Alas kwatro na ng hapon nang makarating kami ng mga magulang ko sa Boracay. Pagkababang pagkababa ko pa lang ng sasakyan ay agad na akong napapikit nang malanghap ang sariwang hangin na nagmumula sa dagat.I didn't feel any regret of being here with my parents. Mas grateful pa nga ako dahil pinilit nila akong sumama rito. Though, hindi kami nandito for a vacation, but I'm still grateful dahil kahit ilang araw lang kami rito ay alam kong mag-eenjoy pa rin ako.I love beaches since I was a kid. At hinding-hindi magbabago iyon kahit na tumanda man ako. Beach is my comfort zone and my peace of mind. And it will always be. Nang mailagay na namin ang mga gamit namin sa kaniya-kaniya naming VIP rooms sa may pinakamalaking hotel na kung saan madalas nag-s-stay ang mga celebrity ay agad na akong nagpalit ng yellow swim suit dahil may plano na talaga akong magbabad ng dagat mula kagabi pa. I just cover it with my floral white summer dress and just wear a simple slippers.Since bukas pa ng umag
"Ano ba ang ginagawa mo rito? Hapon na, ah. Wala ka bang gala? I mean, a date to prepare for? Or maybe a men's night out? It's Saturday night, if you don't remember? You should go somewhere else to have fun. Look, ilang araw kang subsob sa hectic mong trabaho bilang artista, modelo at advertiser, minsan ka na nga lang din makapagbakasyon tulad nito na walang umaaligid na fans at paparazzi, eh, aaksayahin mo lang sa pagba-bodyguard sa akin," dire-diretso at walang preno kong sambit sa lalaking kaharap ko ngayon at busy sa pagkuha ng litrato sa akin dito sa may dalampasigan.Maghapon kaming magkasamang dalawa sa pamamasyal gamit ang pagmamay-ari niya pa lang Yate, nag snorkeling at nag jet ski rin kami at sabay na kumain ng lunch. Naglaro rin kami ng volleyball kahit kaming dalawa lang hanggang sa mapagod tapos ngayon ay nandito pa rin siya, sinasamahan akong mag photoshoot sa dalampasigan kahit malapit nang gumabi.Nagplano rin siyang magbonfire kami mamaya kaya naman ay hindi ko na ma
"Amethyst?" Agad kong pinahid ang mga luhang kanina pa lumalandas sa aking pisngi nang bigla na lang pumasok si Mommy sa aking kwarto na malawak ang ngiti, ngunit dahil sa nadatnan niya rito'y agad namang nawala at napalitan ng pag-aalala."What happened? Are you crying?" nakakunot-noong tanong niya dahilan upang agad akong mapailing at pekeng natatawa."Me? Crying? Of course not, Mom. Napuwing lang po ako," palusot ko naman at agad na napa-iwas ng tingin nang taasan niya ako ng kilay."Amethyst," may panunuyang sambit niya na siyang ikinakagat-labi ko naman.Bakit ba hindi ko kayang magsinungaling? Pagkauwing pagkauwi namin kanina ay agad na akong dumiretso rito sa may kwarto ko at nagkulong. Hindi ko maintindihan pero, parang bigla na lang bumalik sa akin ang lahat ng sakit nang malaman kong babalik na sila bukas galing sa honeymoon.Parang, hindi ko pa sila kayang makita. Feeling ko ay baka bumigay ako kapag nakita ko ulit silang masayang magkasama.I know, hindi tama ang narara
Halos walang makaimik nang marinig naming lahat ang sinabing iyon ni Pietho. She can't bear a child? But why? Baog ba siya? Pero sa pagkakaalam ko ay walang baog sa pamilya namin."B-baog ka?" hindi mapigilang tanong ko dahilan upang mabaling sa akin ang pansin nilang lahat.Agad namang umiling si Pietho sa sinabi ko. "No, hindi ako baog," sambit niya dahilan upang makagat ko ang aking pang-ibabang labi dahil sa kahihiyan.Goodness, Amethyst! Ayan kasi, hindi na lang tumahimik!"If that's so, then, why you can't bear a child?" tanong naman ni Tito Robert sa anak. Halatang disappointed dahil hindi siya magkakaroon ng apo sa kaniyang panganay at unica hija."I actually have a polycystic ovary syndrome, and I need treatment or need to diagnose first, in able for me to bear a child," sagot niya sa kaniya Ama na siyang ikinagulat naming lahat, maliban kay Seb."But how? Paano mo nakuha ang bagay na iyan samantalang wala namang nagkaka-PCOS sa pamilya natin?" tanong ulit nito na siyang iki
"Mahal kita, Seb," walang pagdadalawang-isip na sabi ko habang matiim na nakatitig sa kaniyang mga mata na ngayo'y halatang gulat at hindi makapaniwala sa narinig.I already made up my mind. Kaysa naman ang magsisi ako habang buhay dahil dito, I must at least admit the truth and tell him what I really feel towards him.It's now or never."O-of course, mahal mo ako dahil kaibigan mo ako. And I love you the same way, Amethyst. Alam mo naman ang bagay na iyon, hindi ba?" wika niya na para bang iyon ang gusto kong ipahiwatig sa nararamdaman ko para sa kaniya.Umiling ako bilang sagot habang kagat-kagat ko ang aking pang-ibabang labi. Tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata na puno ng pagtataka. "Seb, hindi iyan ang ibig ko sabihin. Mahal kita, higit pa sa isang matalik na kaibigan," buong puso at tapang kong pag-amin dahilan upang literal siyang mapanganga habang hindi makapaniwalang nakatitig sa akin."W-what—""I know it's already too late for me to admit what I truly felt towards you b
I don't deserve to be a mistress, I don't deserve to be a second option. But my love to Sebastian is stronger than my pride and dignity, despite the fact that I know I will never have a chance for him to love me the way I do. He's already married for fucking sake, but what am I doing? I became desperate bitch just to own him. At wala na akong magagawa pa rito kundi ang sundin ang bugso ng damdamin ko. I waited for him almost half of my life, but still, he ended up marrying other girl. Sinubukan ko naman, eh. Sinubukan kong makalimot.I tried everything — most especially by accepting my fate. . . But I failed. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang maging masaya para sa kanila habang nandito ako, nasasaktan at nagdurusa. Alam kong isa itong napakalaking kasalanan, ngunit wala na akong pakialam.Like I always said, it is now or never.Nandito ako ngayon sa may bar, umiinom ng beer habang ang mga mata ko ay nakamasid sa buong paligid. Mag-isa lang ako at wala rin akong balak magdala ng kasam
ISANG napakalaking pagkakamali ang nangyari sa amin. Iyan ang nakatatak ngayon sa aking isipan habang nakatitig ngayon sa galit na galit na mukha ni Sebastian.My heart beats so fast in pace na para bang gusto na nitong lumabas sa ribcage ko dahil sa sobrang bigat ng tensyon sa pagitan naming dalawa.I know, I am the one to blame here since it was my plan to set him up and blackmail him. Pero hindi ko akalain na matatakot ako ng ganito kalala nang makita ko kung paano siya manggalaiti sa sobrang galit, na sa ilang taon naming pagkakaibigan ay ngayon ko lang nakita.He was as if wanted to kill me right here right now.Pero, dapat ba akong matakot? Kung kagustuhan ko naman talaga ang nangyari sa aming dalawa? I just drugged him last night. Pero sobrang layo ng plano ko sa nangyari. My plans gone wrong.Ang plano ko lang naman talaga sana ay patulugin siya at dahil sa hotel, huhubaran and I will take some photos of both of us naked while laying in one bed. Iyong para bang may nangyari sa
1 MONTH LATER"Wade?" hindi ko makapaniwalang sambit nang pagbukas na pagbukas ko ng pinto ng opisina ko ay siya agad ang bumungad sa akin.He stared at me with his piercing eyes. Halatang galit ito dahil hindi maipinta ang kaniyang mukha.But the question is. . . Ano ang ginagawa niya rito? Kailan pa siya bumalik?"What happened, Amethyst? Nawala lang ako ng isang buwan, ganito na agad ang madadatnan ko?" Halata ang galit at pagtitimpi sa kaniyang boses.Actually, kay Athena ko lang din nalamang umalis pala ito ng bansa. Umuwi siya sa America dahil sa kaniyang Ama na nadisgrasya at na-comatose hanggang ngayon.At hindi man lang niya nasabi sa akin at basta na lang umalis.Oh, well? For what? Hindi naman kami, ah. Bakit pa ako magtataka?Stupid of me."What do you mean by that?" Pagmaang-maangan ko kahit na alam ko na kung ano ang tinutukoy niya.Maybe, Seb already told him about what is happening between us. Well, it's been a month since that night happened. At isang buwan na rin kam