Chapter Six

“Salamat.” Natapos na ako sa mga papel na ni-fillup-an ko. Successfully enrolled na rin ako at ang mas masaya pa roon ay parehas ang schedule namin ni Zack Salvador.

Mahabang pilitan pa ang naganap sa pagitan ko at sa registrar dahil ayaw ako nitong payagan na mapunta ako sa dash-1 kung saan naroon ang apo ni Don Alejandro.

Mabuti na lang ay hindi sumama sa akin ang tatlo dahil nakita nila ang kanilang kaibigan dito.

Sinabi ko kasi ang nakakasukang dahilan ko sa registrar kung bakit gustong gusto ko roon. Sabi ko lang naman ay crush na crush ko si Zack Salvador kaya gustong gusto ko syang kaklase sa lahat ng subject, para inspirado ako sa pagpasok palagi. Sinuhulan ko pa nga para lang tuluyan nang pumayag ang matanda, dinagdagan ko ang bayad ng tuition ko para roon.

“Okay na, salamat sa paghihintay.” Syempre ngiting tagumpay ako nang makalapit sa kanilang tatlo.

“Sya nga pala Abby, sya si Sky, 'yung palagi naming kinukwento sa 'yo?” madaldal na sabi ni Almira sa katabi nyang mahinhing babae.

Nahihiya itong ngumiti sa akin at nagwave ng kamay.

“Hello.” Pati boses nya ay mahinhin, 'yung tipong kailangan mo pang lumapit sa kanya para mas maintindihan mo ang sinasabi nya.

“Hi,” bumati na lang din ako pabalik para hindi naman nakakabastos kung tatango lang ako.

“Ako na hatid ke’ abby,” nagpapa-cute na sabi ni Kio.

Bahagya akong natawa sa inasal nya, halatang halata na may gusto itong si Kio kay Abby.

“Bobo! Classmate tayong lahat, bakit sya lang ang ihahatid mo? Sabay sabay tayo, duh!” Natatawang umirap si Almira sa kanya.

Para namang mas naging maputi pa sa sobrang puti si Kio nang marealize iyon.

Tumawa kaming tatlo na mas lalong ikinahiya ni Abby. Si Kio naman ay napakamot sa kanyang batok

“Palibhasa kasi dada-moves dito kay Abby.” Kanda tawa naman si Allison at nakipag apir kay Almira.

“Ikaw tigil na ah! Pangit lagi labas bibig mo.” Mas lalong natawa ang kambal.

“Huy, ano ba kayo, nahihiya 'yung kaibigan nyo.” Mas lalo nilang itinodo ang tawa dahil ngayon ay pulang pula na ang makinis na pisngi ni Abby.

“Sus, sanay na 'yan si Abby, lagi ba naman namin silang inaasar.” Tatawa tawang sabi ni Almira.

“Oh sya sige, mauna na nga kayo ni Abby, iritable na naman ako sa pagmumuka mo labanos, ituturo lang namin kay Sky kung saan ang mga magiging room nya.” Ipinagtabuyan nilang kambal si Kio at Abby palayo sa amin.

“Akina schedule mo.” Naglahad ng kamay si Allison.

Ibinigay ko ito sa kanya, halos malibot namin ang buong University dahil kanda layo-layo ang iba't-ibang room ko bawat isang subject, pati ang dalawang cafeteria ay nalaman ko na kung nasaan. Tipong kabisado ko na kaagad ang lahat.

“Peste! Suko na 'ko,” hingal na sabi ng kambal habang nakalagay ang dalawang kamay sa kanilang mga tuhod.

Nandito na kami sa tapat ng magiging unang room ko, kanina pa ako nakangiti ng malapad.

“Lintek, hindi ka man lang napagod Sky?” hindi makapaniwalang tanong sa akin ni Allison.

Tumutulo ang pawis ko pero hindi ako nakakaramdam ng pagod, para ngang mas nadagdagan pa ang energy ko nang sa wakas ay papasok na ako sa unang klase ko dahil makikita ko na ng tuluyan si Salvador.

“Salamat, gusto nyo bang ihatid ko kayo sa klase nyo?” Halos umabot na hanggang sa langit ang pagkaka-ngiti ko.

Hindi maipinta ang mga muka nila dahil hindi sila makapaniwala, tipong ihahatid ko pa sila at babalik ulit ako rito. 'Yung mga tingin nila ay nagsasabing, “Tao ka ba talaga?”

“Hindi na. Kaya na namin, kita na lang tayo sa lunch.”

Hinintay ko muna silang mawala sa paningin ko bago ko binalingan ng tingin ang classroom sa harap ko na nakasarado, paniguradong nag-uumpisa na ang klase.

Kumatok ako para magbigay galang sa guro na nasa loob, hindi ko na hinintay na magsalita dahil kumatok naman na ako kanina. Binuksan ko ang pinto. Lahat ng mga mata ay nakamasid agad sa akin.

“Oh! You must be the transferee?” matigas na ingles na tanong sa akin ng Gurong medyo may edad na. Nakasalamin ito at pinagmamasdan ako habang hinihintay ang sagot ko.

Inilihis ko ang tingin sa mga estudyanteng magiging kaklase at ka-blockmates ko. Pinantayan ko ang tingin sa akin ng matanda at sumagot.

“Yes... Sir,” kalmante kong sagot.

Tumango lang ito at nagsalita rin.

“Go, find your seat,” utos nito na walang pabagal bagal kong sinunod.

Inilibot ko ang paningin para makita kung saan naka-upo si Zack Salvador, and then there I saw him. Sa pinaka-dulong upuan, katabi ang isang babae na mukang sobrang naiinip sa klase.

Nagtama ang paningin namin ni Zack, walang emosyon ang kanyang muka at mga mata. Prente itong nakaupo sa upuan nya at nilalaro ang ballpen sa kaliwang kamay nya.

Kahit labag sa loob ko ang gagawin ay ginawa ko pa rin. Huminga ako ng malalim at nagpakawala ng labag sa loob na ngiti. Hindi ko alam kung anong klaseng ngiti ang naibigay ko sa kanya, basta nginitian ko sya ng may sama ng loob.

Hindi nya ako nginitian pabalik, ganon pa rin ang emosyong ipinakita nya at hindi nagbago. Para bang sinasabi ng tingin nyang, “Pakealam ko sa 'yong tanga ka.”

Ngunit kahit ganon ay pinanatili ko ang ngiti sa mga labi ko, nakita kong bakante ang upuan sa tabi nung babaeng katabi nya. Doon ko napiling magpunta dahil wala nang ibang bakanteng upuan maliban doon.

Hanggang sa maglakad ako papunta sa kinaroroonan ng upuang bakante ay ramdam ko ang bored na titig nya.

Walang pasabi akong umupo sa tabi ng babae, ramdam ko rin ang titig nya, matalim na titig. Nilingon ko sya at hindi iyon nagbago, bah! Angas nito ah?

“Hi.” Kinaway ko ang kamay ko sa muka nya baka sakaling mawala ang madilim na titig nya.

Nagkamali ako dahil mas lalo ko yata syang nainis, kumunot ang noo nya at kulang na lang din ay magsalubong ang perpektong kilay nya.

Ano bang problema nito? Tsk! Kung hindi ako nagkakamali ay ito si Atasha. Ang palaging kasama ni Zack, ayon kay Alfredo ay ito ang matalik nyang kaibigan dito sa unibersidad.

Gugustuhin kaya ako nitong maging kaibigan? Sa tingin ko ay ayaw nya, pagmumuka ko pa nga lang ay nandidilim na ang paningin nya, sa isipang tatanggapin pa kaya nya akong kaibigan? I doubt that.

Tsk! Kung ayaw nya sa akin ay dederetso ako kay Zack, syempre dadahan-dahanin ko ang proseso ng lahat. Hindi pwedeng ipag-pilitan ko agad ang sarili ko para lamang maging kaibigan nya ako. Magtataka 'yan kung bakit persistent ako.

Ibinaba ko ang kamay ko at nagkunwaring nahiya sa ginawa ko, tumikhim ako at ibinaling ang tingin sa harap. Kailangan nating maging pabebe ngayon self kaya ikalma mo 'yang sarili mo.

Natapos ang klase nang walang ibang pumasok sa kokote ko, hindi naman kasi pag aaral ang sadya ko rito. Hindi iyon ang pinunta ko kundi tao.

Sa sunod na klase ay ganon pa rin ang nangyari, tumabi pa rin ako kay Atasha na katabi naman ni Zack.

Halatang iritableng iritable ito sa presensya ko pero hindi ko pinapansin. Hindi iyan ang makakapag pahinto sa plano ko.

“Zack,” dinig kong tinawag nya ng pabulong ang lalaki.

“Hmm?” walang interes na tugon nito.

Nanatili ang tingin ko sa harapan pero ang pandinig ko ay nandito sa dalawa, sa kanila ako naka focus nang hindi nila nahahalata.

“Hindi ko gusto ang aura ng tranferee, naiirita ako sa kanya,” lantaran nyang sinabi kahit pabulong, 'yun bang tipong kahit ako ay maririnig iyon.

Hindi nya iniisip kung ano ang mararamdaman ko sa sinabi nya, sabagay. Ano nga namang pakialam ko? I don't give a fvck.

“And?” malamig na tanong ni Zack sa kaibigan, parang wala rin itong pakialam sa pinag-sasasabi nya.

“Ayaw ko syang katabi, see. Pasimple ka nyang nilalandi, hindi mo ba iyon nakikita? Alam na alam ko ang ganyang galaw.”

Kinagat ko sa loob ang kaliwang pisngi ko para pigilan ang matawa, halos ikamatay ko ang isipang nilalandi ko nga si Zack. The fvck? Pakikipag-kaibigan nga ay halos masuka ako, landi pa? Anong klaseng pag-iisip mayroon ang babaeng ito?

But I'm not gonna tell her what I am thinking, ano ako? Siraulo rin?

“You hate that right?” dugtong pa nito.

Hindi na ako magtataka kung kampihan sya ni Zack, kung paniwalaan nya ang katangahan ng babaeng 'to.

“You're just paranoid.” Nabigla ako sa isinagot nito, malamig ngunit hindi nakatakas ang pagkainis sa tono ng pananalita nito.

“W-what? I can't believe you.” Humalukipkip si Atasha at masama ang tinging ipinukol sa akin, nakikita ko sa peripheral vision ko.

Tumingin ako sa kanya at matamis na ngumiti, ngiting nagsasabi na inosente ako at maganda ang hangarin ko, pero ang ngiting iyon talaga ay para asarin sya.

Umirap sya sa akin at kunot noong tumingin sa harap ng guro na nagtuturo.

15 minutes break ang naganap kaya malaya kaming lumabas at bumili ng miryenda, nagdadabog na tumayo si Atasha mula sa kinauupuan nya. Tahimik na tumayo si Zack at pumamulsa.

Binalingan nya ako ng malamig na tingin pero saglit lamang iyon.