"Si Olivia na ang ina ni Tristan!" sagot pabalik ni Lucia. Hindi pa ito tumigil dahil nagpatuloy lang siya sa pagsasalita. Hindi man nito masaktan si Natalia ng pisikal, sinisigurado naman ni Lucia na masasaktan niya ang damdamin ni Natalia. "Hindi ko siya pinalaki para lang matalo mo bigla, Natalia. Ako lang ang kilala niya ngayon at natural lang na disiplinahin o alagaan ko siya. Eh ikaw? Sino ka, haha? Ano namang meron ka o anong estado mo sa mga Harrington para magreyna-reynahan ka sa harap ko ngayon? Huwag mong sabihin na sinasaktan ko ang bata dahil kahit naman totoo 'yan, wala kang magagawa para mapigilan ako. Si Olivia na ang ina ni Tristan at ako naman ang kaniyang tiyahin, ang pinakamalapit sa kaniya. Samantalang ikaw ay isa lamang estranghero na dapat ay namatay na pitong-taon ang nakalilipas."Sa maduming paraan, pinaghirapan ni Lucia ang estado niya ngayon sa buhay ng mga Harrington. Nagpaka-plastik ito para makisama. Nagpaka-alila ito para pagsilbihan ang mga Harringto
"Sigurado ka ba talagang kalalabanin mo ang kapatid mong si Lucia? Kilala mo ang katayuan niya sa pamilya Harrington, Natalia. Isa siya sa mga tagapag-alaga ni Tristan kaya maaari niyang gawin ang kahit anong gusto niya sa anak mo, para lang inisin ka."Sasagot pa sanang muli si Natalia ngunit biglang may tumunog sa kaniyang telepono. "Psychiatric Department?" tanong ni Joaquin nang makita niya kung sino ang tumatawag sa cellphone ni Natalia. Hindi maigalaw ni Natalia ang kaniyang kamay dahil hindi nito alam kung bakit tumatawag ang psychiatric department sa kaniya, pero bigla nitong naalala na ipina-test niya pala si Tristan pagkatapos noong pagwawala nito sa kaniyang kwarto. Bago pa man masagot ni Natalia ang tawag, agad na itong namatay kaya naman 'missed call' na ang nakalagay.Tumingin nang seryoso si Natalia kay Joaquin at bahagyang ngumiti. Hindi ito mapang-asar na ngiti ngunit isa itong ngiti na nag-aalala para kay Joaquin at sa kaniyang anak. Alam ni Natalia na nag-aalala l
Dahil kinakabahan si Natalia na makita ng mga Harrington si Liam, agad nitong nabitawan ang sumbrero at saka tumakbo palabas ng kaniyang kwarto upang hanapin ang bata. Nasa ikalawang palapag na rin naman siya kaya nagpunta na siya sa kwarto ni Joaquin, nagbabakasakaling nandoon si Joaquin o ang bata. Pagpasok nito sa opisina, walang kalaman-laman ang silid. Dumiretso ito sa loob ng kwarto ni Joaquin upang makita kung nandoon sila, ngunit agad din itong nabigo.Unti-unti nang namumuo ang kaba sa dibdib ni Natalia. Hindi nito alam ang gagawin kung sakali mang makita ng kahit isa sa mga Harrington si Liam dahil siguradong magkakagulo. Gaya ng nangyari noong nakita ni Anton Smith, makisig na secretary ni Maxwell, si Liam sa labas ng hospital kasama si Yaya Tess, iniiwasan na itong muli ni Natalia. Mabuti na nga lang at noong panahon na iyon, nalusutan nito ang paghihinala ni Maxwell at tila napaniwala niyang nagi-ilusyon lang si Anton noon. Nakalabas na ng hospital si Anton pero hanggang
"Bakit di naman 'to masarap?" Nang itanong iyon ng inosenteng mukha ni Liam, napatingin na lang sa kaniya si Tristan habang pinagmamasdan ang una kung paano niya ito ubusin bawat butil. Ang nasa isip tuloy ni Tristan ay isang batang pulubi itong si Liam dahil sa paraan ng pagkain niya ngayon. Tsaka kung totoong hindi masarap, bakit tila paubos na niya ang pagkaing nasa lamesa ni Tristan?Dahil lang din siguro sa gutom at hindi pa nga nag-a-almusal si Liam. "Si Tita Lucia ko ang gumawa niyan. Sabi niya 'yan daw ang kakainin kong breakfast. Bakit mo inubos?"Kinuha ni Liam ang isang sandwich na itinabi niya sa kaniyang bulsa na dala nito mula sa kaniyang bahay. Ang sabi nito'y kakainin niya ang tinapay na ito kung sakaling siya'y magutom. Ngunit nang makita niya na ang palaman ay peanut butter, na siyang ayaw na ayaw ni Liam, mas pinili na lang niyang tiisin ang gutom at hintayin si Tristan na ibigay sa kaniya ang pagkain nito.Dahil nga ayaw ni Liam ng kaniyang baon, ibinigay na lang
Ang akala ni Tristan, aalis na si Liam pagkatapos nitong makipag-kamay sa kaniya. Nabanggit din naman kasi ni Tristan na baka dumating na si Tita Lucia niya at baka magalit pa kay Liam. Ngunit ito namang huli, biglang may napansing pagkakatulad nilang dalawa ni Tristan."Pansin mo ba? Parang magkamukha tayo 'no?" Hinawakan pa ni Liam ang pisngi ni Tristan para titigan. Kung alam lang sana ni Liam na may kambal pala siyang kapatid, iisipin niyang kapatid niya itong batang nasa kaniyang harapan na si Tristan. Pero dahil hindi, wala naman siyang inisip na kakaiba.Dahil sa nabanggit ni Liam, tinitigan din ni Tristan si Liam. Nang unti-unti niyang ma-realize na totoo nga ang sinasabi ng bata, agad lumaki ang kaniyang mga mata at tila hindi makapaniwala. "Oo nga no! Bakit magkamukha tayo?"Umiling si Liam at binitawan ang pagkakahawak sa pisngi ni Tristan. "Hindi ko rin alam.""Ako rin eh. May sarili naman akong mommmy." sagot naman ni Tristan.Nang marinig muli ni Liam ang tungkol sa nan
“TULONGGG!” isang malakas na sigaw ni Natalia pagpasok nito sa pinakamalapit na hospital sa kanilang lugar. Hindi nito alam ang kaniyang gagawin. Ang alam lang nito’y kailangan niyang mailigtas ang kaniyang anak na dala-dala nito sa sinapupunan. Bahagyang bumigay ang tuhod nito ngunit agad naman siyang nasalo ng isang doktor na inalalayan siya.“Ano pong nangyari, Ma’am?” tanong ng doktor.“M-Manganganak na po ako!” nanginginig nitong sambit kasabay ng pagtulo ng kaniyang mga luha. “Ano hong pangalan nila?”“N-Natalia…” mahinang sambit nito. “Natalia Harring—! Mali… Natalia Castaleon ang pangalan ko.”Kahit alas-diyes na ng gabi ay tila maingay at maliwanag pa rin dahil sa rumaragasang bagyo sa kanilang lugar. Kasabay ng pagdagungdong ng kalangitan ay ang pag-sigaw ni Natalia upang humugot ng lakas para sa kaniyang panganganak.Mahirap. Masakit. Kitang-kita sa kaniyang mga mata ang pag-aalala ngunit pinilit pa rin niyang maging malakas para sa kaniyang anak. Halos kalahating oras na
7 YEARS LATER… Mahangin, maaliwalas ang kalangitan. Kagagaling lang sa mahingang pag-ulan kaya ang hangin ay presko pa. Binuksan ni Tristan ang bintana sa kaniyang silid upang lumanghap ng sariwang hangin. Hindi nito maipaliwanag kung bakit magaan ang kaniyang pakiramdam kapag naulan na animo’y hinehele siya nito.Kung gaano kagaan ang pakiramdam niya tuwing naulan, gano’n naman kabigat ang dinaraing niya sa pamamahay kung nasaan siya ngayon. Tristan Harrington, limang taong gulang na anak ni Maxwell Harrington at ang ikinasal lamang anim na taon ang nakalilipas na si Olivia Harrington. Nang makarinig ito ng mahinang pagkaluskos sa labas ng kaniyang kwarto ay agad nitong isinara ang bintana at nagtalukbong ng kumot.Dahan-dahan niyang inilapat ang kumot sa kaniyang mukha dahil ito’y bahagyang masakit pa. Kung titingnang maigi, kitang-kita ang kapulahan sa pisngi nito dala ng isang malakas na sampal.Na sa tingin niya’y kilala naman ng lahat kung sino ang may gawa. “Tristan, buksan
BOOM!Isang malakas na tunog sa labas ng mansion ang narinig. Sina Lucia at yaya na malapit sa hardin ay agad na narinig ang pagbagsak sa kanilang kinatatayuan. Hindi pa sila nakararating sa pinanggalingan ng tunog ay may nauna na pala sa kanila.Ang guard ng mansion ay tila nanginginig na nakatingin sa isang halaman, direkta sa ibaba ng bintana ng kwarto ni Tristan. “Masama ito! Nahulog si Tristan galing sa kwarto niya!”Galing sa ikalimang palapag?!Dali-daling tumakbo si Lucia at ang kasama nitong katulong patungo sa kinatatayuan ng guard. Sinalo ng isang mabulaklak na mga halaman si Tristan, pero duguan ito’t walang malay. Tumingin din sa taas si Lucia at nakita ang mga nagpakataling kumot na ginamit ata ni Tristan upang makatakas sa kwarto. Umabot ang tali hanggang ikalawang palapag at doon na yata nagtangkang tumalon si Tristan.“Tumawag kayo ng ambulansya!” sigaw ni Lucia habang nagpa-panic na inaalalayan si Tristan. Mabilis na tumakbo ang katulong at ang guard papasok ng mans