"Kaya mo bang makipagplastikan kahit ngayon lang?"Tiningnan siya ni Natalia na animo'y hindi ito makapaniwala sa sinabi ni Joaquin. Naiintindihan naman ni Natalia kung saan nanggagaling si Joaquin at ang mga solusyon na kaya nitong ibigay bilang chief of staff ng hospital na ito at bilang kaibigan. Malaki rin ang utang na loob niya rito dahil sa pagtulong ni Joaquin sa kaniya nitong mga nakaraang taon.Ngunit iyon na nga ang problema. Kay Joaquin may utang na loob si Natalia, hindi sa mga Harrington. Kung may luluhuran man siya at hihingian ng patawad, si Joaquin 'yon at hindi ang mga Harrington na umalipusta sa kaniya.Ngumiti ito pero ang sagot niya ay, "Hindi. Ayokong gawin ang inuutos mo, Joaquin.""Hindi mo ba kayang gawin ito para sakin, Natalia?" pagmamakaawa ni Joaquin. "Alam ko namang ikaw ang tama... pero kapag lalo mo pang ininis si Ms. Lucia, mawawalan ka talaga ng trabaho at pati ng koneksyon dahil sa kapangyarihan ng mga Harrington. Ikaw na rin ang nagsabi, wala ka nama
"C-Costaleon..." pag-uulit ni Lucia sa apelyido ng doktor na pamilyar sa kaniya. "N-Natalia Costaleon?"Hindi makapaniwala si Lucia dahil sa kaniyang nakikita, pero tila wala ito sa tuliro pagkatapos siyang gantihan ni Natalia ng isang napakalakas na sampal. Sa isip-isip ni Natalia, nakilala na rin naman siya ng kaniyang kapatid kaya mas mabuti nang lubos-lubusin na niya ito.Kung magkakaroon man siya ng iba pang pagkakataon para masaktan ito nang pisikal, masyado pa itong matagal. Bakit hindi pa ngayon na nag-aaway na rin naman sila?Nang matanggal ang surgical mask na nakatakip sa mukha ni Natalia, nagulat din si Joaquin dahil hindi dapat makita ni Lucia ang totoong hitsura ni Dra. Allyson. Ngunit wala na itong nagawa, nalunod ang kwarto ng mga sigaw ni Lucia habang sinasabunutan siya ni Natalia."Alisin mo ang mga kamay mo! Huwag mo akong hawakan, babae ka!" sinubukang protektahan ni Lucia ang kaniyang sarili mula kay Natalia, ngunit wala itong nagagawa dahil tila lumakas ng sampun
"Ano at paano mo tinatrato ang anak ko nitong mga nakaraang taon, ha, Lucia?"Hindi naisip ni Lucia na darating ang panahon kung saan mababaliktad ang sitwasyon nila ngayon. Pakiramdam nito, si Natalia na ang nasa itaas dahil sa kung paano siya nito sigaw-sigawan. Bukod pa riyan, pakiramdam niya'y unti-unti nang mabubuking ang mga plano niya para sa kaniyang pamilya.Galit na galit si Natalia, pero wala itong laban sa laki ng katawan ng mga bodyguard kaya ang ginagawa lang niya ay takutin ang mga ito. Natuwa si Natalia nang mapansing may takot pa rin ang mga body guard sa kaniya kahit na matagal na silang naghiwalay ni Maxwell. Kung sabagay, sa pagitan ni Natalia at Lucia ngayon, kahit na sino naman ay mas kakampihan si Natalia kung kilala nila ang babaeng ito.Pagkatapos ng ilang taong paghahantay na makarating sa pwestong ito, sa wakas ay nakaharap na rin ni Lucia ang isang bago at matapang na Natalia sa panahong ito. Kung dati'y walang lakas si Natalia na ipagtanggol ang kaniyang s
"Huwag mong ilihis ang usapan, Natalia. Isusumbong kita kay Maxwell!""Edi isumbong mo!" malakas na balik ni Natalia, hindi natatakot sa mga pagsigaw ni Lucia. "Sa sarili mo ikaw mag-alala, Lucia, dahil kapag hindi mo nasagot ng ayos ang mga susunod na itatanong ko, ikaw ang mas lalong malilintikan sa akin..."Natahimik si Lucia, hinihintay ang mga susunod na sasabihin ni Natalia. "Paano nahulog si Tristan sa building? Imposible ang sinasabi niyong basta na lang siya nahulog at wala kang kinalaman eh..." tanong ni Natalia at tila nag-iimbestiga sa tunay na nangyari. Noong unang araw kasing dinala si Tristan dito, si Lucia agad ang unang nagpaliwanag na baka naglalaro lang sa bintana si Tristan at hindi inaasahan, nagkasya ito at nahulog. Ngunit simula pa naman noon, hindi na naniwala si Natalia.Matalim ang mga tingin ni Natalia at saka muling nagsalita. "May kinalaman ka ba sa nangyari sa kaniya noong araw na iyon?"Dahil basa na rin naman ng tubig si Lucia, hindi halata sa kaniya a
"Si Olivia na ang ina ni Tristan!" sagot pabalik ni Lucia. Hindi pa ito tumigil dahil nagpatuloy lang siya sa pagsasalita. Hindi man nito masaktan si Natalia ng pisikal, sinisigurado naman ni Lucia na masasaktan niya ang damdamin ni Natalia. "Hindi ko siya pinalaki para lang matalo mo bigla, Natalia. Ako lang ang kilala niya ngayon at natural lang na disiplinahin o alagaan ko siya. Eh ikaw? Sino ka, haha? Ano namang meron ka o anong estado mo sa mga Harrington para magreyna-reynahan ka sa harap ko ngayon? Huwag mong sabihin na sinasaktan ko ang bata dahil kahit naman totoo 'yan, wala kang magagawa para mapigilan ako. Si Olivia na ang ina ni Tristan at ako naman ang kaniyang tiyahin, ang pinakamalapit sa kaniya. Samantalang ikaw ay isa lamang estranghero na dapat ay namatay na pitong-taon ang nakalilipas."Sa maduming paraan, pinaghirapan ni Lucia ang estado niya ngayon sa buhay ng mga Harrington. Nagpaka-plastik ito para makisama. Nagpaka-alila ito para pagsilbihan ang mga Harringto
“TULONGGG!” isang malakas na sigaw ni Natalia pagpasok nito sa pinakamalapit na hospital sa kanilang lugar. Hindi nito alam ang kaniyang gagawin. Ang alam lang nito’y kailangan niyang mailigtas ang kaniyang anak na dala-dala nito sa sinapupunan. Bahagyang bumigay ang tuhod nito ngunit agad naman siyang nasalo ng isang doktor na inalalayan siya.“Ano pong nangyari, Ma’am?” tanong ng doktor.“M-Manganganak na po ako!” nanginginig nitong sambit kasabay ng pagtulo ng kaniyang mga luha. “Ano hong pangalan nila?”“N-Natalia…” mahinang sambit nito. “Natalia Harring—! Mali… Natalia Castaleon ang pangalan ko.”Kahit alas-diyes na ng gabi ay tila maingay at maliwanag pa rin dahil sa rumaragasang bagyo sa kanilang lugar. Kasabay ng pagdagungdong ng kalangitan ay ang pag-sigaw ni Natalia upang humugot ng lakas para sa kaniyang panganganak.Mahirap. Masakit. Kitang-kita sa kaniyang mga mata ang pag-aalala ngunit pinilit pa rin niyang maging malakas para sa kaniyang anak. Halos kalahating oras na
7 YEARS LATER… Mahangin, maaliwalas ang kalangitan. Kagagaling lang sa mahingang pag-ulan kaya ang hangin ay presko pa. Binuksan ni Tristan ang bintana sa kaniyang silid upang lumanghap ng sariwang hangin. Hindi nito maipaliwanag kung bakit magaan ang kaniyang pakiramdam kapag naulan na animo’y hinehele siya nito.Kung gaano kagaan ang pakiramdam niya tuwing naulan, gano’n naman kabigat ang dinaraing niya sa pamamahay kung nasaan siya ngayon. Tristan Harrington, limang taong gulang na anak ni Maxwell Harrington at ang ikinasal lamang anim na taon ang nakalilipas na si Olivia Harrington. Nang makarinig ito ng mahinang pagkaluskos sa labas ng kaniyang kwarto ay agad nitong isinara ang bintana at nagtalukbong ng kumot.Dahan-dahan niyang inilapat ang kumot sa kaniyang mukha dahil ito’y bahagyang masakit pa. Kung titingnang maigi, kitang-kita ang kapulahan sa pisngi nito dala ng isang malakas na sampal.Na sa tingin niya’y kilala naman ng lahat kung sino ang may gawa. “Tristan, buksan
BOOM!Isang malakas na tunog sa labas ng mansion ang narinig. Sina Lucia at yaya na malapit sa hardin ay agad na narinig ang pagbagsak sa kanilang kinatatayuan. Hindi pa sila nakararating sa pinanggalingan ng tunog ay may nauna na pala sa kanila.Ang guard ng mansion ay tila nanginginig na nakatingin sa isang halaman, direkta sa ibaba ng bintana ng kwarto ni Tristan. “Masama ito! Nahulog si Tristan galing sa kwarto niya!”Galing sa ikalimang palapag?!Dali-daling tumakbo si Lucia at ang kasama nitong katulong patungo sa kinatatayuan ng guard. Sinalo ng isang mabulaklak na mga halaman si Tristan, pero duguan ito’t walang malay. Tumingin din sa taas si Lucia at nakita ang mga nagpakataling kumot na ginamit ata ni Tristan upang makatakas sa kwarto. Umabot ang tali hanggang ikalawang palapag at doon na yata nagtangkang tumalon si Tristan.“Tumawag kayo ng ambulansya!” sigaw ni Lucia habang nagpa-panic na inaalalayan si Tristan. Mabilis na tumakbo ang katulong at ang guard papasok ng mans