LOGINShare
Chapter 25
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
Fate's Cruel Dance Chapter 26
Chapter 26 Continue Third POV Makalipas ang ilang linggo ng masayang pagtutulungan at pagbuo ng mga alaala kasama si Mikaela at Aerol, unti-unting bumubuo sa isip ni Troy ang mga bagay na hindi niya pa naisip dati. Sa kabila ng mga pagkukulang sa kanilang relasyon, ang mga simpleng sandali—mga tawanan, mga kwentuhan—ay nagbigay ng bagong kulay sa kanyang mundo. Kaya nang magplano si Mikaela ng isang family movie night, excited na excited si Troy. Alam niyang ito ang pagkakataon para mas maging malapit sila. Habang nag-aasikaso si Mikaela sa popcorn, nagpasya siyang pumili ng pelikula na gusto rin ni Aerol. “Anong gusto mong panoorin, Aerol?” tanong ni Troy habang pinagmamasdan ang bata na abala sa kanyang mga laruan. “Gusto ko ‘yung may superhero!” sagot ni Aerol, kumikinang ang mga mata. “Mukhang magandang ideya 'yan,” sabi ni Troy. “Paano kung maghanap tayo ng isang cartoon na tungkol sa superheroes?” Nang natapos ang paghahanap, nag-settle sila sa isang animated film na puno
Fate's Cruel Dance Chapter 27
Chapter 27 Nang ilang araw na ang lumipas, hindi pa rin nababasa ni Mikaela ang liham na ibinigay ni Troy. Patuloy lang siyang abala sa mga gawain sa bahay at sa pangangalaga kay Aerol. Hindi naman si Troy nagmamadali. Alam niyang darating din ang oras na magkakaroon siya ng pagkakataon na basahin ito ni Mikaela. Ngunit hindi maiiwasan na mag-alala siya tuwing naiisip na baka hindi ito magustuhan ng kanyang asawa. Isang hapon, habang nag-aalaga si Mikaela kay Aerol, dumaan si Troy sa kanilang kwarto at napansin ang liham na hindi pa nabubuksan. Ramdam niyang may kakaibang kaba sa kanyang dibdib, pero pinilit niyang kalmahin ang sarili. "Siguro kailangan ko lang maghintay," sabi niya sa sarili. Kinaumagahan, habang nag-aalmusal silang tatlo, binanggit ni Mikaela ang liham. "Troy, nabasa ko na yung liham mo," sabi niya, ang kanyang tinig tahimik at malumanay. Nagkatinginan sila ni Troy, at isang saglit ng katahimikan ang bumalot sa kanilang mesa. Mabilis na tinapik ni Mikaela ang ka
Fate's Cruel Dance Chapter 28
Chapter 28 Nang sumunod na umaga, nagising si Troy na may kagalakan sa kanyang puso. Alam niyang may pagbabago sa kanilang samahan at nais niyang ipagpatuloy ang magandang takbo nito. Nais niyang makuha ang puso ni Mikaela hindi lamang bilang asawa kundi bilang kaibigan at kapareha sa buhay. Habang nag-aalmusal, napansin niyang may iniisip si Mikaela. “Anong iniisip mo?” tanong niya, may kabang dulot ng tanong. “Wala, Troy. Nakakabahala lang na ang dami nating responsibilidad,” sagot ni Mikaela, tumitingin sa bata na abala sa pagkain. “Alam mo, naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Pero kaya natin ito. Ang mahalaga, sama-sama tayo,” sagot ni Troy, sinisikap na magbigay ng lakas ng loob. “Oo, pero kailangan din nating maging handa para sa mga susunod na hakbang,” sabi ni Mikaela, tila nag-aalala. Nais ni Troy na ipakita kay Mikaela na may pag-asa, kaya’t nagdesisyon siyang bigyan ito ng sorpresa. “Ano sa tingin mo kung maglaan tayo ng araw para sa ating sarili? Isang family
Fate's Cruel Dance Chapter 29
Chapter 29 Makalipas ang masayang picnic, naramdaman ni Troy na tila mas lumalapit na sila ni Mikaela sa isa’t isa. Ang mga simpleng gawain at kwentuhan ay nagbigay daan para sa mas malalim na koneksyon. Sa bawat araw na lumilipas, nagiging mas madali na ang komunikasyon nila at ang kanilang pagtutulungan bilang pamilya. Isang Linggo ng umaga, nagising si Troy na may kagalakan. Nagpasya siyang simulan ang araw sa pamamagitan ng isang masayang aktibidad. “Mikaela, Aerol, anong masasabi niyo kung mag-biking tayo?” tanong niya, puno ng sigla. “Ang saya niyan, Daddy!” sagot ni Aerol, excited na tumalon mula sa kanyang kama. “Magandang ideya, Troy! Puwede tayong magdala ng picnic lunch,” sagot ni Mikaela, ang ngiti nito’y sumasalamin sa saya ni Aerol. Pagkatapos ng ilang oras ng paghahanda, nag-empake sila ng pagkain at tubig, at mabilis na nagbihis. Pagdating sa park, nakita ni Troy ang masayang mukha ni Aerol habang nagmamadaling sumakay sa bisikleta nito. “Ready na ako, Daddy!”
Fate's Cruel Dance Chapter 30
Chapter 30Mikaela POVUmaga na naman at ang araw ay nagbigay liwanag sa aking silid. Naramdaman ko ang saya mula sa mga alaala ng nakaraang araw kasama si Troy at Aerol. Sa kabila ng mga hamon, may pag-asa at pagmamahal na bumabalot sa aming pamilya. Habang naghahanda ako para sa araw, muling bumalik sa isip ko ang mga napag-usapan namin ni Troy tungkol sa aming mga plano.Minsan, naguguluhan ako sa mga responsibilidad at pangarap na dapat naming abutin. Kailangan naming magtulungan upang mas mapabuti ang aming sitwasyon. Sa kabila ng lahat, alam kong nasa likod ko si Troy, handang sumuporta.Pagkatapos kong mag-ayos, bumaba ako sa kusina. Nandoon si Troy, abala sa paghahanda ng agahan. “Good morning, Mikaela!” masiglang bati niya.“Good morning, Troy! Salamat sa agahan,” sagot ko, nakangiti. Masaya akong makita siyang ganito kasigla.Habang nag-aalmusal kami, nag-isip ako kung paano ko maipapahayag ang mga iniisip ko. “Troy, tungkol sa mga plano natin… gusto ko sanang talakayin ang
Fate's Cruel Dance Chapter 31
Chapter 31Kinabukasan, agad naming pina-enrol si Aerol sa unang baitang. Makikita ang saya sa kanyang mga mata habang naglalakad kami papasok sa paaralan.Habang si Troy ay nakikipag-usap sa principal, ako naman ay abala sa pag-aalaga kay Aerol, sinisiguradong komportable siya sa bagong kapaligiran. Magaan ang pakiramdam ko dahil si Troy ang may-ari ng eskwelahan; alam kong mabilis kaming maiasikaso."Okay na ba, Aerol?" tanong ko habang hinahaplos ang kanyang buhok.“Opo, Mama! Excited na ako!” sagot niya, puno ng sigla.Maya-maya, tinawag ni Troy ang aming atensyon. “Nakapag-enrol na siya, Mikaela. Ang ganda ng curriculum dito,” sabi niya na may ngiti.Habang naglalakad kami papunta sa silid-aralan, pinagmamasdan ko si Aerol na parang isang ibong handang lumipad. “Sana maging masaya siya rito,” bulong ko sa sarili ko.Nang makapasok kami sa silid-aralan, sinalubong kami ng mga batang naglalaro. Ang mga dingding ay pinalamutian ng mga makukulay na larawan at proyekto ng mga estudyan
Fate's Cruel Dance Chapter 32
Chapter 32 Troy POVPagkatapos ng masayang gabi, nagising ako sa tunog ng mga bata na naglalaro sa labas. Tumingala ako sa kisame, at sa aking isipan ay bumalik ang mga alaala ng mga ngiti at tawanan mula sa art exhibit. Si Aerol ay tila naging mas masigla at puno ng kumpiyansa, at tuwang-tuwa ako sa mga pagbabagong ito.“Bumangon ka na, Troy,” sabi ni Mikaela mula sa kusina. “Mag-aalmusal na tayo.”Sumunod ako sa kanya at nakita ko si Aerol na abala sa pagkain. “Magandang umaga, anak!” sabi ko, nakangiti.“Good morning, Papa! Ang saya-saya kahapon!” sagot niya, ang kanyang mga mata ay kumikislap.Habang nag-aalmusal kami, napansin ko ang saya sa kanyang tinig. “Anong plano mo ngayon?” tanong ko.“May laro kami sa school! Sali ako!” sabi niya.“Magandang ideya ‘yan. Masaya yan, at makakabonding mo ang mga kaibigan mo,” sabi ni Mikaela, tumingin sa akin na parang sinusuportahan ang aming anak.Matapos ang almusal, nagpasya akong dumaan sa paaralan para tingnan kung ano ang nangyayari.
Fate's Cruel Dance Chapter 33
Chapter 33 Pagkatapos naming mamasyal, nagdesisyon kaming magtungo sa isang restaurant upang kumain. Ang mga bata ay puno pa rin ng sigla mula sa mga rides, at si Aerol ay hindi mapigil sa pag-uusap tungkol sa lahat ng kanyang naranasan. “Papa, gusto ko ng spaghetti! Sabi ng kaibigan ko, masarap daw dito,” sabi ni Aerol, ang kanyang mga mata ay kumikislap sa excitement. “Spaghetti it is! Tara, pumasok na tayo,” sabi ko, binuksan ang pinto ng restaurant para sa kanila. Nang makapasok kami, agad akong humanga sa maganda at masayang ambiance ng lugar. Ang mga tao ay abala sa kanilang pagkain, at ang mga boses ay puno ng tawanan. Isang waiter ang lumapit sa amin, ngumiti, at nagbigay ng menu. Habang nagbasa-basa ang lahat, nagpasya akong tanungin si Mikaela, “Anong gusto mo, mahal?” “Siguro, steak. Matagal na akong hindi nakakakain ng ganun,” sagot niya, tila naaalala ang mga simpleng kaligayahan sa buhay. Si Aerol ay nagpatuloy sa pagtingin sa menu, at sa wakas ay nagpasya, “Ito na
Latest chapter
Fate's Cruel Dance Author's Note:
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Fate's Cruel Dance Chapter 119
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Fate's Cruel Dance Chapter 118
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Fate's Cruel Dance Chapter 117
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Fate's Cruel Dance Chapter 116
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Fate's Cruel Dance Chapter 115
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Fate's Cruel Dance Chapter 114
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Fate's Cruel Dance Chapter 113
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Fate's Cruel Dance Chapter 112
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam
