Prologue

Tudo pigil si Rey Jhon kay Gabriella na pasuray-suray habang naglalakad sila papasok sa kaniyang kuwarto. Kahit anong gawing pigil niya na huwag langhapin ang mabangong amoy nito ay hindi niya magawa. Gusto niyang huwag dumaan sa kaniyang ilong at huwag ipaisip sa kaniyang utak na masarap langhapin ang ginamit nitong pabango ngunit ayaw makinig ng kaniyang katawan. Tila animo’y may sariling isip iyon at hindi sinusunod ang kaniyang utos.

Mahigpit ang kaniyang pagkahawak sa baywang ng dalaga. Para kasing hindi sila makararating sa kuwarto kung ipapairal niya ang kaniyang pagiging baliko at pareho silang matumba ng senyorita na ‘to. Baka sabay pa nilang yakapin ang malamig na semento at maligo sa sarili nilang dugo.

Daig pa kasi nito ang beauty queen na nakuha ang korona kung makainom kanina. Inubos talaga nito ang binili nilang alak at kahit isang bote ay hindi man lang siya binigyan. Pero ibang beauty queen yata itong dalaga na hawak niya, beauty queen na lasing at pagiwang-giwang kung rumampa.

“I told you, Jhon,” anito at hinigpitan ang paghawak sa kaniyang braso. Hindi niya alam kung gusto lang ba talaga nitong hawakan ang braso niya o baka sumanib na ang espiritu ng alak sa katawan ni Gabriella at nakalimutan nitong bakla siya. “I know you’re not gay.”

Humagikhik na naman ito at pinigilan ang katawan niya. Diin na diin ang kuko nito sa kaniyang balat at tila pati kaloob-looban niya ay nahiwa pa sa paraan ng pagpigil nito.

Halos masira na nga ang dingding ng kaniyang kuwarto dahil ang lakas magpatugtog ang nasa kabilang kuwarto pero kahit bulong lang ang ginawa ng babae ay dinig na dinig niya. Alam niyang maliit ang kaniyang kuwarto pero mas lumiit pa iyon nang pumasok silang dalawa ni Gabriella. Ito na yata ang pinakapalpak na ginawa niya sa buong buhay niya.

Huli na talaga ‘to, Gab. Hinding-hindi na ako papayag na pumunta ka sa boarding house ko, bulong niya sa sarili.

Hinawakan nito ang kaniyang kuwelyo. Puti ang kaniyang suot na polo shirt pero naging dirty white nang dumapo ang kamay ni Gabriella sa kuwelyo niya. Inilapit nito ang mukha sa mukha niya at kunting-kunti na lang ay magtatagpo na ang kanilang mga labi kaya pati paglunok ng laway ay ayaw na niyang gawin.

Wala siyang ibang nagawa kun’di ang titigan ito. Titigan ang mga mata nitong tila nang-aakit patungo sa namumula nitong mga labi. Para bang hindi man lang nabura ng alak ang ginamit nitong lipstick o baka iyon na talaga ang totoong kulay ng labi ng dalaga. Dahan-dahan na nagkaroon ng sigla ang labi nito at ipinakita sa kaniya ang pinakatamis nitong ngiti.

Agad siyang napailing at pinilit na pakalmahin ang sarili. Ilang beses pa siyang huminga nang malalim para lang alisin ang marumi na diwa na tumatakbo sa kaniyang isipan. Bakit ba siya nagkakaganito? Hindi tama ‘to!

“Bakla nga ako, ilang beses ko bang sasabihin sa’yo ngayon ‘yan?” aniya at sabay ilag.

Mula nang sinayaw na ng alak ang utak ng dalaga ay paulit-ulit nitong sinabi na hindi nga siya bakla. Mas lalo lang nag-init ang ulo niya dahil alam naman niyang baliko nga siya pero bakit ipinipilit nitong hindi iyon totoo.

Baka kapag nagtagal pa sila sa ganitong posisyon ay biglang magbago ang matagal na niyang baluktot na paniniwala. Pinilit niya ang sarili na humakbang papasok sa kuwarto upang patulugin si Gabriella kahit mabigat ang kaniyang paglakad. Para bagang may mabigat na bagay siyang dala kaya nahihirapan siyang humakbang. Sana pala talaga hindi niya pinayagan ang dalaga na gawin ang plano nito, wala sana siya sa ganito kalalang sitwasiyon.

“I can’t believe this is happening!” Gabriella mumbled. “This is so freaking—”

Bigla itong tumahimik at hindi man lang nito natapos ang pangungusap nito kaya huminto siya sa paglakad at hinarap ang dalaga. Kahit nakapikit ito ay hindi maikakaila ang ganda nitong taglay na kinaiinggitan niya. Bakit kasi hindi na lang siya naging totoong babae kung ganito rin lang naman ang patutunguhan niya?

“I hate her.”

Bigla niyang naitulak ang pinto nang biglang nagsalita ang dalaga. Naging mabigat ang atmospera bunga ng sinabi nito. Kahit siya naman siguro ang hindi sisiputin ay baka ganito rin ang maramdaman niya. Baka sisihin niya rin ang lahat ng tao na makasalamuha niya o baka batuhin pa niya ang bituin sa langit para lang mahulog iyon at umitim na talaga ang paligid.

Nanaig ang awa niya nang makita niya na tumulo ang luha ng dalaga. Hindi man niya alam kung gaano katindi ang sakit na nararamdaman nito pero naiintindihan niya, alam niya ang sakit.

“I hate her!”

Lahat na yata ng kaba na naranasan niya sa buong buhay niya ay biglang nagsama lahat ngayon. Muntik pa niyang mabitawan ang dalaga bunga ng kaniyang pagkabigla sa biglaang pagsigaw nito.

Niyakap siya ni Gabriella at doon nito nilabas ang lahat ng hinanakit nito sa kaniyang balikat. Hinayaan na lang niya ang dalaga at gumanti na lang din siya ng yakap. Wala na siyang ibang narinig kun’di ang iyak na lang nito na nagdulot ng lungkot din sa kaniya. Anong dapat niyang gawin upang kumalma ito?

“Matulog ka na lang muna, lasing ka na.” Parang bulong lang ang kaniyang pagkasabi kaya siguro hindi siya nakatanggap ng sagot sa dalaga. Hindi rin ito bumitaw sa pagkayakap sa kaniya.

“Bakit gano’n? Masama ba ‘ko? Gusto ko lang naman na makita siya eh. Kahit wala siyang ibigay sa’kin, it’s okay. I just want to—”

“Baka may importante lang na pinuntahan—”

“Mas importante pa sa’kin?”

“Senyorita—”

Hindi niya natapos ang gusto niyang sabihin. Mas hinigpitan nito ang pagyakap sa kaniya. Gusto niyang intindihin ang dalaga pero iba ang pumapasok sa isip niya. Gusto niyang pagalitan ang sarili sa pag-iisip ng kung ano-ano habang may iniinda itong problema.

“Hindi ka bakla, diba? Can you pleasure me tonight?” tanong nito gamit ang boses na hindi niya alam kung anong dapat itawag.

Wala sa oras na itinulak niya ang dalaga. Mabuti na lang at nasalo ito ng kama. Biglang nagbago ang kaniyang aura nang dumaloy sa kaniyang tainga ang sinabi nito. Ang gusto niya ay mawala at tuluyang mabura sa kaniyang isipan ang sinabi ni Gabriella.

Alam niya sa sarili kung ano talaga ang gusto niya. Alam niya kung anong plano niya sa buhay. Alam niya at kahit hindi man niya kayang ipagsigawan sa lahat, alam niyang hindi talaga siya straight na lalaki at kahit pa anong gawin ng babae na ‘to, hindi magbabago ang pananaw niya.

Pinagmasdan niya si Gabriella na nakahiga na sa kaniyang kama. Alam niyang awa lang itong nararamdaman niya pero bakit sobrang init sa loob ng apat na sulok na kuwartong ito?

Muli siyang nagbuga ng hangin at pinaypayan ang sarili. Kahit sa paraan ng kaniyang pagpaypay ay malalaman na kung ano talaga ang kaniyang kasarian.

Hindi mo ako madadala kahit maghubad ka pa! Nandidiri niyang sambit sa sarili at parampang tinahak ang daan palabas sa kuwarto niya pero bigla siyang natauhan nang may humawak sa kaniyang braso.

Gusto niyang sumigaw pero pinili niyang tumahimik dahil ayaw niyang palayasin siya ng landlady ng boarding house nila. Nang tingnan niya ang kamay ay mas lalong lumakas ang pagkabog ng dibdib niya.

Oh goodness! I don’t want to eat bibingka, I want hotdog! Nandidiri niyang bulong.