I don't deserve to be a mistress, I don't deserve to be a second option. But my love to Sebastian is stronger than my pride and dignity, despite the fact that I know I will never have a chance for him to love me the way I do. He's already married for fucking sake, but what am I doing? I became desperate bitch just to own him. At wala na akong magagawa pa rito kundi ang sundin ang bugso ng damdamin ko. I waited for him almost half of my life, but still, he ended up marrying other girl. Sinubukan ko naman, eh. Sinubukan kong makalimot.I tried everything — most especially by accepting my fate. . . But I failed. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang maging masaya para sa kanila habang nandito ako, nasasaktan at nagdurusa. Alam kong isa itong napakalaking kasalanan, ngunit wala na akong pakialam.Like I always said, it is now or never.Nandito ako ngayon sa may bar, umiinom ng beer habang ang mga mata ko ay nakamasid sa buong paligid. Mag-isa lang ako at wala rin akong balak magdala ng kasam
ISANG napakalaking pagkakamali ang nangyari sa amin. Iyan ang nakatatak ngayon sa aking isipan habang nakatitig ngayon sa galit na galit na mukha ni Sebastian.My heart beats so fast in pace na para bang gusto na nitong lumabas sa ribcage ko dahil sa sobrang bigat ng tensyon sa pagitan naming dalawa.I know, I am the one to blame here since it was my plan to set him up and blackmail him. Pero hindi ko akalain na matatakot ako ng ganito kalala nang makita ko kung paano siya manggalaiti sa sobrang galit, na sa ilang taon naming pagkakaibigan ay ngayon ko lang nakita.He was as if wanted to kill me right here right now.Pero, dapat ba akong matakot? Kung kagustuhan ko naman talaga ang nangyari sa aming dalawa? I just drugged him last night. Pero sobrang layo ng plano ko sa nangyari. My plans gone wrong.Ang plano ko lang naman talaga sana ay patulugin siya at dahil sa hotel, huhubaran and I will take some photos of both of us naked while laying in one bed. Iyong para bang may nangyari sa
1 MONTH LATER"Wade?" hindi ko makapaniwalang sambit nang pagbukas na pagbukas ko ng pinto ng opisina ko ay siya agad ang bumungad sa akin.He stared at me with his piercing eyes. Halatang galit ito dahil hindi maipinta ang kaniyang mukha.But the question is. . . Ano ang ginagawa niya rito? Kailan pa siya bumalik?"What happened, Amethyst? Nawala lang ako ng isang buwan, ganito na agad ang madadatnan ko?" Halata ang galit at pagtitimpi sa kaniyang boses.Actually, kay Athena ko lang din nalamang umalis pala ito ng bansa. Umuwi siya sa America dahil sa kaniyang Ama na nadisgrasya at na-comatose hanggang ngayon.At hindi man lang niya nasabi sa akin at basta na lang umalis.Oh, well? For what? Hindi naman kami, ah. Bakit pa ako magtataka?Stupid of me."What do you mean by that?" Pagmaang-maangan ko kahit na alam ko na kung ano ang tinutukoy niya.Maybe, Seb already told him about what is happening between us. Well, it's been a month since that night happened. At isang buwan na rin kam
KINABUKASAN ay nagising ako dahil sa ingay ng aking cellphone na nasa ibabaw ng bedside table.Kay-aga namang mambulabog ng kung sino mang herodes 'to!Kahit inaantok pa'y kinapa ko na lang ang phone ko sa ibabaw ng bedside table at agad sinagot ang tawag nang hindi man lang inabalang tingnan kung sino ang nasa caller ID."Hello?" halata pa sa boses ko ang antok habang kinukusot-kusot ko pa ang aking mga mata."Amethyst? Ako ito, si Pietho." Mabilis pa sa alas kwatrong napabalikwas agad ako ng bangon nang marinig ang boses niya sa kabilang linyang tila, galing lang sa pag-iyak."P-pietho? Napatawag ka?" tanong ko na halos magkanda-utal-utal na.Napatingin ako sa wall clock ko na nasa taas ng pinto ng kwarto ko. And it's already 9:21 in the morning.Buti na lang dahil sunday ngayon at wala akong pasok sa kompanya.Actually, matapos ng nangyari sa amin ni Seb kagabi ay hinatid niya na agad ako pauwi. And same as usual, cold pa rin siya. Well, what would I expect?After what I did, sa ti
MATAPOS ang nangyari sa coffee shop ay kinain na muna namin ang in-ordee namin bago umalis. Napagdesisyunan naming dalawang magshopping at manood ng sine para mawala raw kahit sandali ang mga problema na iniisip namin.Naisip ko rin na matagal-tagal na rin akong hindi nakapagshopping at nakanood ng sine kasama siya. Simula kasi ng ikasal sila ni Seb ay hindi na ulit kami nakahang-out na kaming dalawa lang.I know it will never lessen the sin that I did behind her back. And I am not expecting it to happen since, I am aware about what I have done is already unforgivable. After namin magshopping at manood ng sine ay kumain na muna kami ng brunch since ramdam na ramdam na namin ang gutom bago niya ako hinatid pauwi sa bahay."Thank you for today, Amethyst. I really enjoyed your company. As always," natatawang sambit niya nang nasa tapat na kami ng gate ng aming bahay.Tipid naman akong ngumiti sa kaniya. "And so do I," sagot ko naman.Habang nakatitig ako sa maaliwalas niyang mukha ay h
6 MONTHS LATERMarahan kong inilapag ang isang bouquet ng mga puting rosas sa ibabaw ng puntod ni Pietho as I show a smile on my face."How are you? Miss na miss na kita, alam mo ba iyon?" I said and seated on the ground while removing some dead leaves scattered on her tombstone. "Alam kong sawa ka nang marinig na magsorry ako, pero patawad pa rin sa lahat ng kasalanang nagawa ko sa inyo ni Seb. Masyado akong naging obsessed sa asawa mo kaya nagawa ko ang mga bagay na iyon. I know, my sorry won't do anything dahil wala ka na. The damage has been done, but I'm still hoping and praying that one day, mapatawad mo ako mula sa kabilang buhay, as I will forgive myself as well," hindi ko namalayang tumutulo na pala ang mga luha ko sa mga mata habang kinakausap ang puntod niya."I know it's been six months, gusto ko na ring magmove on, Pietho. Pero nasasaktan at nahihirapan pa rin akong tanggapin ang lahat, lalo na't nagkaroon ako ng malaking kasalanan sa iyo. But on the other hand, I must mo
"Mahalin mo lang ako, Seb. Lahat gagawin ko kahit na ibigay ko ang katawan ko sa'yo. Just please, please love me—""Tama na, Amethyst," he cut me off from my sentence. "I'm already married with your cousin. Alam mo kung gaano ko siya kamahal kaya kahit anong gawin mo, hinding-hindi ko magagawa ang gusto mo." Umiling ako. Ang sakit, ang sakit sakit.Hindi ko kaya. Mahal na mahal ko siya. Kung nakayanan ko mang magpanggap dati na masaya ako para sa kanila, ngayon ay hindi na. Para akong pinapatay tuwing nakikita silang masaya. Mas lumalim pa ang pagmamahal ko habang nagdurusa.Hindi ko na rin kilala ang sarili ko. Hindi naman ako ganito, but because of my love towards Seb, it makes me the one who I never expected to be.Wala ako sa aking sariling tumayo at naghubad ng aking saplot sa katawan habang impit pa rin akong humahagulhol sa kaniyang harapan. Nakita ko kung paano siya nagulat at matigilan dahil sa ginawa ko.It's now or never.Kahibangan man ang ginagawa ko, wala na akong pakia
I smiled bitterly while looking at the church which is very well organized. There were white roses everywhere. Malaki ang simbahan at ang bawat detalye niyon ay perpekto ang pagkakaayos. Maganda pati ang panahon. Tamang tama lang ang init ng klima.That day should just be perfect because on that day, God will unite the two people who are very in love at saksi ako sa wagas na pagmamahalan nilang dalawa and I should be happy. Hindi dapat magkaroon ng puwang ang anumang lungkot.I am wearing an old rose off shoulder gown. On my ears were a pair of tiny pearl stud. That and the ring in my finger were the only accessories I wore for this special occasion. This ring was given to me by Seb, my best friend for almost half of my life and who lived in the same village where I lived. Ibinigay n'ya ang singsing na iyon bilang regalo n'ya sa akin noong high school graduation namin. I took a deep breath. It should be a happy occasion so there was no need to look like I am attending a funeral. But