Looking at my cousin, I smiled. Pietho was cute and radiant. She was just right for him. She was equally silent, shy and mysterious. Since childhood, I kept admiring how graceful she was in general. And then I realized that he was only meant for her.
Lumapit ako kay Pietho na nakababa na mula sa limousine. She sweetly smiled at seeing me. I genuinely smiled back too. Kasama ang mga magulang niya, sabay-sabay kaming pumuwesto sa aisle. Ilang sandali pa at nagsimula na ang wedding March."Finally, after the long wait here you are, getting married to the man you truly love." I heard Tita Preshy said while caressing Pietho's cheek with veil that covered."Masayang masaya kami para sa iyo, anak," dugtong pa ni Tito Robert at hinalikan pa si Pietho sa may noo nito."Thank you Mommy, Daddy and of course," lumingon s'ya sa gawi ko. "Thank you, couz," she smiled at me sweetly that breaks my heart into pieces.Kung gaano s'ya kasaya sa araw na ito, ay s'ya namang pagkalugmok ko sa sakit at kalungkutan."You're always welcome." I said covering the pain on my voice as I immediately avoid my gaze at her and walk in front to start the entourage.When it was my time to walk down the aisle, I couldn't help but stare at Seb.God, he's getting married. But not to me. Not like in my dreams.Bago ko pa maramdaman ulit ang pamilyar na sakit, my gaze suddenly turned to Wade who's now grinning at me. Ano na naman kaya ang iniisip ng taong ito? I saw how he pronounce the word 'Wow' silently while looking at me.He never failed to ruin my mood. And the bastard doing it again. I rolled my eyes in the air. Kung wala lang talagang tao ngayon dito, at kung hindi lang talaga kami naka-attend ng kasal ay kanina ko pa 'to sinapak. Bwisit! Namimikon na naman kasi ang walang hiya. Pasalamat na lang s'ya at nakakapagtimpi pa ako.Nang makarating ako sa pwesto ko na katapat nina Wade at Seb, ay sumunod namang naglakad si Pietho kasama ang mga magulang n'ya.Everyone's eyes were on Pietho including me. Pietho is really pretty, indeed. She wore a lovely white lace and satin wedding gown with a halter top. I'd been dreaming being in Pietho's place countless of times. I'd played that image on my mind over and over again until I firmly believed it would happen one day, with the man I love.Kaso, kay Pietho nangyari ang bagay na iyon at hindi sa akin. I wasn't Sebastian's bride. I was just a maid of honor. Maid of honor ng pinsan ko-ni Pietho. Masakit. Sobrang sakit na makita mong ikinakasal ang taong pinakamamahal mo simula pa noong una sa ibang babae. Pero hindi lang s'ya basta babae kundi pinsan mo na tinuring mo nang nakatatandang kapatid.Pietho is one year older than me. While Seb is three years older. But it doesn't matter to me as long as I love him. Kaso pinili n'ya si Pietho. Ang tanging babaeng minahal n'ya. Samantalang parang anino lang ako as kaniya.Ang sakit-sakit pala talaga. My heart was crying out loud, for all those dreams of happily ever after with Seb which is not happening to me, but with Pietho.My heart skip a beat lalo na nang kunin na ni Seb si Pietho sa mga magulang nito. Parang tinusok ng libu-libong karayom ang puso ko when I saw love and joy in his eyes same with Pietho. Ang saya-saya nila sa isa't isa samantalang heto ako, parang binagsakan ng buong mundo sa pag-iisang dibdib nila.I should be happy, but how? How could fate so cruel to me? Why do I need to feel this fucking love to Sebastian? And the hope that I always felt over and over again kung sa huli, hindi naman pala mangyayari ang mga pangarap na nabuo ko para sa aming dalawa ni Seb? Why? Deserve ko ba na masaktan ng ganito?Sa sobrang sakit ay iniwas ko na lang ang tingin ko kina Seb at Pietho. Pero bago ko pa matuon ang pansin ko sa ibang direksyon ay nahagip ng tingin ko si Wade na nakatitig sa akin. He was always studying me, observing my actions. Iyon yata ang naging hobby n'ya simula nang ipakilala ako ni Seb sa kaniya. And that's the reason why it isn't impossible for him to notice my feelings towards my best friend, dahil sa bawat araw na nagkikita kami, at sa mga pagkakataon na iyon ay walang palya n'ya akong pinagmamasdan that seems like he was reading me, my heart, mind and soul.I stared back at him which I regret. I saw sympathy and sadness in his eyes. And I know where the sympathy and sadness came from. I won't be surprise anymore if he really do pity me. Hindi ko nakayanang tingnan ang awa sa mga mata n'ya kaya nag-iwas na ako ng tingin dito. Kailan ba ako nanalo sa titigan naming dalawa? Sa lahat ng pagkakataong nasasalubong ko ang tingin n'ya ay ako palagi ang unang nag-iiwas."If anyone knows why this couple should not be united in holy matrimony, let him speak now or forever hold his peace..." rinig kong sabi ng Pari.Silence filled the whole church for a while. When I accidentally turned my gaze to Wade, nag-aalangang tingin agad ang binigay nito sa akin. Ano na naman kaya ang iniisip ng taong ito?"What?" I mouthed. My forehead creased as I avoided my gaze to him in annoyance.What the hell is he thinking? That I'll stood up and say 'Itigil ang kasal'? The hell? Ano ba ang akala n'ya sa akin? Desperada? Tangina lang? Gaga ako minsan pero hindi ako deperada. The nerve of that man!Nang mga sumunod na sandali ay wala na akong naintindihan, I am not aware of everything. I could hear Father talking but I don't understand what he was talking about. All I could think about was my heart which already bleeding in so much pain and the end of my dreams."By the power vested in me, I now pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride..."My gaze turned back to Seb who is now wearing a light but I know the sweetest smile in his thin lips. And like the rest of the guests, I watched Seb and Pietho seal their vows with a kiss. And that kiss sealed my first and biggest official heartache as my heart continue to break piece by piece.A bitter smile unconsciously formed on my lips.There goes the man I love, married to another woman. Not just another woman, but to my cousin, my sister and he look so happy. Absolutely happy. While here I am, watching him with my broken heart.I took a deep breath as I avoided my gaze at them, hindi ko sila kayang makitang masaya habang nandito ako, nagluluksa sa sakit. Isa isa nang lumapit at bumati ang mga bisita sa kanila bilang bagong kasal maliban sa akin. I choose to leave and didn't go near them. With the emotions I was in at this moment, wala akong lakas ng loob para batiin sila. Gagawin ko na lang siguro ang bagay na iyon sa hotel kung saan gaganapin ang reception. But for now, I had to compose myself first. I don't want to look like I had just been beaten up by life. Ayaw kong magmukhang kaawa-awa.Nauna na akong tumungo sa venue ng reception, sa hotel. And as expected, ako pa lang sa mga kamag-anak namin ang nandito sa venue dahil paniguradong nasa simbahan pa sila o papaalis pa lang sila doon. Hindi din naman ganoon kalayo ang hotel sa simbahan. Binati ako ng ilang mga kaibigan ni Daddy at ni tito Robert sa business na nakakakilala sa akin nang makita ang pagdating ko. May mga tables for relatives and tables for guests. Uupo na sana ako sa tables for relatives since pinsan ko naman si Pietho, ay may biglang lumapit sa akin na waiter at sinabi na hindi raw doon dapat uupo ang maid of honor at bridesmaids. Wala naman akong nagawa kung hindi ang umupo sa upuan ng mga bridesmaids. Tahimik lang akong naghihintay sa pagdating nila nang makarinig ako ng ingay. I'm pretty sure that they're already here.Nilingon ko ang mga nagsidatingan, nakaline-up na pala ang mga bridesmaids at grooms men sa entrance ng function hall habang may hawak-hawak na maliliit na basket na naglalaman ng mg
"Why don't you admit it, Amethyst?" he said still following me.I rolled my eyes. Bakit ba sobrang kulit ng lalaking ito? Kailan nya ba ako titigilan?"Admit what?""That you need me."Biglang nagpagting ang magkabila kong tenga sa narinig dahilan upang mapahinto ako sa paglalakad, marahas at hindi makapaniwala na napatingin sa kanya. What he had said was very unbelievable! Ang kapal naman ng mukha n'ya na sabihing kailangan ko s'ya?"Say that again?" I said with my forehead creased."You need me," diretsang sabi n'ya.I laugh sarcastically. Paano n'ya nasasabi na kailangan ko s'ya? Ganoon na ba kalaki ang pagkabilib n'ya sa sarili n'ya para isipin ang bagay na iyon? How pathetic!I never wanted someone except Seb! Kung may nanaisin man akong tao ngayon, si Seb iyon at hindi sya! "Really?" hindi ko makapaniwalang tanong. "And, can you enlighten me Mr. Wade Harris Coleman, on why it entered your mind that I need you?" I said as I crossed my arms with my head up high and raised my brow
Kahit anong pilit mong kalimutan ang isang tao na binigay mo ang buong buhay mo ay hindi mo magawa kahit na sa sandaling panahon man lang. Sobrang hirap na maiisip mo na lang na sana, mabunggo na lang ang ulo mo sa pader para magka-amnesia ka at makalimutan ang sakit na dulot ng isang sawing pag ibig.Kung sana ganun lang kadali, eh. Kaso hindi, at ang tanging magagawa mo na lang ay ang tanggapin ang katotohanan at magsimula ulit."Woah," manghang sambit ko pagkapasok na pagkapasok namin sa loob ng magarang unit niya.Malaki at malawak ang nasa loob. Kulay puti ang pintura ng kaniyang unit, samantalang cream naman ang kulay ng tiles. May pagka-aesthetic ang theme ng unit niya, and somehow manly dahil sa mga pang basketball na posters at gamit. May mini chandelier ang kaniyang living room pati ang kusina na nagkakahalaga ng tumataginting na isang milyong piso o higit pa.May medyo malaking aquarium pa sa gilid ng malaking flatscreen na TV. Siguradong tiba-tiba ang mga magtatangkang ma
I immediately close my eyes the moment I feel that burning and tingling sensation from his touches, most especially, from his kisses. Dahan-dahang tumataas baba ang kaniyang kamay mula sa aking bewang pataas sa aking dibdib at bahagya itong minamasahe kahit na nakatabon pa rin ito ng suot kong gown habang busy naman siya sa pakikipaghalikan sa akin.Nang di makuntento ay walang pagdadalawang- isip niya itong ibinaba, freeing my twin boobs from my strapless bra and gown. Lust and desire is already visible on his eyes, seeing me half naked which reflects mine.I felt one of his hand cupped my left breast while his other hand was behind me, stopping me from falling to the carpeted floor even when I am already melting in his arms. Bumaba ang halik niya roon dahilan upang mapaigtad ako dahil sa kiliti at sobrang sarap na pakiramdam ng ginagawa niya.He slowly and freely massaging and kissing my breast while playing with my nipples which made me moan loud in so much pleasure. Mariin akong
Para akong hinahabol ng asong lumabas ng condo ni Wade. Pakiramdam ko ay dapat na akong umalis agad dahil baka may makakita pa sa akin dito, most especially ay baka may paparazzi na pagala-gala at makakita sa akin na lumabas ng condo ng isang sikat na artista. Baka maissue pa at maging dahilan din ng mas magulo pang ganap sa buhay ko.Not just that, baka ako pa ang maging dahilan ng pagkasira ng career niya. Konsensya ko pa.Pagkarating ko sa may elevator ay pumasok na agad ako. Buti na lang dahil ako lang mag-isa kaya naman ay para akong lantang gulay na naupo sa sahig habang pinapakalma ang sarili ko lalo na ang pumipitik sa sakit ng ulo ko.Memories from last night suddenly crossed my mind for a second time.Lasing ako kagabi, I knew it. At dahil lasing ako ay nagiging aggressive ako. I even insisted him on kissing me. And having sex with me just to forget everything. Just to forget the pain and burden that I am carrying all these years.Napakawalang hiya ko talaga! And now, wala
It's been three days since that night and I am actually thankful dahil walang Wade ang nagpapakita sa akin at nangungulit na siyang ikinatuwa ko rin naman kahit na medyo nagtataka rin. But, whatever his reason is, wala na akong pakialam. Buti nga iyon, hindi ako mahihirapang iwasan siya. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko pa rin siya kayang harapin matapos ang lahat ng mga nangyari.It's already Monday in the morning, at dahil maaga akong nagising ay maaga na rin akong pumasok sa trabaho. Wala si Mommy dahil may business meeting sa Cebu, samantalang susunod na lang daw si Daddy sa akin sa office. I am actually working for my parents since I am the only heiress of our own legacy.Pero kahit na ako ang tagapagmana ng yaman ng mga magulang ko ay kailangan ko pa rin itong pagtrabahuan. My father told me that I must know where to start, and I should start from the bottom.Hinding-hindi niya ibinibigay sa akin ang mga bagay na gusto ko kung hindi ko ito paghihirapang makuha. He trained me to
Dalawang araw na matapos ang pag-uusap naming iyon ni Wade, ngunit parang sariwa pa rin sa akin ang usapang iyon. Halos gabi-gabi akong hindi makatulog ng maayos dahil sa isiping iyon.The hell, nagbigay pa siya ng problema at iisipin.Hapon na nang napagdesisyunan ko nang umuwi sa bahay, gusto ko nang magpahinga dahil na rin sa pagod at puyat nitong mga nakaraang araw. Idagdag mo pa ang mga problema ko at si Wade.Papalabas na ako ng building nang mamataan ko si Athena sa hindi kalayuan na nagmamadaling pumunta sa may parking lot habang hindi maipinta ang kaniyang mukha. Halos madapa siya sa kakatakbo na para bang may humahabol sa kaniya.At dahil na rin sa dakilang pagka-usisera ko ay sinundan ko siya. Hindi ko alam pero parang may nag-uudyok sa akin na sundan ko siya sa may parking area.Pagkarating ko sa may parking lot ay nakita ko siyang huminto sa may tapat ng isang Mercedes Benz na kulay gray, at mayamaya pa'y may lumabas na isang naka-americanang lalaki mula sa may driver's s
"Sasama ka sa business trip ng parents mo sa Boracay bukas?" hindi makapaniwalang tanong ni Athena sa akin nang maishare ko sa kaniya ang plano kong pagsama sa mga magulang ko.First time ko kasi na sumama sa kanila since I am really not into business trips dahil madali lang akong maboring. But yeah, people change and I am still the heiress of our legacy kaya dapat lang may alam ako sa lahat, kahit na katiting man lang iyan na detalye sa mamanahin kong posisyon at mga ari-arian.And about sa nakita ko kahapon ay wala namang kaso sa akin iyon. It's her life, hindi naman siguro tamang iwasan ko agad siya matapos ng mga nakita at nalaman ko, lalo na at hindi naman sa akin siya may kasalanan. Mabait pa rin naman si Athena kahit papano. And I guess I'm not in the position to judge her already without knowing the real story why she and Mike cheated behind Clarissa's back.At isa pa, labas ako sa problemang iyon. Hindi ko ugaling makisawsaw sa problema ng ibang tao.That's isn't a good habit
6 MONTHS LATERMarahan kong inilapag ang isang bouquet ng mga puting rosas sa ibabaw ng puntod ni Pietho as I show a smile on my face."How are you? Miss na miss na kita, alam mo ba iyon?" I said and seated on the ground while removing some dead leaves scattered on her tombstone. "Alam kong sawa ka nang marinig na magsorry ako, pero patawad pa rin sa lahat ng kasalanang nagawa ko sa inyo ni Seb. Masyado akong naging obsessed sa asawa mo kaya nagawa ko ang mga bagay na iyon. I know, my sorry won't do anything dahil wala ka na. The damage has been done, but I'm still hoping and praying that one day, mapatawad mo ako mula sa kabilang buhay, as I will forgive myself as well," hindi ko namalayang tumutulo na pala ang mga luha ko sa mga mata habang kinakausap ang puntod niya."I know it's been six months, gusto ko na ring magmove on, Pietho. Pero nasasaktan at nahihirapan pa rin akong tanggapin ang lahat, lalo na't nagkaroon ako ng malaking kasalanan sa iyo. But on the other hand, I must mo
MATAPOS ang nangyari sa coffee shop ay kinain na muna namin ang in-ordee namin bago umalis. Napagdesisyunan naming dalawang magshopping at manood ng sine para mawala raw kahit sandali ang mga problema na iniisip namin.Naisip ko rin na matagal-tagal na rin akong hindi nakapagshopping at nakanood ng sine kasama siya. Simula kasi ng ikasal sila ni Seb ay hindi na ulit kami nakahang-out na kaming dalawa lang.I know it will never lessen the sin that I did behind her back. And I am not expecting it to happen since, I am aware about what I have done is already unforgivable. After namin magshopping at manood ng sine ay kumain na muna kami ng brunch since ramdam na ramdam na namin ang gutom bago niya ako hinatid pauwi sa bahay."Thank you for today, Amethyst. I really enjoyed your company. As always," natatawang sambit niya nang nasa tapat na kami ng gate ng aming bahay.Tipid naman akong ngumiti sa kaniya. "And so do I," sagot ko naman.Habang nakatitig ako sa maaliwalas niyang mukha ay h
KINABUKASAN ay nagising ako dahil sa ingay ng aking cellphone na nasa ibabaw ng bedside table.Kay-aga namang mambulabog ng kung sino mang herodes 'to!Kahit inaantok pa'y kinapa ko na lang ang phone ko sa ibabaw ng bedside table at agad sinagot ang tawag nang hindi man lang inabalang tingnan kung sino ang nasa caller ID."Hello?" halata pa sa boses ko ang antok habang kinukusot-kusot ko pa ang aking mga mata."Amethyst? Ako ito, si Pietho." Mabilis pa sa alas kwatrong napabalikwas agad ako ng bangon nang marinig ang boses niya sa kabilang linyang tila, galing lang sa pag-iyak."P-pietho? Napatawag ka?" tanong ko na halos magkanda-utal-utal na.Napatingin ako sa wall clock ko na nasa taas ng pinto ng kwarto ko. And it's already 9:21 in the morning.Buti na lang dahil sunday ngayon at wala akong pasok sa kompanya.Actually, matapos ng nangyari sa amin ni Seb kagabi ay hinatid niya na agad ako pauwi. And same as usual, cold pa rin siya. Well, what would I expect?After what I did, sa ti
1 MONTH LATER"Wade?" hindi ko makapaniwalang sambit nang pagbukas na pagbukas ko ng pinto ng opisina ko ay siya agad ang bumungad sa akin.He stared at me with his piercing eyes. Halatang galit ito dahil hindi maipinta ang kaniyang mukha.But the question is. . . Ano ang ginagawa niya rito? Kailan pa siya bumalik?"What happened, Amethyst? Nawala lang ako ng isang buwan, ganito na agad ang madadatnan ko?" Halata ang galit at pagtitimpi sa kaniyang boses.Actually, kay Athena ko lang din nalamang umalis pala ito ng bansa. Umuwi siya sa America dahil sa kaniyang Ama na nadisgrasya at na-comatose hanggang ngayon.At hindi man lang niya nasabi sa akin at basta na lang umalis.Oh, well? For what? Hindi naman kami, ah. Bakit pa ako magtataka?Stupid of me."What do you mean by that?" Pagmaang-maangan ko kahit na alam ko na kung ano ang tinutukoy niya.Maybe, Seb already told him about what is happening between us. Well, it's been a month since that night happened. At isang buwan na rin kam
ISANG napakalaking pagkakamali ang nangyari sa amin. Iyan ang nakatatak ngayon sa aking isipan habang nakatitig ngayon sa galit na galit na mukha ni Sebastian.My heart beats so fast in pace na para bang gusto na nitong lumabas sa ribcage ko dahil sa sobrang bigat ng tensyon sa pagitan naming dalawa.I know, I am the one to blame here since it was my plan to set him up and blackmail him. Pero hindi ko akalain na matatakot ako ng ganito kalala nang makita ko kung paano siya manggalaiti sa sobrang galit, na sa ilang taon naming pagkakaibigan ay ngayon ko lang nakita.He was as if wanted to kill me right here right now.Pero, dapat ba akong matakot? Kung kagustuhan ko naman talaga ang nangyari sa aming dalawa? I just drugged him last night. Pero sobrang layo ng plano ko sa nangyari. My plans gone wrong.Ang plano ko lang naman talaga sana ay patulugin siya at dahil sa hotel, huhubaran and I will take some photos of both of us naked while laying in one bed. Iyong para bang may nangyari sa
I don't deserve to be a mistress, I don't deserve to be a second option. But my love to Sebastian is stronger than my pride and dignity, despite the fact that I know I will never have a chance for him to love me the way I do. He's already married for fucking sake, but what am I doing? I became desperate bitch just to own him. At wala na akong magagawa pa rito kundi ang sundin ang bugso ng damdamin ko. I waited for him almost half of my life, but still, he ended up marrying other girl. Sinubukan ko naman, eh. Sinubukan kong makalimot.I tried everything — most especially by accepting my fate. . . But I failed. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang maging masaya para sa kanila habang nandito ako, nasasaktan at nagdurusa. Alam kong isa itong napakalaking kasalanan, ngunit wala na akong pakialam.Like I always said, it is now or never.Nandito ako ngayon sa may bar, umiinom ng beer habang ang mga mata ko ay nakamasid sa buong paligid. Mag-isa lang ako at wala rin akong balak magdala ng kasam
"Mahal kita, Seb," walang pagdadalawang-isip na sabi ko habang matiim na nakatitig sa kaniyang mga mata na ngayo'y halatang gulat at hindi makapaniwala sa narinig.I already made up my mind. Kaysa naman ang magsisi ako habang buhay dahil dito, I must at least admit the truth and tell him what I really feel towards him.It's now or never."O-of course, mahal mo ako dahil kaibigan mo ako. And I love you the same way, Amethyst. Alam mo naman ang bagay na iyon, hindi ba?" wika niya na para bang iyon ang gusto kong ipahiwatig sa nararamdaman ko para sa kaniya.Umiling ako bilang sagot habang kagat-kagat ko ang aking pang-ibabang labi. Tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata na puno ng pagtataka. "Seb, hindi iyan ang ibig ko sabihin. Mahal kita, higit pa sa isang matalik na kaibigan," buong puso at tapang kong pag-amin dahilan upang literal siyang mapanganga habang hindi makapaniwalang nakatitig sa akin."W-what—""I know it's already too late for me to admit what I truly felt towards you b
Halos walang makaimik nang marinig naming lahat ang sinabing iyon ni Pietho. She can't bear a child? But why? Baog ba siya? Pero sa pagkakaalam ko ay walang baog sa pamilya namin."B-baog ka?" hindi mapigilang tanong ko dahilan upang mabaling sa akin ang pansin nilang lahat.Agad namang umiling si Pietho sa sinabi ko. "No, hindi ako baog," sambit niya dahilan upang makagat ko ang aking pang-ibabang labi dahil sa kahihiyan.Goodness, Amethyst! Ayan kasi, hindi na lang tumahimik!"If that's so, then, why you can't bear a child?" tanong naman ni Tito Robert sa anak. Halatang disappointed dahil hindi siya magkakaroon ng apo sa kaniyang panganay at unica hija."I actually have a polycystic ovary syndrome, and I need treatment or need to diagnose first, in able for me to bear a child," sagot niya sa kaniya Ama na siyang ikinagulat naming lahat, maliban kay Seb."But how? Paano mo nakuha ang bagay na iyan samantalang wala namang nagkaka-PCOS sa pamilya natin?" tanong ulit nito na siyang iki
"Amethyst?" Agad kong pinahid ang mga luhang kanina pa lumalandas sa aking pisngi nang bigla na lang pumasok si Mommy sa aking kwarto na malawak ang ngiti, ngunit dahil sa nadatnan niya rito'y agad namang nawala at napalitan ng pag-aalala."What happened? Are you crying?" nakakunot-noong tanong niya dahilan upang agad akong mapailing at pekeng natatawa."Me? Crying? Of course not, Mom. Napuwing lang po ako," palusot ko naman at agad na napa-iwas ng tingin nang taasan niya ako ng kilay."Amethyst," may panunuyang sambit niya na siyang ikinakagat-labi ko naman.Bakit ba hindi ko kayang magsinungaling? Pagkauwing pagkauwi namin kanina ay agad na akong dumiretso rito sa may kwarto ko at nagkulong. Hindi ko maintindihan pero, parang bigla na lang bumalik sa akin ang lahat ng sakit nang malaman kong babalik na sila bukas galing sa honeymoon.Parang, hindi ko pa sila kayang makita. Feeling ko ay baka bumigay ako kapag nakita ko ulit silang masayang magkasama.I know, hindi tama ang narara