Chapter 3: THE CONFUSION

POV ni STANFORD.

Inis na tugon ni Veronica sa akin. Hindi ako makapaniwala na pumayag siyang tapusin ang kasal na ito. Hindi siya nagtanong sa akin. Hindi man lang siya umiyak.

"Ugh..." I slash my fist on the steering wheel. "Bakit ko ba siya iniisip? Buti na lang pumayag siya sa hiwalayan."

Habang patuloy ako sa pagmamaneho, hindi ko mapigilang alalahanin ang oras na pinagsaluhan namin sa loob ng isang taon.

Ang aming kasal ay talagang may bahagi ng magagandang sandali. Si Veronica ay isang tapat na asawa, tinutugunan ang aking mga pangangailangan sa loob at labas ng kwarto. Kung hindi dahil sa biglaang pagbabalik ni Melissa baka naisipan kong ituloy ang kontratang ito ng isang taon.

Ngunit ang mabilis na pagtanggap ni Veronica sa diborsyo ay nakakabighani sa akin. Sa halip na ang inaasahang kalungkutan o isang pahiwatig ng pag-aatubili, ang kanyang kahandaan na humiwalay ng landas ay tila halos sabik. Para siyang nagbibilang ng mga araw, naghihintay na ilabas ko ang paksa para mabilis niyang mapirmahan ang mga papeles. Ang pag-iisip ay gumagapang sa akin, nag-aapoy ng kislap ng pagkabigo sa loob.

Hindi pa rin nawawala sa aking isipan ang eksena ng aming intimate moments. Mainit ang mga sandaling iyon, at naaalala ko na nag-e-enjoy siya sa aking piling.

Bakit siya umuungol ng napakalakas kung sabik na siyang dumistansya sa akin? Paano niya na-enjoy ang haplos ko? Paano siya magagalak sa kasiyahan ng aming pisikal na koneksyon?

Ito ay tila magkasalungat, iniwan akong tuliro at dischanted.

Bigla kong naalala kung bakit siya pumayag sa contract marriage na ito. Nagtapat sa akin noon si Veronica tungkol sa crush niya sa isang taong ayaw sa kanya, at sa kagustuhan niyang gamitin ang kasal na ito bilang paraan para maka-move on at makalimutan ang lalaking iyon.

Hindi ko maiwasang magtaka kung may hawak pa bang espasyo ang lalaking iyon sa kanyang puso at kung nakita niya lang ako bilang kasangkapan para takasan ang kanyang pagmamahal na hindi nasusuklian.

Sa kabila ng sarili kong pagsisimula ng kontratang kasal at sa kasunod kong kahilingan para sa pagwawakas nito, isang kumukulong inis ang humawak sa akin.

Paano siya madaling pumayag na mag-move on? Isa na lang ba akong stepping stone sa kanyang landas tungo sa paghahanap ng pagmamahal na tunay niyang ninanais?

Ang bigat ng realisasyong ito ay nagdulot sa akin ng mga anino ng pagdududa at sama ng loob.

"Wala akong pakialam," bulong ko. "She is free to date anyone she likes. It makes no difference to me. I am going to have a better life than her with Melissa. "

Kung itinakda na ni Veronica ang kanyang mga pananaw sa isang hinaharap na wala ako, kung gayon wala akong dahilan upang dalhin ang pasanin ng pagkakasala. Karapatan kong ituloy ang sarili kong kaligayahan, hindi nababalot ng bigat ng isang kasal na tila nawalan ng layunin.

Sa isang determinadong pagpapasya, itinutulak ko ang aking kotse pasulong, ang makina ay umuungal kasabay ng aking mga iniisip sa karera.

Umaamba ang lugar ni Melissa, na nangangako ng pamilyar na aliw na matagal ko nang inaasam. Ang pang-akit ng muling pagsiklab ng apoy sa kanya ay tumitindi, na nagpapasigla sa aking pagnanais na iwanan ang mga kumplikado ng gumuguhong kasal na ito at yakapin ang pagiging pamilyar sa kung ano ang dati.

Sa wakas nakarating na rin ako sa apartment ni Melissa. Pinindot ko ang doorbell.

Pagkaraan ng ilang oras, binuksan ni Melissa ang pinto. Mukha siyang sexy, nakatapis lang ng tuwalya. Isang pakiramdam ng pagiging pamilyar na may halong pagnanasa ang bumalot sa akin. Nag-flash siya ng nakakaakit na ngiti. Ang kanyang mga mata, na puno ng magkahalong pananabik at panghihinayang, ay sumalubong sa akin.

"Stanford..." Niyakap niya ako. "I've missed you. I apologize for calling you here at such a late hour, all while knowing the presence of your legal wife waiting at home."

Bumagsak ang mukha niya habang umaatras at tumingin sa akin. "Hindi ka naman galit sa akin diba?" Kinagat niya ang ibabang labi.

Sa sandaling binanggit niya ang aking asawa, ang mabilis na pagsang-ayon ni Veronica sa diborsyo ay umalingawngaw sa aking isipan, na lalong nagpatindi sa aking inis at nag-udyok sa aking kalooban.

"Melissa, ako... na-miss din kita."

Sa paghahanap ng aliw sa muling pagsasama-samang ito, idiniin ko ang aking mga labi sa kanyang mga labi nang may kasiglahan, isang desperadong pagtatangka na kumbinsihin ang aking sarili na wala na akong pakialam kay Veronica.

Siya ay tumugon nang may pantay na sigasig, ang kanyang mga halik ay sumasalamin sa kanyang walang pigil na pagnanasa. Gayunpaman, sa kabila ng matapang na pagtatangka ni Melissa na akitin ako, hindi ko maiwasang mapansin ang kawalan ng parehong maapoy na pagnanasa na nag-alab sa loob ko noong hinalikan ko si Veronica.

May mali, at hindi ko alam kung ano iyon. Hindi ko alam kung bakit hindi ko nararamdaman ang parehong apoy sa babaeng mahal ko. Hindi ko nga alam kung bakit iniisip ko pa rin si Veronica ang contract wife ko, sa sandaling ito na kasama ko si Melissa, ang mahal ko sa buhay.

Paano ito magiging posible?

Tumigil ako sa paghalik at pinasadahan ng daliri ko ang buhok ko, hindi ko magawang tumingin sa mga mata niya.

Hinawakan ni Melissa ang mga balikat ko at tinanong, " Anong nangyari? Bakit ka tumigil?"

Kitang-kita ko ang disappointment sa tono niya.

"Masama ba ang pakiramdam mo?" Inunat niya ang kamay niya at nilagay sa noo ko.

"Okay lang ako, Mel," sabi ko, marahang itinulak ang kamay niya at tumabi. "Ako... gabi na, at pagod na ako."

"Alam ko. Dapat hindi na kita inistorbo sa gabing iyon." Bumuntong-hininga siya at lumapit, hinawakan ang mga kamay ko. "Pero hindi ako makapaghintay na makita ka." Matubig ang kanyang mga mata. "Mahal kita, Stanford. Mahal na mahal kita." Niyakap niya ako habang inaamin niya ang nararamdaman niya para sa akin.

I instinctively wrap my arms around her.

"I'm sorry kung iniwan kita noong isang taon," she murmurs. "I was foolish and selfish, choose my career over us. Hinayaan kitang magpakasal sa ibang babae para matupad ang wish ng lola mong may sakit."

Ang kanyang mga salita ay humila sa isang chord sa aking puso, na pumukaw ng halo-halong emosyon sa loob ko. Habang tinititigan ko ang kanyang mga mata, may bahagi sa akin na gustong sumuko sa akit na magsimula ng panibago at yakapin ang hinaharap kasama si Melissa. Gayunpaman, nananatili ang matagal na tanong: Bakit hindi ko makalimutan si Veronica? Ano bang nangyayari sa akin?

Nagsusumamo sa akin ang tingin ni Melissa, kumikinang ang kanyang mga mata sa hindi masabi na pagnanasa. "Huli na ba ang lahat, Stanford? Nahulog ka na ba kay Veronica? Pakisabi sa akin na may pagkakataon pa para sa atin. Papakasalan mo ako kung hindi ka pa naiinlove kay Veronica."

Nahuli sa gitna ng magkasalungat na damdamin, ang aking isip ay nagtutulak upang makahanap ng kalinawan. Hindi ko maitatanggi ang koneksyon na minsan kong ibinahagi kay Melissa, ngunit hindi ako sigurado kung paano tutugon.

Bakit lumitaw sa aking mga mata ang mukha ni Veronica?