapter 117
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Fate's Cruel Dance Chapter 116
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Fate's Cruel Dance Chapter 115
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Fate's Cruel Dance Chapter 114
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Fate's Cruel Dance Chapter 113
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Fate's Cruel Dance Chapter 112
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam
