Chapter 2

Chapter 2

End Flashback

Hindi ko maiwasang mapaluha dahil miss na miss ko na ang aking anak na si Aerol. Hanggang ngayon ay wala akong balita mula noong kinuha siya ng kanyang ama.

Wala akong magawa dahil kailangan din niyang magpagamot upang tuluyang gumaling.

Kahit anong pilit kong kunin ang aking anak, wala akong binatbat sa isang John Troy Enriquez, isang makapangyarihang tao at isang billionaire.

Pagkatapos kong magmuni-muni ay agad akong umuwi sa maliit kong apartment. Pagdating ko sa loob, agad akong naupo sa sofa at hinayaan ang aking mga luha na tuluyang bumagsak.

"Anak, sana'y maayos ka," bulong ko sa aking sarili habang pinipilit na hindi magpaapekto sa sakit ng pagkawala ni Aerol.

Kinuha ko ang isang litrato namin ni Aerol na nakalagay sa maliit na mesa malapit sa aking kama. Tinitigan ko ito habang pinapahid ang aking mga luha.

"Magiging maayos din ang lahat, anak," sabi ko sa litrato. "Gagawin ko ang lahat para makasama kita muli."

Habang lumilipas ang oras, napagpasyahan kong maghanda ng hapunan. Habang nagluluto, hindi ko maiwasang mag-isip ng mga paraan kung paano ko mababawi ang aking anak mula kay John Troy.

"Kayang-kaya mo ito, Mikaela," sabi ko sa aking sarili. "Hindi ka susuko."

Pagkatapos kong maghapunan, naupo ako sa harap ng aking laptop at nagsimulang maghanap ng mga posibleng legal na paraan upang makuha si Aerol. Alam kong magiging mahirap ito, pero handa akong gawin ang lahat para sa aking anak.

Habang nagbabasa ako ng mga artikulo at batas tungkol sa custody, isang mensahe ang dumating sa aking telepono. Agad kong kinuha ito at binasa ang mensahe.

"Mikaela, kailangan nating mag-usap. May mahalagang bagay akong sasabihin sa'yo," sabi ng mensahe mula kay John Troy.

Napalunok ako at naramdaman ang kaba sa aking dibdib. Ano kaya ang sasabihin niya? May pag-asa bang mabawi ko si Aerol?

Dahan-dahan kong inilapag ang telepono at huminga ng malalim. Kailangan kong maging matapang para sa aking anak.

Hindi ko alam ang aking gagawin. Nag-aalangan ako kung re-replyan ko ba ito at sasabihing hindi ako makakarating o tatanungin ko kung saan kami magkikita.

Sa huli, napagpasyahan kong mag-reply.

"Okay, John. Saan tayo magkikita at anong oras?" mabilis kong tinipa sa aking telepono at pinindot ang send.

Habang naghihintay ng sagot, hindi ko maiwasang kabahan. Ano kaya ang mahalagang bagay na sasabihin niya? May kinalaman kaya ito kay Aerol?

Ilang sandali pa, nag-vibrate ang aking telepono. Agad kong binasa ang kanyang reply.

"Sa coffee shop malapit sa Enriquez Empire, 3 PM bukas," sabi ng mensahe.

Huminga ako ng malalim at sinubukang kalmahin ang aking sarili. Kailangan kong maghanda para sa pag-uusap na ito. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin niya, pero alam kong kailangan kong maging matatag para sa aking anak.

Kinabukasan, nagising ako ng maaga at naghanda para sa aming pagkikita. Pumili ako ng disenteng damit at nag-ayos ng aking sarili. Habang tinitingnan ko ang aking repleksyon sa salamin, pinilit kong palakasin ang aking loob.

"Kaya mo ito, Mikaela," sabi ko sa aking sarili. "Para kay Aerol."

Pagdating ng alas tres, pumunta ako sa coffee shop na sinabi ni John. Agad ko siyang nakita na nakaupo sa isang mesa sa sulok. Lumapit ako at umupo sa tapat niya.

"Salamat at nakarating ka, Mikaela," bati niya.

"Ano ang mahalagang bagay na gusto mong pag-usapan?" tanong ko agad, hindi na nag-aksaya ng oras.

Huminga siya ng malalim at tiningnan ako ng seryoso. "Tungkol ito kay Aerol," sabi niya. "May kailangan kang malaman."

"Ano yun?" kabang tanong ko.

"Gusto kong ipaubaya mo sa akin ang aking anak, kapalit ang isang bilyon," malamig nitong sabi.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. "Ano? Pera ang kapalit ng anak ko?" galit kong tanong habang nanginginig ang aking boses.

"Mikaela, alam kong mahirap ito para sa'yo," sabi ni John Troy, hindi man lang nagbabago ang tono ng kanyang boses. "Pero ito ang pinakamabuting paraan para sa kanya. Magiging maayos ang buhay ni Aerol sa akin. Mabibigyan ko siya ng lahat ng pangangailangan niya."

"Pero hindi mo siya mabibigyan ng pagmamahal ng isang ina," sagot ko habang pinipilit pigilan ang pagluha. "Hindi mo pwedeng bilhin ang pagmamahal ko para sa anak ko."

"Mikaela, isipin mo rin ang sarili mo. Isang bilyon ang kapalit nito. Hindi mo na kailangang maghirap. Magiging maayos ang buhay mo," sabi niya, tila walang pakialam sa nararamdaman ko.

"Nandito ako hindi para sa pera, kundi para sa aking anak," matapang kong sabi. "Hindi ko ipagpapalit si Aerol kahit magkano pa ang i-alok mo."

Nakita ko ang bahagyang pag-igting ng kanyang panga. "Kung ganoon, makikita tayo sa korte," malamig niyang sabi bago tumayo at umalis.

Naiwan akong nakaupo, nanginginig sa galit at sakit. Alam kong magiging mahirap ang laban na ito, pero hindi ako susuko. Gagawin ko ang lahat para makuha ko si Aerol.

Habang nakaupo ako doon, ipinangako ko sa sarili ko na lalaban ako hanggang sa huli. Para kay Aerol, handa akong harapin ang kahit sino, kahit gaano pa siya kayaman o makapangyarihan.

Ilang sandali ay agad akong umuwi na wala sa sarili. Iniisip ko kung saan ako makakahanap ng malaking pera para sa isang abogado.

Pagdating ko sa apartment, agad akong naupo sa sofa at hinayaan ang aking mga luha na tuluyang bumagsak. Paano ko haharapin si John Troy sa korte kung wala akong sapat na pera para sa legal na laban na ito?

Kinuha ko ang aking telepono at tinawagan ang aking matalik na kaibigan, si Carla. "Carla, kailangan kita," sabi ko habang pinipilit na huwag humikbi.

"Anong nangyari, Mikaela?" tanong niya, puno ng pag-aalala.

"Si John Troy... gusto niyang kunin si Aerol kapalit ng isang bilyon," sagot ko habang umiiyak. "Kailangan ko ng abogado pero wala akong sapat na pera."

"Kalma lang, Mikaela. Pupunta ako diyan," sabi ni Carla bago ibinaba ang telepono.

Ilang minuto lang ang lumipas at dumating na si Carla. Agad niya akong niyakap at pinatahan. "Huwag kang mag-alala, Mikaela. Tutulungan kita," sabi niya.

"Paano, Carla? Wala akong pera para sa isang magaling na abogado," sabi ko habang pinupunasan ang aking mga luha.

"May kakilala akong abogado na handang tumulong kahit maliit lang ang bayad," sabi ni Carla. "Si Atty. Ramirez. Hindi siya kasing mahal ng iba pero magaling siya at may malasakit sa mga kaso tulad ng sa'yo."

"Seryoso ka ba, Carla?" tanong ko, may bahagyang pag-asa sa aking boses.

"Oo, Mikaela. Tawagan natin siya bukas ng umaga," sabi ni Carla habang hinahawakan ang aking kamay. "Hindi ka nag-iisa sa laban na ito. Nandito ako para sa'yo."

Habang nag-uusap kami ni Carla, unti-unti kong naramdaman ang pag-asa at lakas na kailangan ko para ipaglaban si Aerol. Alam kong magiging mahirap ito, pero handa akong harapin ang lahat para sa aking anak.