Lola Ezperanza, known as Ms. ER, grew up alongside a determined man with clear ambitions for territorial expansion. Despite their shared history, Ms. ER understands that love and marriage are secondary to his goals. She bluntly tells Kara that her worth is tied to his ambitions, and if she doesn't fit into his plans, she will be discarded. Ms. ER stresses that even pregnancy won't shield Kara from his ruthless decisions, underscoring the harsh reality of their social hierarchy. As Ms. ER's words strike Kara deeply, she realizes that her hopes of keeping the child and staying with Marlo are in vain. Ms. ER's calculated emotional attack is designed to make Kara relinquish any illusions about a future with Marlo, demonstrating that sometimes emotional cruelty is more effective than physical harm.
View MoreUmupo si Marlo sa sulok ng couch ng kanilang pwesto sa bar, pinaiikot ang kanyang whisky. Sinundan ng kanyang mga mata maliligalig na kumapay ng mga tao sa labas ng silid nagdudulot sa kaniya ng kayamotan, katulad ng huling pasensya niya kay Kara. Si Kara, ang pangunahing rason ng kanyang pagkairita, natitisod sa paanan ng mesa habang hawak ang isang bote ng champagne na nakataas sa itaas ng kanyang ulo na parang isang tropeo. Ang kanyang tawa ay nanggigilid sa kanyang mga ugat. Siya ay walang kahihiyang nagaaliw sa harap ng kanyang kaibigan, ang boses nito ay tumataas sa bawat hagikgik, na parang isang gamu-gamo sa apoy ang atensyon ng iba pang mga parokyano. Alam ni Marlo na kailangan niyang umalis doon bago siya gumawa ng bagay na pagsisisihan niya. Inihagis niya ang ilang perang papel sa mesa, hindi nag-abalang bilangin ang mga iyon, at tumayo na may balak na umalis. Ngunit habang siya akmang paalis matulin na pagkapit ng babae sa kanyang pulso na parang bisyo. "Hindi ka mak
Pinagmasdan siyang mabuti ni Marlo habang nagsasalin ng alak. Sinundan ng kanyang mga mata ang hubog ng kanyang braso, ang paraan ng paghawak ng kanyang mga daliri sa bote, at ang biyayang ginamit niya sa paghahatid nito. Gusto niyang humingi ng tawad, ngunit nanatiling nakabara sa kanyang lalamunan ang mga salita. Habang lumalalim ang gabi, mas tumitindi ang panunukso. Masyado nang marami ang nainom ni Gio at nagiging palahaplos na ito, inabot niya ang braso ni Kara. Pumikit siya ngunit nanatiling pinasulay ang kanyang ngiti, pinipilit na huwag ipakita ang takot. Lalong lumaki ang pagkayamot ni Marlo habang pinagmamasdan niya ang kaibigan na tinatrato siya na parang laruan. Medyo naiinis siya sa puntong ito. Sa isang maling hakbang na ikinagulat ng lahat, nabadtrip si Gio kay Kara. Nasagi niya ang baso ng alak sa bagong designer suit ni Marlo. Napalitan ng kilabot ang tawa ng kanyang kaibigan nang tumagos ang alak sa tela. "Tingnan mo ang ginawa mo!" Sigaw ni Gio, pero hindi um
Naiinis si Kara sa pagtrato sa kanya kanina. Paano matitiis ng tao na sirain ang reputasyon ng isang tao nang ganoon kadali? Hindi niya inaasahan na nagmumula ito sa isang respetadong opisyal ng unibersidad. Sinubukan niyang maglakad kahit na iniisip niya ang mga pinagdaanan niya. Hanggang sa wakas ay narating niya ang kanyang santuwaryo, ang field ng paaralan. Ang mga bleachers ay nag-aalok ng tanawin ng papalubog na araw. Habang siya ay nakaupo, ang malamig na metal ay nanunuot sa kanyang manipis na paldang uniporme, hindi na niya napigilang padaluyin ang mga luha sa kanyang pisngi, nanlalabo ang kanyang paningin at naghahalo sa pawis ng takot at galit na dumidikit sa kanyang balat. Kumakabog ang dibdib niya sa bawat hikbi na pilit niyang pinipigilan. Ang mundo sa paligid niya ay lumabo nang tuluyang tumago ang liwanag ng araw. Dito, sa tahimik na sulok na ito ng paaralan, natagpuan siya ni Xia. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala, maingat na lumapit si Xia, ang kaniyang rooma
Naglakad-lakad si Kara sa hallway ng kanilang paaralan nang maramdaman niya ang bigat ng mga nakaraang araw na tuluyang naalis sa kanyang mga balikat. Ang kanina'y malabo niyang mga mata ay kumikinang sa pananabik nang tumunog ang huling bell, hudyat ng pagtatapos ng araw ng pasukan.Ang mga pasilyo ng kanilang paaralan ay umugong sa daldalan ng mga estudyanteng sabik na makauwi. Inaasahan niya na ang mga problema nila ni Edgar ay natapos sa huling semestre, ngunit hindi niya alam na ang kanyang tahimik na kapayapaan ay patikim lamang bago ang delubyo.Naputol ang kanyang pag-iisip nang marinig ang isang tinig na nagpalamig sa kanyang katawan. "Miss Tisoy, pumarito ka," tawag ng Dean ng Paaralan, si Ginoong Sobastos, mula sa pintuan ng kanyang opisina. Natigilan siya, ang bilis ng tibok ng puso niya habang pasulyap-sulyap sa paligid, umaasang makakatagpo siya ng magiliw na mukha. Nakakatakot na ka’y bilis mawalan ng tao ang koridor.Huminga siya ng malalim, tumalikod siya at lumapit
"Ang fiancée mo ay pinsan ni Marlo, diba?" tanong ni Kara na panay ang boses sa kabila ng pagtibok ng puso. "Sigurado akong gusto niyang marinig ang tungkol sa kung paano mo ginugugol ang iyong oras sa paglilibang." Nanlaki ang mga mata ni Edgar sa pagbanggit sa lalaki, at lumuwag ang pagkakahawak nito. Alam niyang kung maibabalik ang balita kay Marlo, matindi ang kahihinatnan nito. "You wouldn't," angil niya, nililibot ang mga mata sa paligid dahil sa kaba. Itinulak ni Kara ang sarili palayo sa dingding, tumayo nang matangkad sa kabila ng kanyang takot. "Kung hindi mo ako iiwan, sisiguraduhin kong alam niya ang bawat kasuklam-suklam na detalye." Namumutla si Edgar, halatang humihina ang kanyang kumpiyansa. "Walang maniniwala sa iyo, nakakaawa ka. Hence, she's also pathetic! I'll just go to that marriage and save my family's wealth" ulit niya na ngayon ay pabulong na ang boses. "Hindi mo ako maloloko sa mga palihim mong pananakot" Ngunit nauuna ng isang hakbang si Kara. Itinaa
Huminto ang sasakyan ni Marlo sa desyerto na tulay, tahimik na umuugong ang makina nito sa katahimikan ng gabi. Bumukas ang pinto ng driver at lumabas siya, ang malamig na hangin ay agad na kumagat sa kanyang balat. "Kunin mo siya," tahol niya, parang pagputok ng baril sa tikas ang boses niya na bumabasag sa katahimikan. Lumabas ang driver at kinaladkad si Kara palabas ng back seat. Nakasalampak siya sa lupa, nanlalaki ang mga matang lumingon kay Marlo sa takot. Bumaba ang tingin ni Marlo sa kanya, ang mukha nito ay may malamig na maskara ng galit dahil siya’y napagtaksilan. "Sa tingin mo kaya mo akong paglaruan, Kara?" dumura siya. Kinapitan ang leeg ng dalaga habang nagtitimpi ng naguumapaw na inis. "Sa tingin mo hahayaan na lang kitang sumingit sa buhay ng lola ko at kunin lahat ng pinaghirapan niya?" Humigpit ang hawak nito sa leeg niya habang hinihila siya patungo sa railing ng tulay. Ang bakal ay malamig at hindi mapagpatawad sa ilalim ng kanyang nanginginig na mga kamay.
Isinara ni Kara ang aklat at kinusot ang kanyang mga mata, ang liwanag sa librarya ang nagpumigil sa antok niya. Ilang oras na siyang nag-aaral, sinusubukang panatilihing mataas ang mga marka kahit nasa gitna na ng ipoipo ng kanyang buhay. Ang bawat pagpatak ng segundo sa orasan ay isang paalala na kailangan niyang umalis sa lalong madaling panahon para sa kanyang part-time shift sa grocery store.Tumunog ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa, nagpaputol sa kanyang pag-iisip. Nakita niyang mula ito sa isang unknown number. Saglit siyang nag-alinlangan ngunit sinagot na rin nito. "Hello?" Ang tono ng nagsalita sa kabilang linya ay may halong pangamba ngunit kalmado. "Lalong lumala ang kalagayan ng iyong ina. Kailangan niya ng agarang operasyon." Bumilis ang tibok ng puso ni Kara, umaalingawngaw ang mga salita sa kanyang tenga.Gulong-gulo ang kanyang isipan habang inaalala niya ang mga responsibilidad niya sa kanyang pag-aaral, sa kanyang trabaho, at ngayon ang malagim na sitwasyong
“Kung ako lang ang masusunod, asahan mong ipapacancel ko kay Yesper ang marriage contract with you!” Binitawan ni Marlo ang mga salitang ito para kay Edgar. Ngunit parang isang sampal sa mukha para kay Kara ito. Namutla siya sa kahihiyan habang iniisip na ayaw sa kanya ng asawa nito. Para siyang hihimatayin sa kaba. Naisin niya mang magpaliwanag pero mukhang di rin naman sya pakikinggan. Kung ayaw ni Marlo na pakinggan siya, hindi rin naman siya mapaniniwalaan.. “Marlo.. maniwala ka. Naloko talaga ko..” usal ni Edgar. Ang kasalan sa pagitan ni Edgar at ang pinsan ni Marlo ay mahigit na importante sa pamilya niya ngayon. Kailangan maiahon sa bingit ng pagsasara ang kumpanya nila. Malamang mapapatay siya ng tatay niya kapag hindi ito natuloy dahil sa kanya. Tinalikuran na lang siya ni Marlo. Binabalak niya nang umalis pero naramdaman niyang di pa naaalis ang binata. “Di ka pa aalis?” magkasalubong na kilay na sabi ni Marlo. “Ay, oo sabi ko nga..” sumunod na si Edga
Dahil sa aksidenteng pagkukrus ng landas ni Marlo at Kara, nagsagawa ng imbestigasyon si Yesper.Mayroong isang former employee ang siyang kamakailangan napabalitang naglalabas ng impormasyon ng kumpanya. Aniya, may isang babae ang nagnanais malaman kung ano ang pangalan ng Senior Executive ng kumpanya. Hindi rin naman siya tumanggi ipagsabi sapagkat may kapalit naman daw itong sapat na halaga.Inamin ng manggagawa na ang babae ay nagngangalang Kara Tisoy. Isang motibong na nagpapatunay na ang kasalan ni Kara at Marlo ay planado magmula sa pagmamanipula ng kabaitan ni Ms. Esperanza Razon.Ibinalita ito ni Yesper sa kanyang amo na siyang atomatikong nagpakulo ng dugo nito. Kung hindi dahil sa kasalang ito, hindi magpapakagutom ang babae na magdadala sa kasamaan ng kanyang karamdaman. Naiisip niyang sisihin ang kanyang sarili. Paano niya nagawang pabayaan ang kanyang lola na makatagpo ng mga ganitong klaseng tao?&n
Isang liwanag ang dumadampi sa kanyang mga mata ang nagpadilat sa dalaga.Sinubukan nyang bumangon upang takluban ang nakasisilaw na liwanag ngunit nayupi siya sa kirot na kanyang naramdaman. Halos ang buong katawan ay napadaan sa matinding pakikipaglaban. Hindi malaman kung ano ang kaniyang unang iindahin.Upang malibang mula sa sakit, naisipan niyang sipatin ang paligid. Kanyang nasilayan ang silid na para bang dinaanan ng bagyo dahil sa kalat nito. Unti-unting pumasok sa isipan niya ang mga nangyari kagabi.Naramdaman niyang bigla ang lamig ng paligid na siyang nagpa-alala sa kanya na siya’s kasalukuyang nakahubad.Lumingon siya sa kanyang kanan at dun natagpuan ang lalaki.Ito ay ang kanyang asawa.Naalala nito ang bawat hawak at haplos ng lalaki sa kanya. Ang mariing pagdiin ng kanilang katawan sa isa’t isa. Maging ang pagsamo nitong ipagpatu...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments