Mag-log inShare
Chapter 17
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
Fate's Cruel Dance Chapter 18
Chapter 18 Mikaela POV Habang naglalakad papalabas ng cafe, ramdam ko pa rin ang bigat ng pag-uusap namin ni Troy. Ang hangin sa labas ay malamig, ngunit tila mas malamig pa ang pakiramdam ko sa loob. Hindi dahil sa galit o tampo, kundi dahil sa takot para sa hinaharap ni Aerol. Paano kung masyadong mabilis na tinutulak ni Troy si Aerol sa responsibilidad ng pagiging tagapagmana ng kompanya? Bata pa siya, at gusto ko siyang protektahan mula sa bigat ng mundong iyon, kahit na alam kong balang araw ay wala siyang ibang pagpipilian kundi tanggapin ito. Tahimik akong nagmaneho pauwi, ang isipan ko ay puno ng mga tanong. Pagdating ko sa bahay, naabutan ko si Aerol na naglalaro sa sala, abala sa mga laruan niya. Nakangiti siyang tumingin sa akin, walang kaalam-alam sa mga bagay na pinaplano namin ng kanyang ama para sa kanya. “Mama, tingnan mo! Ginawa ko 'to!” masaya niyang sabi, ipinakita ang isang robot na kanyang pinagsama-sama mula sa mga piraso ng Lego. Ngumiti ako, pilit na
Fate's Cruel Dance Chapter 19
Chapter 19 Lumipas ang ilang araw at isang hapon, dumalaw ang matalik kong kaibigan na si Carla. Siya ang ninang ni Aerol at isa sa mga pinagkakatiwalaan kong tao. Habang abala akong nag-aayos ng meryenda sa kusina, narinig ko ang kanyang pamilyar na boses mula sa sala. “Mikaela, hindi mo man lang ako binabati! Ako pa itong dumalaw sa inyo, ha!” biro ni Carla habang pumasok sa kusina, dala ang kanyang masayahing enerhiya. Ngumiti ako at niyakap siya ng mahigpit. “Naku, pasensya ka na. Abala lang talaga ako. Kamusta ka na?” tanong ko dito. Umupo siya sa mesa at tinignan ako nang seryoso. “Ako? Ayos lang. Pero ikaw, kailan ka ba magiging ayos? Lagi ka na lang busy sa restaurant, ni Hindi mo ako magawang dalawin man lang!" madamdaming bigkas niya. Hindi ko alam kung saan patungo ang tanong na iyon, kaya tumingin ako sa kanya, nagtatanong ang aking mga mata. “Kawawa naman ang inaanak ko,” malungkot niyang sabi, habang sumimsim ng kape. “Alam mo, Mika, bakit hindi na lang kayo
Fate's Cruel Dance Chapter 20
Chapter 20 Pagkatapos ng pagbisita ni Carla, hindi na maalis sa isip ko ang tanong na iniwan niya. Habang abala ako sa araw-araw na gawain, palagi kong naiisip. 'Paano nga kaya kung magpakasal kami ni Troy?' sambit ko sa aking isipan. Kinabukasan, habang si Aerol ay nasa eskwelahan, napagpasyahan kong lumabas at maglakad-lakad sa parke malapit sa bahay. Sa tahimik na paligid, tila mas naging malinaw ang mga katanungan sa isip ko. Nais kong tanungin si Troy kung iniisip rin ba niya ang tungkol dito, pero hindi ko alam kung paano sisimulan ang pag-uusap na iyon. Dumaan ang ilang araw at dumating ang linggo na ipinangako ni Troy na babalikan niya si Aerol. Kaya hinanda ko ang aking sarili para sa binabalak ko. Nang dumating siya, naramdaman kong may kakaiba sa kanyang mga galaw—parang may mas malalim siyang iniisip. Habang tinutulungan niyang mag-ayos si Aerol ng mga laruan bago sila umalis, sinubukan kong mag-ipon ng lakas ng loob upang itanong ang bumabagabag sa akin. “Tr
Fate's Cruel Dance Chapter 21
Chapter 21 Troy POV Habang seryoso akong nagmamaneho pauwi sa mansyon, hindi ko maiwasang isipin ang sinabi ni Mikaela. Sa totoo lang, matagal ko na ring iniisip ang mga bagay na iyon, pero naunahan lang niya akong magsalita. Pinilit kong ituon ang isip ko sa kalsada, pero parang mas dumadami ang mga tanong kaysa sa mga sagot. Aaminin ko sa sarili ko na habang tumatagal, may ibang nararamdaman na ako para kay Mikaela. Pero hindi ko maiwasang mag-alinlangan para sa sarili ko, para sa kanya, at higit sa lahat, para kay Aerol. Iniisip ko, "Paano kung hindi namin kayanin gampanan ang tungkulin bilang mag-asawa? Paano kung masira ang lahat at masaktan lang namin si Aerol?" "Mahal ko ba si Mikaela?" Paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko. Hindi siya mahirap magustuhan. Magaan siyang kasama, maalaga, at tapat. Pero may mga pagkakataon na parang hindi na kasing simple ng dati ang lahat. Kami ni Mikaela ay dumaan sa napakaraming pagsubok. Oo, nagtutulungan kami bilang mga magulang para k
Fate's Cruel Dance Chapter 22
Chapter 22 Kinabukasan, araw ng Sabado, tinawagan ko ang kilalang judge na kaibigan ng pamilya. Nagpasya na akong ipaglaban ang pag-aalok kay Mikaela ng kasal, hindi lamang para sa amin kundi para rin sa aming anak na si Aerol. Sa kabila ng mga pagsubok na aming naranasan, alam kong oras na upang gawing pormal ang aming relasyon at bigyan siya ng isang matatag na pamilya. Kahit na isang one night stand lang ang aming unang pagtatagpo at tanging anak lang namin ang nagbibigay ugnayan sa aming dalawa, kailangan kong gawin ang tama. Sa kabila ng aming nakaraan, hindi ko maikakaila na may koneksyon kaming nabuo. Ang aming anak ang naging tulay na nagbigay-daan sa akin upang pahalagahan ang aming samahan. Naramdaman ko ang takot at sabik sa puso ko habang pinaplano ang bawat detalye. "Kailangan kong maging handa sa lahat," sabi ko sa aking sarili. Hinding-hindi ko palalagpasin ang pagkakataong ito. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko upang maipakita kay Mikaela na kaya kong maging re
Fate's Cruel Dance Chapter 23
Chapter 23Mikaela POVKahit na bumabagabag ang konsensya ko sa aming ginawang kasinungalingan, kailangan kong panindigan ito. Sa aking isip, ang pinakamahalaga ay ang maging buo ang pinangarap na pamilya sa aking ng anak si Aerol. Kahit walang pag-ibig na namamagitan sa aming dalawa ni Troy, ang tanging layunin ko ay ang kaligayahan ng aking anak.Nakita ko ang saya sa mata ng aking anak nang nag-propose si Troy, kahit na sa simpleng paraan. Alam kong higit pang kasiyahan ang dulot ng isang tunay na kasal. Sa puso ko, ang pag-aasawa ay hindi lamang isang seremonya kundi isang simbolo ng aming dedikasyon bilang magulang. “Baka nga, sa pagbuo ng pamilyang ito, matutunan din naming mahalin ang isa’t isa,” ang bulong ko sa sarili. Sa kabila ng takot, may pag-asa sa aking puso na maaaring magbago ang lahat sa paglipas ng panahon.Mga sumunod na araw, habang abala ako sa pagmasdan sa aking anak na si Aerol na naglalaro sa likod-bahay. Ang mga tawa ng aking anak ay tila musika sa aking tai
Fate's Cruel Dance Chapter 24
Chapter 24Third POVMakalipas ang ilang linggo mula sa kasal, unti-unting nagiging komportable si Mikaela sa bagong setup nila ni Troy. Sa bawat umaga, sabay silang bumabangon para ihanda si Aerol para sa paaralan. Ang mga simpleng gawain ay nagiging paraan upang lalong mapatibay ang kanilang samahan.Isang umaga, habang nag-aalmusal, napansin ni Mikaela na mas nagiging masayahin si Troy. "Mukhang masaya ka," sabi niya, tinutukso siya.“Tama ka,” tugon ni Troy, ngumiti. “Masaya akong magkakasama tayo. At higit sa lahat, kasama si Aerol.”“Alam mo, mahalaga ang mga sandaling ito. Para sa atin at para sa kanya,” sagot ni Mikaela. Nagsimula siyang maniwala na maaari silang makahanap ng kasiyahan sa kanilang sitwasyon.Ngunit sa kabila ng kanilang mga ngiti, may mga oras pa ring dumadating ang mga alalahanin. “Troy, paano kung lumabas ang totoo sa atin?” tanong niya isang gabi. “Paano kung malaman ni Aerol na walang pag-ibig na umiiral dito?”Nagh pause si Troy bago sumagot. “Alam mo, Mi
Fate's Cruel Dance Chapter 25
Chapter 25 Habang lumalalim ang kanilang usapan, unti-unting nabuo ang isang plano na puno ng pag-asa. Sa mga simpleng hakbang na ito, unti-unti ring bumubuo si Mikaela ng tiwala sa kanilang samahan. Makalipas ang ilang linggo, nagdesisyon silang simulan ang kanilang mga plano. Nagsimula silang mag-ipon para sa bakasyon at gumawa ng mga gawain sa bahay upang mapanatili ang kanilang kasiyahan. Sa mga hapunan, nagiging mas masaya ang kanilang usapan. Pinagsasaluhan nila ang mga pangarap at tawanan, na nagiging dahilan para magpatuloy ang kanilang pagkakaibigan. Nagsimula ring umusbong ang damdamin ni Mikaela kay Troy, kahit na hindi niya pa ito ganap na natutukoy. Isang umaga, nagpasya si Mikaela na magluto ng espesyal na agahan. Habang nag-aasikaso sa kusina, naisip niya kung paano naging madali ang mga bagay sa kabila ng mga kasinungalingan. Na-realize niyang ang pagmamahal ay nagmumula sa pagsisikap, at hindi lang sa mga salita. Nang umupo silang magkasama sa hapag-kainan, napa
Pinakabagong kabanata
Fate's Cruel Dance Author's Note:
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Fate's Cruel Dance Chapter 119
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Fate's Cruel Dance Chapter 118
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Fate's Cruel Dance Chapter 117
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Fate's Cruel Dance Chapter 116
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Fate's Cruel Dance Chapter 115
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Fate's Cruel Dance Chapter 114
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Fate's Cruel Dance Chapter 113
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Fate's Cruel Dance Chapter 112
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam
