Doctor Alucard Treasure [Tagalog]

(Secretary Lee POV)Pinagbuksan ako ng naglalakihang pinto. Narito ako para makuha ang alak na matagal nang naka-imbak sa wine cellar ni Master Cedrick. Tumampad sa akin ang napakaraming botelya ng alak. Maraming klaseng alak ang naroon. Tinitignan ko ang mga label, hangang sa mapadako ang aking paningin sa alak na dapat nakunsumo na noon. Sampung taon ang nakalipas.His wedding wine.Dahil nga sa trahedyang nangyari, hindi natuloy at nanatili sa lalagyan nito. Sa tingin ko nga kahit mamatay siya, hindi niya ito iinumin kahit kailan.“Here Secretary Lee.” bigay sa akin nang bote. Isang 1945 Romanee Conti.Yeah. Master Cedrick is a wine collector. He loves wines specially the bloody red.“Thanks.” saka nilagay namin ng maigi sa isang lalagyan na gustong makita ni Master Cedrick. Gusto niyang maayos na inilalahad sa kanya ang mga bagay-bagay. Perpekto lahat.Lahat ng bagay sa paligi

(Monina POV)Pinaikot-ikot nga ako sa bundok. Naglalakad lang ako. At sa totoo lang bukod tanging mayroon lang na sasakyan ang pumupunta dito, kasi nga kailangan akyatin. Bwisit kasi ang pag-ka-architect ng lugar. Malulumpo ka talaga! Kung wala kang service, maglalakad ka talaga. But sa ganda ng mga puno. Nagsisibulaklakan kaya napa-picture ako. Ang ganda din ng kalangitan ngayon. Kuha ng picture ulit.Taas ng kamay ko na pinaglalaruan ng sinag nang araw.Nang biglang lumukso ang puso ko dahil sa busina ng sasakyan. Di ko kasi namalayan nasa gitna na ako ng kalsada.Tumabi nga ako. At nagsidaanan ang mga sunod-sunod na sasakyan.Hangang sa may tumigil na motor sa harapan ko. Inalis nito ang helmet.“Anong ginagawa mo Miss sa lugar na ito?” Tipong boses niya maaring pang-DJ. Sa katawan niyang, mapapalunok ka na lamang ng laway.Prospect product ko ba ang taong to?! Pwede makuha ang pangalan at

(Monina POV)Syempre nanatiling nakadikit sa labi ko ang ngiti. Yung puntirya ko nakahiga.“Ikaw yung...” naalala ako ng isa. Napatango na lamang ako. Humakbang na ako palapit sa kanila at napabow na lang talaga.“Yung pasyente na sinugod namin!” Sabay sabi ng dalawa.Bingo! Di ko itatangi. “Siya nga! Ako ang unang nakakilala sa kanya. Ano ka ba!” Alitan ng dalawang sabay ngang bumigkas ng parehong salita.Bingo! Ikaw na po kuyang kulot ang nakabingo. Wag na mag-away. Wala akong oras para umawat.Pero si Kuya Gwapo nakatitig lang sa akin. Parang huminga na lang ng malalim. Pagkatapos nga niya ako titigan mula ulo hangang paa. Tipong talagang okey lang ako at walang kailangan na ipag-alala. O baka alam na niya kanina na nagkukunwari lang ako. Tsk. Tsk. Sa titig pa naman niyang ipinukol sa akin.“Teka?! Sabihin mo nga andito ka para sa kanya?” Turo niya sa bik

(Monina POV)Lumabas nga ako. Okey yung umaga ko. Badtrip lang talaga ang sumunod na mga eksena. Pero Papa God di po ako nagrereklamo. Tangap ko po na kailangan ko pong makarma dahil sa ginagawa ko. Huhuhu. Sa gusto ko lang po mabuhay ang pamilya ko.Nagsiliparan ang mga kalapati ng naramdaman nila presensya ko. Meron daw akong bad aura. Sa mahapdi nga ang sugat ko. Naupo ako sa bench at lakas loob kong tinignan ang sugat ko. May dugo na din ang mahaba kong skirt. Anong gagawin ko? Nakakahinayang na inalagaan ko sarili ko, tapos masusugat lang ako ng ganto.Hinihipan ko. Sa mahapdi talaga.Ano ba yan! Para magkapera lang, kailangan pa ng sakripisyo, magpagod at higit sa lahat magbigay ng oras. Buti pa yung mga taong kahit natutulog na lang kumikita pa. Sana diba, lahat ganoon?Pumasok kaya ako sa networking business. Hehe. Wag. Ayoko magbenta ng products na di ko naman hilig. Saka baka scam lang. Sayang pa ng oras ko.Napa-i

(Monina POV)“Thank you, Sir! Come Again!” masigla kong sabi na sa totoo lang hinihintay ko nang matapos ang shift ko. Dahil sobra na akong inaantok. Malapit nang mag-alas dose pero wala parin si Rizza.Nga naman kailangan ko magtrabaho para makapagtapos. Di lang para sa akin kundi sa pamilya kong binubuhay. Malapit na nga at buwan na lang ang bibilangin. Tapos na ako sa kinukuha kong kurso. Sana naman makakuha kaagad ako ng desenteng mapapasukan na kompanya.Unti na lang makakamtam ko na ang pangarap ko. Panagarap ng karamihan. Magkaroon ng bachelor’s degree. Tapos hanap ng maayos na trabaho. Sana nga lang talaga. Kakapalan ko na ang mukha ko sa paghahanap ng kompanyang kukopkop sa akin.Maayos din naman ang trabaho ko dito sa convenient store. Nakaka-antok lang dahil kapag ganitong oras wala naman masyadong customer.May pumasok na mag-jowa. May kinuha lang sa counter ko. At nadismaya ako sa binili nila. Kala ko