"Syempre naman, para sa'yo, Mama." Kahit may hawak pa ring box na tila wala nang laman, niyakap din ni Liam pabalik si Natalia. "Pasensya na kung naging busy si Mama lately, ha? Marami lang talaga akong inaasikaso lalo ngayong kababalik lang natin dito sa Pilipinas." Hinaplos ni Natalia ang buhok ni Liam at saka ito hinalikan sa pisngi. "Ayos lang po 'yon, Mama." Kahit na sinabi nitong ayos lang, kitang-kita pa rin sa mga mata ni Liam ang lungkot na minsan lang makita ang ina. Ngunit kahit na gano'n, naiintindihan pa rin naman niya dahil kahit pitong-taong gulang pa lang ito, bahagyang mature na ang kaniyang pag-iisip. Malungkot nitong tiningnan at itinaas ang walang lamang food box na dala-dala niya kanina. "Dinalhan sana kita ng pagkain, Mama, kaso bigla pong natapon kanina noong nagkagulo eh.""Okay lang ako, Liam.""Pwede naman po akong umuwi para ipaghanda ka ulit ng pagkain, Mama!" Masaya nitong tugon at saka ngumiti. "Tinulungan naman po ako ni Yaya Tess kanina eh. Pagkatapos
Nakakunot ang noo ni Maxwell dahil sa pagtataka sa mga sinasabi ni Aaron na konektado na naman kay Natalia. Paanong nakakita ito ng isang batang kamukha ng anak niyang si Tristan, at ang kakaiba pa roon ay niyakap daw ng bata si Natalia? Tiningnan ni Maxwell si Natalia na animo'y pinagmamasdan nito ang kaniyang buong katawan.Sa pagkakataong ito, kinakabahan ang buong pagkatao ni Natalia at tila huminto na ang tibok ng kaniyang puso. Humigpit ang pagkakahawak nito sa kaniyang telepono habang tinitingnan si Aaron at Maxwell.Muli, sumigaw si Aaron habang inaasikaso ng mga doktor. "Hoy, kausap kita! Nakita mo si Mr. Tristan kanina 'di ba? Nakatayo siya sa entrance nitong hospital tapos may kasamang isang babae! Matalas ang mga mata ko, Doc, at hinding-hindi ako magkakamali!" nag-explain pa ito kay Natalia para kumuha ng simpatya at pagsang-ayon.Tama naman si Aaron, nakita niya talaga ang isang batang kamukha ni Tristan. Ngunit ito ang bagay na dapat hindi malaman ng iba lalong-lalo na
Kung sa tingin ni Natalia ay isang normal na araw lang para sa mga Harrington ang nangyari kay Tristan, nagkakamali ito dahil sa tindi ng galit ni Maxwell sa mga tao sa mansion, lalo na kay Lucia at sa mga katulong doon. Noong gabi kung kailan nahulog si Tristan mula sa kwarto nito, talagang nag-init ang ulo ni Maxwell sa kung sino mang makasalamuha nito.Ni hindi nga naisip ni Maxwell ang muli nilang pagkikita ng dati nitong asawa na si Natalia. Hindi pa ito pumapasok sa kaniyang isipan noong araw na 'yon dahil prayoridad talaga nitong totoo ang anak niyang si Tristan. Pagbalik nito sa mansyon noong kinagabihan ay pinagsisigawan agad nito si Lucia, na siya namang takot na takot at hindi talaga nagsalita.Bukod pa riyan, nagalit din ang nanay ni Maxwell na minsan ay dumadalaw din sa mansyon. Dahil kumalat na rin sa media at mga bali-balita ang nangyaring pagsugod ng mga Harrington sa hospital dahil sa nangyari kay Tristan, hindi rin nagtagal ay narinig ng nanay ni Maxwell ang balita.
Ngunit bago pa ito makapasok, agad siyang hinarang ng mga bodyguard sa labas ng kwarto ng bata. "Huwag nga kayong humarang! Kailangan kong makapasok!" sigaw ni Natalia habang naririnig ang pag-iyak ni Tristan sa loob ng kwarto nito. Hindi gumalaw ang mga bodyguard."Doktor ako ng pasyente niyo. Ngayong hinaharangan mo akong makapasok sa silid ng pasyente ko, ikaw ba ang mananagot kung sakaling may mangyaring masama sa binabantayan niyong bata?"Dahil sa sinabi ni Natalia, nanindig ang balahibo ng mga bodyguard at tila hindi na nakagalaw sa kanilang kinatatayuan. Ginamit ni Natalia ang pagkakataon na 'yon upang tabigin ang mga ito at makapasok sa loob ng kwarto ni Tristan.Pagkapasok nito, naabutan niyang hawak-hawak ni Maxwell ang bata sa magkabilang balikat at tila niyuyugyog niya ito nang marahan. Ngunit sa mga mata ni Natalia, sinasaktan ni Maxwell ang anak nito. Agad na nag-init ang noo ni Natalia at saka inilayo si Maxwell sa bata. "Anong ginagawa mo kay Tristan?!"Nagulat si M
"Baby?"'Yan ang nakita ni Maxwell na lumabas sa telepono ni Natalia nang may tumawag dito. Hindi ito nakapag-isip ng iba pang rason dahil ang dahilan lang na nasa isip niya ay nagkaroon na ng ibang kinakasama si Natalia at 'baby' ang tawag niya rito. Nagkaroon ng kabit si Natalia nitong mga nakaraang taon na nawala siya? Hindi alam ni Maxwell ang nasa isip niya pero bahagyang nag-init ang ulo nito kahit na hindi naman dapat. Sa kanilang dalawa ni Natalia, si Maxwell ang siyang nangaliwa at sa mismong kapatid pa ni Natalia na si Olivia. Pero nang maisip ni Maxwell ang sitwasyon kung saan si Natalia ang nakahanap ng iba, hindi nito maatim na ikuyom ang kaniyang kamao at kimkimin ang galit at sakit.Ngunit nasa isip lang niya ito lahat. Sa tindi ng pagkakahawak nito sa cellphone ni Natalia, ang kaninang basag na telepono ay ngayong nadurog na. Sira na ito kung kaya't tumigil na rin ang tunog ng tawag.Sa kabilang linya, nagtataka si Liam kung bakit hindi na niya matawagan ang ina. Ang
Kahit bahagyang madilim at tanging lampara lang sa kwarto ni Tristan ang nagbibigay ilaw sa loob ng silid, kitang-kita ni Natalia ang pagnanasa na may halong galit sa mga mata ni Maxwell. Hindi niya nagugustuhan ang kaniyang nakikita. Ni hindi rin nito alam kung bakit ganito ang reaksyon nito o kung bakit sila humantong sa ganitong sitwasyon.Anong meron? Anong nakain ng lalaking ito para iharap ang kaniyang pagmumukha kay Natalia nang ganyang kalapit?Sa isang iglap lang, isang madiing kagat ang nadama ni Natalia sa balikat nito mula sa lalaking nasa harap niya. Ilang segundo niyang ininda ang sakit bago niya maitulak si Maxwell palayo at saka ito sinampal.Ni hindi man lang nayanig ang katawan ni Maxwell sa lakas ng sampal ni Natalia. Ang huli nama'y napahawak na lang sa kaniyang balikat sa sakit habang nagngi-ngitngit ang mga ngipin sa galit dahil kay Maxwell.Hayop talaga 'to! Palibhasa pinanganak sa taon ng mga aso!Kahit sobrang sakit na ng nararamdaman nito, hindi pa rin siya s
"M-Mama?""Good morning, anak."Hinaplos ni Natalia ang buhok ni Tristan at saka ito hinalikan sa noo, bagay na lagi niyang ginagawa kay Liam kapag ito'y gigising na. Hindi nakapag-isip si Natalia na hindi ito ang kaniyang anak. Gano'n din si Tristan na nagulat at nahiya dahil sa ginawa ng doktor na nasa kaniyang harapan.Nang makapag-adjust na ang mga mata nito sa liwanag, nalaman na niyang hindi ang ina nito ang nasa kaniyang harapan kundi ang doktor na nakapag-patulog sa kaniya. Sinubukan niyang ngumiti pero nahihiya pa rin ito. "H-Hindi niyo po ako anak."Bahagyang natawa si Natalia. Totoo namang hindi ito si Liam kaya parehas silang nagulat. Ngumiti si Natalia at saka tinulungan si Tristan na umupo. Hinaplos muli ni Natalia ang buhok at ang likod ni Tristan kaya naman mas lalong nahiya ang huli. Hindi pa siya naaalagaan ng ganito dahil ang nag-aalaga sa kaniyang si Lucia ay wala naman talagang pakialam sa kaniya.Marahan ang paghaplos ni Natalia kaya naman napaisip si Tristan kun
"Sigurado ka? Dito natulog si Dra. Allyson sa kwarto ni Tristan?" tanong muli ni Lucia sa mga guwardiya na animo'y siya ang asawa kung makapag-panic. "Hindi ba't nandito rin si Sir Maxwell kagabi?" tanong niya muli para makasigurado.Dahil totoo naman, agad na tumango ang mga guwardiya. "Oo, dito po natulog si Mr. Maxwell kagabi. Si Dra. Allyson naman po ay paalis-alis... minsan ay nandito binabantayan si Tristan, minsan ay bumabalik sa kaniyang opisina sa ikalawang palapag. Hinahayaan lang siya ni Mr. Maxwell na lumabas-pasok sa silid ng bata kaya hinahayaan na rin namin."Napanganga si Lucia sa narinig. So pagkatapos ng ginawang eskandalo ni Dra. Allyson kahapon laban sa kaniya, kahit manakit-nakit na ang anit nito sa sabunutan ng dalawa, wala lang ang lahat ng iyon dahil lang sa pagpapatahan kay Tristan ni Dra. Allyson kahapon? Akala ko ba ang silid na ito ay para protektahan si Tristan mula sa mga tao sa labas katulad ni Dra. Allyson? Tapos ang babaeng 'yan ang isa sa mga madalas
Tahimik ang buong silid. Ang malamig na ihip ng aircon ang tanging naririnig sa pagitan nilang mag-ina. Si Liam, nakaupo sa gilid ng kama, nakatungo ang ulo at halatang hindi mapakali. Ang mga paa niya ay bahagyang nakalambitin sa sahig, na tila hindi alam kung saan dapat ilagay.Samantalang si Natalia, nakatayo pa rin malapit sa pintuan, nakasandal sa dingding na parang kailangan niyang suportahan ang sarili mula sa bigat ng emosyon na nararamdaman niya. Ang tingin ni Natalia ay nakatuon kay Liam, pero ang isip niya ay naglalakbay sa kung saan. Pilit niyang inuunawang mabuti ang sitwasyon habang pinipigilan ang nagbabadyang pagsabog ng kanyang galit at kaba. Ang lahat ng itinayo niyang pader para protektahan si Liam, ang mga sikreto at sakripisyong ginawa niya, parang nagkaroon ng malaking butas na hindi niya maayos sa isang iglap.Hindi siya makapaniwalang nandito ngayon ang kanyang anak sa ospital, ang lugar na pinilit niyang iwasan nito sa takot na matuklasan ng mga Harrington an
Hindi makapaniwala si Lucia sa kanyang naririnig at nakikita. Ang batang nasa harap niya—si "Tristan" na tahimik at masunurin sa lahat ng pagkakataon—ngayon ay sigaw nang sigaw, umiiyak, at gumagawa ng eksenang hindi niya kailanman naisip na mangyayari. Napatitig siya sa sahig kung saan humandusay ang bata, nakakunot ang noo habang sinusubukang intindihin kung ano ang nangyayari."Tristan, ano bang ginagawa mo? Tumigil ka nga diyan!" galit ngunit halatang nagtatakang tanong ni Lucia habang inilalapit ang sarili sa bata, pilit na iniintindi ang sitwasyon.Ngunit si Liam, na sa isip niya’y kailangang maituloy ang pagpapanggap upang tuluyang mapaniwala ang lahat, ay mas lalong nagpakababa ng boses, nanginginig at tila nawawala sa katinuan. "Tama na po! Tama na po! Ayoko na po! Maawa kayo!" "Tristan, anong sinasabi mo?! Hindi kita sinaktan! Tumigil ka nga sa kalokohan mo!" sigaw ni Lucia, tila naubusan na ng pasensya ngunit hindi pa rin makapaniwala na ang bata ay nagpapakita ng ganitong
Pagpasok ni Lucia sa kwarto, nakita niya ang inaakala niyang si Tristan na nakahiga sa kama, balot na balot ng kumot mula ulo hanggang paa. Mataas ang kanyang kilay, at bakas sa mukha niya ang iritasyon. Inilapag niya ang dalang bag sa maliit na mesa malapit sa kama at marahang lumapit. Tumigil siya sa gilid ng kama at tinitigan ang kumot na mahigpit na nakabalot sa bata."Tristan," tawag niya nang mababa ngunit matalim ang tono, "alam kong gising ka. Tumigil ka na sa drama mo."Walang reaksyon mula sa ilalim ng kumot. Tumikhim si Lucia, pilit pinipigil ang iritasyon, at lumapit pa nang bahagya. Tinapik niya ang bata sa balikat, maingat ngunit may bahid ng paninita."Hoy, Tristan. Huwag mo akong lokohin. Alam kong hindi ka tulog," dagdag niya habang pinipilit ang sarili na maging kalmado. Ngunit kahit ano pa ang sabihin niya, nanatili si Liam sa ilalim ng kumot, pilit pinapakalma ang sariling tumitibok nang mabilis ang puso.Napangiwi si Lucia, nawawalan na ng pasensya. "Talaga, ha? G
Lumabas na sina Natalia at Tristan mula sa VIP ward kung saan sila pansamantalang nananatili. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa air-conditioning ay tila bumalot sa kanilang katawan habang naglalakad sa mahabang pasilyo ng ospital. Sa labas ng kwarto, may mga nars na abala sa pag-aasikaso ng kanilang mga pasyente. Ang ilan ay nagmamadaling may dala-dalang mga clipboard, habang ang iba naman ay marahang tinutulak ang mga wheelchair ng mga nakangiting pasyente. Ang tunog ng rubber shoes na dumudulas sa makintab na tiles ng ospital ay naging background noise sa tila tahimik na umaga.Kahit tila abala ang lahat sa ospital, nananatili pa ring kalmado ang kapaligiran. Ang bawat hakbang nila Natalia at Tristan ay tila sinasalubong ng malamlam na liwanag mula sa mga fluorescent lights sa kisame. Hinawakan ni Natalia ang kamay ni Tristan, bahagyang iniakay ang bata habang maingat silang naglalakad patungo sa psych department.“Okay ka lang ba, Tristan?” tanong ni Natalia, bahagyang tumigil
Mataas na ang araw nang magising si Maxwell. Ramdam niya ang init ng sinag ng araw na sumisilip sa manipis na puting kurtina, dahan-dahang pinupuno ang kwarto ng banayad na liwanag. Parang nagbibigay ito ng bagong simula, isang pagkakataon upang makapagpahinga mula sa mga problema ng kahapon. Ang malamig na hangin na nagmumula sa aircon ay bumabalot sa buong silid, nagbibigay ng komportableng temperatura na tila sumasalungat sa init ng araw. Malinis at tahimik ang paligid, tanging ang tunog ng banayad na hilik ni Tristan ang maririnig.Umupo si Maxwell sa gilid ng kama, hinihilot ang sariling batok at marahang umikot ang balikat upang alisin ang tensyon mula sa pagtulog sa hindi komportableng posisyon. Ang kanyang mga mata ay tumingin sa anak niyang mahimbing pang natutulog. Payapa ang mukha ni Tristan, tila wala itong anumang alalahanin. Ngunit para kay Maxwell, ang tahimik na sandaling ito ay puno ng pag-aalala. Hindi pa rin nawawala sa isipan niya ang mga nangyari sa bata nitong mg
Paglabas ni Natalia mula sa banyo, dama ang malamig na hangin na sumalubong sa kanyang balat. Nakadamit na siya, suot ang isang simpleng ngunit elegante na cotton dress na hanggang tuhod ang haba. Ang kulay nitong mapusyaw na peach ay bumagay sa kanyang makinis na kutis, habang ang bahagyang v-neckline nito ay nagpakita ng kanyang collarbone nang walang labis na pagpapakita.Ang damit ay niyakap ang balingkinitang hubog ng kanyang katawan nang perpekto, sapat upang ipakita ang kanyang natural na ganda ngunit nanatiling disente. Ang kanyang buhok ay basa pa mula sa paliligo, at ang mga hibla nito ay kumikinang habang tumutulo ang tubig sa dulo. Nakayapak siya habang marahang naglakad palabas.Pagtingin niya sa kama, nakita niya si Maxwell na nakahiga nang komportable, ang ulo’y nakasandal sa unan habang may bahagyang ngisi sa kanyang labi. Nakasuot ito ng itim na sando, ang malalapad nitong balikat at ang defined na muscles sa braso ay litaw na litaw. Nakatingin ito kay Natalia, tila s
Naririnig ang patak ng tubig mula sa shower habang nakapikit si Natalia, dinadama ang bawat agos ng maligamgam na tubig na dumadaloy sa makinis niyang balat. Kakaibang ginhawa ang hatid nito matapos ang mahabang araw.Sa loob ng banyo, ang marmol na dingding ay nagre-reflect ng ilaw mula sa soft-lit vanity lamp sa ibabaw ng salamin. Malinis ang paligid, tahimik maliban sa tunog ng tubig, na parang nag-iimbita ng pagkakataong magpahinga.Inabot ni Natalia ang bote ng lavender-scented shampoo at dahan-dahang nilagyan ang buhok. Habang hinahagod niya ito, napansin niya ang kanyang sariling repleksyon sa malapad na salamin sa harapan. Ang mahabang araw na pag-aalaga kay Tristan at ang dami ng emosyon na naramdaman niya ay tila nakaukit sa bawat linya ng kanyang mukha. Ngunit sa kabila nito, nandoon pa rin ang kakaibang tikas at alindog.Bilang isang doktor, alam niyang mahalaga ang pag-aalaga sa sarili, at makikita ito sa bawat aspeto ng kanyang anyo. Ang kanyang balat ay makinis at banay
Tahimik ang gabi sa VIP ward kung saan naka-check-in si Tristan. Ang iilang tunog ng aircon at ang mahina't marahang paghinga ng bata ang tanging naririnig. Kakapatulog lang ni Natalia kay Tristan matapos itong magreklamo ng kaunting pananakit sa tiyan. Maingat niyang inayos ang kumot nito, sinisiguradong hindi maipit ang galaw ng bata habang natutulog. Sinilip pa niya ang noo nito upang tiyaking hindi na ito nilalagnat. Nang masiguradong maayos na ang lagay ni Tristan, bahagya siyang napabuntong-hininga.Ngunit kahit tapos na ang mga gawaing kailangan niyang asikasuhin para kay Tristan, tila hindi siya makaramdam ng ginhawa. Kahit pa malamig ang silid at wala namang ibang ingay bukod sa mahinang tunog ng aircon, ramdam niya ang bigat sa kaniyang dibdib. Siguro’y dahil na rin sa presensya ni Maxwell, na abala sa lamesa malapit sa kama ng bata. Hindi niya maiwasang mapansin ang tahimik ngunit mabuway na tensyon sa pagitan nilang dalawa, kahit wala silang direktang pag-uusap. Nakaupo s
"Anong sinasabi ng iba tungkol sa atin?"IYAN ANG tanong ni Maxwell, nakakunot ang noo habang nakatitig kay Natalia. Kita sa kaniyang mukha ang seryosong pag-aalala at bahagyang pagkabigla.Tumingin si Natalia sa pinto, tila nag-aalangan kung dapat ba niyang sabihin ang totoo. Ngunit alam niyang hindi na niya maiiwasan ang tanong na iyon. Huminga siya nang malalim bago nagsalita. "Maxwell, palaging may mga mata at tainga dito sa ospital. May mga usap-usapan na... na baka may higit pa sa pagitan natin kaysa sa dapat. Alam mo naman kung gaano kabilis kumalat ang mga gano'ng bagay."Saglit na natahimik si Maxwell, ang tingin nito ay tila malayo. "Hindi ko inaasahan 'yan," aniya, halos pabulong. "Akala ko ayos lang ang lahat. Hindi ko alam na ganito na pala ang tingin nila sa'yo."Napabuntong-hininga si Natalia, pilit na pinipigilan ang sarili na maging emosyonal. "Hindi ko sinasabi 'to para sa'yo, Maxwell. Sinabi ko 'to dahil kailangan kong protektahan ang sarili ko... at si Tristan. Ayo