Nagsimula ang lahat sa isang taya, isang pustahan na ginawa ni Stanford Guzman sa kanyang dating kasintahan, isang pustahan na nagpapahintulot kay Veronica Montenegro na pakasalan ang kanyang lihim na pag-ibig. Naisip ni Stanford na palagi siyang mananalo ngunit hindi inaasahan, na ang pagkawala ni Veronica ang magiging pinakamalaking pagsisisi niya. Nakahiga pa rin ako sa kama, hubo't hubad, na may mga marka sa buong katawan ko, nang binitawan niya ang malamig na mga salitang iyon, "Melissa Johnson is back. I want a divorce." Nagulat ako kung gaano siya ka-callus. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tungkol sa pagbubuntis ko. Ano ang dapat kong gawin ngayon? Makakalimutan ba niya si Melissa at ipagpapatuloy ang kasal na ito kung sasabihin ko sa kanya? "Malinaw na nakasaad sa kontrata na maaari nating tapusin ang kasal na ito kung hindi tayo magmamahalan sa isa't isa sa loob ng isang taon. Hindi kita mahal, Veronica. You failed to win my heart." Walang emosyon niyang sinabi ang mga salitang iyon, nakatingin sa mga mata ko. Naiintindihan ko na hinding-hindi ko mapapalitan si Melissa sa puso niya, kaya nagpasiya akong ilihim sa kanya ang pagbubuntis ko. "Maghiwalay na tayo," sabi ko Naisip ni Veronica na mabubuhay siya nang masaya kasama ang kanyang sanggol na malayo kay Stanford at sa kanyang malamig at walang pusong mundo. Ngunit gumawa na ng ibang plano ang tadhana para sa kanya. Sa huli ay tumawid siya sa kanyang landas. "Naglakas-loob kang itago sa akin ang anak ko. Ngayon humanda ka sa mga kahihinatnan." Nang muling lumitaw si Stanford sa buhay ni Veronica, naging buhawi ng kaguluhan ang lahat. Paano niya ilalayo ang kanyang sarili at ang kanyang anak sa kanya? Maililigtas kaya niya ang sarili na hindi na muling masaktan?
View MoreMakalipas ang ilang buwan... POV ng tagapagsalaysay... Pinaliguan ng araw ang eleganteng hardin sa malambot, ginintuang kinang habang sina George at V ay nakatayo sa ilalim ng malinis na puting gazebo, na napapalibutan ng dagat ng makulay na mga bulaklak. Ang venue para sa kanilang kasal ay walang kapansin-pansin, kasama ang mga mayayamang dekorasyon at nakamamanghang floral arrangement na tila pumutok sa kulay at buhay. Para bang ang mismong lupa ang nagdiriwang ng kanilang pagsasama. Hindi umaalis kay Veronica ang mga mata ni Stanford habang papalapit ito sa kanya, puno ng emosyon ang puso nito. Nang maabutan niya ito, hinawakan niya ang kamay nito, ang mga daliri nila ay nag-uugnay sa pangakong walang hanggan. Sinimulan ng opisyal, na may magiliw na ngiti, ang seremonya, at ang kanilang mga kaibigan at pamilya ay tumingin nang may mainit na puso at lumuluha na mga mata. Natuwa sina Evan at Barbie nang makitang ikinasal ang kanilang mga magulang. Ang mga salitang binigkas
Samantala, pumasok sina Evan at Barbie. Lumiwanag ang mga mukha nila ng nakangiti nang makita akong gising. "Mommy!" Ang mga boses na umaabot sa aking pandinig ay puno ng pananabik at wagas na tuwa. Nagmamadali silang lumapit sa akin. Sa bukas na mga bisig, buong pananabik kong tinatanggap sila. Ang init ng kanilang maliliit na katawan ay bumabalot sa akin, at ang mga luha ng kagalakan ay umaagos sa aking mga pisngi. Ang kanilang presensya ay isang balsamo sa aking kaluluwa, na nagpapakalma sa mga umaalingawngaw na alingawngaw ng takot at sakit. Niyakap ko sila ng mahigpit, pinahahalagahan ang bawat sandali ng kanilang yakap. "My babies," bulong ko, nanginginig ang boses ko sa emosyon. "Nandito si Mommy. Ayos lang si Mommy." Ang mga mata ni Evan ay kumikinang sa walang humpay na luha habang nagsasalita, nanginginig ang kanyang boses na may halong ginhawa at matagal na pagkabalisa. “Tinakot mo kami,” he admits, his emotions raw and unfiltered. "Iyak ng iyak si Barbie." Pinali
Kanina pa hinahanap ng mga guwardiya ang lalaking nag-spray ng powder sa mga wedding gown. Sa wakas ay nahuli nila siya at inusisa siya, at ipinahayag niya na binayaran siya ni Michael para gawin iyon para i-frame ako. Ipinagtapat niya ang lahat sa pulisya. Inutusan ko ang departamento ng PR na gumawa ng pahayag. Sa wakas, naayos na ang krisis sa kumpanya, ngunit wala pa ring malay si Veronica. Tatlumpu't anim na mahabang oras ang lumipas, at ang kanyang patuloy na kawalan ng malay ay gumagapang sa aking kaibuturan. Umupo ako sa tabi ng kama niya, hinawakan ko ang kamay niya na para bang hinihikayat siyang bumalik sa kamalayan. Nais kong magising siya, makitang muli ang magagandang mga mata, marinig ang kanyang boses, at maramdaman ang kanyang presensya na pumupuno sa silid. Nag-aalala na rin sina Evan at Barbie. Pinupunasan ng luha ang kanilang mga murang mukha habang nilalabanan nila ang takot na baka hindi na magising ang kanilang ina. Nadudurog ang puso ko na makita silang
Sa daan, nakatanggap ako ng video message sa aking telepono mula sa punong opisyal ng seguridad. Ito ang video na naka-record sa pendant. Habang lumalabas ang mensahe ng video sa screen ng aking telepono, nadala ako sa isang puyo ng tubig ng nakakagulat na mga paghahayag. Ang mga imahe at tunog na nakapaloob sa digital tape na ito ay nagsisilbing isang mapait na tableta upang lunukin, na gumising sa akin sa malupit na katotohanan na nabubuhay ako sa isang maingat na ginawang kasinungalingan sa loob ng maraming taon. Nanlaki ang mata ko sa hindi makapaniwala. Ang pagkakasala at panghihinayang na dumaloy sa loob ko ay parang isang magulong dagat, na nagbabantang matabunan ang aking sentido. Si Veronica, ang babaeng laging nandiyan para sa akin at nagmamahal sa akin nang walang pasubali, ay lumalabas bilang tunay na pangunahing tauhang babae ng nakamamatay na insidente ng pagkidnap na iyon. Ang panghihinayang, tulad ng isang walang humpay na tubig, ay dumaan sa akin. Kinastigo ko
Ang aking katawan ay umiikot at nanginginig sa pagtatangkang iwasan ang mga suntok, ngunit ang kanyang mga hampas ay nakatagpo ng kanilang marka, ang epekto ay nagpapadala ng mga shockwaves ng matinding paghihirap sa akin. Tumutulo ang dugo sa mukha ko. Napaiyak ako sa sakit at takot. Ang bawat suntok ay parang isang saksak ng kadiliman, nagbabantang mapatay ang anumang pag-asa na mabuhay. Nabaliw na si Melissa. Hindi siya titigil hangga't hindi niya ako pinapatay. Pero ayokong mamatay, hindi sa ganito, hangga't hindi ko siya pinaparusahan. Kailangan kong sabihin kay Stanford ang lahat. "Stanford..." Hilaw na sigaw ng sakit ang boses ko habang nagsusumamo para kay Stanford, umaasang kahit papaano ay makarating sa kanya ang iyak ko at siya ang magliligtas sa akin. Nagiging itim ang lahat. Napapikit na ang mga mata ko. Nakaramdam ako ng gaan na parang lumilipad ako. "Veronica..." Umaalingawngaw sa tenga ko ang boses niya, isang lifeline na tila hindi maabot. Nandito ba talaga
Ang lahat ng mga eksena ay naglalaro bilang isang recording sa harap ng aking mga mata. Pakiramdam ko ay binabalikan ko ang lagim ng nakaraan. Dinala kami ng mga goons sa isang abandonadong bahay sa tuktok ng burol. Inihagis nila kami sa malamig na sahig at isinara ang pinto. Ang silid kung saan kami nakakulong ay parang isang tiwangwang na kulungan, malamig at mamasa-masa. Ang mga muffled na tunog ng labas ng mundo ay halos hindi tumagos sa makapal na pader. Wala pa ring malay si Stanford. Dumudugo ang kanyang noo. Nadala ako ng matinding determinasyon na protektahan siya. Pinunit ko ang aking damit gamit ang aking mga ngipin at ginagamit ang tela bilang isang impromptu bandage upang matigil ang pagdurugo. Ang kanyang kahinaan, na nakahiga doon na walang malay, ay humahatak sa aking puso. Nilibot ko ang aking paningin sa buong silid, ang aking mga mata ay dumapo sa kakarampot na kaginhawaan ng isang kutson at isang kumot. Dahan-dahan kong kinaladkad si Stanford papunta sa kutso
Ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa isang baliw na intensity, ang kanyang mga pupils ay lumalawak habang siya ay nagsasalita. "Mahal ko na siya simula bata pa ako," she said, her voice low and even. "I always wanted to be around him, play with him, and marry him. But he liked to play with you. I hate you for grabbing his attention." Nakakabagabag at nakakalungkot ang pag-amin ni Melissa. Ang kanyang pagkahilig sa pagkabata kay Stanford ay nauwi sa isang baluktot na pagkahumaling, at ang kanyang paninibugho sa aking koneksyon sa kanya ay nagpasigla sa kanyang poot. Ang kanyang pagpasok ay nagpinta ng isang malungkot na larawan ng kanyang pag-iisip, na inilalantad ang lalim ng kanyang maling akala. Ramdam ko ang malamig na takot na gumagapang sa aking gulugod habang patuloy siyang nagsasalita. Ang kanyang mga salita ay puno ng kamandag, ang kanyang galit at hinanakit ay ramdam. Bakit niya sinasabi ang mga bagay na iyon? Napagkamalan ba niya akong iba? Wala akong maalala na nak
Habang unti-unting bumabalik ang aking kamalayan, ang mundo sa paligid ko ay nagiging mga pira-piraso. Ang marumi at sira-sirang kapaligiran ng silid ay napagtuunan ng pansin, na nagbibigay ng nakakatakot na kapaligiran na tumutugma sa nakakaligalig na sitwasyon na aking kinalalagyan. Ang mga sapot ng gagamba ay kumakapit sa mga sulok; sumasayaw ang mga anino sa dingding ng aking paningin. Ang bigat ng ulo ko, at nagpanting pa rin ang tenga ko sa suntok na natanggap ko. Kumurap ako, sinusubukang i-clear ang aking paningin, at ang aking puso ay lumaktaw nang tumibok nang mapagtanto kong nakatali ako sa isang upuan. Ang mga boses, tahimik ngunit naririnig, ay tumatagos sa ulap sa aking isipan. Lumalakas ang aking mga sentido, at pilit kong pinakinggan, pinagsasama-sama ang pag-uusap na lumalabas sa harapan ko. "Sabi ko sayong lumayo ka dito. Bakit ka pumunta dito?" Napapikit ako nang makita kong pamilyar ang boses na ito. Boses iyon ni Michael. Sino ang kausap niya? "Ugh..
Makalipas ang ilang araw... Dinadalaw ako ni Melissa kapag wala si Veronica Hindi ko maiwasang maramdaman ang alon ng inis na bumalot sa akin. Napakawalanghiya niya. Ang lakas ng loob niyang magpakita ulit sa harapan ko. "Stanford, oh, my God. Tignan mo nga, grabe ang sugat mo." Lumapit siya sa akin na may luha sa mga mata. Dati nalulungkot ako tuwing nakikita ko siyang umiiyak. Ngunit ngayon ay nakikita ko sa pamamagitan ng kanyang malisyosong kalikasan na nakatago sa ilalim ng kaawa-awang panlabas na ito. Mapagpanggap si Melissa. Hindi na mababago ng kanyang mga luha at matatamis na salita ang aking pananaw sa kanya. Alam ko na ngayon kung gaano katuso. Sinubukan niyang abutin at hawakan ang mukha ko, pero inalis ko ang kamay niya. Ayokong hawakan niya ako; hindi niya ba naiintindihan yun? Pinandilatan ko siya, kumikislap ang mga mata ko sa babala. "Nawalan na talaga ako ng pasensya sa'yo, Melissa," ungol ko, mahina at nagbabanta ang boses ko. "Stop trying to get clos
POV ni Veronica... Nakatayo ako sa maliwanag na pasilyo ng ospital, hawak ang positibong pregnancy test sa nanginginig kong mga kamay. Bumibilis ang tibok ng puso ko sa magkahalong pananabik at kawalang-paniwala habang nakatingin ako sa mga balitang nagbabago ng buhay sa harap ko. Isang pag-agos ng kaligayahan at pag-asa ang dumadaloy sa aking mga ugat, na pinupuno ako ng hindi maipaliwanag na pagkamangha. Sa bagong tuklas na layunin, mabilis akong naglalakad patungo sa labasan, bawat hakbang ay puno ng panibagong lakas at pag-asa. Isang maningning na ngiti ang sumilay sa aking mga labi, na lumalawak sa bawat sandali, habang dinadala ko ang mahalagang sikreto sa loob ko. Para akong lumulutang, sa kagalakan sa aking puso na nagtutulak sa akin pasulong. Ito ang aming unang anibersaryo ng kasal, at nalaman kong buntis ako. Iniisip ko kung ano ang magiging reaksyon ni STANFORD. Mabilis kong inilabas ang telepono mula sa aking pitaka at idinial ang kanyang numero, ang aking puso ...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments