I smiled bitterly while looking at the church which is very well organized. There were white roses everywhere. Malaki ang simbahan at ang bawat detalye niyon ay perpekto ang pagkakaayos. Maganda pati ang panahon. Tamang tama lang ang init ng klima.
That day should just be perfect because on that day, God will unite the two people who are very in love at saksi ako sa wagas na pagmamahalan nilang dalawa and I should be happy. Hindi dapat magkaroon ng puwang ang anumang lungkot.I am wearing an old rose off shoulder gown. On my ears were a pair of tiny pearl stud. That and the ring in my finger were the only accessories I wore for this special occasion. This ring was given to me by Seb, my best friend for almost half of my life and who lived in the same village where I lived. Ibinigay n'ya ang singsing na iyon bilang regalo n'ya sa akin noong high school graduation namin.I took a deep breath. It should be a happy occasion so there was no need to look like I am attending a funeral.But I couldn't stop myself from crying. It was for both happiness and pain kaya kahit anong pigil ko ay nasasaktan at nalulungkot pa rin ako. I know this day would come. I know that they would end up together which is already happening now at alam ko na hindi na sila magkakahiwalay pa. Wala akong karapatang masaktan at malungkot sa mga nangyayari ngayon.Mag-iisang dibdib na ang dalawang taong importante sa buhay ko. Si Seb at Pietho. Ang pinsan ko na parang kapatid ko na at ang best friend ko — ang lalaking lihim kong minamahal simula pa noong una.Napapikit ako at tumungo.Ang sakit. Pakiramdam ko ay tuluyan nang malilibing ang aking pag-asa, that maybe one day, in God's perfect time, Seb would realize that I am the right woman for him. I had dreamed for that to happen.Yes, I had been secretly in love with my best friend. Thirteen pa lang yata ako nang maging crush ko s'ya, hindi na bata pero hindi pa rin ganap na dalaga. Still, age did not hinder my feelings for him. Nilapitan ko s'ya, kinausap at kinaibigan... Saka ko naman nalamang iba pala ang babaeng gusto n'ya.Masakit, pero tinanggap ko ang pagkabigo. Sinikap ko namang ibaling ang nararamdaman ko sa iba. But through our high school years ay naririyan lang s'ya - lumalapit, lumalayo at muling nambubulabog kapag nakakalimot na ang puso ko. Second year college kami nang magkahiwalay dahil sa France na raw s'ya magtatapos ng kolehiyo.Tatlong taon s'yang nawala, at ang akala ko ay tuluyan na akong nakalimot sa batang pag-ibig ko sa kan'ya.I thought I would never see him again. Pero nasa mood yata ang tadhana na pagtrip-an ako. Umuwi s'ya tatlong buwan na ang nakakaraan. Nagkita kaming muli; at sa pagkakataong yun ay muling nagbalik ang batang pag-ibig ko sa kan'ya. Pagkalito, pagkabaliw, at paninibugho.But sadly, I found out that he was getting married. At sa pinsan ko pa.Tumingin ako sa harap ng altar sa may nakapakong imahe ni Hesus sa harap.Diyos ko, masama na po ba ako kung naiinggit ako sa pinsan ko? They deserve each other. I should be happy, right?Napangiti ako nang lumapit sa akin si Seb. he was wearing a white tux. Napakagwapo n'ya talaga, at mas lalo s'yang gumwapo sa suot n'ya."You will look more handsome when you remove the tension on your face." I said. One of my hands went up and my fingers caressed between his eyebrows. I gently massage the part to ease his tension.Naramdaman kong nagrelax naman s'ya kahit papaano. "She's late, Amethyst," sabi n'ya na may pagkataranta.I chuckled. "It's still early, Seb! Alam mong ten minutes advance ang relo mo. Relax ka nga. There's no reason for her to back out. Mahal na mahal ka n'ya at alam mo yun. This is your big day. Your happy ever after."I was taken aback when he suddenly hug me. "I'm so much happy, Amethyst. Finally! We're going to be one today. Naghintay ako ng napakatagal para lang sa araw na ito."My tears swiftly fall from my eyes as I tapped his back. "Yeah, I know." Maagap na pinahid ko ang luhang kumawala sa aking mata habang yakap n'ya pa rin ako.Natatarantang iginala ko ang aking paningin. Everyone was busy talking. I felt relieved at taimtim na nagpasalamat dahil walang nakapansin sa aking pagluha.Matapos ang ilang segundo ay nakangiti na ako nang binitawan ako ni Seb."You look gorgeous, by the way. Well, kailan ka pa ba hindi naging maganda?" he complimented me happily.I bit my lower lip to prevent my tears from falling again.Kung alam mo lang kung gaano ako nasasaktan ngayon. But at the same time, I am truly happy for you and Pietho. You both found each other with happiness while I'm about to lose it... Forever. Mahal na mahal kita, Seb but your happiness is what's more important."Thank you very much. You look great too. By the way, your bride will be here in a minute. Hahayaan na kitang hintayin ang bride mo, doon muna ako." I pointed the place of the bridesmaids.By the way, I am the maid of honor. Pietho really wants me to be her maid of honor since then kaya kahit gaano pa kasakit at kahit parang nadudurog ang puso ko ay pumayag na rin ako.How ironic right? May sasakit pa ba doon? May makakagiba pa ba sa pasakit na maging maid of honor ng babaeng mahal ng pinakamamahal kong lalaki? I never dreamed of being a maid of honor in Seb's wedding. Why, I've prayed and I had always envisioned myself being Sebastian's bride. No less.Pero makakatanggi ba ako, kung ang pinsan ko na tinuring ko nang parang kapatid ang babaeng yun?I don't have any choice but to deal with it."Alright, Amethyst. See you in a while." Tumango ako saka lumayo.Pumuwesto ako sa bandang gilid ng mga abay. I wanted to be alone as much as possible as I focused my eyes on Seb while waiting for his bride."I saw that," rinig kong wika ng isang tinig na nagmumula sa aking likuran. I know he's just near me dahil nadama ko pa ang init ng hininga n'ya na tumama sa batok ko.When I turned around, I saw Seb's best man, Wade Coleman. Ang boy best friend ni Seb maliban sa akin. We never been closed kahit pareho kaming best friend ni Seb. Taga-ibang bansa ito, pero kahit nandito s'ya sa pilipinas ay hindi ko naman s'ya pinagtutuunan ng pansin. Iba kasi ito kung makatingin. Nakakatunaw.Ilang beses ko na s'yang nahuling nakatingin sa akin pero parang wala s'yang pakialam. Kahit pinandidilatan ko s'ya ng tingin ay hindi pa rin natitinag. He was like studying me, like he was seeing through me, like he was seeing and reading what others couldn't see and read in me. I don't know why but that's what I feel towards him and that's why, I don't like him. He made me like an open book in his eyes.Madalas n'ya akong inaasar kaya madalas din kaming nag-aaway.My forehead creased as I look at him sharply. "What?" mas lalo akong nairita nang ngumisi s'ya like he knew something and he wouldn't tell it until I beg. Minsan ay hindi ako makapaniwala na matanda na ito and not some teenager. Because he acted like one."I saw you," he repeated."Saw me what?""I saw you shed a tear while hugging your best friend." This time, he wasn't grinning anymore. In just a snap, he became serious."You what?" I unintentionally raised my voice in surprise. Napatingin tuloy sa amin ang karamihan sa mga bisita at bridesmaids.I forced to smile at them as I turned my gaze back to Wade. "You what?" I asked again in a lower voice."You heard me, Amethyst," he said.Damnit! Bakit sa lahat ng taong makasaksi ng pagluha ko ay si Wade pa?"And so?" I said intently as I avoid my gaze at him. "Ano naman ngayon kung nakita mo akong napaluha?""I realized one thing just now.""Ayokong marinig." I said not turning my gaze at him. Biglang tumayo ang balahibo sa batok ko sa sensasyong dulot ng mainit na hininga n'ya na naramdamn ko ulit sa batok ko."Oh, it has something to do with you.""Talaga?""Yeah.""Keep it.""I realized-""Hindi ako interesado kaya tumigil ka na.""Hindi ka pa rin nakakamove on sa kan'ya sa kabila ng mahabang panahong hindi kayo nagkita ni-""I said stop!""Seb," patatapos n'ya. Natigilan ako nang magsink-in sa akin ang sinabi n'ya.Napalingon ako sa kan'ya. "What did you say?""Exactly what you heard, Amethyst.""Paano mo naman nasabi ang bagay na yun?" mariin kong sabi sa kabila ng nerbyos at pagpapanic na nararamdaman ko ngayon.Alam n'ya ba ang nararamdaman ko para kay Seb? But, how could he possibly know that fact na wala naman akong pinagsabihan tungkol sa nararamdaman ko sa best friend ko?"Alam ko ang lahat, Amethyst."My jaw literally drop in disbelief."H-how—""I've been watching you all these years. Kung ang alam ni Seb na infatuation lang ang nararamdaman mo para sa kan'ya, puwes ako hindi. Mahal mo s'ya, and I've known that all these years just from watching you. Hindi ka naman mahirap basahin."I was about to speak when I can't utter even a single word. Hanggang sa dumating na ang bride ay tahimik pa rin akong nakatitig ngayon sa seryosong mukha ni Wade. Nawala lang ang tingin ko sa kan'ya nang lumapit na si Seb habang nagsisimula nang pumila ang mga kasama namin sa entourage."Hey, Wade. Time to do your job," sabi nito. As his best man, si Wade ang mauunang maglakad sa aisle."I'm on my way," sabi n'ya kay Seb saka bumaling sa akin. "Puntahan mo na ang pinsan mo, Amethyst. I'll talk to you later."Nagulat pa ako nang bigla n'ya lang akong dampian ng halik sa noo ko bago s'ya naglakad papunta sa pila."Wade!" I said in surprise.He just winked at me as an answer.Looking at my cousin, I smiled. Pietho was cute and radiant. She was just right for him. She was equally silent, shy and mysterious. Since childhood, I kept admiring how graceful she was in general. And then I realized that he was only meant for her.Lumapit ako kay Pietho na nakababa na mula sa limousine. She sweetly smiled at seeing me. I genuinely smiled back too. Kasama ang mga magulang niya, sabay-sabay kaming pumuwesto sa aisle. Ilang sandali pa at nagsimula na ang wedding March."Finally, after the long wait here you are, getting married to the man you truly love." I heard Tita Preshy said while caressing Pietho's cheek with veil that covered."Masayang masaya kami para sa iyo, anak," dugtong pa ni Tito Robert at hinalikan pa si Pietho sa may noo nito."Thank you Mommy, Daddy and of course," lumingon s'ya sa gawi ko. "Thank you, couz," she smiled at me sweetly that breaks my heart into pieces.Kung gaano s'ya kasaya sa araw na ito, ay s'ya namang pagkalugmok ko sa sakit at kalu
Nauna na akong tumungo sa venue ng reception, sa hotel. And as expected, ako pa lang sa mga kamag-anak namin ang nandito sa venue dahil paniguradong nasa simbahan pa sila o papaalis pa lang sila doon. Hindi din naman ganoon kalayo ang hotel sa simbahan. Binati ako ng ilang mga kaibigan ni Daddy at ni tito Robert sa business na nakakakilala sa akin nang makita ang pagdating ko. May mga tables for relatives and tables for guests. Uupo na sana ako sa tables for relatives since pinsan ko naman si Pietho, ay may biglang lumapit sa akin na waiter at sinabi na hindi raw doon dapat uupo ang maid of honor at bridesmaids. Wala naman akong nagawa kung hindi ang umupo sa upuan ng mga bridesmaids. Tahimik lang akong naghihintay sa pagdating nila nang makarinig ako ng ingay. I'm pretty sure that they're already here.Nilingon ko ang mga nagsidatingan, nakaline-up na pala ang mga bridesmaids at grooms men sa entrance ng function hall habang may hawak-hawak na maliliit na basket na naglalaman ng mg
"Why don't you admit it, Amethyst?" he said still following me.I rolled my eyes. Bakit ba sobrang kulit ng lalaking ito? Kailan nya ba ako titigilan?"Admit what?""That you need me."Biglang nagpagting ang magkabila kong tenga sa narinig dahilan upang mapahinto ako sa paglalakad, marahas at hindi makapaniwala na napatingin sa kanya. What he had said was very unbelievable! Ang kapal naman ng mukha n'ya na sabihing kailangan ko s'ya?"Say that again?" I said with my forehead creased."You need me," diretsang sabi n'ya.I laugh sarcastically. Paano n'ya nasasabi na kailangan ko s'ya? Ganoon na ba kalaki ang pagkabilib n'ya sa sarili n'ya para isipin ang bagay na iyon? How pathetic!I never wanted someone except Seb! Kung may nanaisin man akong tao ngayon, si Seb iyon at hindi sya! "Really?" hindi ko makapaniwalang tanong. "And, can you enlighten me Mr. Wade Harris Coleman, on why it entered your mind that I need you?" I said as I crossed my arms with my head up high and raised my brow
Kahit anong pilit mong kalimutan ang isang tao na binigay mo ang buong buhay mo ay hindi mo magawa kahit na sa sandaling panahon man lang. Sobrang hirap na maiisip mo na lang na sana, mabunggo na lang ang ulo mo sa pader para magka-amnesia ka at makalimutan ang sakit na dulot ng isang sawing pag ibig.Kung sana ganun lang kadali, eh. Kaso hindi, at ang tanging magagawa mo na lang ay ang tanggapin ang katotohanan at magsimula ulit."Woah," manghang sambit ko pagkapasok na pagkapasok namin sa loob ng magarang unit niya.Malaki at malawak ang nasa loob. Kulay puti ang pintura ng kaniyang unit, samantalang cream naman ang kulay ng tiles. May pagka-aesthetic ang theme ng unit niya, and somehow manly dahil sa mga pang basketball na posters at gamit. May mini chandelier ang kaniyang living room pati ang kusina na nagkakahalaga ng tumataginting na isang milyong piso o higit pa.May medyo malaking aquarium pa sa gilid ng malaking flatscreen na TV. Siguradong tiba-tiba ang mga magtatangkang ma
I immediately close my eyes the moment I feel that burning and tingling sensation from his touches, most especially, from his kisses. Dahan-dahang tumataas baba ang kaniyang kamay mula sa aking bewang pataas sa aking dibdib at bahagya itong minamasahe kahit na nakatabon pa rin ito ng suot kong gown habang busy naman siya sa pakikipaghalikan sa akin.Nang di makuntento ay walang pagdadalawang- isip niya itong ibinaba, freeing my twin boobs from my strapless bra and gown. Lust and desire is already visible on his eyes, seeing me half naked which reflects mine.I felt one of his hand cupped my left breast while his other hand was behind me, stopping me from falling to the carpeted floor even when I am already melting in his arms. Bumaba ang halik niya roon dahilan upang mapaigtad ako dahil sa kiliti at sobrang sarap na pakiramdam ng ginagawa niya.He slowly and freely massaging and kissing my breast while playing with my nipples which made me moan loud in so much pleasure. Mariin akong
Para akong hinahabol ng asong lumabas ng condo ni Wade. Pakiramdam ko ay dapat na akong umalis agad dahil baka may makakita pa sa akin dito, most especially ay baka may paparazzi na pagala-gala at makakita sa akin na lumabas ng condo ng isang sikat na artista. Baka maissue pa at maging dahilan din ng mas magulo pang ganap sa buhay ko.Not just that, baka ako pa ang maging dahilan ng pagkasira ng career niya. Konsensya ko pa.Pagkarating ko sa may elevator ay pumasok na agad ako. Buti na lang dahil ako lang mag-isa kaya naman ay para akong lantang gulay na naupo sa sahig habang pinapakalma ang sarili ko lalo na ang pumipitik sa sakit ng ulo ko.Memories from last night suddenly crossed my mind for a second time.Lasing ako kagabi, I knew it. At dahil lasing ako ay nagiging aggressive ako. I even insisted him on kissing me. And having sex with me just to forget everything. Just to forget the pain and burden that I am carrying all these years.Napakawalang hiya ko talaga! And now, wala
It's been three days since that night and I am actually thankful dahil walang Wade ang nagpapakita sa akin at nangungulit na siyang ikinatuwa ko rin naman kahit na medyo nagtataka rin. But, whatever his reason is, wala na akong pakialam. Buti nga iyon, hindi ako mahihirapang iwasan siya. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko pa rin siya kayang harapin matapos ang lahat ng mga nangyari.It's already Monday in the morning, at dahil maaga akong nagising ay maaga na rin akong pumasok sa trabaho. Wala si Mommy dahil may business meeting sa Cebu, samantalang susunod na lang daw si Daddy sa akin sa office. I am actually working for my parents since I am the only heiress of our own legacy.Pero kahit na ako ang tagapagmana ng yaman ng mga magulang ko ay kailangan ko pa rin itong pagtrabahuan. My father told me that I must know where to start, and I should start from the bottom.Hinding-hindi niya ibinibigay sa akin ang mga bagay na gusto ko kung hindi ko ito paghihirapang makuha. He trained me to
Dalawang araw na matapos ang pag-uusap naming iyon ni Wade, ngunit parang sariwa pa rin sa akin ang usapang iyon. Halos gabi-gabi akong hindi makatulog ng maayos dahil sa isiping iyon.The hell, nagbigay pa siya ng problema at iisipin.Hapon na nang napagdesisyunan ko nang umuwi sa bahay, gusto ko nang magpahinga dahil na rin sa pagod at puyat nitong mga nakaraang araw. Idagdag mo pa ang mga problema ko at si Wade.Papalabas na ako ng building nang mamataan ko si Athena sa hindi kalayuan na nagmamadaling pumunta sa may parking lot habang hindi maipinta ang kaniyang mukha. Halos madapa siya sa kakatakbo na para bang may humahabol sa kaniya.At dahil na rin sa dakilang pagka-usisera ko ay sinundan ko siya. Hindi ko alam pero parang may nag-uudyok sa akin na sundan ko siya sa may parking area.Pagkarating ko sa may parking lot ay nakita ko siyang huminto sa may tapat ng isang Mercedes Benz na kulay gray, at mayamaya pa'y may lumabas na isang naka-americanang lalaki mula sa may driver's s
6 MONTHS LATERMarahan kong inilapag ang isang bouquet ng mga puting rosas sa ibabaw ng puntod ni Pietho as I show a smile on my face."How are you? Miss na miss na kita, alam mo ba iyon?" I said and seated on the ground while removing some dead leaves scattered on her tombstone. "Alam kong sawa ka nang marinig na magsorry ako, pero patawad pa rin sa lahat ng kasalanang nagawa ko sa inyo ni Seb. Masyado akong naging obsessed sa asawa mo kaya nagawa ko ang mga bagay na iyon. I know, my sorry won't do anything dahil wala ka na. The damage has been done, but I'm still hoping and praying that one day, mapatawad mo ako mula sa kabilang buhay, as I will forgive myself as well," hindi ko namalayang tumutulo na pala ang mga luha ko sa mga mata habang kinakausap ang puntod niya."I know it's been six months, gusto ko na ring magmove on, Pietho. Pero nasasaktan at nahihirapan pa rin akong tanggapin ang lahat, lalo na't nagkaroon ako ng malaking kasalanan sa iyo. But on the other hand, I must mo
MATAPOS ang nangyari sa coffee shop ay kinain na muna namin ang in-ordee namin bago umalis. Napagdesisyunan naming dalawang magshopping at manood ng sine para mawala raw kahit sandali ang mga problema na iniisip namin.Naisip ko rin na matagal-tagal na rin akong hindi nakapagshopping at nakanood ng sine kasama siya. Simula kasi ng ikasal sila ni Seb ay hindi na ulit kami nakahang-out na kaming dalawa lang.I know it will never lessen the sin that I did behind her back. And I am not expecting it to happen since, I am aware about what I have done is already unforgivable. After namin magshopping at manood ng sine ay kumain na muna kami ng brunch since ramdam na ramdam na namin ang gutom bago niya ako hinatid pauwi sa bahay."Thank you for today, Amethyst. I really enjoyed your company. As always," natatawang sambit niya nang nasa tapat na kami ng gate ng aming bahay.Tipid naman akong ngumiti sa kaniya. "And so do I," sagot ko naman.Habang nakatitig ako sa maaliwalas niyang mukha ay h
KINABUKASAN ay nagising ako dahil sa ingay ng aking cellphone na nasa ibabaw ng bedside table.Kay-aga namang mambulabog ng kung sino mang herodes 'to!Kahit inaantok pa'y kinapa ko na lang ang phone ko sa ibabaw ng bedside table at agad sinagot ang tawag nang hindi man lang inabalang tingnan kung sino ang nasa caller ID."Hello?" halata pa sa boses ko ang antok habang kinukusot-kusot ko pa ang aking mga mata."Amethyst? Ako ito, si Pietho." Mabilis pa sa alas kwatrong napabalikwas agad ako ng bangon nang marinig ang boses niya sa kabilang linyang tila, galing lang sa pag-iyak."P-pietho? Napatawag ka?" tanong ko na halos magkanda-utal-utal na.Napatingin ako sa wall clock ko na nasa taas ng pinto ng kwarto ko. And it's already 9:21 in the morning.Buti na lang dahil sunday ngayon at wala akong pasok sa kompanya.Actually, matapos ng nangyari sa amin ni Seb kagabi ay hinatid niya na agad ako pauwi. And same as usual, cold pa rin siya. Well, what would I expect?After what I did, sa ti
1 MONTH LATER"Wade?" hindi ko makapaniwalang sambit nang pagbukas na pagbukas ko ng pinto ng opisina ko ay siya agad ang bumungad sa akin.He stared at me with his piercing eyes. Halatang galit ito dahil hindi maipinta ang kaniyang mukha.But the question is. . . Ano ang ginagawa niya rito? Kailan pa siya bumalik?"What happened, Amethyst? Nawala lang ako ng isang buwan, ganito na agad ang madadatnan ko?" Halata ang galit at pagtitimpi sa kaniyang boses.Actually, kay Athena ko lang din nalamang umalis pala ito ng bansa. Umuwi siya sa America dahil sa kaniyang Ama na nadisgrasya at na-comatose hanggang ngayon.At hindi man lang niya nasabi sa akin at basta na lang umalis.Oh, well? For what? Hindi naman kami, ah. Bakit pa ako magtataka?Stupid of me."What do you mean by that?" Pagmaang-maangan ko kahit na alam ko na kung ano ang tinutukoy niya.Maybe, Seb already told him about what is happening between us. Well, it's been a month since that night happened. At isang buwan na rin kam
ISANG napakalaking pagkakamali ang nangyari sa amin. Iyan ang nakatatak ngayon sa aking isipan habang nakatitig ngayon sa galit na galit na mukha ni Sebastian.My heart beats so fast in pace na para bang gusto na nitong lumabas sa ribcage ko dahil sa sobrang bigat ng tensyon sa pagitan naming dalawa.I know, I am the one to blame here since it was my plan to set him up and blackmail him. Pero hindi ko akalain na matatakot ako ng ganito kalala nang makita ko kung paano siya manggalaiti sa sobrang galit, na sa ilang taon naming pagkakaibigan ay ngayon ko lang nakita.He was as if wanted to kill me right here right now.Pero, dapat ba akong matakot? Kung kagustuhan ko naman talaga ang nangyari sa aming dalawa? I just drugged him last night. Pero sobrang layo ng plano ko sa nangyari. My plans gone wrong.Ang plano ko lang naman talaga sana ay patulugin siya at dahil sa hotel, huhubaran and I will take some photos of both of us naked while laying in one bed. Iyong para bang may nangyari sa
I don't deserve to be a mistress, I don't deserve to be a second option. But my love to Sebastian is stronger than my pride and dignity, despite the fact that I know I will never have a chance for him to love me the way I do. He's already married for fucking sake, but what am I doing? I became desperate bitch just to own him. At wala na akong magagawa pa rito kundi ang sundin ang bugso ng damdamin ko. I waited for him almost half of my life, but still, he ended up marrying other girl. Sinubukan ko naman, eh. Sinubukan kong makalimot.I tried everything — most especially by accepting my fate. . . But I failed. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang maging masaya para sa kanila habang nandito ako, nasasaktan at nagdurusa. Alam kong isa itong napakalaking kasalanan, ngunit wala na akong pakialam.Like I always said, it is now or never.Nandito ako ngayon sa may bar, umiinom ng beer habang ang mga mata ko ay nakamasid sa buong paligid. Mag-isa lang ako at wala rin akong balak magdala ng kasam
"Mahal kita, Seb," walang pagdadalawang-isip na sabi ko habang matiim na nakatitig sa kaniyang mga mata na ngayo'y halatang gulat at hindi makapaniwala sa narinig.I already made up my mind. Kaysa naman ang magsisi ako habang buhay dahil dito, I must at least admit the truth and tell him what I really feel towards him.It's now or never."O-of course, mahal mo ako dahil kaibigan mo ako. And I love you the same way, Amethyst. Alam mo naman ang bagay na iyon, hindi ba?" wika niya na para bang iyon ang gusto kong ipahiwatig sa nararamdaman ko para sa kaniya.Umiling ako bilang sagot habang kagat-kagat ko ang aking pang-ibabang labi. Tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata na puno ng pagtataka. "Seb, hindi iyan ang ibig ko sabihin. Mahal kita, higit pa sa isang matalik na kaibigan," buong puso at tapang kong pag-amin dahilan upang literal siyang mapanganga habang hindi makapaniwalang nakatitig sa akin."W-what—""I know it's already too late for me to admit what I truly felt towards you b
Halos walang makaimik nang marinig naming lahat ang sinabing iyon ni Pietho. She can't bear a child? But why? Baog ba siya? Pero sa pagkakaalam ko ay walang baog sa pamilya namin."B-baog ka?" hindi mapigilang tanong ko dahilan upang mabaling sa akin ang pansin nilang lahat.Agad namang umiling si Pietho sa sinabi ko. "No, hindi ako baog," sambit niya dahilan upang makagat ko ang aking pang-ibabang labi dahil sa kahihiyan.Goodness, Amethyst! Ayan kasi, hindi na lang tumahimik!"If that's so, then, why you can't bear a child?" tanong naman ni Tito Robert sa anak. Halatang disappointed dahil hindi siya magkakaroon ng apo sa kaniyang panganay at unica hija."I actually have a polycystic ovary syndrome, and I need treatment or need to diagnose first, in able for me to bear a child," sagot niya sa kaniya Ama na siyang ikinagulat naming lahat, maliban kay Seb."But how? Paano mo nakuha ang bagay na iyan samantalang wala namang nagkaka-PCOS sa pamilya natin?" tanong ulit nito na siyang iki
"Amethyst?" Agad kong pinahid ang mga luhang kanina pa lumalandas sa aking pisngi nang bigla na lang pumasok si Mommy sa aking kwarto na malawak ang ngiti, ngunit dahil sa nadatnan niya rito'y agad namang nawala at napalitan ng pag-aalala."What happened? Are you crying?" nakakunot-noong tanong niya dahilan upang agad akong mapailing at pekeng natatawa."Me? Crying? Of course not, Mom. Napuwing lang po ako," palusot ko naman at agad na napa-iwas ng tingin nang taasan niya ako ng kilay."Amethyst," may panunuyang sambit niya na siyang ikinakagat-labi ko naman.Bakit ba hindi ko kayang magsinungaling? Pagkauwing pagkauwi namin kanina ay agad na akong dumiretso rito sa may kwarto ko at nagkulong. Hindi ko maintindihan pero, parang bigla na lang bumalik sa akin ang lahat ng sakit nang malaman kong babalik na sila bukas galing sa honeymoon.Parang, hindi ko pa sila kayang makita. Feeling ko ay baka bumigay ako kapag nakita ko ulit silang masayang magkasama.I know, hindi tama ang narara